Σύγχρονοι ‘Θεραπευταί’—Όργανα του Θεού;
ΕΝΑΣ άνδρας στη Δυτική Αφρική ήταν χωλός επί πολλά χρόνια. Τελικά επισκέφθηκε το απομονωμένο χωριό ενός εξέχοντος «προφήτου,» με την ελπίδα να θεραπευθή από την ασθένειά του. Πλήρωσε την προκαθωρισμένη «προσφορά,» και ακολούθησαν μέρες με νηστεία, περισυλλογή και προσευχή. Μια συγκινησιακή τελετουργία αποκορύφωσε αυτή την πορεία, καθώς ο προφήτης και οι προφήτισσές του περικύκλωσαν αυτό τον άνδρα, τραγουδώντας κι επικαλούμενοι δυνατά τον Ιησού ενώ χόρευαν με τη συνοδεία διαρκούς τυμπανοκρουσίας. Αλλά αλλοίμονο, δεν γινόταν καμμιά θεραπεία.
«Δεν έχεις πίστι!» είπε ο προφήτης.
«Αλλά είχα πίστι!» είπε ο απογοητευμένος άνδρας. «Είχα ισχυρή πίστι ότι ο Θεός μπορούσε να με θεραπεύση.»
Τι έφταιγε γι’ αυτό; Ήταν πράγματι έλλειψις πίστεως; Πολλοί άλλοι ισχυρίζονται ότι θεραπεύθηκαν. Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν θεραπεύθηκε;
Πολλές συγκινητικές εκθέσεις έχουν ελκύσει πολλούς ειλικρινείς, συχνά απελπισμένους ανθρώπους σε διάφορους σύγχρονους «θεραπευτάς.» Το γεγονός ότι κερδίζουν κάποια επιστημονική και ιατρική επίβλεψι κάνει ακόμα κι εκείνους που είναι σκεπτικισταί να ρίξουν μια δεύτερη ματιά στο ζήτημα.
Αυξανόμενη «Εντιμότητα»
Κάποτε, οι «διά πίστεως θεραπευταί» ήσαν συνταυτισμένοι μόνο με τις πιο ριζοσπαστικές και θεμελιωτιστικές ομάδες του Χριστιανικού κόσμου. Σήμερα, όμως, ακόμα και μερικές από τις πιο συντηρητικές εκκλησίες έχουν θεραπευτάς και «θεραπευτικές λειτουργίες» που είναι ταυτισμένοι μαζί τους.
Όταν ο διάσημος Αμερικανός θεραπευτής Όραλ Ρόμπερτς έδωσε πρόσφατα μια ομιλία στην Αναμνηστική Μεθοδιστική Εκκλησία της Ατλάντα, η αίθουσα ήταν «κατάμεστη και υπερπλήρης από σπουδαίους λειτουργούς, θεολόγους και ιδιώτας,» αναφέρει η εφημερίς Τζώρναλ της Ατλάντα της Γεωργίας. Αναφέρει ότι «πιθανώς δεν θα γινόταν τόσο θερμά δεκτός από μια παρόμοια ομάδα πριν από λίγο καιρό, ούτε ακόμα και πριν από δύο χρόνια.»
Δώδεκα επίσκοποι και 700 ιερείς παρηκολούθησαν το περασμένο καλοκαίρι την Καθολική Συνδιάσκεψι Ανανεώσεως Χαρισμάτων στο Πανεπιστήμιο της Νοτρ Νταμ. Μια τεράστια λειτουργία θεραπείας απετέλεσε μέρος των συναθροίσεων. Επίσης, ο φημισμένος Βολιβιανός ευαγγελιστής-θεραπευτής Τζούλιο Ρούιμπαλ είναι Καθολικός.
