Η Πραγματική Λύσις για τον Πληθυσμό της Γης

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΤΕ ότι οι «λύσεις» που προτείνονται από τους «ειδικούς» χτυπούν μόνο τα συμπτώματα του προβλήματος ενώ παραβλέπουν εντελώς την πραγματική ασθένεια; Είναι ο υπερπληθυσμός πραγματικά το βασικό πρόβλημα;

Ή μήπως είναι μάλλον το ιδιοτελώς διηρημένο οικονομικό, πολιτικό και θρησκευτικό σύστημα αυτού του κόσμου; Αυτό είναι εκείνο που μερικοί αρχίζουν να αναγνωρίζουν. Αρχίζουν να διακρίνουν την ανάγκη για άλλες διευθετήσεις απ’ αυτές που υπάρχουν σήμερα για τον χειρισμό των υποθέσεων της γης. Το βιβλίο Ενβαϊρομένταλ Ήθικς παρατηρεί ότι το πρώτο βήμα για την εξασφάλισι της επιβιώσεως του ανθρώπου στη γη πρέπει να είναι ‘κάποιο είδος παγκοσμίου κυβερνήσεως ώστε το ανθρώπινο γένος να μπορέση να κυβερνηθή ως σύνολο.’

Αλλά θα εγκαταλείψουν ποτέ οι άνθρωποι τους ιδιοτελείς των εθνικούς ανταγωνισμούς χάριν του κοινού καλού; Λίγοι είναι οι λόγοι για να το πιστέψωμε αυτό. Επί παραδείγματι, τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν πρόσφατα μια πρότασι όπως οι μεγάλες δυνάμεις περικόψουν τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς των κατά 10 τοις εκατό και να χρησιμοποιήσουν αυτό το ποσόν για τη βοήθεια των φτωχών χωρών. Αλλά τι έκαμαν οι μεγάλες δυνάμεις; Απλώς αγνόησαν την πρότασι. Αλλά και μέσα στα ίδια τα έθνη κυριαρχεί η ιδιοτέλεια. Επικρατούν ανισότητες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, επί παραδείγματι, το ένα πέμπτο του πληθυσμού κατέχει το 76 τοις εκατό του πλούτου, ενώ το τελευταίο πέμπτο κατέχει μόλις το ένα τοις εκατό! Αν τα έθνη δεν μπορούν να εξισορροπήσουν αυτές τις ανισότητες μέσα στα ίδια τους τα σύνορα, για ποιο λόγο να πιστέψωμε ότι μπορούν να το επιτύχουν σε παγκόσμια κλίμακα;

Η πραγματική λύσις βρίσκεται σ’ ένα νέο είδος παγκοσμίου κυβερνήσεως. Αλλά μια τέτοια κυβέρνησι δεν μπορούν να την ασκήσουν ατελείς, ιδιοτελείς άνθρωποι. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για παγκόσμια κυβέρνησι κάτω από έναν ανιδιοτελή και αμερόληπτο κυβερνήτη. Γνωρίζατε ότι η Γραφή αποκαλύπτει πως ο Θεός είχε αποφασίσει να έχη μια τέτοια παγκόσμια κυβέρνησι για το ανθρώπινο γένος; Διαβάζομε: «Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασε έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγαν αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»—Δαν. 7:13, 14.

Πριν απορρίψετε μια τέτοια ιδέα ως μη ρεαλιστική ή θρησκευτική ανοησία, σκεφθήτε τι σημαίνει μια παγκόσμια κυβέρνησις και άρχων που ο σκοπός του είναι ενότης στον ουρανό και τη γη. Αφού ο Χριστός είναι τέλειος, το να φέρη τα πάντα σε αρμονία με τον εαυτό του θα εσήμαινε παγγήινη ενότητα. Αυτό θα έθετε τέρμα σε όλες τις διαιρετικές δυνάμεις που δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν σε εκατομμύρια ανθρώπους την αναγκαία τροφή, ρουχισμό και στέγη.

Δεν μπορεί να υπάρξη αντίρρησις ότι ο πλανήτης μας έγινε έτσι που να παρέχη στον ανθρώπινο πληθυσμό του ευτυχισμένη και άνετη κατοικία. Οι περίπλοκες ομορφιές και η άφθονη ποικιλία στη δημιουργία είναι φανερό ότι έγιναν για την ωφέλεια των νοημόνων πλασμάτων που μπορούν να τα εκτιμήσουν. Ο ίδιος ο άνθρωπος αποδεικνύει ότι έγινε με τέτοιον τρόπο ώστε ν’ απολαμβάνη τη φυσική κατάστασι της γης και να ζη σύμφωνα με τους φυσικούς κύκλους της. Ποιος και από τους πιο σκληρυμένους κατοίκους των πόλεων δεν αισθάνεται κατά καιρούς την έλξι της εξοχής και του δάσους, έστω κι αν πρόκειται για το τοπικό πάρκο;

