Ο Πίναξ «Ουίτζα»—Πώς Μπορεί να Σας Επηρεάση;

«ΤΟ έτος 1967 ήταν ένας ιστορικός σταθμός για τη βιομηχανία παιγνιδιών των Ηνωμένων Πολιτειών,» γράφει ο Τζων Γκόντγουιν στο περιοδικό Οκιούλτ Αμέρικα. «Αυτό το έτος οι Αμερικανοί εγκατέλειψαν το παλιό προσφιλές τους παιγνίδι με το τραπεζάκι τη Μονόπολη, και το αντικατέστησαν με τους πίνακες Ουίτζα.»

Στη διάρκεια των επομένων έξη ετών, οι Αμερικανοί αγόρασαν περίπου δέκα εκατομμύρια πίνακες Ουίτζα, που δελέασαν περίπου είκοσι εκατομμύρια άτομα να τα δοκιμάσουν. Είναι, επίσης, δημοφιλείς και σε άλλες χώρες.

Τι είναι, όμως, ο πίναξ Ουίτζα; Γιατί γοητεύει τόσο πολύν κόσμο; Αν επρόκειτο να τον χρησιμοποιήσετε, πώς θα μπορούσε να σας επηρεάση;

Τι Είναι ο Πίναξ «Ουίτζα»;

Ο πίναξ Ουίτζα, μήκους 60 εκατοστών (δύο πόδια), πλάτους 45 εκατοστών (ενάμισυ πόδι) και πάχους 60 χιλιοστών (ενός τετάρτου της ίντσας), έχει στην επιφάνειά του τα γράμματα του αλφαβήτου σε δύο τόξα, το ένα κάτω από το άλλο. Κάτω απ’ αυτά σε ευθεία γραμμή, από αριστερά προς τα δεξιά, είναι οι αριθμοί 1 ως 9 και 0. Κάτω από τους αριθμούς υπάρχει η λέξις «Αντίο.» Στην άνω αριστερή γωνία υπάρχει η λέξις «Ναι,» και στη δεξιά γωνία η λέξις «Όχι.»

Πάνω στη λουστραρισμένη επιφάνεια του πίνακος υπάρχει ένας μικρός δείκτης σε σχήμα καρδιάς που στηρίζεται σε τρεις ξυλόπροκες με πισσόχαρτο στην άκρη, κι έχει ένα διαφανή δίσκο προς το μυτερό άκρο του. Συνήθως δύο άτομα βάζουν τα χέρια τους απαλά πάνω στον δείκτη και κάνουν ερωτήσεις στον πίνακα. Σε πολλές περιπτώσεις, ο δείκτης κινείται από γράμμα σε γράμμα και σχηματίζει λέξεις και φράσεις ως απάντησι στις ερωτήσεις. Συχνά οι απαντήσεις είναι εκπληκτικά ακριβείς, και προλέγουν ακόμα και γεγονότα που πραγματικά συμβαίνουν.

Μήπως Είναι Αποτέλεσμα «Υποσυνειδήτου»;

Τι είναι εκείνο που κάνει τον δείκτη του πίνακος «Ουίτζα» να κινήται μπρος πίσω και να σχηματίζη μηνύματα; Μήπως οφείλεται στο υποσυνείδητο του ατόμου (ή των ατόμων) που χειρίζονται τον πίνακα, όπως νομίζουν μερικοί;

Οι αποδείξεις δείχνουν, εξ άλλου, ότι οι πληροφορίες που λαμβάνονται από τον πίνακα «Ουίτζα» συχνά δεν είναι και δεν μπορούν να είναι γνωστές ή να παραχθούν από το άτομο που τον χειρίζεται. Ο Ράσσελ Τσάντλερ, θρησκευτικός συντάκτης στο περιοδικό Τάιμς του Λος Άντζελες, εξηγεί: «Ένας δημοσιογράφος προσπάθησε ανεπιτυχώς να πάρη από τρεις φυσικομαθηματικούς, που ρώτησε στο Κάλτεκ της Πασαντένα, μια επιστημονική εξήγησι για τη δύναμι του Ουίτζα.»

