Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Πρέπει το Βρέφος σας να Βαπτισθή;

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ υπήρξε μέρος της Χριστιανοσύνης από τον καιρό της ενάρξεώς της. Ο Ιησούς βαπτίσθηκε και κατηύθυνε και άλλους να βαπτίζωνται.

Αν θα γίνετε σύντομα γονεύς, ή εγίνατε πρόσφατα, ίσως θα έχετε διερωτηθή αν πρέπη το μωρό σας να βαπτισθή. Είναι αυτό αναγκαίο για να έχη το παιδί σας την επιδοκιμασία του Θεού;

Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου έχουν διαφορετικές αντιλήψεις σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Μερικές χρησιμοποιούν τον νηπιοβαπτισμό. Αλλά άλλες βαπτίζουν μόνον εκείνους που είναι σε ηλικία να δείξουν πίστι στα δόγματα της θρησκείας που έχουν διδαχθή από την εκκλησία τους.

Η Αγία Γραφή είναι η μόνη αξιόπιστη πηγή για πληροφορία σχετικά με το βάπτισμα, διότι μόνον αυτή είναι «Θεόπνευστος.» (2 Τιμ. 3:16) Συνιστά η Βίβλος τον νηπιοβαπτισμό ;

Η πρώτη μνεία για βάπτισμα που υπάρχει στον Λόγο του Θεού, σχετίζεται με τη δραστηριότητα του Ιωάννου του Βαπτιστού. Σχετικά μ’ αυτόν, το ευαγγέλιο του Μάρκου 1:5 αναφέρει: «Και εξήρχοντο προς αυτόν όλος ο τόπος της Ιουδαίας, και οι Ιερουσολυμίται, και εβαπτίζοντο πάντες εν τω Ιορδάνη ποταμώ υπ’ αυτού, εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών.» Αυτό, φυσικά, θα απαιτούσε να ήσαν σε μια ηλικία που θα μπορούσαν ν’ αναγνωρίσουν την αμαρτωλή των κατάστασι.

Σχετικά με τον Ιησού, διαβάζομε: «Και εν εκείναις ταις ημέραις ήλθεν ο Ιησούς από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, και εβαπτίσθη υπό Ιωάννου εις τον Ιορδάνην. Και ευθύς ενώ ανέβαινεν από του ύδατος, είδε τους ουρανούς σχιζομένους.» (Μάρκος 1:9, 10) Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς ήταν «ως τριάκοντα ετών.»—Λουκάς 3:23.

Στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του ο Ιησούς προσωπικώς δεν εβάπτισε κανένα. Αλλά, με την κατεύθυνσί του, οι μαθηταί του εβάπτισαν αρκετούς ανθρώπους. Περιελαμβάνοντο και νήπια σ’ αυτούς; Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου αναφέρει: «Ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης.» (Ιωάν. 4:1) Έτσι, ο Ιησούς καθωδηγούσε τους ακολούθους του να βαπτίζουν μόνον ανθρώπους που είχαν ήδη γίνει μαθηταί.

Το να γνωρίζωμε αυτό μας βοηθεί ν’ αντιληφθούμε την έννοια της εντολής του Ιησού που αναγράφεται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου 28:19, 20: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι έπρεπε να κάμουν μαθητάς ανθρώπους, έστω και νήπια, μέσω του βαπτίσματος. Αυτή η εντολή σαφώς εννοεί ότι ένα άτομο πρέπει να βαπτισθή μόνον αφού γίνη πρώτα μαθητής.

Αυτό ακριβώς εγίνετο μετά τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού. Εκείνοι που βαπτίσθησαν την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. «μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού [του αποστόλου Πέτρου], εβαπτίσθησαν.» (Πράξ. 2:41) Ένας όμιλος Σαμαρειτών από «άνδρες και γυναίκες» που «επίστευσαν» στο Χριστιανικό άγγελμα, βαπτίσθηκαν. (Πράξ. 8:12) Ο Αιθίοψ ευνούχος, τον οποίον εβάπτισε ο Φίλιππος, ήταν ήδη λάτρης του Ιεχωβά. (Πράξ. 8:27, 38) Σ’ εκείνους που είχαν συναθροισθή στο σπίτι του Κορνηλίου, το άγιο πνεύμα επήλθε «επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον» και βαπτίσθηκαν.—Πράξ. 10:44.

Στις ημέρες του Ιησού και των δώδεκα αποστόλων του, το βάπτισμα γινόταν με πλήρη κατάδυσι μέσα στο νερό, και ήταν σύμβολον ενός πράγματος που ήδη είχε λάβει χώραν στην καρδιά του βαπτισμένου. Επί παραδείγματι, το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν σύμβολον «μετανοίας.» (Μάρκος 1:4) Οι βαπτίσεις που αναφέρει η Αγία Γραφή ότι εγίνοντο μετά το 36 μ.Χ. εσυμβόλιζαν την αφιέρωσι του ατόμου να κάνη το θέλημα του Ιεχωβά. Αυτό δεν μπορούσε να εφαρμοστή στα νήπια.

