Το Μωρό μας Γεννήθηκε στο Σπίτι
ΣΑΣ εκπλήσσει αυτό; Ίσως να σας εκπλήσση αν ζήτε σε κάποιο μέρος της γης σαν τη Βόρειο Αμερική, όπου σχεδόν όλα τα μωρά γεννιούνται στα νοσοκομεία. Γνωρίζατε, όμως, ότι τα περισσότερα από τα μωρά του κόσμου—περίπου το 98 τοις εκατό βλέπουν για πρώτη φορά το φως της ζωής στο σπίτι;
Γιατί όμως μερικές από τις λεγόμενες προηγμένες χώρες απομακρύνθηκαν απ’ αυτή τη συνήθεια; Παρουσιάζει μήπως κανένα πλεονέκτημα για τις μητέρες και τα παιδιά η συνήθεια της Βορείου Αμερικής να γίνωνται οι τοκετοί στα νοσοκομεία; Αν είναι έτσι, γιατί να προτιμήση κανείς να γίνη ο τοκετός στο σπίτι;
Εν τούτοις αυτό είναι μια απόφασις που την αντιμετωπίζουν όλο και περισσότεροι γονείς στις χώρες όπου ο τοκετός στο σπίτι συγκρούεται με τις ιατρικές και κοινωνικές τάσεις. Εδώ στον Καναδά, όπου τα περισσότερα μωρά γεννιούνται με τη βοήθεια μασκοφόρων ιατρών κάτω από τα εκτυφλωτικά φώτα του νοσοκομείου, η κόρη μας γεννήθηκε στο σπίτι.
Όχι λόγω κάποιου ατυχήματος, αλλά επειδή το σχεδιάσαμε έτσι!
Η Απόφασίς Μας
Τα τρία προηγούμενα παιδιά μας γεννήθηκαν στο νοσοκομείο. Ήμουν μαζί με τη σύζυγό μου ως τη στιγμή που οι νοσοκόμες και οι εσωτερικοί γιατροί την απομάκρυναν με το κινητό φορείο. Στη συγκινητική στιγμή της γεννήσεως ήταν μόνη της μαζί με ξένους, ενώ εγώ ήμουν έξω και περίμενα στην αίθουσα αναμονής!
Κάτι που δεν μου άρεσε. Έτσι, όταν διαπιστώσαμε ότι σε λίγο θα είχαμε το τέταρτο παιδί μας, αποφασίσαμε να συμμετάσχωμε στον τοκετό του.
Πολλά νοσοκομεία σέβονται, ακόμη και ενθαρρύνουν, μια τέτοια επιθυμία των γονέων επιτρέποντας την παρουσία του πατέρα στο χειρουργείο κατά τη στιγμή του τοκετού. Εν τούτοις το νοσοκομείο δεν είναι σαν το σπίτι. Ελπίζαμε να προσφέρωμε κάτι πιο στοργικό και προσωπικό στο νέο μέλος της οικογενείας μας.
Επίσης, σε μερικά νοσοκομεία υπήρξαν περιπτώσεις όπου παρωδηγημένοι ή προκατειλημμένοι γιατροί θέλησαν να εξαναγκάσουν μια ανεπιθύμητη ιατρική νοσηλεία στα νεογέννητα βρέφη. Εμείς δεν θέλαμε να ριψοκινδυνεύσωμε κάτι τέτοιο.
Αποφασίσαμε το μωρό μας να γεννηθή στο σπίτι!
Μήπως επρόκειτο για μια απερίσκεπτη απόφασι;
Όχι, σύμφωνα με τις καλύτερες στατιστικές επιβιώσεως των χωρών όπου οι περισσότεροι τοκετοί γίνονται στα σπίτια, εν συγκρίσει με τις χώρες όπου οι ανήσυχοι μελλοντικοί πατέρες μεταφέρουν επειγόντως τις γυναίκες των στα νοσοκομεία.
