Πώς η Κατάχρησις Ναρκωτικών Επηρεάζει Εσάς και τη Συνοικία Σας
ΕΣΕΙΣ προσωπικώς μπορεί να μην κάνετε χρήσι ναρκωτικών, αλλά τόσο πολλά άτομα κάνουν, που δεν μπορείτε παρά να επηρεασθήτε.
Οι τοξικομανείς τρομοκρατούν τους ανθρώπους στους δρόμους και στα σπίτια των. Αναφέρεται ότι διαπράττουν το ήμισυ των εγκλημάτων στις περιοχές των μεγαλουπόλεων των Ηνωμένων Πολιτειών! Το αποτέλεσμα είναι να φοβάστε να βγήτε από το σπίτι σας μόνος όταν σκοτεινιάση.
Αναφέρεται ότι οι τοξικομανείς κλέβουν από καταστήματα εμπορεύματα αξίας άνω των $2.000.000.000 ετησίως· γι’ αυτό τα καταστήματα ανεβάζουν τις τιμές για ν’ αντισταθμίσουν τις ζημίες των. Επίσης, η χρήσις ναρκωτικών από μέρους των υπαλλήλων στοιχίζει στις Αμερικανικές εταιρίες δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως· ένα έξοδο που επιβαρύνει εσάς με τις υψηλότερες τιμές. Και εκατοντάδες εκατομμυρίων δολλαρίων δαπανώνται ετησίως σε προγράμματα για την καταπολέμησι του εθισμού σε ναρκωτικά—αυξάνοντας τους φόρους σας.
Αλλά μπορείτε να επηρεασθήτε και με άλλους τρόπους. Ένας οδηγός υπό την «επήρεια» ναρκωτικών μπορεί να σας χτυπήση στο δρόμο. Ή πιθανόν ένα μέλος της οικογενείας σας να πέση θύμα της χρήσεως ναρκωτικών και να σας προξενήση απερίγραπτη θλίψι.
Τρομακτική Επιδημία
Η χρήσις ναρκωτικών είναι ολοφάνερο ότι έχει λάβει διαστάσεις κρίσεως. «Η πραγματική εικών των ναρκωτικών περιλαμβάνει εκατομμύρια Αμερικανούς,» έγραψε ο επιστημονικός συντάκτης Άλτον Μπλαίκσλη, περιλαμβανομένων και ενηλίκων, «οι οποίοι κάνουν κατάχρησι οινοπνευματωδών ποτών και καπνού και υπνωτικών και διεγερτικών και καταπραϋντικών για ν’ αντιμετωπίσουν την κάθε μέρα τους».
Αλλά οι νέοι κυρίως επηρεάζονται. Η χρήσις ναρκωτικών έχει γίνει «μια εξαιρετικά φονική επιδημία» στα Αμερικανικά σχολεία, ανέφερε τον Ιούνιο του 1973 η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής επί του Εγκλήματος. Η Επιτροπή είπε:
«Η έρευνά μας κατέδειξε ότι η κρίσις των ναρκωτικών στα σχολεία ξεπερνά κατά πολύ το χειρότερο που μπορούσαμε να περιμένωμε . . . Μολύνει τη νεολαία μας και μεταδίδεται στα σχολεία μας και αφήνει ίχνη καταστροφής.»
«Μόνον το εξαιρετικά προικισμένο παιδί με αυτοκυριαρχία είναι ικανό ν’ αποφύγη να εμπλακή σε κάποια μορφή χρήσεως ναρκωτικών.»—Τάιμς του Λος Άντζελες, 30 Ιουνίου 1973.
Συντετριμμένος από το πρόβλημα, ο Πρόεδρος Νίξον διεκήρυξε: «Ο υπ’ αριθμόν 1 Δημόσιος Εχθρός της Αμερικής είναι η χρήσις ναρκωτικών.» Ο διευθυντής ενός κέντρου θεραπείας τοξικομανών της Νέας Υόρκης, Δρ. Μίτσελ Σ. Ρόζενταλ, είπε: «Η κατάχρησις ναρκωτικών είναι πανδημική [μια ευρέως εξαπλωμένη επιδημία], που δεν έχει αφήσει ανέπαφο κανένα τομέα της κοινωνίας.»
Είναι αυτό αληθινό; Ποια είναι η κατάστασις στη συνοικία σας;
Η Συνοικία σας Επηρεάζεται
Αν ζήτε στη Νέα Υόρκη, πιθανόν να έχετε πολύ λίγες αμφιβολίες για το μέγεθος του προβλήματος των ναρκωτικών. Συχνά μπορεί να βλέπετε τοξικομανείς να κλονίζωνται στο δρόμο. Και αν είσθε ένας νέος που φοιτά στο σχολείο, μπορεί να δήτε ναρκωτικά να περνούν από χέρι σε χέρι.