«Λίγα χρόνια πριν, οι ειδήσεις για τα ανδραγαθήματα ενός τέτοιου θεραπευτού θα είχαν προξενήσει κοροϊδευτικά γέλια στον ιατρικό κόσμο,» λέγει ο Τζων Κάρλοβα, αρχισυντάκτης του περιοδικού Μέντικαλ Οικονόμικς. Εν τούτοις, μερικοί γιατροί αλλάζουν. Στο άρθρο του με τίτλο «Ακόμα και οι Γιατροί Πιστεύουν Αυτόν τον διά Πίστεως Θεραπευτή,» ο Κάρλοβα περιγράφει τις δραστηριότητες του θεραπευτού Όλγκα Γουώρραλλ, ενός Μεθοδιστού, στον οποίον «έχουν πάει δεκάδες γιατροί . . . για να θεραπευθούν από τις δικές των ασθένειες,» και στον οποίον «δεκάδες ακόμη γιατροί έχουν παραπέμψει ανεπίσημα ‘απελπιστικές’ περιπτώσεις.»
Και ο γενικός υποδιευθυντής του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, ο Δρ. Τ. Αντέο Λάμπο, λέγει ότι «σε μερικούς απ’ αυτούς τους ονομαζόμενους μάγους-γιατρούς, τους οποίους θα προτιμούσα ν’ αποκαλώ πατροπαράδοτους θεραπευτάς. . . . πρέπει να δοθή μια επίσημη θέσις μέσα στην κοινότητα . . . έτσι ώστε οι υπηρεσίες των να μπορούν, επίσης, να συγχωνευθούν στις γενικές υπηρεσίες της υγείας του έθνους των.»—Παγκόσμιος Υγεία, Απρίλιος 1974.
Μ’ αυτή τη γνώμη που επικρατεί, δεν μας εκπλήσσει το ότι ένας από τους διευθυντάς του Εθνικοί Ιδρύματος για Διανοητική Υγεία είπε στην πρόσφατη συνεδρίασι της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας ότι «υπάρχει τώρα ένας ψυχοθεραπευτής σε κάθε τετράγωνο, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι αποτελεσματικοί σε μερικές περιπτώσεις. Το ζήτημα είναι γιατί.»
Μια σύντομη ματιά σε μερικά χαρακτηριστικά σημεία των συγχρόνων «θεραπειών» θα μας βοηθήση να βρούμε την απάντησι.
Κατ’ Ακολουθίαν Ασυνεπείς
Ένα άτομο εντυπωσιάζεται αμέσως από την ποικιλία που υπάρχει μεταξύ των θεραπευτών. Οι μέθοδοι διαφέρουν, τα αποτελέσματα συχνά δεν μπορούν να προλεχθούν, και οι θεραπευταί αποδίδουν τις δυνάμεις των σε πηγές που διαφέρουν.
Για να το καταλάβωμε αυτό, πολλοί εξέχοντες θεραπευταί ισχυρίζονται ότι οι δυνάμεις των προέρχονται από τον Ιησού. Αλλά, άλλοι που λέγεται ότι είναι εξίσου επιτυχείς, ομολογούν ότι δεν έχουν καμμιά σχέσι με τη Χριστιανοσύνη. Μερικοί χρησιμοποιούν μαύρη μαγεία (βουντού) ή απλώς μαγεία. Άλλοι συνδυάζουν όλ’ αυτά με τον Καθολικισμό, ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική. Ένας άλλος διάσημος θεραπευτής ισχυρίζεται ότι απέκτησε τις δυνάμεις του από έναν Βουδδιστή Λάμα (ιερέα).
Αφ’ ετέρου, πολλοί ιατροί και ψυχίατροι λέγουν ότι μπορεί να περιλαμβάνεται κάποια μορφή «ψυχικής ενεργείας» που βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον θεραπευτή. Άλλοι υποστηρίζουν ότι κινητοποιούνται οι δυνάμεις αυτοθεραπείας του ασθενούς μέσω τηλεπάθειας από τον θεραπευτή.
