Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Πρέπει να Υπερασπίζετε τον Εαυτό Σας;

ΣΕ πολλά μέρη της γης αυξάνουν το έγκλημα και η βία. Ειδικά στις μεγαλύτερες πόλεις, οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ασφαλείς ούτε ακόμη και στα σπίτια τους. Τι θα κάνατε αν σας απειλούσαν με βία; Θα έπρεπε να ‘στρέφετε την άλλη σιαγόνα’;

Ο Ιησούς είπε ‘να στρέψετε την άλλη σιαγόνα.’ Αλλά να εξετάσωμε αν μιλούσε για σοβαρές απειλές της ζωής ενός ατόμου. Είπε : «Να μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν αλλ’ όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην.» (Ματθ. 5:39) Το ράπισμα είναι προσβολή, που προορίζεται συχνά να προκαλέση μια συμπλοκή. Με το να μη ανταποδώση όταν προσβάλλεται με λόγια ή έργα, ο Χριστιανός μπορεί να εμποδίση τη φασαρία. «Η γλυκεία απόκρισις,» λέγει η Γραφή «καταπραΰνει θυμόν.»—Παροιμ. 15:1.

Η κατάστασις, εν τούτοις, είναι πολύ διαφορετική όταν απειλήται κανείς με σοβαρή σωματική βλάβη. Στον νόμο του προς τον Ισραήλ, ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυψε ότι το άτομο είχε το δικαίωμα της αυτοάμυνας. Παραδείγματος χάριν, σχετικά μ’ ένα κλέφτη που έμπαινε σ’ ένα σπίτι τη νύχτα, ο Νόμος έλεγε: «Εάν ο κλέπτης ευρεθή κάμνων ρήξιν και κτυπηθή και αποθάνη, δεν θέλει χυθή αίμα δι’ αυτόν.» (Έξοδ. 22:2) Τη νύχτα θα ήταν πολύ δύσκολο να προσδιορισθούν οι προθέσεις του παρείσακτου. Για να προστατεύση τον εαυτό του από πιθανή βλάβη, ο οικοδεσπότης είχε το δικαίωμα να καταφέρη βαρειά χτυπήματα. Και αν αυτά τα κτυπήματα απεδεικνύοντο μοιραία, εθεωρείτο απηλλαγμένος από ενοχή αίματος.

Πραγματικά, είναι έμφυτο στον άνθρωπο να προστατεύη το σώμα του από βλάβη. Αν εκτοξευθή ένα αντικείμενο εναντίον του, ενστικτωδώς προσπαθεί να παραμερίση ή, αν αυτό είναι αδύνατο, να προστατεύση το κεφάλι του από βλάβη. Ομοίως, αν ένας αγαπητός συγγενής—ή σύζυγος ή το παιδί—υφίσταται επίθεσι, ο άνδρας ενστικτωδώς θα κάμη ό,τι μπορεί για να βοηθήση, ακόμη κι αν η ενέργειά του αυτή θα του στοίχιζε τη ζωή του. Αυτή η ενέργεια βρίσκεται επίσης σε αρμονία με ό,τι έκαμε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θυσιάζοντας τη ζωή Του για την εκκλησία.—Εφεσ. 5:25.

