Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Πήγαν ο Ηλίας και ο Ενώχ στον Ουρανό;

ΓΙΑ να δώσωμε απάντησι σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσουμε πρώτα ωρισμένα γεγονότα της Βίβλου. Μεταξύ αυτών είναι τα ακόλουθα: Μέσω της επιφανείας του στη γη πριν από δεκαεννέα αιώνες, ο Υιός του Θεού «έφερε . . . εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν δια του ευαγγελίου.» (2 Τιμ. 1:10) Μέσω αυτού ο Θεός «ανεγέννησεν [πολλά άτομα] . . . εις ελπίδα ζώσαν . . . εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς.» (1 Πέτρ. 1:3, 4) Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ήταν το πρώτο άτομο που αναστήθηκε σε πληρότητα ζωής, ο πρώτος που αναστήθηκε στον ουρανό.—Αποκάλ. 1:5.

Ο Ιησούς ήταν, επομένως, ο «πρόδρομος» εκείνων που λαμβάνουν ζωή στον ουρανό. Ο θεόπνευστος Χριστιανός συγγραφεύς είπε τα εξής για την ουράνια ελπίδα: «Την οποίαν έχομεν ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις τα εσωτερικόν του καταπετάσματος [στα Αγία των Αγίων του ναού, που αντιπροσώπευε το ουράνιο κατοικητήριον του Θεού], όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 6:19, 20) Ο ίδιος συγγραφεύς δείχνει ότι το καταπέτασμα στο διαμέρισμα των Αγίων των Αγίων στη σκηνή που είχε κατασκευασθή στην έρημο, αντιπροσώπευε τη σάρκα του Ιησού (Εβρ. 10:20· παράβαλε με Έξοδον 26:1, 31, 33.) Όσον καιρό ο Ιησούς ήταν εδώ εν σαρκί, δεν μπορούσε να πάη στον ουρανό, διότι «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν.» (1 Κορ. 15:50) Με το να θυσιάση τη σάρκα του, την οποίαν έδωσε «υπέρ της ζωής του κόσμου,» και με το ν’ αναστηθή «εν πνεύματι,» άνοιξε ο δρόμος γι’ αυτούς που θα εκαλούντο στη βασιλεία των ουρανών.—Ιωάν. 6:51· 1 Πέτρ. 3:18.

Επί πλέον, η ανάστασις του Χριστού λέγεται, ότι αποτελεί «εις πάντας βεβαίωσιν» ότι ο Θεός θ’ αναστήση κι άλλους. (Πράξ. 17:31· 24:15) Αυτό δεν θ’ αλήθευε αν ο Θεός έκανε αναστάσεις δικαίων ατόμων στον ουρανό στη διάρκεια των προηγουμένων αιώνων.

Πώς πρέπει να εννοήσωμε τότε τη Βιβλική αφήγησι για τον προφήτη Ηλία, που λέγει: «Και ενώ αυτοί [ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ] περιεπάτουν έτι λαλούντες, ιδού, άμαξα πυρός και ίπποι πυρός, και διεχώρισαν αυτούς αμφότερους· και ανέβη ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλον εις τον ουρανόν.» (2 Βασ. 2:11) Ανέβη ο Ηλίας πραγματικά στον ουρανό του Θεού; Ή πέθανε;

Έχομε τα λόγια του μεγαλυτέρου προφήτου του Θεού, του Ιησού Χριστού, ο οποίος κατοικούσε στον ουρανό με τον Πατέρα του αναρίθμητους αιώνες πριν έλθη στη γη. Είπε τα εξής: «Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν ειμή ο καταβάς εκ του ουρανού, ο Υιός του ανθρώπου.» (Ιωάν. 3:13) Όταν μιλούσε για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, είπε: «Μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του βαπτιστού· πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών είναι μεγαλήτερος αυτού.» (Ματθ. 11:11) Συνεπώς, ο Ηλίας, που δεν ήταν μεγαλύτερος από τον Ιωάννη, δεν μπορούσε να πάη στον ουρανό.

Ποιος ήταν, λοιπόν, ο ‘ουρανός’ στον οποίον ελήφθη ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλο; Ήταν ο φυσικός ουρανός, η ατμόσφαιρα, το «στερέωμα,» που ονομάζεται επίσης και ‘Ουρανός’ στα εδάφια Γένεσις 1:6-8. Ο ανεμοστρόβιλος μπορούσε να συμβή μόνο σ’ αυτό το ατμοσφαιρικό στερέωμα, όχι στο πνευματικό βασίλειο της ουράνιας παρουσίας του Ιεχωβά. Ο Ηλίας μετεφέρθη μακριά από το πεδίον δράσεως του Ελισσαιέ με τον ανεμοστρόβιλο.