Σύμφωνα με μια τελευταία έκδοσι του περιοδικού Σαϊεντίφικ Αμέρικαν, «Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να κατατάσσωνται πολύ χαμηλά μεταξύ των εκβιομηχανοποιημένων εθνών όταν πρόκειται για θνησιμότητα βρεφών. Οι τελευταίες στατιστικές τοποθετούν αυτή τη χώρα 15η» πολύ πίσω από πολλές χώρες στις οποίες τα περισσότερα μωρά γεννιούνται στο σπίτι.
Η Αμερικανίς συγγραφεύς Κα Λέστερ Ν. Χάζελλ αναφέρει στο βιβλίο της Κόμμονσενς Τσάιλντμπερθ: «Αυτή τη στιγμή που γράφω [1969] χάνομε δυο φορές περισσότερες μητέρες κατά τον τοκετό από όσες χάνει η Αγγλία, τέσσερις φορές από όσες χάνει η Ολλανδία. . . . Δικαίως λοιπόν οι Αμερικανίδες φοβούνται να κάνουν παιδί. Ο τρόπος που κάνομε τον τοκετό είναι κάτι που τρομάζει.»
Για τις απώλειες κατά τους τοκετούς στον Καναδά, ένα πρόσφατο Επιστημονικό Συμβούλιο που έγινε εκεί αναφέρει: «Ο Καναδάς δεν έχει καμμιά βάσι για να είναι ευχαριστημένος με τη διαδικασία των γεννήσεων.»
Εν τούτοις, είναι πολύ δύσκολο στη Βόρειο Αμερική να βρη κανείς ένα γιατρό που να θελήση να ξεγεννήση ένα μωρό στο σπίτι. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς προτιμούν την άνεσι των νοσοκομείων. Από την άλλη πλευρά, είναι λίγοι σαν τον γιατρό της Καλιφόρνιας που είπε, «Παρατηρείται μια ζήτησις [για γεννήσεις στο σπίτι]. Ιατρικώς θα ήταν έλλειψις ευθύνης να μην ανταποκριθούμε σ’ αυτή τη ζήτησι.»
Το πρόβλημά μας λύθηκε με μια φίλη μας που ειδικεύεται ως νοσοκόμος μαία. Αντίθετα με τις πολλές άλλες χώρες που έχουν ένα χαμηλό ποσοστό θνησιμότητος, ο Καναδάς δεν αναγνωρίζει την πρακτική μαιευτική σαν επάγγελμα. Είναι βέβαια νόμιμο στον Καναδά για ένα μωρό να γεννηθή στο σπίτι εφ’ όσον έχουν ληφθή όλα τα αναγκαία μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια της μητέρας και του παιδιού. Μια φίλη μπορεί να ενεργήση σαν μαμμή. Ο Καναδικός νόμος απαγορεύει απλώς μια μαμμή να εισπράττη χρήματα για τις υπηρεσίες της σαν επαγγελματίας.
Το Μωρό Φθάνει
Την ημέρα που επρόκειτο να γεννηθή το μωρό, τα μεγαλύτερα παιδιά ήσαν στο σπίτι του παππού των αναμένοντας νέα για τον νέο αδελφό ή την αδελφή τους. Η σύζυγος μου ήταν απασχολημένη με το σπίτι όρθια μέχρι λίγο πριν γεννηθή το μωρό. Στις 6.35’ γεννήθηκε η κόρη μας με τις συνήθεις κραυγές ενός νεογέννητου που αναμένει να το καλωσορίσουν.
Ύστερα από δώδεκα και πλέον ώρες με πόνους του τοκετού, η σύζυγός μου αισθανόταν πολύ καλύτερα από όλες τις προηγούμενες γεννήσεις της. Κάτι που συνηθίζεται πολύ στα νοσοκομεία είναι μια τομή που γίνεται για τη διεύρυνσι της εξόδου του νεογέννητου, αλλά στην περίπτωσι μας αυτή δεν χρειάσθηκε χάρις στα εκπαιδευμένα χέρια της μαμμής μας.