Τι Είναι Αυτό που τον Κάνει να Λειτουργή;

Η Βίβλος, όμως, ρίχνει φως σ’ εκείνο που κάνει τον μυστηριώδη πίνακα Ουίτζα να λειτουργή. Πως συμβαίνει αυτό;

Σαν μέσον για να εξερευνηθή το άγνωστο, ο πίναξ Ουίτζα είναι μια μορφή μαντείας, δηλαδή μαγείας. Η Βίβλος, στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 15:23 παραλληρίζει τη μαγεία με την «ασέβεια και την ειδωλολατρεία.» Πολλοί που χρησιμοποιούν τον πίνακα Ουίτζα ομολογούν ότι αποκτούν «ψυχική» ικανότητα, μια αληθινά αφύσικη και μυστηριώδη δύναμι που τους κάνει ικανούς να γνωρίζουν πράγματα για άλλους ανθρώπους και γεγονότα χωρίς να χρησιμοποιούν γνωστές μεθόδους επικοινωνίας. Τι μπορεί να είναι πίσω απ’ αυτή τη δύναμι;

Το Γραφικό βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων δείχνει ότι η πηγή της ικανότητος μιας νεαρής δούλης να προλέγη το μέλλον ήταν «πνεύμα πύθωνος.» Όταν ο Απόστολος Παύλος διέταξε το πνεύμα ‘να εξέλθη απ’ αυτής,’ η δούλη έχασε τη δύναμι να προλέγη. (Πράξ. 16:16-19) Μπορεί ο πίναξ Ουίτζα να περιλαμβάνη, επίσης, πονηρά πνεύματα ή δαίμονες;a Εξετάστε μερικά αποτελέσματα της χρήσεως του.

«Μερικοί ερευνηταί προειδοποιούν,» παρατηρεί ο Ράσσελ Τσάντλερ, «ότι το παιγνίδι μπορεί να παρασύρη το άτομο, που είναι επιρρεπές, σ’ ένα παράξενο κόσμο πνευματιστικής επικοινωνίας—ακόμη και σε κατοχή από δαίμονας.» Ο Χάρολντ Σέρμαν, πρόεδρος του Ιδρύματος Ερευνητών της Εξωαισθητηρίου Αντιλήψεως στο Λιτλ Ροκ του Αρκάνσας, παρατηρεί: «Η πλειονότης αυτών που ενεπλάκησαν στον πνευματισμό, σε επαφή με δαίμονες, έφθασαν σ’ αυτή την πείρα μέσω χρήσεως του πίνακος Ουίτζα.»

Ο συγγραφεύς Άλαν Βων, που δεν είχε ποτέ ψυχική πείρα μέχρι την ηλικία των είκοσι οκτώ ετών και ήταν δύσπιστος σχετικά με τέτοια πράγματα, διηγείται τι του συνέβη:

«Η αρχή έγινε στις 7 Νοεμβρίου 1965, όταν δοκίμαζα έναν πίνακα Ουίτζα, που μόλις είχα αγοράσει, για να διασκεδάσω ένα φίλο που βρισκόταν σε ανάρρωσι από μια εγχείρησι . . . ‘Πνεύματα’ άρχισαν να εμφανίζωνται στον πίνακα. Ένα, που απεκαλείτο ‘Ζ’, απαντούσε στις ερωτήσεις μας με ακρίβεια και χρησιμοποιούσε ένα παράξενο λεξιλόγιο παλαιάς εποχής.

»Αργότερα, άρχισα να πειραματίζωμαι μόνος μου με το Ουίτζα και σύντομα διεπίστωσα ότι ‘κατεχόμουν’ από μια μάλλον νευρωτική προσωπικότητα που απεκαλείτο ‘Νάντα.’ . . . Άλλα τότε, με φόβο και θαυμασμό, διαπίστωσα ότι η ‘Νάντα’ ήταν μέσα στο κεφάλι μου. Μπορούσα ν’ ακούω τη φωνή της να επαναλαμβάνη τις ίδιες φράσεις συνέχεια. . . . Πήρα τον Ουίτζα μου και πήγα σ’ ένα φίλο για να εξετάσω καλύτερα τι συνέβαινε. Αισθανθηκα την παρουσία του ‘Ζ’ και στην άλλη άκρη του δωματίου ο φίλος μου ανακοίνωσε ότι ο δείκτης άρχισε να κινήται. Πήγε στο ‘Ζ’ και τότε σχημάτισε το μήνυμα: ‘Φοβερές συνέπειες—κατοχή.’ Σ’ αυτό το σημείο θορυβήθηκα, διότι δεν γνώριζα ότι το να έχη κανείς μια παράξενη φωνή στο κεφάλι του εσήμαινε ότι κατεχόταν από αυτή τη φωνή.