Η Αγία Γραφή δεν λέγει ότι ο Ηλίας πέθανε σ’ αυτή την περίπτωσι. Στην πραγματικότητα, ο Ηλίας ήταν ακόμη ζωντανός και δραστήριος ως προφήτης τουλάχιστον πέντε χρόνια αργότερα, προφανώς στην περιοχή του Ιούδα. Η Αγία Γραφή μάς λέγει τα εξής: «Και ήλθε προς αυτόν [τον Ιωράμ, βασιλέα του Ιούδα] έγγραφον παρά του Ηλία του προφήτου.» Αυτό το έγγραφο προφήτευε την ασθένεια και τον θάνατο τον Ιωράμ λόγω της εσφαλμένης ειδωλολατρικής πορείας του. (2 Χρον. 21:12-15) Μια άλλη απόδειξις ότι ο Ηλίας δεν πέθανε εκείνο τον καιρό που ελήφθη στον «ουρανόν» είναι ότι ο υπηρέτης και διάδοχος του Ελισσαιέ δεν ετήρησε τη συνήθη περίοδο πένθους για τον κύριο του.—Παράβαλε με 2 Σαμουήλ 19:1· 1 Χρονικών 7:22· 2 Χρονικών 35:24.

Τι θα λεχθή για τον Ενώχ, τον έβδομο άνθρωπο από τη γενεαλογία του Αδάμ; Γι’ αυτόν η Βίβλος μάς λέγει τα εξής: «Και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού, και δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός.» (Γεν. 5:24) Ο Ενώχ, ως προφήτης του Ιεχωβά, προείπε την έλευσι του Θεού με τις μυριάδες των αγγέλων του για να εκτελέση κρίσι εναντίον των ασεβών. (Ιούδ. 14, 15) Πιθανώς ηγέρθη διωγμός εναντίον του επειδή προφήτευε. Εν τούτοις, ο Θεός δεν επέτρεψε να φονευθή ο Ενώχ από τους εχθρούς του. Αντιθέτως, ο Θεός «μετέθεσεν αυτόν,» πράγμα που προφανώς σημαίνει ότι διέκοψε τη ζωή του Ενώχ σε μια ηλικία πολύ πιο μικρή από την ηλικία των περισσοτέρων συγχρόνων του. Φαίνεται ότι, όπως και στην περίπτωσι του σώματος του Μωυσέως, ο Ιεχωβά αποσυνέθεσε το σώμα του Ενώχ, επειδή «δεν ευρίσκετο πλέον.»—Εβρ. 11:5· Δευτ. 34:5, 6· Ιούδ. 9.

Έτσι, έχοντας υπ’ όψι τη σαφή δήλωσι του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 3:13, γνωρίζομε ότι ο Ενώχ δεν ελήφθη στην ουράνια κατοικία του Θεού. Πέθανε, όπως διασαφηνίζει ο απόστολος Παύλος αφού πρώτα απαριθμεί τον Ενώχ και άλλους αρχαίους πιστούς μάρτυρας του Θεού: «Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς και πεισθέντες και εγκολπωθέντες και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης.» (Εβρ. 11:13) Αυτοί οι άνδρες γνώριζαν ότι η ανταμοιβή τους ήταν μελλοντική. Οι προφήτες του παρελθόντος γνώριζαν ότι οι Μεσσιανικές προφητείες των δεν εφαρμόζοντο στους ίδιους, αλλά θα είχαν μελλοντική εκπλήρωσι. Επομένως, ο απόστολος Πέτρος λέγει σ’ εκείνους που ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού Χριστού, του ουράνιου Προδρόμου: «Περί της οποίας σωτηρίας [που είχε υποσχεθή στους συγκληρονόμους του Χριστού και ήταν ουράνια ελπίδα] εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται [περιλαμβανομένου του Ενώχ και του Ηλία] οι προφητεύσαντες περί της χάριτος, ήτις έμελλε να έλθη εις εσάς, ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας· εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι’ εαυτούς, αλλά δι’ ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς δια των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς.»—1 Πέτρ. 1:10-12.

Ο Πέτρος, μιλώντας στους συγκεντρωμένους Ιουδαίους την ημέρα της Πεντηκοστής, λίγο μετά την ανάστασι του Ιησού, είπε για τον πιστό Βασιλέα Δαβίδ, «άνδρα κατά την καρδία» [του Ιεχωβά],» τα εξής: «Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς, λέγει όμως αυτός, Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.» (Πράξ. 13:22· 2:34, 35, ΜΝΚ) Ομοίως, ο Ηλίας και ο Ενώχ, μαζί με άλλους, βρίσκονται στον τάφο και περιμένουν να ενεργήση ο Κύριος Ιησούς Χριστός και να θέση τους εχθρούς του υποπόδιον των ποδών του καταστρέφοντας τους. (Πράξ. 2:29) Ο ενδοξασμένος ενθρονισμένος Χριστός θ’ αναστήση τότε αυτούς τους πιστούς άνδρες και θα τους κάμη «άρχοντας επί πάσαν την γην.» (Ψαλμ. 45:16· Αποκάλ. 20:11-13) Αυτοί οι αξιόπιστοι άνδρες θα συνεργάζωνται με τον ουράνιο Βασιλέα για να υπάρχη δικαιοσύνη στη γη.