Η μικροσκοπική κόρη μας ήταν η χαρά όλων μας από τη στιγμή που γεννήθηκε. Σε διάστημα λιγώτερο από μια ώρα μετά τη γέννησι του μωρού φωνάξαμε στο σπίτι τα τρία μεγαλύτερα παιδιά μας. Έτρεξαν αμέσως στην κρεββατοκάμαρα, σταμάτησαν έξω από την πόρτα και μπήκαν μέσα πατώντας στα νύχια τους όπου βρήκαν τη μητέρα τους να κάθεται στο κρεββάτι καθώς ακτινοβολούσε το χαμόγελο στο πρόσωπο της, βαστώντας στα χέρια της ένα δεματάκι με δυο ζωηρά λαμπερά ματάκια.
Η έκπληξις των παιδιών μας προσέθεσε μια γλυκειά σημασία στα λόγια του ψαλμωδού: «Ιδού, κληρονομιά παρά του Ιεχωβά είναι τα τέκνα· μισθός αυτού.»—Ψαλμ. 127:3.
Εκείνο το βράδυ οι μεγαλύτερες κόρες μας η μια εννέα και η άλλη τεσσάρων ετών μαζί με το εξάχρονο αγόρι μας γονάτισαν ένα-ένα επάνω από το κρεββατάκι του μωρού για να φιλήσουν και να πουν καληνύχτα στη μικρούλα αδελφή τους που κοιμόταν. Έπειτα όλοι μαζί πέσαμε στα κρεββάτια μας για μια καλή νυχτερινή ανάπαυσι.
Οφέλη στο Μωρό
Από την πρώτη στιγμή το μωρό μας ήταν μέλος της οικογενείας. Έτρωγε όταν πεινούσε, κοιμόταν όταν νύσταζε και σύντομα εξοικειώθηκε με τον ήχο της φωνής μας. Ποτέ δεν αντιμετώπισε τη μοναξιά, πράγμα που γενικά επιβάλλεται στα μωρά που γεννιούνται στα νοσοκομεία.
Ανταπεκρίνετο θαυμάσια στην αγάπη που της δείχναμε όταν την είχε ανάγκη. Μετά από πέντε μόλις ημέρες ζύγιζε περισσότερο από ό,τι ζύγιζε την ημέρα της γεννήσεώς της. Τα προηγούμενα παιδιά μας όλα τους είχαν παρουσιάσει έλλειψι βάρους στη διάρκεια της πρώτης εβδομάδος της ζωής των.
Η σύζυγός μου αισθανόταν πιο αναπαυτικά στο σπίτι παρά όταν ήταν στο νοσοκομείο. Απέφυγε επίσης τις «μελαγχολίες του τοκετού»—ένα καταθλιπτικό συναίσθημα που συχνά καταλαμβάνει τις μητέρες μέσα σε λίγες μέρες μετά τον τοκετό. Και άλλες επίσης μητέρες ανέφεραν ότι ακολουθώντας τον κατ’ οίκον τοκετό απέφυγαν αυτές τις «μελαγχολίες» σε αντίθεσι με τις γεννήσεις των στα νοσοκομεία.
Υπάρχει πολύ υλικό για σκέψι στα λόγια του Δρος Τζων Σ. Μίλλερ, που είναι επί κεφαλής των μαιευτήρων σ’ ένα νοσοκομείο του Σαν Φρανσίσκο: «Η συνήθεια του χωρισμού της μητέρας και του μωρού στη γέννησι και για αρκετές ημέρες μετά είναι μια εγκληματική περιφρόνησις των πιο βασικών αναγκών και των δύο.»
Μερικά νοσοκομεία, αναγνωρίζοντας αυτήν την ανάγκη, προσφέρουν τη δυνατότητα να μένουν μαζί η μητέρα και το μωρό της.
Με τους τοκετούς, όμως, στα σπίτια υπάρχουν οφέλη που τα νοσοκομεία δεν μπορούν να προσφέρουν. Τα μεγαλύτερα παιδιά μας δέχθησαν τη νέα τους αδελφούλα την ημέρα που γεννήθηκε. Ποτέ δεν είχε το παράπονο ότι απομάκρυναν τη μητέρα της για μια εβδομάδα όπως συμβαίνει στο νοσοκομείο.
Συχνά τα μεγαλύτερα παιδιά και οι πατέρες πρέπει να περιμένουν ώσπου το μωρό να έλθη στο σπίτι για ν’ αρχίσουν να δείχνουν την αγάπη τους γι’ αυτό. Στο σπίτι μας δεν υπήρχε λόγος να περιμένωμε!
