Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;
Είναι Αμαρτία η Αλλαγή Θρησκείας;
«ΤΙ; Να αλλάξω τη θρησκεία μου; Εγώ ποτέ! Η οικογένειά μας πηγαίνει στην ίδια εκκλησία ολόκληρες γενεές. Αν ήταν αρκετά καλή γι’ αυτούς, είναι αρκετά καλή και για μένα. Είμαι απολύτως ικανοποιημένη από τη θρησκεία μου.»
Μήπως αυτός ο τρόπος σκέψεως σας φαίνεται γνώριμος; Μήπως εσείς προσωπικά πιστεύετε ότι θα ήταν εσφαλμένο για ένα άτομο να αλλάξη από τη μια θρησκεία στην άλλη; Πολλοί το πιστεύουν αυτό. Στην πραγματικότητα, μερικοί αισθάνονται ότι θα ήταν αμαρτία απέναντι του Θεού και κατάρα από τους γονείς των αν επρόκειτο να αλλάξουν τη θρησκεία τους.
Είναι αυτή η άποψις σωστή; Ασφαλώς θα θέλατε να ξέρετε, διότι το να λατρεύετε τον Θεό με τον ορθό τρόπο καθορίζει αν θα έχετε την επιδοκιμασία του και την ευλογία του.
Δεν παίζει κανένα ρόλο αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με τη θρησκεία του ή όχι. Η προσωπική ικανοποίησις δεν έχει πραγματική σημασία. Αυτό που είναι σπουδαίο είναι η άποψις του Θεού γι’ αυτό το ζήτημα. Για να την αποκτήσωμε πρέπει να ανατρέξωμε στην Αγία Γραφή.
Γνωρίζατε ότι μερικοί εξέχοντες Βιβλικοί χαρακτήρες άλλαξαν τη θρησκεία τους με την επιδοκιμασία του Θεού; Ο πατριάρχης Αβραάμ δεν ακολούθησε τη θρησκεία του πατέρα του. Σχετικά με τον Αβραάμ και τον πατέρα του Θάρρα, διαβάζομε: «Πέραν του ποταμού κατώκησαν απ’ αρχής οι πατέρες σας, Θάρρα ο πατήρ του Αβραάμ και ο πατήρ του Ναχώρ, και ελάτρευσαν άλλους θεούς.» (Ιησούς του Ναυή 24:2) Αλλά ο Αβραάμ δεν συμφωνούσε με την παγανιστική λατρεία του πατέρα του Θάρρα και έγινε ένας λάτρης του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. Η Ρουθ η Μωαβίτισσα είναι ένα κτυπητό παράδειγμα ατόμου που άλλαξε από την ψευδή λατρεία της πατρίδας της για να γίνη μια δούλη του Ιεχωβά.—Ρουθ 1:16.
Τον πρώτο μ.Χ. αιώνα πολλοί άλλαξαν τη θρησκεία των με την επιδοκιμασία του Θεού. Σε πρώην Ιουδαίους, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαράδοτου διαγωγής ημών.» (1 Πέτρου 1:18) Ο απόστολος Παύλος λέγει για την προηγούμενη θρησκεία του: «Και προέκοπτον εις τον Ιουδαϊσμόν υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τω γένει μου, περισσότερον ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων.» (Γαλ. 1:14) Αλλ’ όταν αυτοί οι ειλικρινείς Ιουδαίοι αντελήφθησαν ότι οι παραδόσεις που είχαν λάβει από τους πατέρας των ήσαν εσφαλμένες, άλλαξαν και έγιναν Χριστιανοί.—Μάρκ. 7:13· 1 Πέτρ. 1:18.
Σήμερα, σχεδόν το εν τρίτον του πληθυσμού της γης ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικό. Σημαίνει μήπως αυτό ότι αν ανήκετε σε μια από τις εκατοντάδες εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου η θρησκεία σας είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό; Εξετάστε την προειδοποίησι του αποστόλου Παύλου στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος:
«Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» (Πράξεις 20:29, 30) Ναι, ψευδοδιδάσκαλοι θα εγείρονταν μετά τον θάνατο των δώδεκα αποστόλων του Χριστού. Θα εδίδασκαν πράγματα «διεστραμμένα» εν ονόματι των Χριστιανικών δογμάτων. Επομένως απλώς το να ανήκη κάποιος σε μια οργάνωσι που ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανική δεν εξασφαλίζει ότι η θρησκεία του είναι ορθή.
«Αλλά πειράζει πραγματικά τι πιστεύει κανείς;» μπορεί κάποιος να ρωτήση. «Το σπουδαίο δεν είναι η ειλικρίνεια κάποιου και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται στον συνάνθρωπό του;» Εσείς τι νομίζετε; Μήπως η ειλικρίνεια κάνει το εσφαλμένο ορθό; Τι θα λεχθή για τον απόστολο Παύλο; Μήπως η ένθερμος προσκόλλησίς του στην Ιουδαϊκή παράδοσι εδικαίωνε την πορεία του ενώπιον του Θεού; Ο ίδιος παραδέχθηκε: «Τον πρότερον όντα βλάσφημον και διώκτην και υβριστήν ηλεήθην όμως διότι αγνοών έπραξα εν απιστία.»—1 Τιμ. 1:13.