Η Γραφή δείχνει ότι οι κακές συνθήκες που τώρα αποδίδονται στον υπερπληθυσμό είναι σημείο ότι πολύ γρήγορα αυτό το ιδιοτελές σύστημα πραγμάτων θα αντικατασταθή από μια κυβέρνησι του κόσμου κάτω από τη μια Κεφαλή της, τον Ιησού Χριστό. (Ψαλμ. 72:7, 8· Ματθ. 24:3, 7, 8, 14· Λουκ. 21:11, 25-28· Αποκάλ. 6:1-8) Ο καιρός είναι ώριμος για ν’ αποκατασταθή η ορθή διάταξις πραγμάτων κάτω απ’ αυτή την κυβέρνησι. Κάτω απ’ αυτή τη διοίκησι η εντολή του Θεού να ζουν οι άνθρωποι σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον της γης θα εκπληρωθή οριστικά, όπως ελέχθη στους πρώτους ανθρώπινους γονείς του ανθρωπίνου γένους: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν.» (Γέν. 1:28) ‘Εγέμισε’ και ‘υπέταξε’ τη γη το ανθρώπινο γένος με τον τρόπο που καθώριζε εκείνη η εντολή;

‘Η Πλήρωσις της Γης’

Αντί να υποτάξουν λογικά τη γη, οι άνθρωποι έκαμαν ασύνετη χρήσι του φυσικού της πλούτου. Εργάσθηκαν για τη φθορά της. Οι συγκεντρωμένες μεγάλες βιομηχανίες και οι μέθοδοι παραγωγής των διετάραξαν και εξακολουθούν να διαταράσσουν τους φυσικούς κύκλους της γης. Εκτός από τη βιομηχανική μόλυνσι, οι ακατάλληλοι τρόποι καλλιεργείας στο παρελθόν και στο παρόν ‘διέφθειραν τη γη’ θέτοντας σε κίνδυνο την ικανότητά της να συντηρήση τους αυξανόμενους πληθυσμούς.—Αποκάλ. 11:18.

Αντί να γεμίσουν τη γη, εκατομμύρια άνθρωποι συσσωρεύθηκαν σε γιγαντιαίες και ακάθαρτες πόλεις. Επίσης, η άνιση διανομή των ανθρώπων μεταξύ των εθνών δείχνει την αποτυχία τους να ‘γεμίσουν τη γη.’ Επί παραδείγματι, ο Καναδάς έχει γύρω στους έξη ανθρώπους, κατά μέσον όρο, για κάθε τετραγωνικό μίλι της αχανούς εκτάσεώς του, ενώ το Μπαγκλαντές έχει 1.300, δηλαδή 200 φορές περισσότερους. Κι όμως ο σκοπός του Θεού να ‘γεμίσουν τη γη’ απαιτούσε λογικά κάποιο μέτρο ομοιομορφίας. Η άποψίς του σ’ αυτά τα ζητήματα φαίνεται από την εντολή του σ’ εκείνους που κατέλαβαν τη γη Ιούδα στον δέκατο πέμπτο αιώνα π.Χ.: «Και θέλετε διαμοιρασθή την γην διά κλήρων μεταξύ των συγγενειών σας· εις τους περισσοτέρους θέλετε δώσει περισσοτέραν κληρονομίαν, και εις τους ολιγωτέρους θέλετε δώσει ολιγωτέραν κληρονομίαν.»—Αριθμ. 33:54· 26:53-56.

Προφανώς, μερικές περιοχές της ξηράς, όπως οι ορεινές και εκείνες που παρουσιάζουν ακρότητες στις καιρικές συνθήκες, δεν είναι τόσο κατάλληλες να συντηρήσουν τόσο μεγάλο πληθυσμό όσο άλλες. Εν τούτοις, παραμένει αληθινό ότι οι διαιρετικοί εθνικοί φραγμοί που έθεσαν οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις περισσότερες αποτυχίες των ανθρώπων να ‘γεμίσουν τη γη’ με δικαιοσύνη για όλο τον πληθυσμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η κυβέρνησις που «θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού . . . δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν. Θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας» τας ιδιοτελώς διηρημένας κυβερνήσεις του κόσμου. ‘Δίνοντας την εξουσίαν και την δόξαν και τη βασιλεία’ στον Υιό του Ιησού Χριστό, ο Θεός είχε σκοπό «να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι» ενωμένα. Όταν ο σκοπός αυτός πραγματοποιηθή, θα καταργηθούν όλοι οι διαιρετικοί εθνικοί φραγμοί! Η βασιλεία του Θεού διά του Χριστού «δεν θέλει φθαρή» από άπληστους, αρπακτικούς καταστροφείς της γης.—Δαν. 2:44· 7:13, 14.

