Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;
Είναι η Τεχνητή Γονιμοποίησις Ευπρόσδεκτη στον Θεό;
Η ΠΡΩΤΗ περίπτωσις τεχνητής γονιμοποιήσεως χρονολογείται από το 1799. Ο Λονδρέζος ιατρός Τζων Χάντερ εχρησιμοποίησε τότε αυτόν τον τρόπο για να καταστήση μια γυναίκα έγκυο με το σπέρμα του ανδρός της. Αλλά μόνον στα πρόσφατα έτη η τεχνητή γονιμοποίησις έχει γίνει σχετικώς κοινή και χιλιάδες βρέφη γεννώνται κάθε χρόνο με αυτή τη μέθοδο. Όταν τα νυμφευμένα ζεύγη καταφεύγουν στην τεχνητή γονιμοποίησι, αυτό συμβαίνει γενικά λόγω της στειρότητος του συζύγου, και οι δόται του σπέρματος παραμένουν συνήθως ανώνυμοι.
Επί αιώνες, οι άνθρωποι θεωρούν μοιχαλίδα κάθε γυναίκα που αποκτά παιδί χωρίς έναν νόμιμο σύζυγο και το παιδί θεωρείται νόθο. Μερικά δικαστήρια έλαβαν μια παρόμοια στάσι σχετικά με την τεχνητή γονιμοποίησι από ανωνύμους δότας. Αλλ’ οι απόψεις διαφέρουν. Ενώ μερικές θρησκευτικές οργανώσεις έχουν αντιρρήσεις γι’ αυτή τη μέθοδο της εγκυμοσύνης, άλλες την επιδοκιμάζουν.
Η Αγία Γραφή λέγει ότι «υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» (Παροιμ. 14:12) Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, όπως και το γεγονός ότι ο ανθρώπινος συλλογισμός είναι συχνά εσφαλμένος, είναι καλό να ρωτήση κανείς: Είναι η τεχνητή γονιμοποίησις ευπρόσδεκτη στον Θεό; Ποια είναι η άποψις του Λόγου του, της Αγίας Γραφής;
Από πολλά έτη, η τεχνητή γονιμοποίησις έχει χρησιμοποιηθή για την αναπαραγωγή ζώων. Ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στον άνθρωπο να κυριαρχή σ’ αυτά τα δημιουργήματα και του επέτρεψε να τα χρησιμοποιή για τροφή, για ενδυμασία, κ.λ.π. (Γέν. 1:28· 3:21· 9:2-4) Ο Μωσαϊκός Νόμος απηγόρευε την διασταύρωσι ζώων που ανήκαν σε δύο διαφορετικά είδη, αλλά δεν περιώρισε κατ’ άλλον τρόπον τις δυνατότητες του ανθρώπου για ρύθμισι της αναπαραγωγής των ζώων. (Λευϊτ. 19:19) Έτσι, μερικοί Χριστιανοί διακρατούν την άποψι ότι η Αγία Γραφή δεν απαγορεύει την τεχνητή γονιμοποίησι για τα ζώα.
Αλλά τι μπορεί να λεχθή για την ανθρώπινη τεχνητή γονιμοποίησι από ανωνύμους δότας; Αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Κατ’ αρχήν, μπορεί να δημιουργήση πολυάριθμα προβλήματα. Ας το διευκρινίσωμε: Το παιδί που θα προκύψη μπορεί να είναι μια διαρκής και δυσάρεστη υπενθύμισις της ανικανότητος ενός συζύγου ν’ αποκτήση τέκνα. Είναι πιθανόν να δημιουργηθή έλλειψις ωρισμένων επιθυμητών παραγόντων στις σχέσεις του πατέρα και του παιδιού, ή ακόμη στις σχέσεις του συζύγου με τη σύζυγο. Μερικοί άνδρες «ζηλεύουν σε βαθμό παραφροσύνης» τους αγνώστους δότας, και μερικές περίεργες γυναίκες έκλεψαν νοσοκομειακά αρχεία για να μάθουν την ταυτότητα του πατέρα του τέκνου των. Η αβεβαιότης του παιδιού σχετικά με την καταγωγή του, μπορεί να του προξενήση συναισθηματικά προβλήματα. Επί πλέον, οι μητέρες και οι θετοί πατέρες μπορεί να έχουν τύψεις συνειδήσεως καθώς ‘ζουν ψευδόμενοι’ παρουσιάζοντας τον απόγονο τους ως απόλυτα δικό τους.—Ψαλμ. 40:4.