Είναι Ασφαλής ο Τοκετός στο Σπίτι;
Σ’ ένα μέρος του κόσμου όπου οι άνθρωποι εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τους γιατρούς και τα νοσοκομεία για την επίβλεψι των τοκετών, μερικοί ίσως να σκεφθούν ότι ένας τοκετός στο σπίτι είναι κάτι το ριψοκίνδυνο ή ακόμα και επικίνδυνο.
Είναι όμως έτσι;
«Θα έπρεπε τα μωρά να γεννιούνται στο σπίτι;» ρωτά ο συγγραφεύς Δρ. Άσλεϋ Μόνταγκιου. «Τι ερώτημα στ’ αλήθεια! Μα πού αλλού θα έπρεπε να γεννηθούν αν όχι στο σπίτι; Στο νοσοκομείο; Μα εγώ νόμιζα ότι το νοσοκομείο είναι ένα μέρος όπου πηγαίνουν για θεραπεία από κάποια ασθένεια ή από ένα τραύμα. . . . Είναι η εγκυμοσύνη ασθένεια; Είναι η γέννησις ενός μωρού νόσημα;»
Μερικές χώρες με τοκετούς στα σπίτια παρουσιάζουν καλύτερες αναλογίες επιβιώσεων από τη Βόρειο Αμερική με την πλειονότητα των νοσοκομειακών γεννήσεων. Η μαία φίλη μας είχε διευκολύνει εκατοντάδες γεννήσεις χωρίς να χρειασθή κάποιος γιατρός ούτε κάποιο σχίσιμο της μητέρας!
Είναι φανερό ότι στη Βόρειο Αμερική έχουν μεγαλοποιήσει τα προβλήματα τα σχετιζόμενα με τις γεννήσεις.
«Υπάρχουν ενδείξεις ότι σ’ αυτή τη χώρα οι γεννήσεις στο σπίτι, παρ’ όλον ότι δεν είναι της μόδας, εν τούτοις είναι πιο ασφαλείς,» αναφέρει η Κα Χάζελλ στο περιοδικό Κόμονσενς Τσάιλντμπερθ.
Όταν στη δεκαετία του 1950 οι Ηνωμένες Πολιτείες έχαναν κατά μέσον όρο μια μητέρα στις 1000 γεννήσεις, ένα κέντρο μητρότητος ενήργησε 8.339 τοκετούς στο σπίτι στις φτωχογειτονιές του Σικάγου χωρίς να χάση ούτε μια μητέρα!
Επί τρία χρόνια από το 1960 ως το 1963, όταν εφαρμόσθηκε η υπηρεσία πρακτικών μαιών στην Επαρχία Μαδέρα της Καλιφόρνιας, η αναλογία της θνησιμότητος των νηπίων μειώθηκε στο ήμισυ, σε 10,3 ανά 1000 κανονικές γεννήσεις, από το προηγούμενο ύψος των 23,9. Μέσα σ’ ένα χρόνο, όταν το σύστημα γεννήσεων ξαναγύρισε στους γιατρούς και τα νοσοκομεία, η βρεφική θνησιμότης στην πολιτεία τριπλασιάσθηκε, σε 32,1 σε κάθε 1000 γεννήσεις!
Οι τοκετοί στο σπίτι είναι λιγώτερο πιθανόν να περιλάβουν ιατρικές ιδιοτροπίες που συχνά συγχέονται με τις γνήσιες προόδους. Παραδείγματος χάριν, υπήρχε η μόδα της χρήσεως παυσίπονων του τοκετού που είχε ως αποτέλεσμα την αύξησι των περιπλοκών που συνδέονται με την έλλειψι οξυγόνου στον εγκέφαλο του μωρού. Επίσης οι μητέρες και τα βρέφη δεν εκτίθενται στις μολύνσεις και στις ασθένειες που δεν λείπουν από τα νοσοκομεία.