Ποτέ πια δεν θα κατηγορηθή η γη ότι αποτυγχάνει να συντηρήση τον πληθυσμό της. Όταν οι άνθρωποι χειρίζωνται τις υποθέσεις των σύμφωνα με τους φυσικούς κύκλους και νόμους, η γη θα μπορή να προμηθεύη για πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό απ’ όσο κάνει σήμερα. Τώρα, καλλιεργείται για τροφή λίγο περισσότερο από ένα δέκατο της ξηράς της γης. Άλλο ένα πέμπτο είναι λιβάδια και βοσκότοποι. «Το εναπομένον,» περισσότερο από τα δύο πέμπτα της ξηράς, «είναι ή δάση ή δεν χρησιμοποιείται για παραγωγικούς σκοπούς,» λέγει Η Ενσαϊκλοπήντια Μπριτάννικα.

Σκεφθήτε την προοπτική να κάμουν παραγωγικό μεγάλο μέρος αυτής της γης! Το ανθρώπινο γένος θα εργασθή γι’ αυτόν το σκοπό υπό την καθοδήγησι του Ιησού Χριστού, εκείνου που ο Θεός χρησιμοποίησε ως τον ‘αριστοτέχνη εργάτη’ στον καιρό της δημιουργίας της γης. Ως ‘αριστοτέχνης εργάτης’ ιδιαίτερα ‘ηυφραίνετο εν τη οικουμένη της γης αυτού [του Θεού]’ και η «τρυφή» του ήταν με τους ανθρώπους. (Παροιμ. 8:22-31· παραβάλατε Κολοσσαείς 1:16, 17.) Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι η ανθρωπότης θα αισθανθή στον τέλειο βαθμό την αγάπη του αυτή όταν αυτός θα ρυθμίζη στοργικά την ‘πλήρωσι’ της γης μας στη λογική της δυνατότητα.

Ακόμη και τώρα οι Χριστιανοί, που προτιμούν να έχουν παιδιά, είναι Γραφικώς υποχρεωμένοι να μη έχουν οικογένειες μεγαλύτερες απ’ όσο μπορούν κατάλληλα να ‘προνοήσουν.’ (1 Τιμ. 5:8) Έτσι, εκείνον τον καιρό ο πληθυσμός της γης θα επιτραπή ν’ αυξηθή σε βαθμό κοινοτικής και αγροτικής ζωής που δεν θα καταλήξη σε φθορά του περιβάλλοντος ή σε λιμοκτονία για τους απογόνους.

Τότε οι άνθρωποι θα δουν όλη την ικανότητα της γης να παράγη χάριν του πληθυσμού της. Σκεφθήτε τι έχει γίνει σε ωρισμένες έρημες περιοχές με τη χρήσι συγχρόνων μεθόδων αρδεύσεως και καλλιεργείας. Και κατόπιν σκεφθήτε τι θα μπορούσε να παράγη η γη όταν, με την ευλογία του Θεού, θα ανθίση, όπως εξεικονίσθηκε από τα λόγια του Ησαΐα: «Η έρημος και η άνυδρος θέλουσιν ευφρανθή δι’ αυτά, και η ερημία θέλει αγαλλιασθή και ανθήσει ως ρόδον. . . . διότι εν τη ερήμω θέλουσιν αναβλύσει ύδατα, και ρεύματα εν τη ερημία.»—Ησ. 35:1-6.

Τότε, όπως και στην ειρηνική βασιλεία του Βασιλέως Σολομώντος, «θέλει υπάρχει αφθονία σιτηρών επί της γης· επί των κορυφών των ορέων θέλει είσθαι υπερχείλισις» ΜΝΚ. (Ψαλμ. 72:16· παραβάλατε Ησαΐας 65:17, 20-24· 25:6.) Αυτή είναι η μόνη πραγματική λύσις.

Υπάρχουν περίπου δύο εκατομμύρια Χριστιανοί σ’ όλα τα έθνη της γης σήμερα που μαθαίνουν πώς να ζουν σύμφωνα μ’ αυτή την επικείμενη λύσι. Ένας καθηγητής των βιολογικών επιστημών του Πανεπιστημίου Κολούμπια, ο Δαυίδ Γ. Έρενφελντ, ετόνισε το εξής στο τελευταίο βιβλίο του Διατήρησις της Ζωής στη Γη: «Ανάμεσα στους συγχρόνους Ιουδαϊκούς και Χριστιανικούς θρησκευτικούς ομίλους, λίγοι εκτός από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά φαίνεται να έχουν διαμορφώσει μια [δοξασία ότι η ζωντανή φύσις είναι ένα αδιάσπαστο σύνολο] και μια ισορροπημένη φιλοσοφία για τη σχέσι του ανθρώπου με το περιβάλλον του (ιδέτε Ξύπνα! 22 Οκτωβρίου 1971).» Αλλά δεν την εδημιούργησαν οι ίδιοι αυτή τη δοξασία. Αυτή βρίσκεται στη Γραφή. Θα χαρούν να σας βοηθήσουν να τη μάθετε και σεις επίσης.—Ησ. 2:2-4.