Μολονότι είναι κάπως απίθανη, υπάρχει εν τούτοις μια άλλη σοβαρή πιθανότης. Ο ανώνυμος δωρητής μπορεί να είναι στενός συγγενής με τη γυναίκα, και ο απόγονος του μπορεί να υποφέρη από επιζήμιες φυσικές ή διανοητικές διαταραχές λόγω της συγγενείας του αίματος. Παρατηρήστε κάτι παρόμοιο που συνέβη πριν μερικά έτη. Ένας γιατρός συγκλονίσθηκε όταν έμαθε ότι δύο νεαρά άτομα, ένας άνδρας και μια γυναίκα, εσχεδίαζαν να νυμφευθούν. Γιατί; Διότι ήταν ο μόνος που εγνώριζε ότι αυτά τα άτομα ήσαν αδέλφια κατά το ήμισυ. Αυτός ο γιατρός είχε καταστήσει εγκύους τις μητέρες και των δύο, με το σπέρμα του ιδίου δότου.—Παράβαλε Λευϊτικόν 18:9.
Ο λαός του αρχαίου Ισραήλ δεν αντιμετώπισε το ζήτημα σχετικά με την τεχνητή γονιμοποίησι από ανώνυμο δότη, διότι τότε δεν επραγματοποιούντο τέτοιες επεμβάσεις. Αλλ’ οι πιστοί μεταξύ αυτών θα τις απέφευγαν τελείως, διότι ο Θεός είχε διατάξει: «Και μετά της γυναικός του πλησίον σου δεν θέλεις συνουσιασθή, διά να μιανθής μετ’ αυτής.» Η ποινή για την ανυπακοή ήταν θάνατος. (Λευϊτ. 18:20, 29) Η τεχνητή γονιμοποίησις μιας υπάνδρου γυναικός από άλλον δότην εκτός του συζύγου της, την κάνει ένοχη μοιχείας, που είναι αμαρτία ενώπιον του Θεού. (Δευτερ. 5:18) Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι οι μοιχοί δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού και προειδοποιούνται ότι ‘ο Θεός θα κρίνη πόρνους και μοιχούς’ δυσμενώς.—1 Κορ. 6:9, 10· Εβρ. 13:4.
Εφόσον η τεχνητή γονιμοποίησις από έναν ανώνυμο δότη δεν είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό, αν ένα Χριστιανικό νυμφευμένο ζεύγος καταφύγη σ’ αυτήν, το αποτέλεσμα θα είναι ν’ αποκοπή από τη σύγχρονη εκκλησία του λαού του Ιεχωβά. (Παράβαλε Λευϊτ. 20:10.) Εκτός αυτού, ο σύζυγος με ειδική του συγκατάθεσι προσφέρει την σύζυγο του σ’ έναν άλλον άνδρα και η σύζυγος προσφέρεται σ’ αυτόν τον άνδρα, με τον σκοπό να γίνη μητέρα ενός παιδιού από το άτομο αυτό, με τον οποίο δεν έχει δεσμευθή μέσω του γαμήλιου δεσμού ενώπιον του Θεού. (Ματθαίος 19:4-6) Το γεγονός ότι δεν υπάρχει άμεσος σωματική επαφή και ότι ο σύζυγος που συγκατατίθεται υιοθετεί το παιδί, δεν είναι λόγοι που δικαιολογούν αυτή τη μοιχευτική διαγωγή.—1 Κορ. 5:1-13.