Οι μέθοδοι, επίσης, διαφέρουν. Πολλοί «θεραπεύουν» χρησιμοποιώντας απλώς το όνομα του Ιησού με κάποιον τρόπο, συχνά μετά κάποια συγκινησιακή τελετουργία. Άλλοι χρησιμοποιούν μακρές τελετουργικές εθιμοτυπίες που περιλαμβάνουν συμβολισμούς που θα έκαναν μερικούς παρατηρητάς να φύγουν.
Υπάρχει, επίσης, η αμφισβητήσιμη «ψυχική χειρουργική,» που χρησιμοποιείται ευρέως στις Φιλιππίνες. Αυτοί οι θεραπευταί ισχυρίζονται ότι απομακρύνουν τον ιστό που έχει ασθενήσει με μια «εγχείρησι» που διαπερνά το σώμα, χρησιμοποιώντας ο θεραπευτής μόνο τα χέρια του ως εργαλεία.
Ακόμα και το ζήτημα της πίστεως εγείρει μια ασυνέπεια. Οι περισσότεροι θεραπευταί απαιτούν πλήρη πίστι εκ μέρους του ατόμου που επιζητεί να θεραπευθή. Η αποτυχία αποδίδεται συχνά σε «έλλειψι πίστεως.» Αλλά ένας εξέχων θεραπευτής διακηρύττει ότι ‘η πίστις δεν έχει καμμιά σχέσι μ’ αυτό.’
Μερικοί ασθενείς ισχυρίζονται ότι θεραπεύθηκαν τελείως, άλλοι όμως λέγουν ότι απλώς «καλυτέρεψαν.» Μερικοί θεραπευταί λέγουν ότι χρειάζονται αρκετές επισκέψεις για να επιτευχθή βαθμιαία «θεραπεία,» ενώ άλλοι λέγεται ότι την επιτυγχάνουν αμέσως. Κανείς από τους θεραπευτάς δεν ισχυρίσθηκε ποτέ ότι μπορεί να θεραπεύση όλους αυτούς που έρχονται σ’ αυτόν. «Μπορεί να σε κάνη να μοιάζης με ήρωα τη μια φορά και με αποτυχημένο την άλλη,» λέγει ο Όραλ Ρόμπερτς.
Ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των θεραπευτών στο σημείο αυτό είναι η αδυναμία των ν’ αναστήσουν ένα νεκρό. Και κάποιος παρατηρητής στη Γκάνα εγείρει το ερώτημα: ‘Γιατί να μην κάνουν τους λεπρούς να καθαρισθούν στη Γκάνα κι αλλού;’
Η στάσις απέναντι των χρημάτων διαφέρει, επίσης, από θεραπευτή σε θεραπευτή. Κάλαθοι εισφορών προηγούνται συνήθως της «θεραπείας.» Ο Βαπτιστής θεραπευτής Ντέηβιντ Έπλεη έχει συχνά τόσο πολλές εισφορές την Κυριακή ώστε πρέπει να τις μεταφέρη μ’ ένα τεθωρακισμένο φορτηγό. Εν τούτοις, στις Φιλιππίνες οι «ψυχοχειρουργοί» λέγεται ότι δέχονται μόνον , «δωρεές» και λέγεται, επίσης, ότι ο Όλγκα Γουώρραλλ δεν δέχεται τίποτα.
Έτσι είναι σαφές ότι το κυρίως κοινό σημείο μεταξύ των συγχρόνων θεραπευτών είναι η ασυνέπειά των. Φαίνεται λογικό ότι όργανα ενός Θεού θα είχαν μια τέτοια ποικιλία μεθόδων και βαθμών επιτυχίας; Ο Θεός της Αγίας Γραφής λέγεται ότι δεν είναι «ακαταστασίας αλλ’ ειρήνης.»—1 Κορ. 14:33.
