Μια Έκκλησις Πέραν του Παρόντος

‘ΤΙ θα κερδίσω τώρα;’ Αυτή είναι η συνήθης αντίδρασις ενός ατόμου όταν του παρουσιάζουν μια καινούργια ιδέα. Και είναι πράγματι φυσικό να επιθυμούμε τώρα καλά πράγματα. Όμως, δεν μπορούμε ν’ αγνοούμε το μέλλον. Ασφαλώς ένας οδηγός για τη ζωή θα ήταν τρομερά ελλιπής αν δεν περιελάμβανε μια ελπίδα ή ένα σκοπό για το μέλλον. Διότι, άσχετα με το τι έχει ένα άτομο τώρα, η άποψίς του για το μέλλον έχει μεγάλη επίδρασι στην παρούσα πορεία του.

Η Βίβλος παρέχει πράγματι μια λογική ελπίδα για το μέλλον, ένα σκοπό προς τον οποίο να εργαζώμεθα. Ο απόστολος Παύλος, μετά από τριαντάχρονη πορεία ζωής με Χριστιανικές αρχές, είπε: «Η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.»—1 Τιμ. 4:8.

Στο προηγούμενο άρθρο διαβάσατε τις πείρες ανθρώπων που ωφελούνται τώρα διότι άλλαξαν τον τρόπο της ζωής των. Μήπως το έκαμαν αυτό απλώς με το ν’ αποφασίσουν ν’ αλλάξουν προσωρινά κι έπειτα να συνεχίσουν τα ίδια; Όχι. Κατάλαβαν ότι αυτά που έκαναν δεν ήσαν καλά και ότι δεν τους έφερναν την ικανοποιητική ζωή που επιθυμούσαν. Ήθελαν κάποια αλλαγή. Αλλά δεν ήξεραν τι προσαρμογές έπρεπε να κάμουν ούτε πώς να τις κάμουν. Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρούσαν τους μάρτυρες του Ιεχωβά κι έβλεπαν ότι ήσαν ευτυχείς και ότι είχαν αλλάξει τη ζωή τους μ’ ένα ωφέλιμο τρόπο. Αλλά δεν μπορούσαν να κάμουν αυτές τις αλλαγές μόνο με δική των θέλησι και δύναμι. Έπρεπε να μελετήσουν τη Βίβλο και να μάθουν τον σκοπό του Θεού για τον άνθρωπο. Χρειαζόταν βοήθεια από τον Θεό και από άλλους Χριστιανούς για να κατανοήσουν στην καρδιά των γιατί έπρεπε να κάμουν αλλαγές και να κατανοήσουν ότι θα ελάμβαναν τη βοήθεια του Θεού για να το κάμουν αυτό. Κατάλαβαν επίσης ότι υπήρχαν πραγματικά οφέλη για τους ίδιους και τις οικογένειες των. Χρειάζονταν ένα σκοπό στη ζωή και έμαθαν ότι αυτός ο σκοπός έπρεπε να προσαρμοσθή στον σκοπό του Θεού.

Πράγματι, αυτά τα ειλικρινή άτομα διεπίστωσαν ότι τα πράγματα που έπρεπε να κάμουν για να καλυτερεύσουν τη ζωή τώρα ήταν να μάθουν να ζουν όπως ο Δημιουργός έπλασε τον άνθρωπο να ζη δηλαδή να ζη ειρηνικά με την οικογένεια του και με τον γείτονα του και να φοβάται και να υπηρετή τον Θεό, που είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήση τα άτομα στον ορθό δρόμο. Η Βίβλος λέγει: «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (Μιχ. 6:8, ΜΝΚ) Επίσης, διέκριναν ότι η ευσέβεια περιλαμβάνει υπόσχεσι και της «μελλούσης» ζωής.

