«Ο Καιρός Έχει Ήδη Περάσει»

ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ έτους 1649 έγινε στη Βενετία της Ιταλίας μια φιλονεικία μεταξύ δύο Ιουδαίων για τη σημασία των «εβδομήκοντα εβδομάδων.» (Δαν. 9:24-27) Τα άτομα που λογομαχούσαν, από τα οποία ο ένας είχε ασπασθή τη Χριστιανοσύνη, διάλεξαν ως διαιτητή τον Σίμωνα μπεν Ισαάκ Σίμχα Λουζάττο, πρεσβύτερο ραββίνο της κοινότητος. Παρών σ’ αυτή τη συζήτησι ήταν ένας μαθητής του Λουζάττο, ο λόγιος Σαμουήλ μπεν Δαβίδ Ναχμίας, μαζί με τον αδελφό του τον Ιωσήφ. Ο Ναχμίας γράφει τα εξής γι’ αυτή την περίπτωσι:

«Οι δύο ανταγωνισταί φιλονεικούσαν σθεναρά κατ’ αρχήν μεταξύ των. Αλλά, καθώς γινόταν φανερό ότι η νίκη έκλινε ανοιχτά με το μέρος του Χριστιανού, ο Λουζάττο, που καθόταν σε μια δεσπόζουσα θέσι ως κριτής της συζητήσεως, χτυπώντας ξαφνικά και τα δυο του χέρια επάνω στο τραπέζι, είπε:

«‘Το εδάφιο για το οποίο συζητάτε, έχει περιπλέξει, όπως γνωρίζετε, τόσο πολύ τους καλύτερους ραββίνους και τους έχει ζαλίσει τόσο πολύ, ώστε δεν γνωρίζουν πια αν [οι 70 εβδομάδες] είναι στον ουρανό ή στη γη.’ Και μετά από μερικά άλλα παρόμοια λόγια, αφού έβαλε το δάχτυλο του στα χείλη του, πρόσθεσε τα εξής: Παρακαλώ, ας σιωπήσωμε κι ας κλείσωμε τα βιβλία, επειδή αν συνεχίσωμε να εξετάζωμε αυτή την προφητεία του Δανιήλ, κατ’ ανάγκη θα γίνωμε όλοι Χριστιανοί. Δεν μπορούμε να διαψεύσωμε το γεγονός ότι, όπως φαίνεται καθαρά, ο Μεσσίας έχει έλθει, γεγονός για το οποίο ο καιρός έχει ήδη περάσει. Σχετικά με το αν αυτός είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, δεν επιθυμώ βιαστικά ν’ αναλύσω τα αισθήματα μου.’

«Μ’ αυτό τον τρόπο έληξε η συνεδρίασις και μαζί μ’ αυτήν έληξε και η προσήλωσις που εγώ και αδελφός μου τρέφαμε για την Ιουδαϊκή αίρεσι, οπότε και οι δυο μας αποφασίσαμε ν’ ασπασθούμε τη Χριστιανική θρησκεία.»—«Βία Ντέλλα Φέντε» [Η Οδός της Πίστεως], υπό Τζούλιο Μοροζίνι (το όνομα που έλαβε ο Ναχμίας αφού ασπάσθηκε τον Ιησού ως Μεσσία). Ετυπώθη στη Ρώμη το 1683