Ο Τσαρλς Μπ. Ράνγκελ, μέλος του Κογκρέσσου από τη Νέα Υόρκη, έγραψε: «Η ηρωίνη έχει καταστρέψει τη λειτουργία του σχολικού μας συστήματος. . . . τα ναρκωτικά είναι διαθέσιμα όπως οι τσίχλες, τα νεαρά κορίτσια κάνουν ενέσεις στα αποδυτήρια και οι δεκατριετείς νεαροί αγοράζουν ναρκωτικά από τους δεκαπενταετείς προμηθευτάς.» Αλλά τι συμβαίνει αν ζήτε σε άλλες πόλεις;
Το πρόβλημα των ναρκωτικών υπάρχει κι’ εκεί επίσης. Ο διάσημος επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετ μπωλ Ναίητ Άρτσιμπαλντ παρετήρησε: «Τα ναρκωτικά βρίσκονται παντού. Δεν είναι μόνον στη Νέα Υόρκη. Τα βλέπω σε κάθε πόλι όπου πηγαίνομε. Και ως την άκρη της χώρας να πας, υπάρχουν κι’ εκεί.» Παραθέτομε μερικές ειδήσεις:
✔ Μια υποεπιτροπή της Επιτροπής Εμπορίου της Βουλής που ερευνούσε τον ωργανωμένο αθλητισμό είπε: «Η χρήσις ναρκωτικών υφίσταται σε ποικίλο βαθμό, σε όλα τα σπορ και επίπεδα συναγωνισμού με λίγες εξαιρέσεις.»—Χέραλντ Εξάμινερ του Λος Άντζελες, 12 Μαΐου 1973.
✔ «Το Ναυτικό απεκάλυψε χθες ότι το πρόβλημά του όσον αφορά τα ναρκωτικά έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις ώστε δεν υπάρχει πλοίο του Ναυτικού επανδρωμένο ή Ναύσταθμος χωρίς ένα πρόβλημα ναρκωτικών, και ‘πολλά απ’ αυτά είναι σοβαρά προβλήματα’»—Γιούνιον του Σαν Ντιέγκο, 21 Ιουλίου 1971.
✔ «Τοξικομανείς με συνήθειες που συχνά κοστίζουν $200 την ημέρα έχουν δημιουργήσει ένα κύμα εγκλημάτων που έχουν σχέσι με τα ναρκωτικά. Οι αρχές αποδίδουν έως 70 τοις εκατό των ενόπλων ληστειών του Ντητρόιτ—90 τοις εκατό των ληστειών τραπεζών—σ’ αυτή την αιτία.»—Νιούσγουηκ, 28 Φεβρουαρίου 1972.
✔ «Η χρήσις ναρκωτικών έχει ανέλθει δραματικά στην πόλι της Οκλαχόμα . . . και δεν υπάρχει προοπτική να ελαττωθή.»—Δη Νταίηλυ Οκλαχόμαν, 17 Απριλίου 1971.
✔ «Μια κρατική έκθεσις για τη χρήσι των ναρκωτικών μεταξύ των νεαρών ανέφερε ότι περισσότεροι από 40 τοις εκατό των μαθητών από την ενάτη ως τη δωδέκατη τάξι στη Μασαχουσέττη έχουν κάμει χρήσι παρανόμων ναρκωτικών τον περασμένο χρόνο.»—Σάνταιη Χέραλντ Τράβελερ εντ Σάνταιη Αντβερτάιζερ της Βοστώνης, 27 Αυγούστου 1972.
✔ Μια λεπτομερής έρευνα σε περισσότερους από 15.000 μαθητάς της εβδόμης έως και της δωδέκατης τάξεως στο Άνκορεϊτζ της Αλάσκας δείχνει ότι άνω των 41 τοις εκατό των μαθητών έχουν χρησιμοποιήσει ναρκωτικά, εκτός του καπνού και του οινοπνεύματος.—Τζόρναλ οβ δη Αμέρικαν Μέντικαλ Ασσοσιέισιον, 5 Φεβρουαρίου 1973.
✔ «Οι αρχές επί της χρήσεως των ναρκωτικών της Νοτίου Καλιφόρνιας αναφέρουν ότι 80 τοις εκατό όλων των μαθητών γυμνασίου πειραματίζονται με παράνομα ναρκωτικά. Οι νεαροί συχνά αρχίζουν να δοκιμάζουν τα ναρκωτικά ακόμη και από την πέμπτη τάξι.»—Απ-Λουκ Τόμ. 1, Αριθμ. 1.