Αλλά σήμερα είναι κοινή συνήθεια να βαπτίζωνται τα νήπια. Επίσης, πολλές εκκλησίες βαπτίζουν με ράντισμα ή χύνουν νερό, αντί να τους βυθίζουν τελείως στο νερό. Τι εδημιούργησε αυτές τις αλλαγές;

Ο Νηπιοβαπτισμός Εμφανίζεται—Γιατί;

Ο απόστολος Παύλος προείπε ότι θα συνέβαινε μια γενική «αποστασία» από τη Χριστιανοσύνη της Αγίας Γραφής, μετά τον θάνατο των δώδεκα αποστόλων. (2 Θεσσ. 2:3, 6-12) Στην πρώτη προς Τιμόθεον επιστολή 4:1, ο Παύλος έγραψε: «Το δε πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης.»

Πώς εμφανίσθηκαν «πνεύματα πλάνης» σχετικά με το βάπτισμα; Αυτό συνέβη όταν υιοθέτησαν δοξασίες της ειδωλολατρικής Ελληνικής θρησκείας (του Ελληνισμού). Το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης γράφει για την περίοδο που ακολούθησε τον θάνατο των αποστόλων :

«Ξένα στοιχεία εισήλθαν από τον έξω κόσμο. Έως τότε, αυτά ηλέγχοντο από τον διυλιστήρα της θρησκείας των προφητών και της Κ[αινής] Δ[ιαθήκης]. Αλλά τώρα, μέσω της εξωτερικής συμφωνίας που εξυπηρέτησε σαν δίοδος, αυτά τα στοιχεία εισήλθαν σαν πλημμύρα. Το βάπτισμα έγινε ένα συγκρητιστικόa μυστήριο.

Το αποτέλεσμα ήταν να εισδύση στη Χριστιανική εκκλησία στις αρχές του δευτέρου αιώνος μ.Χ. Η ειδωλολατρική ιδέα ότι το βάπτισμα αφαιρεί αμαρτίες και επιτυγχάνει μια «αναγέννησι.» Το γεγονός αυτό διευκρινίζεται από τα σχόλια του Ιουστίνου Μάρτυρος, του δευτέρου αιώνος μ.Χ. σχετικά με τους υποψηφίους για βάπτισμα: «Τους μεταφέρομε όπου υπάρχει ύδωρ, και αναγεννώνται.» «Μπορούμε . . . να επιτυγχάνουμε μέσα στο νερό την άφεσι των αμαρτιών που είχαν διαπραχθή προηγουμένως.»

Πού ωδήγησε αυτός ο συνδυασμός των ειδωλολατρικών δοξασιών με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής για το βάπτισμα; Ο Ελληνιστής Λ. Τ. Ρόμπερτσον εξηγεί:

«Μέσα απ’ αυτή τη διαστρέβλωσι του συμβολισμού του βαπτίσματος προήλθαν το ράντισμα και ο νηπιοβαπτισμός. Αν το βάπτισμα είναι αναγκαίο για σωτηρία, ή το μέσον για αναγέννησι, τότε οι ασθενείς, οι ετοιμοθάνατοι και τα νήπια πρέπει να βαπτίζωνται.»

Έως τον τρίτο αιώνα μ.Χ. ο νηπιοβαπτισμός είχε γίνει μια γενική συνήθεια της εκκλησίας. Ο Ωριγένης έγραψε τον τρίτο αιώνα: «Επειδή μέσω του βαπτίσματος εξαλείφεται η προπατορική αμαρτία, πρέπει τα νήπια να βαπτίζωνται.» Ο Ωριγένης ισχυρίσθηκε ακόμη, εσφαλμένα, ότι ο νηπιοβαπτισμός ήταν «μια παράδοσις από τους αποστόλους.»

Βοηθήστε τα Παιδιά ν’ Αποκτήσουν την Επιδοκιμασία του Θεού

Μολονότι η Αγία Γραφή δεν επιτρέπει τον νηπιοβαπτισμό, δείχνει εν τούτοις τι οφείλουν να κάμουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά των ν’ αποκτήσουν την επιδοκιμασία του Θεού. Η Βίβλος, στις Παροιμίες 22:6 προτρέπει τους γονείς: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.»

Η πιο σημαντική πλευρά αυτής της μεθόδου εκπαιδεύσεως βρίσκεται στους λόγους του αποστόλου Παύλου προς τους γονείς, στην προς Εφεσίους επιστολή 6:4, ΜΝΚ: «Μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά των να γνωρίσουν τις Άγιες Γραφές, οι οποίες θέτουν ενώπιόν των την άποψι του Ιεχωβά για όλα τα ζητήματα.—1 Κορ. 2:16.

Ο νηπιοβαπτισμός δεν διδάσκεται στην Αγία Γραφή. Προέρχεται από την ειδωλολατρική δεισιδαιμονία ότι το βάπτισμα «αναγεννά» ένα άτομο, και το απαλλάσσει από τις προηγούμενες αμαρτίες. Εν τούτοις, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι όχι το βάπτισμα, αλλά «το αίμα του Ιησού, του Υιού του Θεού, καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.» (1 Ιωάν. 1:7· Πράξ. 22:16) Επίσης, δεν είναι το βάπτισμα, αλλά ‘η παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά’ που βοηθούν ένα παιδί ν’ αποκτήση την επιδοκιμασία του Θεού. (Εφεσ. 6:4) Αν είσθε γονεύς, θα φροντίσετε ώστε το παιδί σας να λάβη αυτή την εκπαίδευσι;

[Υποσημειώσεις]