Μια γυναίκα στην Πενσυλβάνια λέγει την πείρα της οικογενείας της ως αποτέλεσμα της χρήσεως του πίνακος Ουίτζα:

«Μας είπε πολλά ψέμματα, άλλα μας είπε, επίσης, πολλά πράγματα που ήσαν αληθινά. . . . Τότε, κάποια νύχτα, όταν όλοι ήμεθα στο κρεββάτι, η μητέρα μου έτρωγε κάτι ελαφρό ως συνήθως πριν να πέση. Ξαφνικά ακούσαμε ένα κρότο, μια κραυγή και μια γάτα να ουρλιάζη, να τσιρίζη αγριεμένα και να τρέχη σαν τρελλή μέσα στην κουζίνα. Όταν σηκωθήκαμε για να δούμε τι συνέβαινε, βρήκαμε τη μητέρα μου στο πάτωμα, το τσάι χυμένο επάνω της και τη γάτα μισότρελλη.

»Αμέσως πήραμε τον πίνακα Ουίτζα. . . Ρωτήσαμε, ‘Τι συνέβη;’ Απάντησε: ‘Εγώ έσπασα την καρέκλα της μητέρας σου και τρόμαξα τη γάτα.’ ‘Γιατί;’ ‘Για γούστο.’ ‘Ποιος είσαι;’ Τότε αυτό το πράγμα σχημάτισε αργά τη λέξι ‘Διάβολος.’. . .

»Αυτό, επίσης, (προηγουμένως) έκανε πολλές αδιάντροπες προτάσεις στην αδελφή μου, σχημάτισε πρόστυχες λέξεις και την τρόμαξε μέχρι θανάτου!»

«Ψυχολογική Ρωσική Ρουλέττα»

Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν τέτοιες ασυνήθιστες πείρες με τον πίνακα Ουίτζα. Άλλα αλλάζει μ’ αυτό τίποτα; Θα προσπαθούσατε να ερευνήσετε κάτι που, όπως δείχνει η Βίβλος και οι πείρες της ζωής, μπορεί να προκαλήται από «πνεύματα της πονηρίας;» (Εφεσ. 6:12) Ασφαλώς είναι πολύ λογικό το ερώτημα που αναφέρεται στη Γραφή: «Δύναται τις να βάλη πυρ εις τον κόλπον αυτού, και τα ιμάτια αυτού να μη καώσι;»—Παροιμ. 6:27.

Πολλοί έχουν πραγματικά ‘καή,’ επηρεάσθηκαν δηλαδή άσχημα, καθώς έκαναν πειράματα με τον πίνακα Ουίτζα ή προσπαθούσαν με άλλους τρόπους ν’ αναπτύξουν ψυχικές δυνάμεις. Ο Δρ. Χάρμον Χ. Μπρο, κοινωνικός επιστήμων και ειδικός στην ψυχολογία, λέγει: «Η ανάπτυξις ψυχικών δυνάμεων είναι σαν να παίζη κανείς ψυχολογική Ρωσική ρουλέττα—σαν να υπνωτίζεται από έναν ξένο άγνωστου εκπαιδεύσεως και προθέσεως.»

Η σχέσις του πίνακος Ουίτζα με τη μαντεία τον πνευματισμό και τη διαβολική δύναμι, που ο Θεός απορρίπτει, μαζί με τις τρομακτικές πείρες που είχαν πολλοί, δείχνει καθαρά ότι το να πειραματίζεσθε με τον πίνακα Ουίτζα θα έχη μόνον επιζήμιο αποτέλεσμα σε σας.—Δευτ. 18:10-12.

[Υποσημειώσεις]