Η Ελπίδα μάς Δίνει Λόγους για Ζωή
ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ της ζωής με ταχύ ρυθμό σε μια κατά πολύ βιομηχανοποιημένη κοινωνία, η ασθένεια και η αποθάρρυνσις είναι μεταξύ των πραγμάτων που κάνουν πολλούς ανθρώπους να χάνουν τη χαρά της ζωής. Μερικοί αισθάνονται όπως ο θλιμμένος Ιώβ των αρχαίων χρόνων: «Η ψυχή μου εκλέγει αγχόνην και θάνατον, παρά τα οστά μου. Αηδίασα· δεν θέλω ζήσει εις τον αιώνα.» (Ιώβ 7:15, 16) Εν τούτοις, ακόμα κι εκείνοι που θα προτιμούσαν τον θάνατο, μπορούν ν’ αλλάξουν την άποψί των για τη ζωή αν φθάσουν στο σημείο να εκτιμήσουν τη θαυμάσια ελπίδα που θέτει μπροστά τους ο Θεός στον Λόγο του, την Αγία Γραφή.
● Εξετάστε την περίπτωσι μιας νεαρής μητέρας με δυο μικρά παιδιά στην πολιτεία Οχάιο. Εργαζόταν τη νύχτα και κοιμόταν την ημέρα. Οι πιέσεις που αντιμετώπιζε ήσαν πάρα πολλές γι’ αυτήν. Με την ελπίδα να λάβη κάποια βοήθεια, επισκεπτόταν έναν ψυχίατρο επί ενάμιση χρόνο.
Ο ψυχίατρος της συνέστησε ηρεμιστικά. Αυτά, όμως, δεν της έφεραν αληθινή ανακούφισι, και συνέχιζε να σκέπτεται την αυτοκτονία. Έλεγε στον ψυχίατρό της ότι έχασε τη συνταγή της ώστε αυτός της έδινε άλλη. Έπειτα εκτελούσε και τις δύο συνταγές. Φύλαγε τα επί πλέον χάπια σκοπεύοντας να τα πάρη όλα μαζί μονομιάς κι έτσι να θέση τέρμα στη ζωή της. Όταν αισθανόταν κατάθλιψι, καθόταν και μετρούσε τα χάπια που είχε θέσει κατά μέρος.
Αλλά τότε μια μεγάλη αλλαγή συνέβη στη ζωή της. Συμφώνησε να μελετήση τη Βίβλο με μάρτυρα του Ιεχωβά. Η ελπίδα που περιέχουν οι Γραφές σχετικά με το ότι ο Θεός θα καταστρέψη το παρόν σύστημα μέσα σ’ αυτή τη γενεά και θα εισαγάγη ένα δίκαιο νέο σύστημα, την βοήθησε να δη διαφορετικά τη ζωή. Πράγματι, την ίδια εβδομάδα που άρχισε να μελετά αποφάσισε να σταματήση να παίρνη ηρεμιστικά και προσευχήθηκε στον Ιεχωβά Θεό να την βοηθήση σ’ αυτό. Μολονότι είχε προσπαθήσει και προηγουμένως να σταματήση να παίρνη χάπια, εν τούτοις, πάντοτε επέστρεφε σ’ αυτή την συνήθεια λόγω των κακών συμπτωμάτων που προκαλούσε η στέρησις αυτή στον οργανισμό της. Αυτή τη φορά, όμως, πέτυχε.
Τώρα αποβλέπει όχι να πεθάνη, αλλά να ζήση μια ζωή αφιερωμένη στον Θεό και να βοηθήση άλλους να βρουν την ελπίδα που της έδωσε το λόγο για να ζη.
● Έπειτα υπάρχει και η πείρα ενός νέου που υπέφερε από πολλαπλή σκλήρωσι. Το μισό σώμα του ήταν παράλυτο. Περιωρισμένος σ’ ένα ίδρυμα, δεν είχε καμμιά αληθινή ελπίδα και απέβλεπε στον θάνατο.