Έτσι, αν σεις ή ένα από τα αγαπητά σας πρόσωπα, βρίσκεστε αντιμέτωπος μ’ έναν άνδρα ή μια γυναίκα που κρατεί όπλο, τι θα μπορούσατε να κάμετε; Ως το βαθμό που ο χρόνος και η ανθρώπινη ικανότης το επιτρέπουν, πρέπει να εκτιμήσετε την κατάστασι, να κρίνετε αν το άτομο θέλη μόνο χρήματα και άλλα πολύτιμα πράγματα, ή αν σκοπεύη να προκαλέση σοβαρή σωματική βλάβη. Ασφαλώς θα ήταν απερισκεψία να θυσιάση κανείς τη ζωή του προσπαθώντας να προστατεύση φθαρτά υλικά αποκτήματα. Αν παραδώση τα χρήματα ή άλλα πολύτιμα πράγματα χωρίς να προβάλη αντίστασι, μπορεί πολύ καλά ν’ απομακρύνη οποιαδήποτε απειλή εναντίον της ζωής του. Αλλά, ο Μωσαϊκός νόμος θεωρούσε ως ένοχο αίματος το άτομο που αφαιρούσε τη ζωή ενός κλέπτη κατά τη διάρκεια της ημέρας. (Έξοδ. 22:3) Γιατί; Προφανώς επειδή την ημέρα ο κλέπτης θα μπορούσε ν’ αναγνωρισθή στο Δικαστήριο. Εφόσον ο Μωσαϊκός νόμος εκθέτει την άποψι του Θεού, μπορούμε να εκτιμήσωμε το γεγονός ότι ο Χριστιανός δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή αυτοάμυνα αν, στην πραγματικότητα, περιλαμβανόταν μόνο υπεράσπισι της ιδιοκτησίας εναντίον ενός εγκληματίου που θα μπορούσε να αναγνωρισθή.

Εξ άλλου, το ωπλισμένο άτομο μπορεί να θέλη οπωσδήποτε να φονεύση. Τι θα γίνη τότε;

Όταν είναι δυνατή η φυγή, το άτομο πρέπει να την προτιμήση. Η Βίβλος αναφέρει πολλές περιπτώσεις που και ο Ιησούς έκαμε ακριβώς αυτό. Σε μια περίπτωσι μερικοί Ιουδαίοι «εσήκωσαν . . . λίθους δια να ρίψωσι κατ’ αυτού· πλην ο Ιησούς εκρύβη και εξήλθεν εκ του ιερού.» (Ιωάν. 8:59) Σχετικά με μια άλλη περίπτωσι, διαβάζομε: «Εζήτουν λοιπόν πάλιν να πιάσουν αυτόν· και εξέφυγεν εκ της χειρός αυτών.»—Ιωάν. 10:39.

Αν η φυγή είναι αδύνατη, το άτομο ίσως μπορέση να λογικεύση τον επιτιθέμενο. Αλλά, άλλες φορές, η προσπάθεια να λογικεύση κανείς ένα άτομο που είναι αποφασισμένο να προκαλέση βλάβη, μπορεί να οδηγήση σε απώλεια πολύτιμου χρόνου. Η κατάστασις μπορεί να είναι τέτοια, ώστε το μόνο πράγμα που μπορεί να κάμη το άτομο είναι να χρησιμοποιήση οποιοδήποτε αντικείμενο που έχει πρόχειρο για να προστατεύση τον εαυτό του και τους άλλους. Σαν αποτέλεσμα, ο επιτιθέμενος μπορεί να δεχθή ένα μοιραίο κτύπημα. Από τη Γραφική άποψι, αυτός που ενεργεί για ν’ αμυνθή δεν θα ήταν επομένως ένοχος αίματος.

Εν όψει του αυξανομένου εγκλήματος και της βίας, μερικοί Χριστιανοί μπορεί να διερωτώνται αν θα έπρεπε να οπλισθούν για να είναι έτοιμοι για μια πιθανή επίθεσι. Είναι γνωστό ότι οι απόστολοι του Ιησού είχαν τουλάχιστον δυο μάχαιρες. (Λουκ. 22:38) Αυτό δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο, διότι εκείνη την εποχή οι Ιουδαίοι ευρίσκοντο υπό τον Μωσαϊκό νόμο που επέτρεπε την ένοπλη σύγκρουσι. Επίσης, οι μάχαιρες χρησίμευαν για προστασία από τα άγρια θηρία. Και μπορούσαν ν’ αποδειχθούν ωφέλιμα, όπως, παραδείγματος χάριν ένας πέλεκυς ή ένα μεγάλο μαχαίρι.