Χρειάζεται Υγεία για Πλήρη Ευτυχία

Τι χρειαζόμαστε για να είμεθα ευτυχείς στη ζωή που είναι εμπρός μας; Πιθανόν να σκεφθήτε πρωτίστως την καλή υγεία. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει καμμιά απόλαυσις. Πώς θα πραγματοποιηθή αυτό στη ‘μέλλουσα’ ζωή;

Η Βίβλος μάς διαβεβαιώνει ότι η καλή υγεία θα είναι απόκτημα των ανθρώπων μόνον όταν η βασιλεία του Θεού θα κυβερνά τη γη. Ακόμη και τώρα, η υπακοή στις αρχές και στις εντολές του Θεού βοηθεί ένα άτομο ν’ αποφύγη πολλές εντάσεις και ασθένειες που καταστρέφουν την υγεία. Τα καλά λόγια της Βίβλου «είναι ζωή εις τους ευρίσκοντας αυτά και ίασις εις πάσαν αυτών την σάρκα.» (Παροιμ. 4:22) Οι διδασκαλίες της Βίβλου είναι ‘υγιαίνοντες λόγοι,’ όχι μόνο με μια πνευματική έννοια, αλλά επίσης και κατά γράμμα, επειδή η πνευματική ευεξία είναι αναγκαία για τη σωματική υγεία.—2 Τιμ. 1:13· 4:3.

Αλλά οι άνθρωποι χρειάζονται επίσης σωματική θεραπεία πριν μπορέσουν να έλθουν σε τελειότητα υγείας και δυνάμεως. Ο ορθός τρόπος ζωής μόνος του δεν θα φέρη αυτή τη θεραπεία του σώματος. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Πώς θα πραγματοποιηθή αυτή η θεραπεία;

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να θεραπευθή μόνος του διότι είναι ατελής λόγω κληρονομικότητος. (Ψαλμ. 51:5) Κάνει πράγματα που δεν είναι σωστά, ειδικά όταν βρίσκεται κάτω από πίεσι. Αυτό γίνεται επειδή όλοι είναι αμαρτωλοί, ακόμη κι εκείνοι που δεν θέλουν να κάνουν κακό. Η λέξις αμαρτάνω που χρησιμοποιεί η Βίβλος σημαίνει «χάνω τον στόχο.» Ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να ξεφύγη από τον κλοιό του. Ούτε μπορεί ένα άτομο να σώση ένα άλλο, διότι όλοι βρίσκονται στον ίδιο «βόρβορο» της ατελείας που τελικά φέρνει τον θάνατο. Ο ψαλμωδός έγραψε ότι, άσχετα με την κατάστασι του ατόμου—είτε είναι πλούσιος είτε σοφός είτε δυνατός—«ουδείς δύναται, ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι αυτόν· . . . ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν.»—Ψαλμ. 49:6-9.

Επομένως, η βοήθεια πρέπει να έλθη από τον Θεό. Η ασθένεια συνδέεται στη Βίβλο με την αμαρτία και η θεραπεία σχετίζεται με τη συγχώρησι. Ο βασιλεύς Δαβίδ ανεγνώρισε την κατάστασι του ανθρωπίνου γένους κι έγραψε στον Ισραήλ: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού· τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου.» (Ψαλμ. 103:2, 3, ΜΝΚ παράβαλε Λουκάς 5:18-25.) Πρέπει ν’ αναμένωμε αυτή τη βοήθεια αν θέλωμε να ζούμε με τέλεια υγεία. Πότε θα έλθη αυτή η θεραπεία; Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού. Όλα τα γεγονότα δείχνουν ότι η αρχή αυτής της βασιλείας είναι πολύ πλησίον.—Ματθ. 24:32-34.

Αυτό είναι κάτι στο οποίο να αποβλέπωμε—ένας αληθινός σκοπός της ζωής μας—μια πραγματική δύναμις που πρέπει να μας υποκινή να μάθωμε το θέλημα του Θεού και να το ακολουθήσωμε. Αλλά, μπορεί να ρωτήσετε, τι εγγύησι έχομε ότι ο Θεός θα κάμη αυτά τα πράγματα για μας; Προσέξτε τώρα πόσο λεπτομερώς η Βίβλος εξηγεί, ως σταθερή βάσι της πίστεως μας, πόσο προσεκτικά ο Θεός ετοίμασε τη θεραπεία και την αποκατάστασι της ανθρωπότητος.