Οπουδήποτε πάτε—στην ανατολή, στη δύσι στο βορρά ή στο νότο—θα βρήτε τα ναρκωτικά. Υπάρχουν ακόμη και σε μικρές πόλεις. Στο Παλμ Σπριγκς της Καλιφόρνιας, επί παραδείγματι, το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι τόσο σοβαρό, ώστε μερικοί γονείς ανησυχούν αν πρέπει να στείλουν τα παιδιά των στο σχολείο. Στο Άσπεν και στο Μπόλντερ του Κολοράντο τα ναρκωτικά χρησιμοποιούνται ελεύθερα δημοσίως. Στο Ηστ Τζόρνταν του Μίσιγκαν, στη Νάσουα του Νιου Χάμταϊρ, στο Λάνσιγκ του Ιλλινόις, σχεδόν σε όποιο μέρος και αν κυττάξη κανείς, χρησιμοποιούνται παράνομα ναρκωτικά.
Ακόμη και αν μερικοί μπορεί να νομίζουν το αντίθετο, η παράνομη χρήσις ναρκωτικών έχει πιθανόν εξαπλωθή και στη γειτονιά τους επίσης. Ο Φρεντ Χίλλιγκιστ, του οποίου ο δεκατριετής γυιος χάθηκε στο Χιούστον του Τέξας, ανεκάλυψε ότι έτσι έχουν τα πράγματα. ‘Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε’ είπε ‘πόσα παιδιά περιπλανώνται παίρνοντας ναρκωτικά και τα παρόμοια. Αλλά μέσα στις τρεις πρώτες εβδομάδες που αρχίσαμε να ψάχνουμε για τον Νταίηβιντ, έμαθα πάρα πολλά.’
‘Νόμιζα ότι ίσως 10 τοις εκατό των παιδιών έκαναν αυτή τη ζωή παίρνοντας ναρκωτικά,’ είπε ο Χίλλιγκιστ. ‘Αλλά καθώς προχωρούσα, φάνηκε ότι όλων τα παιδιά ήσαν αναμεμιγμένα, ίσως περισσότερα από 80 τοις εκατό.’ Είναι ακριβώς όπως το είπε ο Άρτσιμπαλντ: «Και ως την άκρη της χώρας να πας, υπάρχουν κι’ εκεί.»
Αλλ’ είναι μήπως η χρήσις ναρκωτικών μόνον Αμερικανικό πρόβλημα; Τι θα λεχθή για άλλες χώρες;
Η Χρήσις Ναρκωτικών σ’ όλο τον Κόσμο
Ο Γενικός Γραμματεύς των Ηνωμένων Εθνών Κουρτ Βαλντχάιμ παρετήρησε: «Η χρήσις ναρκωτικών . . . αυξάνει και λαμβάνει νέες μορφές. Σε μερικές χώρες, έχει λάβει διαστάσεις εθνικώς εκτάκτου ανάγκης.» Το περιοδικό Μέντικαλ Τρίμπιουν της 22 Νοεμβρίου 1972 έφερε τον τίτλο: «Η ΛΗΨΙΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ Σ’ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.»
Η χρήσις ναρκωτικών είναι ένα ειδικό πρόβλημα στην Βρεταννία. Η εφημερίς Νταίηλυ Μαίηλ του Λονδίνου έγραψε: «Η παράνομη χρήσις ναρκωτικών είναι σήμερα κυριολεκτικά απεριόριστη.» Ο Δρ. Χ. Νταίηλ Μπέκετ, πρόεδρος της Βρεταννικής Εταιρίας για την πρόληψι της Τοξικομανίας, είπε: «Δεν υπάρχει ίσως ούτε ένα σχολείο σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο που να μη γίνεται πειραματισμός με ναρκωτικά.»
Η κατάστασις είναι παρόμοια στην Αυστραλία. Ο Υπουργός των Ηθών, Ντ. Λ. Τσιπ, παρετήρησε: «Μπορώ να εγγυηθώ ότι, αν έχετε ένα παιδί που μπαίνει εφέτος στην εφηβική ηλικία, αυτό το παιδί θα δεχθή προσφορές επικινδύνων φαρμάκων ή ναρκωτικών κάποιου είδους προτού ο νεαρός ή η νεαρή κλείση τα 18.»
Η εφημερίς Σπεκταίητορ του Οντάριο του Καναδά έφερε τον τίτλο «ΑΠΕΙΛΗ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ ΗΡΩΙΝΗΣ—ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΘΕΜΑ. Στα Δυτικά, στη Βρεταννική Κολομβία, το παράνομο εμπόριο ηρωίνης λέγεται ότι είναι μεταξύ των δέκα μεγαλυτέρων βιομηχανιών της επαρχίας. Η διάδοσις της ηρωίνης είναι τόσο εκτεταμένη, ώστε ο δήμαρχος του Βανκούβερ είπε: «Θα μας χρειαζόταν ένας στρατός για να την καθαρίση.»
Το ίδιο συμβαίνει στη μια χώρα μετά την άλλη. Σαν ένα γιγαντιαίο, κακό παλιρροϊκό κύμα, τα ναρκωτικά έχουν πλημμυρίσει τον κόσμο.
Ποια είναι η αιτία; Γιατί χρησιμοποιούν οι άνθρωποι ναρκωτικά; Πόσο μεγάλος είναι πράγματι ο κίνδυνος;