Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Μπορούν οι Άγιοι να σας Βοηθήσουν;

ΣΕ ΠΟΙΟΝ πρέπει να προσευχώμεθα»; Απαντώντας σ’ αυτή την ερώτησι, ο Ιωσήφ Β. Γκάλλαχερ, της Εκκλησίας του Αγίου Παύλου, λέγει: «Κάθε προσευχή τελικά καταλήγει στον Θεό, και οι περισσότερες από τις προσευχές μας θα κατευθυνθούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Μερικές φορές, όμως, μας αρέσει ν’ απευθυνώμεθα στην Αγία Μητέρα ή σ’ έναν άγιο και να τους ζητούμε να ενωθούν ειδικά στην προσευχή μας.»—Για να Είσαι Καθολικός, Κατήχησις για Σήμερα.

Με τέτοια ενθάρρυνσι, πολλά ειλικρινή άτομα απευθύνονται σε «αγίους» με προσευχή και τους θεωρούν μεσολαβητάς προς τον Θεό. «Από θεολογική άποψι,» λέγει η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία «μεσολάβησις είναι η πράξις της ικεσίας από κάποιον που έχει δικαίωμα ενώπιον του Θεού να ενεργήση έτσι για να λάβη έλεος ένα άτομο που βρίσκεται σε ανάγκη.» Και σχετικά με τη μεσολάβησι της Μαρίας, των αγγέλων και των «αγίων,» αυτή η Εγκυκλοπαιδεία λέγει εν μέρει: «Ένας Καθολικός δεν μπορεί να αμφιβάλλη για το γεγονός της μεσολαβήσεώς των, αφού η Σύνοδος του Τρεντ σαφώς προσδιώρισε αυτό το δόγμα—‘οι άγιοι, που βασιλεύουν μαζί με τον Χριστό, προσφέρουν τις προσευχές των προς τον Θεό υπέρ των ανθρώπων’ . . .»

Εκείνοι που θεωρούνται άγιοι από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία περιλαμβάνουν τόσο άνδρες όσο και γυναίκες και δεν περιορίζονται σε άτομα της Βιβλικής αφηγήσεως, όπως είναι οι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού Πέτρος και Ιωάννης. Πράγματι, η Πράξις των Αγίων, που δημοσιεύθηκε μετά το έτος 1643, αναφέρει άνω των 17.000 «αγίων.» Επί πλέον, η επίκλησις αγίων επικρατεί επίσης στην Ελληνική και στις διάφορες Ανατολικές εκκλησίες. Έτσι, είναι κατάλληλο το ερώτημα, Μπορούν οι άγιοι να σας βοηθήσουν; Τι δείχνει η Αγία Γραφή;

Μερικές Βιβλικές μεταφράσεις χρησιμοποιούν τον όρον «άγιοι.» Αλλά, μήπως συνιστούν οι Γραφές να προσευχώμεθα προς αυτούς, ή μέσω αυτών στον Θεό; Σημειώστε ότι ο απόστολος Παύλος παρεκίνησε τους Χριστιανούς ‘να αγρυπνούν με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων,’ όχι προς αυτούς ή μέσω αυτών. (Εφεσ. 6:18) Συνιστούσε την προσευχή υπέρ, ή προς όφελος, όλων των συγκεχρισμένων ακολούθων του Ιησού Χριστού που ζούσαν τότε στη γη, όχι στον ουρανό. Κατά συνέπειαν, ο Παύλος προσφωνεί ως «αγίους» τους Χριστιανούς που ζούσαν τότε στην Έφεσο και στους Φιλίππους.—Εφεσ. 1:1· Φιλιππ. 1:1.

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε ότι η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία εμμέσως παραδέχεται ότι η μεσολάβησις των «αγίων» δεν έχει Βιβλική υποστήριξι. Λέγει: «Όσον αφορά τη μεσολάβησι των νεκρών υπέρ των ζώντων—για την οποία καμμιά μνεία δεν γίνεται στα αρχαιότερα βιβλία της Π[αλαιάς] Δ[ιαθήκης] . . . έχει κανείς το γνωστό εδάφιο του 2 Μακκαβαίων 15:11-16. Αν στα συγγράμματα της Κ[αινής] Δ[ιαθήκης] . . . τίποτε επί του θέματος δεν αναφέρεται ρητώς, έχει κανείς ακόμη στη συνήθεια της πρώτης Εκκλησίας αφθονία αποδείξεων που δείχνουν πίστι και πεποίθησι στη μεσολαβητική δύναμι εκείνων που είχαν ‘αποθάνει εν Χριστό.’ Αυτή η απόδειξις . . . φαίνεται σε πολλές επιτάφιες επιγραφές σε αναφορές, λιτανείες, λειτουργικά έγγραφα, πράξεις των μαρτύρων και στους συχνούς υπαινιγμούς που συναντώνται στην Ανατολική, Ελληνική και Λατινική βιβλιογραφία των Πατέρων της Εκκλησίας.»