Πώς ο Θεός Ετοίμασε τη Θεραπεία του Ανθρωπίνου Γένους

Ο Ιεχωβά Θεός αγαπά αυτό που έχει δημιουργήσει, όπως ακριβώς ένας πατέρας αγαπά τα παιδιά του. Ο Ιησούς όταν ήταν στη γη, είπε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Αυτός ο Υιός αρχικά ζούσε με τον Πατέρα του στους ουρανούς πριν ακόμη δημιουργηθή η γη. (Ιωάν. 1:1· Αποκάλ. 3:14) Όταν ήταν στη γη ανεφέρθη στην προανθρώπινη ύπαρξί του όταν προσευχήθηκε στον Θεό λέγοντας: «Δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου με την δόξαν, την οποίαν είχον παρά σοι πριν γείνη ο κόσμος.»—Ιωάν. 17:5.

Σκεφθήτε τι στοίχισε στον Θεό να στείλη τον Υιό του στη γη, μεταφέροντας τη ζωή του στη μήτρα μιας Ιουδαίας κόρης, ώστε να γεννηθή ένας άνθρωπος και να ζη μεταξύ των ατελών και αμαρτωλών ανθρώπων! Και σκεφθήτε την υπακοή του Υιού του Θεού και την αγάπη του για τον Θεό ώστε ν’ αφήση τα ουράνια πλούτη και να έλθη εδώ στη γη όπου τον μετεχειρίσθησαν χειρότερα κι από ένα δούλο, και τελικά να πεθάνη μ’ επονείδιστο θάνατο. (1 Πέτρ. 2:21-25) Ο απόστολος Παύλος έγραψε τα εξής γι αυτά που έκαμε ο Ιησούς: «Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.»—Φιλιππ. 2:6-8.

Γιατί χρειαζόταν ο θάνατος του ως το μέσον για την απελευθέρωσι του ανθρώπου από τον θάνατο; Διότι, επειδή δεν ήταν ο πατέρας της ανθρώπινης φυλής, δεν ήταν η κεφαλή της ανθρώπινης οικογενείας, Ούτε ήταν ο κύριος του ανθρωπίνου γένους. Η ανθρώπινη φυλή ανήκε στον Ιεχωβά Θεό. Ο Θεός, για να διατηρήση τη δίκαιη κυριαρχία του στο σύμπαν, δεν μπορούσε να συγχωρήση την αμαρτία ούτε να την παραβλέψη. Δεν μπορούσε, όπως κάνουν πολλές κυβερνήσεις και δικασταί σήμερα, ν’ αφήνη τους εγκληματίες να περνούν ατιμώρητοι για τα εγκλήματά των, αδυνατίζοντας έτσι την ηθική υπόστασι του έθνους. Έπρεπε να γίνη μια θυσία, μια πληρωμή λύτρων ως τιμή εξαγοράς. Αυτή η τιμή έπρεπε να είναι μια τέλεια ανθρώπινη ζωή, όπως ακριβώς ήταν η ζωή του Αδάμ, του προπάτορα του ανθρωπίνου γένους, που χάθηκε λόγω της αμαρτίας. Οι απόγονοι, του είχαν πωληθή, χωρίς τη συγκατάθεσί των, σε δουλεία στην αμαρτία και τον θάνατο. (Ρωμ. 7:14· 8:20) Ο Ιησούς Χριστός, όταν έγινε άνθρωπος, είχε αυτή την απαιτούμενη τιμή εξαγοράς την οποία και έδωσε. Ο Ιησούς, λοιπόν, έπρεπε να γίνη ο δεύτερος ή ο «έσχατος Αδάμ,» ώστε να μπορέση δικαίως και νομίμως να γίνη ζωοδότης των. (1 Κορ. 15:45) Έτσι, ο ζυγός της δικαιοσύνης ήλθε σε ισορροπία. Ο Θεός ήσκησε τέλεια κρίσι και δικαιοσύνη από κυβερνητική άποψι, ενώ παρείχε έλεος και ευκαιρία ζωής στο αβοήθητο ανθρώπινο γένος.—Ρωμ. 3:23-26.