Αν, τότε, δεν είναι όλοι όργανα ενός Θεού, μπορεί να λεχθή ότι ένας θεραπευτής ή μια ομάδα θεραπευτών υποστηρίζεται από τον Θεό; Αν συμβαίνη αυτό, τότε ποιος ή τι υποστηρίζει όλους τους άλλους; Οι θεραπείες που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, τις οποίες πολλοί σύγχρονοι θεραπευταί θεωρούν ως προηγούμενό τους, αποδεικνύουν αν είναι κάποιος όργανο του Θεού.
Οι «Θεραπείες» Συγκρινόμενες
Οι Βιβλικές θεραπείες ήσαν με καταπληκτικό τρόπο ανεπίσημες. Ο Ιησούς και οι μαθηταί του δεν προγραμμάτιζαν καθόλου «θεραπευτικές λειτουργίες.» Καθώς προχωρούσαν ενασχολούμενοι στο κήρυγμα, οι άνθρωποι έρχονταν όλες τις ώρες για θεραπεία. Οι θεραπείες ήσαν συμπτωματικές με το κήρυγμά των και ήσαν αυθόρμητες: «Ο Ιησούς είδε πολύν όχλον, και εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών.» Τι θα μπορούσε να ήταν πιο αυθόρμητο από την περίπτωσι που ένας χωλός ζητιάνος ζήτησε ελεημοσύνη από τον Πέτρο και τον Ιωάννη καθώς περνούσαν από τα σκαλιά του ναού; Αντί να λάβη ελεημοσύνη, έλαβε ένα υγιές σώμα.—Ματθ. 14:13, 14· 15:29-31· Πράξ. 3:1-7.
Δεν χρειαζόταν καμμιά συγκινησιακή τελετουργία. Συνήθως ήσαν αρκετές λίγες μόνον λέξεις: «Εγέρθητι, σήκωσον τον κράββατόν σου και περιπατεί.» (Ιωάν. 5:8· Πράξ. 3:6) Μερικές φορές ήταν αρκετό μόνον ένα άγγιγμα χωρίς λέξεις. (Ματθ. 8:14, 15· 14:36) Δεν έγινε ποτέ καμμιά «εγχείρησις,» ούτε με τα χέρια ούτε με κανένα άλλο όργανο.
Αναφέρεται ότι εκείνοι που ήλθαν σ’ έναν απόστολο του Ιησού Χριστού για να θεραπευθούν «εθεραπεύοντο άπαντες.» Και ο Ιησούς μπορούσε να θεραπεύη «πάσαν νόσον»· ακόμα και νεκροί ανεσταίνοντο. (Πράξ. 5:15, 16· Ματθ. 4:23· 8:16· 10:1) Δεν έγιναν ημιτελείς θεραπείες, όπου ο ασθενής απλώς «καλυτέρευε.» Οι θεραπείες δεν απαιτούσαν επιπρόσθετες επισκέψεις για «ψυχική χειρουργική» ή άλλη τελετουργία για να τελειώση το έργο της θεραπείας. Ήσαν πλήρεις και στιγμιαίες.—Πράξ. 3:7, 16· Ιωάν. 5:5-9· Ματθ. 8:3, 13· 12:10, 13.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί απ’ εκείνους που θεραπεύθηκαν έδειξαν ισχυρή πίστι, αλλά ούτε μια φορά η έλλειψις πίστεως εκ μέρους των δεν απέκλεισε τη θεραπεία των. Πολλοί δεν εγνώριζαν καν ποιος τους θεράπευε. Ένας τυφλός ρώτησε σχετικά με τον Ιησού αφού θεραπεύθηκε: «Τις είναι, Κύριε, διά να πιστεύσω εις αυτόν;» (Ιωάν. 9:36· 5:13) Μήπως άραγε οι νεκροί που ανεστήθησαν, έδειξαν πίστι εκ των προτέρων; (Λουκ. 7:12-15) Έτσι, όταν μερικοί μαθηταί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν αμέσως ένα ωρισμένο αγόρι, ο Ιησούς εναπόθεσε καθαρά την ευθύνη γι’ αυτό στη δική των έλλειψι πίστεως κι εθεράπευσε ο ίδιος το αγόρι.—Ματθ. 17:14-20.