Σε μερικούς νυμφευμένους Χριστιανούς που δεν είναι σε θέσι ν’ αποκτήσουν τέκνα, έχει λεχθή ότι αυτό το πρόβλημα μπορεί πιθανόν να λυθή αν ο σύζυγος προμηθεύση σπέρμα που θα εισαχθή με τεχνητό τρόπο στη σύζυγο του. Αν και οι δύο σύζυγοι συμφωνούν πλήρως να χρησιμοποιήσουν αυτή τη μέθοδο, αυτό θα ήταν ένα προσωπικό ζήτημα, εφόσον ο Λόγος του Θεού δεν λέγει τίποτε σχετικά μ’ αυτό, και ο απόγονος που θα προέκυπτε θα ήταν απολύτως δικός τους. Δεν θα ήταν ένα τέκνο από διάπραξι μοιχείας. Εν τούτοις, αυτοί οι σύζυγοι οφείλουν να λύσουν κάθε προσωπικό ερώτημα σχετικά με την καταλληλότητα και τον τρόπο αποκτήσεως του σπέρματος. Παρομοίως, αυτοί θα φέρουν την ευθύνη αν προκύψουν ιατρικές ή ψυχολογικές ανωμαλίες από την όλη διαδικασία.
Επίσης, οι νεονυμφευμένοι Χριστιανοί πρέπει ν’ αποφασίσουν αν θα υιοθετήσουν ένα παιδί ή όχι. Είναι αλήθεια, ότι αισθάνονται ίσως πολύ απογοητευμένοι επειδή δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν δικά των τέκνα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη κι’ αν δεν έχουν παιδιά, αυτά τα άτομα πρέπει να είναι βέβαια ότι οι ένθερμες προσευχές των προς τον Ιεχωβά Θεό μέσω των οποίων ζητούν το άγιο του πνεύμα και βοήθεια για να καλλιεργούν τέτοιες ιδιότητες όπως η αγάπη και η χαρά, δεν θα μείνουν αναπάντητες.—Λουκ. 11:13· Γαλ. 5:22, 23.
Πολλοί έχουν βρη αληθινή ευτυχία στην υπηρεσία του Θεού, μολονότι δεν έχουν τέκνα. Στον αρχαίο Ισραήλ, οι μεγάλες οικογένειες ήταν κάτι κοινό, και οι στείρες γυναίκες αισθάνονταν μεγάλη απογοήτευσι. Εν τούτοις, η θυγατέρα του Ιεφθάε ετήρησε την ευχή του πατέρα της προς τον Θεό, με το να παραμείνη άγαμη και χωρίς τέκνα σ’ ολόκληρη τη ζωή της. Μήπως αυτή ήταν συνεχώς στενοχωρημένη και δυστυχής εξ αιτίας αυτού του γεγονότος; Όχι, διότι ο Ιεχωβά της έδωσε χαρά με την ευκαιρία να τον υπηρετή στον ναό του. (Κριτ. 11:30-40) Και τώρα, επίσης, σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες,» πολλοί νυμφευμένοι Χριστιανοί θεωρούν την έλλειψι τέκνων σαν μια κατάστασι που τους επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία για να επιδιώκουν τα συμφέροντα της Βασιλείας του Θεού.
Οι Χριστιανοί σύζυγοι που επιθυμούν να αναθρέψουν τέκνα αλλά δεν έχουν την δυνατότητα, μπορούν ν’ ανακουφισθούν από τη διαβεβαίωσι του Ιεχωβά που αναγράφεται στον Ησαΐα 56:3-7. Σ’ αυτή την περίπτωσι και οι δύο Χριστιανοί γαμήλιοι σύντροφοι μπορούν να είναι βέβαιοι ότι, αν παραμείνουν πιστοί στον Θεό, θα έχουν τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής, που είναι η επιδοκιμασία του Θεού.