Ο Ιησούς Χριστός είναι τώρα ο Εξαγοραστής του ανθρωπίνου γένους. Κάθε μέλος της ανθρώπινης φυλής ανήκει σ’ αυτόν, ώστε να τυγχάνη μεταχειρίσεως σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Για τον Χριστό, που αγόρασε όλους τους ανθρώπους με το αίμα της ζωής του, όλοι είναι πολύτιμοι. Μολονότι ένα άτομο μπορεί να αισθάνεται ασήμαντο, η ζωή του είναι πολύ σπουδαία στα μάτια του Χριστού. Δεν θα επιτρέψη να χάση τη ζωή του ένα άτομο που την αξίζει. Έτσι, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα τύχωμε της πιο καλής και πατρικής συμπεριφοράς κάτω από την κυβέρνησι της Βασιλείας του. (1 Πέτρ. 1:18, 19· παράβαλε Λουκά 15:4-10.) Μπορείτε, επομένως να είσθε απολύτως βέβαιοι ότι θα λάβετε τη σωστή, δίκαιη και ελεήμονα βοήθεια, που περιλαμβάνει, και τη θεραπεία σας απ’ όλες τις ασθένειες, αν δεχθήτε και τηρήσετε τις παγκόσμιες αρχές του Θεού, την αγάπη και την υπακοή σ’ αυτόν και την αγάπη στον συνάνθρωπο σας.—Ματθ. 22:37-40· Ρωμ. 13:8-10.

Πώς γνωρίζομε ότι ο Χριστός μπορεί να το κάμη αυτό; Πρώτον, διότι βρίσκεται πάλι στη ζωή, επειδή τον ανέστησε ο Πατέρας του, ο Ιεχωβά Θεός. (Πράξ. 2:32) Και δεν είναι κύριος της ανθρώπινης φυλής μόνο με το δικαίωμα της εξαγοράς, αλλ’ έχει επίσης τη δύναμι να κάμη ό,τι χρειάζονται οι άνθρωποι—πράγματα που δεν μπορούσε να κάμη όταν βρισκόταν στη γη. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Δια τούτο [δια την υπακοή του μέχρι θανάτου] και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων.» Φιλιππ. 2:9, 10.

Η ανάστασις του Χριστού είναι επομένως ένα θεμέλιο για πίστι—μια εγγύησις ότι θα βοηθηθούμε. Και, ακόμη περισσότερο, είναι επίσης μια εγγύησις ότι ‘οι καταχθόνιοι,’ δηλαδή οι νεκροί που είναι στους τάφους των, θ’ αναστηθούν. (Πράξ. 17:31) Άσχετα με το αν η προηγούμενη ζωή των ήταν καλή ή κακή, θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν για την διάταξι του αντιλύτρου, να επωφεληθούν απ’ αυτό και να είναι υπάκοοι στη διάρκεια της δίκαιης κυβερνήσεως της Βασιλείας. (Πράξ. 24:15) Μπορούν τελικά να φθάσουν σε τελειότητα και, όπως όλοι οι άλλοι από το υπάκουο ανθρώπινο γένος, να γίνουν μέλη της οικογενείας του Θεού.—Ρωμ. 8:21.

Μια Δίκαιη ‘Νέα Γη’

Ίσως δεν μπορούμε να συλλάβωμε πλήρως τι σημαίνει να γίνωμε παιδιά του Θεού. Παρ’ όλα αυτά, βρίσκομε αρκετά πράγματα στη Βίβλο που μας δίνουν μια ιδέα του πόσο μεγαλειώδες θα είναι αυτό. Σκεφθήτε να ζήτε σε μια όμορφη γη απηλλαγμένη από μόλυνσι, ασθένεια, έγκλημα, μίσος, φυλετική διάκρισι και πολέμους. Φαντασθήτε τη χαρά ν’ απολαμβάνετε τις ομορφιές της γης—τα μεγαλόπρεπα βουνά, τα δροσερά και σκιερά δάση, τους ανθόσπαρτους κήπους, τα λαμπερά ρυάκια και ποτάμια και αμόλυντους ωκεανούς. Αυτά όπως βεβαιώνουν οι Άγιες Γραφές, θα είναι η μόνιμη κατοικία μας.