Η Εγκυκλοπαιδεία Βιβλικής, Θεολογικής και Εκκλησιαστικής Βιβλιογραφίας, υπό Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, που απολαύει μεγάλης εκτιμήσεως, τονίζει ότι η επίκλησις «αγίων» στερείται Γραφικής υποστηρίξεως, ήταν άγνωστη στην πρώτη Εκκλησία και «ρητώς καταδικάσθηκε από τη Σύνοδο της Λαοδικείας (481 μ.Χ.) και από τους πρώτους πατέρες. Μολονότι οι υποστηρικταί αναφέρουν ωρισμένους «Πατέρας της Εκκλησίας» και αρχαίες λειτουργίες αυτή η εγκυκλοπαιδεία παρατηρεί: «Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι αυτά είναι μόνον αντιγραφικές προσθήκες και ότι προήλθαν από τη διείσδυσι στο Εκκλησιαστικό σύστημα του Αλεξανδρινού Νεοπλατωνισμού και της Ανατολικής Μαγείας, που άφησαν τα ίχνη τους ακόμη και στην πιο ορθόδοξο μορφή της Χριστιανικής λατρείας, και στα σύμβολα πίστεως, επίσης, μέχρι του 4ου και 5ου αιώνος, μιας περιόδου της ιστορίας της Χριστιανικής Εκκλησίας, οπότε οι αιρέσεις ήσαν, για να χρησιμοποιήσουμε μια κοινή έκφρασι, σχεδόν στην ημερησία διάταξι.»

Η περικοπή 2 Μακκαβαίων 15:11-16 ανεφέρθη σε μια προσπάθεια να υποστηριχθή «η μεσολάβησις των νεκρών υπέρ των ζώντων.» Μεταξύ άλλων, η περικοπή αυτή έδειχνε ότι ο αποθανών Εβραίος προφήτης Ιερεμίας ‘προσηύχετο θερμώς για τον λαό του και την αγίαν των πόλιν.’ Όπως παραδέχονται, όμως, πολλοί λόγιοι, το βιβλίο 2 Μακκαβαίων δεν εγράφη κάτω από θεία έμπνευσι· είναι ένα από τα απόκρυφα βιβλία. Δεν προτιμάτε να δεχθήτε τη μαρτυρία του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, της Βίβλου; Μπορείτε να εμπιστεύεσθε σ’ αυτήν, διότι ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.

Ο Ιερεμίας, αφού ήταν νεκρός, θα ήταν ανίκανος να προσευχηθή για οποιονδήποτε. Γιατί; Λόγω αυτού που λέγει ο Εκκλησιαστής 9:5, 10 για τους νεκρούς. «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν . . . δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία εν τω άδη όπου υπάγεις.» Ο Ιερεμίας είναι μεταξύ εκείνων από το ανθρώπινο γένος που κοιμούνται τώρα στον θάνατο μέχρι ν’ αναστηθούν.

Πολλά άτομα προσεύχονται μπροστά σε εικόνες «αγίων.» Είναι αυτό κατάλληλο; Ο απόστολος Ιωάννης είπε στους ομοπίστους του. «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων.»—1 Ιωάν. 5:21.

Πώς, λοιπόν, πρέπει οι προσευχές ενός Χριστιανού ν’ απευθύνωνται στον Θεό για να είναι δεκτές απ’ αυτόν; Ο Ιησούς Χριστός είπε με σαφήνεια: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού. Εάν ζητήσετε τι εν το ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό.» (Ιωάν. 14:6,14) Τώρα, ως αναστημένο και εξυψωμένο πνευματικό πλάσμα, ο Ιησούς «επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην. Όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχόμενους εις τον θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύη υπέρ αυτών.» (Εβρ. 7:24, 25). Επιπλέον, ο Παύλος έγραψε: «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς.»—1 Τιμ. 2:5.

Οι αληθινοί Χριστιανοί «άγιοι,» (που αναφέρονται εις Εφεσίους 1:1) δεν ανακηρύσσονται άγιοι από κάποια θρησκευτική οργάνωσι. Μάλλον, αφού αυτά τα άτομα αποκτήσουν ακριβή Βιβλική γνώσι, ο Ιεχωβά Θεός τα αγιάζει μέσω του αγίου του πνεύματος, παράγοντας μέσα τους γνήσιες ελπίδες ουράνιας ζωής. (Ρωμ. 8:16, 17· 2 Θεσσ. 2:13, 14) Αυτή η ζωή επιτυγχάνεται απ’ αυτούς μόνον με πιστότητα μέχρι θανάτου και με την ανάστασί των ως πνευματικών πλασμάτων. Ο τελικός αριθμός των είναι 144.000.—Αποκάλ. 2:10· 14:1-4.

Οι «άγιοι» που έχουν ήδη αναστηθή δεν έχουν εξουσιοδοτηθή να σας βοηθούν ως μεσολαβηταί όταν προσεύχεσθε. Σύντομα όμως οι 144.000 αναστημένοι «άγιοι» θα είναι, μαζί με τον Ιησού Χριστό, άρχοντες της γης για χίλια χρόνια. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα υπηρετούν για την ευλογία του ανθρωπίνου γένους.—Αποκάλ. 20:6.