Εν τούτοις, όπως δείχνουν οι εξελίξεις της 14ης του μηνός Νισάν του 33 μ.Χ., ο Ιησούς Χριστός δεν ήθελε οι Ιουδαίοι ακόλουθοί του να χρησιμοποιούν μάχαιρες σε περιστάσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένοπλη αντίστασι κατά των εξουσιών της χώρας. Όταν ο Πέτρος, επί παραδείγματι, χρησιμοποίησε μια από τις μάχαιρες εναντίον του όχλου που είχε έλθει να συλλάβη τον Κύριό του, ο Ιησούς πρόσταξε: «Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή.» (Ματθ. 26:52) Η ενέργεια του Πέτρου σ’ εκείνη την περίπτωσι δεν ήταν ζήτημα αυτοάμυνας, αλλά, αντιθέτως, αντίστασις στις εξουσίες και μάλιστα αντίστασις στο θέλημα του Θεού. Ο σκοπός του όχλου ήταν να συλλάβη τον Ιησού και να τον φέρη στο δικαστήριο.

Είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν ότι απλούστατα δεν μπορούμε να προετοιμασθούμε για κάθε πράγμα που θα μπορούσε να συμβή. Ο Χριστιανός, επομένως, είναι φρόνιμος όταν δεν ανησυχή υπερβολικά για τις υλικές του ανάγκες και την ασφάλειά του. Ο Ιησούς Χριστός συνέστησε: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε.» (Ματθ. 6:25) Ο Ιησούς δεν έλεγε εδώ ότι ένα άτομο δεν πρέπει να εργάζεται για τα αναγκαία της ζωής, αλλά απλώς τόνιζε ότι αυτό δεν θα έπρεπε να γίνη ζήτημα υπερβολικού ενδιαφέροντος. Ομοίως, είναι ορθό να παίρνη κανείς προφυλάξεις για την προσωπική του ασφάλεια, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα όταν κανείς αφήνη αυτό το ζήτημα να γίνη αιτία μεγάλης ανησυχίας.

Συνεπώς, ο Χριστιανός πρέπει να σκεφθή σοβαρά τους πιθανούς κινδύνους που προκύπτουν από την απόκτησι ενός φονικού όπλου, όπως είναι το περίστροφο, για αυτοάμυνα. Πολλές φορές, η ύπαρξις ενός περιστρόφου, που συνωδευόταν από πανικό ή υπερέντασι, ωδήγησε σε περιττούς θανάτους. Ένας άνδρας σαράντα ετών από το Αρκάνσας γέμισε το κυνηγετικό του όπλο για πρώτη φορά σε τέσσερα χρόνια. Εξ αιτίας των ληστειών που συνέβαιναν στη γειτονιά, ήταν αποφασισμένος να προστατεύση την περιουσία του. Νωρίς το άλλο πρωί νόμισε ότι άκουσε ένα κακοποιό να περπατάη σιγά έξω από το σπίτι του. Άρπαξε το όπλο του και πυροβόλησε προς την μπροστινή πόρτα. Έπειτα άναψε το φως. Στην είσοδο βρισκόταν ξαπλωμένη η δεκατριετής κόρη του—νεκρή.

Επομένως, πριν ν’ αγοράση κανείς ένα φονικό όπλο, πρέπει οπωσδήποτε να ζυγίση και τις δυο πλευρές—τον ένα πιθανό κίνδυνο εναντίον του άλλου πιθανού κινδύνου. Πρέπει ν’ αποφασίση ποιος θα ήταν ο μεγαλύτερος.

Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι η Αγία Γραφή δίνει σ’ ένα άτομο το δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό του ή να υπερασπίζη άλλους εναντίον σωματικής βλάβης. Εν τούτοις, δεν εγκρίνει τις ένοπλες συγκρούσεις ή την αφαίρεσι ανθρώπινης ζωής στις προσπάθειες που γίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας για την προστασία υλικών αποκτημάτων.