Αλλά ακόμη πιο ευχάριστοι θα είναι οι άνθρωποι—υγιείς, λαμπεροί, με αποκαταστημένη τελειότητα διανοίας, καρδιάς και σώματος. Για να είσθε ευτυχείς, θα χρειάζεστε επίσης εργασία για την διάνοια και για το σώμα σας. Αυτό σημαίνει ότι η παραδεισένια γη θα παρουσιάζη ευκαιρίες δράσεως στις οποίες θα πρέπει ν’ ανταποκριθήτε, μολονότι όλες οι αγωνίες και οι καταπιεστικές καταστάσεις θα είναι πράγματα του παρελθόντος.

Οι άνδρες και οι γυναίκες θα φέρουν εις πέρας την εντολή που δόθηκε αρχικά στους ανθρώπους, αλλά που απέτυχαν να πραγματοποιήσουν. Ποια εντολή ήταν αυτή; Να ‘υποτάξουν’ τη γη και να κρατούν σε υπακοή όλη τη ζωική κτίσι στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Για να το κάμουν αυτό, θ’ αντιμετωπίσουν προβλήματα που θα θέσουν σε δοκιμασία την ικανότητα και την εφευρετικότητα των.

Η κτηνοτροφία και η γεωργία θα γοητεύσουν πολλούς. Το να κάνη κανείς για τους άλλους πράγματα για τα οποία έχει το ταλέντο και την ικανότητα, θα είναι απόλαυσις. Η γη είναι ένα τεράστιο επιστημονικό «εργαστήριο,» με αρκετά μυστικά ώστε ν’ απασχολήση τους ανθρώπους με μελέτη και έρευνα για πάντα. Κάθε ανακάλυψις ανοίγει νέους δρόμους, νέες προοπτικές, που είναι επωφελείς για τον άνθρωπο. Έτσι, από τον Ιεχωβά Θεό, την αστείρευτη πηγή ενεργείας και σοφίας, θα προέλθη μια διαρκής και χαρούμενη απασχόλησις για άνδρες και για γυναίκες. (Ησ. 40:28, 29) Η ζωή θα έχη πραγματικά σκοπό, και τίποτε δεν θα φθείρη την ασφάλεια εκείνου του κόσμου, ώστε να ξεθωριάση τη λάμψι της ζωής. Όσο για το δυσάρεστο παρελθόν, ο Λόγος του Θεού λέγει: «Δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν.»—Ησ. 65:17.

Αυτές οι περιγραφές δεν είναι απλώς αισιόδοξα όνειρα. Οι υποσχέσεις αυτών των πραγμάτων εκτίθενται στη Βίβλο, τον Λόγο ενός Θεού ο οποίος είναι «αψευδής.» (Τίτ. 1:2· Εβρ. 6:18) Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, έδωσε πλήρη διαβεβαίωσι ότι μπορεί να θεραπεύση και να ευλογήση την ανθρωπότητα και ότι θα το κάμη. (Μάρκ. 1:40, 41) Θεράπευσε κάθε είδους ασθένεια. Αυτό το έκαμε, όχι επειδή εξηρτάτο από την πίστι του ατόμου, αλλά με τη δική του δύναμι και λόγω της αγάπης του για τους ανθρώπους. Οι θεραπείες του ήσαν στιγμιαίες, όχι βαθμιαίες θεραπείες με ιατρικά μέσα, ούτε απαιτούσαν ειδικές δίαιτες, εγχειρήσεις ή νοσηλεία. Αυτοί που εθεραπεύοντο εγίνοντο ‘υγιείς,’ ικανοί για εργασία.—Ιωάν. 5:9.