Σε χτυπητή αντίθεσι με τις συχνές εισφορές χρημάτων που γίνονται πριν από τη θεραπεία στις σύγχρονες λειτουργίες, οι μαθηταί του Ιησού δεν ελάμβαναν εισφορές. Αλλά, σε μερικές περιπτώσεις, μετά τις θεραπείες αυτοί μοίραζαν δωρεάν τροφή σε όλους.—Ματθ. 14:14-21· 15:30-38.
Αυτά που αναφέρθησαν είναι μερικές από τις κύριες διαφορές μεταξύ των Βιβλικών θεραπειών και των θεραπειών των συγχρόνων θεραπευτών. Μήπως φαίνεται λογικό ότι οι σύγχρονοι θεραπευταί θα μπορούσαν να είναι όργανα του ιδίου Θεού που ενήργησε τόσο διαφορετικά στο παρελθόν; Μήπως άλλαξε ο Θεός τις μεθόδους του; Περιορίσθηκε η δύναμίς του; Μεροληπτεί μήπως τώρα μεταξύ αυτών που θεραπεύει κι αυτών που αφήνει να υποφέρουν; Υπάρχει μεγάλη σύγχυσις, έτσι δεν είναι; Εν τούτοις, όπως ανεφέρθη προηγουμένως, ο Θεός της Αγίας Γραφής δεν είναι «Θεός . . . ακαταστασίας.»—1 Κορ. 14:33.
Υπάρχει, όμως, μια άλλη έλλειψις μεταξύ των συγχρόνων θεραπευτών που επισκιάζει ακόμα και τα προηγούμενα διλήμματα.
Το Άγγελμα της Βασιλείας Λείπει
Ποιο ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της διακονίας του Ιησού; Μήπως ήταν οι θεραπείες; Όχι. Η Αγία Γραφή λέγει ότι «Και περιήρχετο ο Ιησούς όλην την Γαλιλαίαν, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας, και [κατά δεύτερον λόγον] θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού.» (Ματθ. 4:23) Είπε σε μερικούς που ήθελαν να μείνη και να συνεχίση να τους θεραπεύη: «Και εις τας άλλας πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος.» Έστειλε και τους μαθητάς του γι’ αυτό τον ίδιο κύριο σκοπό.—Λουκ. 4:43· Μάρκ. 1:38· Ματθ. 10:7, 8· Λουκ. 9:2, 60.
Συνεπής μ’ αυτό, ο Ιησούς δεν ανέφερε καθόλου θεραπείες όταν προείπε τις δραστηριότητες των αληθινών Χριστιανών στη ‘συντέλεια του αιώνος.’ Αντί να θεραπεύουν, προφήτευσε ότι θα ‘εκήρυτταν τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.’—Ματθ. 24:3, 9-14· Μάρκ. 13:9-13.
Πώς πολλοί σύγχρονοι θεραπευταί κάνουν τη βασιλεία του Θεού κέντρο της διακονίας των; Πώς κηρύττουν πολλοί στους ανθρώπους ότι η Βασιλεία είναι μια πραγματική και αιώνια κυβέρνησι που έχει ιδρυθή από τον Θεό για να ‘κατασυντρίψη και να συντελέση πάσας ταύτας τας βασιλείας’;—Δαν. 2:44· 7:13, 14· Ησ. 9:6, 7.
Αντί να επισύρουν την προσοχή στη βασιλεία του Θεού ως το φάρμακο για τις ασθένειες του ανθρώπου σε αρμονία με την προφητεία του Ιησού, δεν επισύρουν την προσοχή οι περισσότεροι σύγχρονοι «θεραπευταί» στην ίδια τη θεραπεία; Και δεν χαρακτηρίζονται συχνά από μια συντηρητική, πατριωτική στάσι, μολονότι η Αγία Γραφή λέγει ότι όλες οι βασιλείες των ανθρώπων που υπάρχουν τώρα θα ‘κατασυντριβούν’ από τη βασιλεία του Θεού;—Ιωάν. 17:14, 16· 18:36.