Ενώ ήταν στο ίδρυμα, άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή μ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά. Καθώς προχωρούσε η μελέτη, ο νεαρός αυτός άρχισε να παρακολουθή συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Σε μια απ’ αυτές τις συναθροίσεις, ένας περιοδεύων πρεσβύτερος, ένας επίσκοπος περιοχής, μίλησε για κάποιον που υπέφερε επίσης από πολλαπλή σκλήρωσι. Ετόνισε ότι η μελέτη της Αγίας Γραφής έδωσε σ’ αυτόν τον άνθρωπο μια εντελώς νέα άποψι για τη ζωή, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα τη σωματική βελτίωσι.
Τι αποτέλεσμα είχε αυτή η πείρα στο άτομο που υπέφερε από πολλαπλή σκλήρωσι; Ο Μάρτυς που μελετούσε μαζί του αναφέρει: «Όταν τον πήγα πίσω στο ίδρυμα, ήταν εξαιρετικά σιωπηλός. Έβγαλα από το αυτοκίνητο την αναπηρική καρέκλα, τον έβαλα μέσα και τον πήγα στο δωμάτιο του. Δεν είχε πει ακόμη ούτε μια λέξι. Τελικά, μετά από λίγα λεπτά στο δωμάτιο του, είπε, ‘Δεν ήταν αλήθεια.’ Τον ρώτησα, ‘Τι δεν ήταν αλήθεια;’ Απήντησε, ‘Η πείρα εκείνη γι’ αυτόν που έπασχε από την πολλαπλή σκλήρωσι,’ και πρόσθεσε ότι το άτομο που πάσχει από αυτή την ασθένεια δεν βελτιώνεται.
Ο Μάρτυς ενεθάρρυνε τον νεαρό να μιλήση στον περιοδεύοντα πρεσβύτερο γι’ αυτό, αλλ’ αυτός δεν ήθελε. Παρ’ όλα αυτά, ο νεαρός συνέχισε να μελετά την Αγία Γραφή. Με τον καιρό κι αυτός επίσης άρχισε να εκτιμά ότι η υπόσχεσις του Θεού για ένα δίκαιο νέο σύστημα ήταν κάτι που έπρεπε να την μάθουν και άλλοι. Τελικά, είχε μια ελπίδα που επιθυμούσε να την μεταδώση σε άλλους.
Αντί να κάθεται συνεχώς στην αναπηρική του καρέκλα, προσπάθησε να βαδίση στο δωμάτιο του στηριζόμενος από τα έπιπλα. Αγόρασε μια πατερίτσα και βάδιζε τριγύρω μ’ αυτήν. Με τον καιρό, έγινε ένας βαπτισμένος Μάρτυς. Χρησιμοποιώντας ένα δάχτυλο, δαχτυλογραφούσε δέκα έως είκοσι επιστολές την εβδομάδα, συμμεριζόμενος ό,τι είχε μάθει από την Αγία Γραφή με άλλα ενδιαφερόμενα άτομα και μ’ εκείνους που οι άλλοι Μάρτυρες δυσκολεύοντο να τους πλησιάσουν.
Αντί να συνεχίση να ζη στο ίδρυμα, διευθέτησε ώστε να ζη στο δικό του διαμέρισμα, να φροντίζη γι’ αυτό και να προετοιμάζη τα φαγητά του. Πράγματι, η ελπίδα που του έδωσε ο Λόγος του Θεού τον έκαμε να μη αποβλέπη πια στον θάνατο αλλά στην αιώνια ζωή στο νέο δίκαιο σύστημα του Θεού.
Αν μελετάτε τώρα την Αγία Γραφή με τους μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί να μη κάνετε και σεις το ίδιο και να διαπιστώσετε μόνος σας την υγιεινή επίδρασι που μπορεί να έχη στη ζωή σας η Θεόδοτη ελπίδα;