Μερικοί αναστήθηκαν από τον Ιησού, ακόμη κι αν, όπως συνέβη σε μια τουλάχιστον περίπτωσι, είχε αρχίσει η αποσύνθεσις του σώματος. (Ιωάν. 11:38-44· Λουκ. 7:11-17· Ματθ. 9:18-26) Όλοι αυτοί, όμως, οι θεραπευμένοι και οι αναστημένοι πέθαναν. Η θεραπεία των δεν ήταν για τελειότητα του σώματος. Γιατί; Διότι δεν ήταν ακόμη καιρός να κυβερνήση η Βασιλεία του Χριστού και ν’ απομακρύνη αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων. Αυτό πρέπει να γίνη πρώτα. Αλλιώς το παλαιό σύστημα θα ήταν εμπόδιο στην υγεία, την ασφάλεια, την ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή και την ειρήνη. Η κυβέρνησις του Χριστού, ως με σιδηρά ράβδο, θ’ απομακρύνη αυτό το σύστημα στη ‘μεγάλη θλίψι’ αυτού του κόσμου. (Ματθ. 24:21) Αυτό το σύστημα πραγμάτων, μαζί με τις αδικίες και τις καταπιέσεις του, πρέπει να εξαφανισθή τελείως. Αυτό θ’ ανοίξη τον δρόμο για την αδιάκοπη κυβέρνησι της δικαιοσύνης. Όσοι θα ζουν πράγματι σύμφωνα με την καθοδηγία της Βίβλου, θα επιζήσουν. (Αποκάλ. 7:9, 14, 15) Ως εκ τούτου, δεν θα φοβούμεθα αυτό το γεγονός, αλλά θα το θεωρούμε ως απελευθέρωσί μας.—1 Ιωάν. 2:17.

Τότε, όπως μας λέγουν τα τελευταία κεφάλαια της Βίβλου, ο ‘ποταμός ύδατος της ζωής’ θ’ αρχίση να ρέη στην ανθρωπότητα. Πίνοντας απ’ αυτό το ‘ύδωρ,’ που συμβολίζει την προμήθεια του Θεού για ζωή μέσω του Χριστού, και τρώγοντας ‘καρπούς’ από τα ‘δένδρα’ που φύονται στις όχθες του, και χρησιμοποιώντας «τα φύλλα του δένδρου τα οποία είναι εις θεραπείαν των εθνών,» οι κάτοικοι του επιγείου παραδείσου θ’ ανυψωθούν σε τελειότητα. (Αποκάλ. 22:1, 2· 7:15-17) Μέσω αυτής της διευθετήσεως, ο Θεός «θέλει εξαλείψει . . . παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:3, 4.

Ακόμη και η καλύτερη, η ευτυχέστερη, η πιο παραγωγική ζωή που θα μπορούσατε να ζήτε τώρα, απέχει πολύ από τη ζωή στο νέο σύστημα του Θεού. Εκείνη η ζωή θα διαρκή, όχι απλώς εβδομήντα ή ακόμη κι εκατό ή χίλια χρόνια, αλλά για πάντα. Ασφαλώς, η ευσέβεια τώρα κάνει έκκλησι για το μέλλον και περιλαμβάνει «επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» (1 Τιμ. 4:8) Μόνον ένας παντοδύναμος, πάνσοφος και στοργικός Δημιουργός θα μπορούσε να το προμηθεύση αυτό. Ο Ιεχωβά Θεός και ο Υιός του αποβλέπουν με μεγάλο ενδιαφέρον στην ημέρα που Εκείνος θα το πραγματοποίηση αυτό. Μήπως αυτή η γνώσις του αγαθού σκοπού του Θεού για την ανθρωπότητα δεν σας παρακινεί, να εναρμονίσετε τη ζωή σας με τη Βίβλο, τον οδηγό που ο Θεός έχει προμηθεύσει; Αν ναι, κι εσείς επίσης μπορείτε να προσμένετε διακαώς τη χιλιετή κυβέρνησι της βασιλείας του Θεού στη γη.

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ο Θεός εγγυάται ότι ολόκληρη η γη θα γίνη παράδεισος. Δεν σας υποκινεί αυτό να γνωρίσετε για το θέλημα και τον σκοπό του Θεού;