Όταν τα παιδιά γεννιούνται στο σπίτι, ο γιατρός ή η μαμμή που παρακολουθεί είναι επισκέπται στο σπίτι. Η ευκολία και η άνεσις για τη μητέρα και το μωρό είναι πράγματα πρώτου ενδιαφέροντος. Οι πατέρες δεν απομακρύνονται σαν πλεονάζοντα έπιπλα στους άδειους διαδρόμους των νοσοκομείων, αλλά παραμένουν ως η κεφαλή και ο προστάτης της οικογενείας.
Ένας γιατρός του τμήματος δημοσίας υγείας της Καλιφόρνιας είπε: «Βλέπομε τον θεσμό των μαιών σαν ένα μέσον για να ανθρωποποιήσωμε τις γεννήσεις.»
Επιπρόσθετες Σκέψεις
Οι Χριστιανοί γονείς έχουν και κάτι άλλο πιο σοβαρό για να σκεφθούν. Θέλουν γιατρούς που θα σεβασθούν τις επιθυμίες των όταν παραστή ανάγκη να μη δεχθούν δημοφιλείς ιατρικές μεθόδους που παραβιάζουν τον νόμο του Θεού περί αίματος.—Πράξ. 15:28, 29.
Σε πολλά νοσοκομεία άλλος γιατρός ξεγεννά το μωρό και άλλος φροντίζει γι’ αυτό μετά τη γέννησι. Οι συνετοί γονείς θέλουν ώστε όλοι οι γιατροί που λαμβάνουν μέρος να σέβωνται τις επιθυμίες των.
Μερικές φορές τα νεογέννητα βρέφη υποβάλλονται σε μεταγγίσεις αίματος, παρά την επιθυμία των γονέων, για μια πιο καλή και πιο ασφαλή περιποίησι. Υπήρξαν περιπτώσεις που γονείς αναγκάσθηκαν να μεταφέρουν τα παιδιά τους από τέτοια μη συνεργάσιμα νοσοκομεία για ν’ αποφύγουν αυτές τις τραγωδίες. Άλλοι διευθετούν για τη γέννησι του μωρού στο σπίτι.
Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι δεν είναι οι γιατροί, οι νοσοκόμες και τα νοσοκομεία που γεννούν. Οι γυναίκες γεννούν. Και η ικανότης των έχει σχεδιασθή από έναν πάνσοφο Δημιουργό. Μια καλή φροντίδα της μητέρας στη διάρκεια της εγκυμοσύνης συνήθως μειώνει η δίνει τη δυνατότητα να αποφευχθούν προβλήματα σε μερικές περιπτώσεις τοκετών, που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή λόγω της ανθρώπινης ατέλειας.
Ποιο Πολλά για να ΜάΘωμε
Το μωρό μας γεννήθηκε στο σπίτι και είμεθα πεπεισμένοι ότι αυτό έφερε ιδιαίτερη ευτυχία στη μητέρα, στο μωρό και σε όλη την οικογένεια.
Επίσης γνωρίζομε ότι η πείρα μας και άλλα παρόμοια δεν αντιπροσωπεύουν την τελική λέξι για μια γέννησι. Υπάρχουν πολλά για να μάθωμε.
Πράγματι τι προνόμιο είναι αυτό που απολαμβάνομε. Ούτε οι άγγελοι στον ουρανό δεν μπορούν να τεκνογονούν. Με το προνόμιο μας συνοδεύεται και ευθύνη. Γονείς που συμμετέχουν στην εμπειρία της γεννήσεως θυμούνται καλά την ανάλογη ευθύνη τους.
Αναμένετε κάποιο πρόσθετο μέλος στην οικογένειά σας; Θα είναι παρών ο πατέρας την ώρα της γεννήσεως; Θα γεννηθή το μωρό στο σπίτι ή στο νοσοκομείο; Η απόφασις είναι δική σας.
Οτιδήποτε και αν αποφασίσετε, είθε να βρήτε αληθινή ανταμοιβή βλέποντας το μικρό σας να ανταποκρίνεται στην εκπαίδευσι που του δίνετε από τον Λόγο του Ιεχωβά Θεού, για να καταλήξη σε καλό του και να είναι μακροχρόνιο επάνω στη γη. (Εφεσ. 6:3)—Από Συνεργάτην.