Αναφορικά με μερικούς άλλους που ακολουθούσαν τη θρησκεία των με ειλικρίνεια, ο Παύλος έγραψε: «Διότι μαρτυρώ περί αυτών, ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν.» Το αποτέλεσμα ήταν ότι «δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» (Ρωμ. 10:2, 3) Μολονότι η ειλικρίνεια και η καλωσύνη είναι σπουδαία πράγματα, αυτές μόνες τους δεν κάμνουν τη μορφή λατρείας κάποιου ευπρόσδεκτη στον Θεό. Κάποιος μπορεί ειλικρινά να σφάλλη.
Τι λοιπόν, απαιτείται; Ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός είναι πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ιωάν. 4:24) Η λατρεία που είναι ορθή στα όμματα του Θεού περιλαμβάνει περισσότερα από μια ειλικρινά ευσεβή στάσι ή «πνεύμα.» Πρέπει επίσης να είναι σε αρμονία με την «αλήθεια» που ο Θεός έχει αποκαλύψει στον Λόγο του. Κάθε άτομο είναι υπεύθυνο απέναντι του Θεού να κάμη μια εξέτασι των θρησκευτικών του πεποιθήσεων στο φως της Βιβλικής αληθείας. Αν μια τέτοια εξέτασις αποκαλύψη ότι η θρησκεία κάποιου δεν συμφωνεί με τη Βίβλο, τι πρέπει να κάμη; Τι έκαμαν ο Αβραάμ, η Ρουθ, ο Πέτρος, ο Παύλος και άλλοι πιστοί δούλοι του Ιεχωβά Θεού σχετικά με τις θρησκείες που ακολουθούσαν προηγουμένως; Να έχετε υπ’ όψιν σας την εντολή του Θεού στην 1 Θεσσαλονικείς 5:21: «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε.»
Αυτό περιλαμβάνει να εγκαταλείψη κανείς αυτό που είναι εσφαλμένο. Σχετικά με την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, που ονομάζεται «Βαβυλών η Μεγάλη,» η Αποκάλυψις 18:4 προστάζει: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής· και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»
«Αλλά τι θα σκεφθούν η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και οι γείτονές μου αν πρόκειται ν’ αλλάξω τη θρησκεία μου;» μπορεί κάποιος να ρωτήση. Εσείς πώς το βλέπετε αυτό; Είναι λογικό να θέλωμε να ευχαριστήσωμε αυτούς τους ανθρώπους και να τους θέσωμε πιο πάνω από την υπακοή στον Θεό; Η Βίβλος λέγει: «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· ο δε πεποιθώς επί Κυριον (Ιεχωβά ΜΝΚ) θέλει είσθαι εν ασφάλεια.» (Παρ. 29:25) Σχετικά με την οικογένεια ενός ατόμου, ο Ιησούς είπε: «Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος έμου.»—Ματθ. 10:37.
Και τι θα λεχθή για ηλικιωμένα άτομα; Έχετε ποτέ ακούσει κάποιον να λέγη: «Είμαι πολύ γέρος για ν’ αλλάξω»; Ευαρεστείται ο Θεός με μια παρόμοια στάσι; Μεταξυ εκείνων που θα αινούν το όνομα του Κυρίου (Ιεχωβά ΜΝΚ) ο Ψαλμός 148: λέγει ότι είναι «γέροντες μετά νεωτέρων.» (Εδάφια 12 και 13) Εκείνοι που μετεστράφησαν από τον Ιουδαϊσμό στη Χριστιανοσύνη και τους οποίους ο Θεός ευνόησε με θαυματουργικά χαρίσματα του αγίου του πνεύματος στην Πεντηκοστή περιλαμβάνονταν «πρεσβύτεροι.» (Πράξεις 2:17) Θα έπρεπε μήπως να είναι διαφορετικά τα πράγματα σήμερα;
Η Λουίζα Τέμπλεμαν, από το Άγιο Ιωάννη της Νέας Γης, δεν σκεπτόταν έτσι. Στην ηλικία των ογδόντα οκτώ ετών αντελήφθη ότι η εκκλησία στην οποία ανήκε δεν εδίδασκε την αλήθεια της Γραφής. Γι’ αυτό έγινε μια Μάρτυς του Ιεχωβά. Η κυρία Τέμπλεμαν συνέχισε πιστά σ’ αυτή την οδό μέχρι τον θάνατο της στην ηλικία των εκατό και ενός ετών.
Είναι αμαρτία η αλλαγή θρησκείας; Δεν είναι αμαρτία, αν η μορφή λατρείας του δεν συμφωνή με τον Λόγο του Θεού. Στην πραγματικότητα, σε μια τέτοια περίπτωσι θα ήταν αμαρτία το να μη κάμη την αλλαγή.