Οι θεραπείες που αναφέρονται στην Αγία Γραφή δεν επισκιάζουν ποτέ το πραγματικό νόημα της Χριστιανοσύνης. Ήσαν μόνον συμπληρωματικές στο κήρυγμα του «ευαγγελίου της βασιλείας.» Ο σκοπός τους ήταν ν’ αποδείξουν ότι ο ίδιος ο Θεός υπεστήριζε το κήρυγμα της νεαρής Χριστιανικής εκκλησίας. (Εβρ. 2:3, 4) Έδειξαν, επίσης, σε περιορισμένη κλίμακα, τι θα κάνη ο Θεός σ’ όλη τη γη όταν θα φέρη διαρκή σωματική θεραπεία κάτω από τη βασιλεία του. (Λουκ. 10:9· Αποκάλ. 21:1-4· παράβαλε με 2 Πέτρου 3:13.) Έτσι, οι θεραπείες δεν χρειάζονταν πια, όπως και άλλα θαυματουργικά πνευματικά χαρίσματα, όταν η Χριστιανική εκκλησία στερεώθηκε.—1 Κορ. 13:8-12.
Η Πηγή των Συγχρόνων «Θεραπειών»
Εξάγεται, λοιπόν, το συμπέρασμα ότι οποιοιδήποτε τώρα αποσύρουν την προσοχή από τη βασιλεία του Θεού, μολονότι σείουν τη σημαία του ονόματος του Χριστού, δεν μπορούν να είναι πραγματικά όργανα του Θεού. Προβλέποντας αυτό, ο Ιησούς προφήτευσε ότι ‘εργάται θαυμάτων’ στις μέρες μας θα έλεγαν: ‘Κύριε, Κύριε, δεν . . . εξεβάλομεν δαιμόνια εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά;’ Η απάντησίς του δείχνει αν τους υποστηρίζη: «Ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού, οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» Δεν έχει καμμιά σχέσι μ’ αυτούς που υποβιβάζουν το άγγελμα της βασιλείας χάριν ‘θαυμάτων.’—Ματθ. 7:21-23.
Αυτό το γεγονός χαρακτηρίζει τον υποστηρικτή αυτών των ενεργειών σαν έναν που εναντιώνεται στην ουράνια βασιλεία του Θεού προς χάριν αοράτων ‘αρχών’ και ‘εξουσιών, . . . των κοσμοκρατόρων του σκότους του αιώνος τούτου.’ (Εφεσ. 6:11, 12) Η Αγία Γραφή τον αποκαλεί «Σατανά,» ο οποίος με πανούργο τρόπο «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» για να εξαπατήση τους ανθρώπους. «Δεν είναι λοιπόν μέγα,» συνεχίζει, «αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζωνται εις διακόνους δικαιοσύνης.»—2 Κορ. 11:13-15· παράβαλε με 2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10.
Μην επιτρέψετε στον εαυτόν σας ν’ απομακρυνθή από τον πραγματικό σκοπό του Θεού να φέρη διαρκή σωματική θεραπεία μέσω της Βασιλικής του κυβερνήσεως. Δεν είναι πιο συνετό τώρα να δοκιμάσωμε την πολύ πιο σπουδαία θεραπεία των προσωπικοτήτων μας με το να τις ‘ανακαινίσωμεν εις επίγνωσιν’ μέσω της πνευματικής θεραπευτικής δυνάμεως του Λόγου του Θεού; Μ’ αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσωμε τη θέσι μας ως κατάλληλοι υπήκοοι αυτής της μεγαλειώδους Βασιλείας.—Κολ. 3:9, 10· Εφεσ. 4:22, 23.