Μπορεί ο Κόσμος ν’ Αλλάξη;
ΠΟΛΛΟΙ πιστεύουν ότι θα μπορούσε να δημιουργηθή ένας καλύτερος κόσμος. Και στο παρελθόν, οι νέοι ήσαν πρόθυμοι να προσπαθήσουν να το κάμουν αυτό. Στην διάρκεια της δεκαετίας του 1960, παραδείγματος χάριν, οι νέοι συνήθως αποτελούσαν το θέμα των ειδήσεων με τις προσπάθειες τους ν’ αναμορφώσουν το σύστημα. Χιλιάδες απ’ αυτούς κατά μάζες διεμαρτύροντο εναντίον αυτοί που θεωρούσαν ρατσιστική, άνομη, σκληρή κοινωνία. Αλλά πιο πρόσφατα, σχεδόν όλες αυτές οι προσπάθειες ν’ αλλάξη το σύστημα, έπαυσαν.
Πριν από δύο χρόνια, όταν ανακαλύφθηκαν οι διεφθαρμένες ενέργειες μερικών από τους πιο ισχυρούς άνδρες του κόσμου, οι νέοι μόλις που ήγειραν κάποια φωνή αγανακτήσεως. Αυτή η σιωπή ήταν εκπληκτική εν σχέσει με τις προσπάθειες των νέων για αναμόρφωσι λίγα μόλις χρόνια πριν! Γιατί;
Στο βιβλίο τους Η Συνωμοσία των Νέων οι καθηγηταί Πωλ Λάουτερ και Φλόρενς Χάου σχολιάζουν τον λόγο για τον οποίο άλλαξε η στάσις των νέων στα πρόσφατα χρόνια: «Υπήρχε μια θεμελιώδης πίστις [πριν από χρόνια], που θα μπορούσαμε να την ονομάσωμε αισιοδοξία της μεσαίας τάξεως, ότι τα συστήματα θα μπορούσαν ν’ αναμορφωθούν . . . Αλλά ο πόλεμος [του Βιετνάμ] τα άλλαξε όλα.»
Οι έντονες προσπάθειες των νέων στη δεκαετία του 1960 ν’ αναμορφώσουν το σύστημα τούς έφεραν μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Κατενόησαν τότε κάτι που δεν είχαν κατανοήσει προηγουμένως, κάτι το οποίο πολλοί μεγαλύτεροι επιθυμούν ν’ αγνοούν. Και αυτό είναι το εξής: ο κόσμος είναι διεφθαρμένος στη βάσι του, στα θεμέλια του, κι έτσι ήταν πάντοτε. Ένας νεαρός ‘ακτιβιστής’ της δεκαετίας του 1960 υπεγράμμισε αυτή την άποψι όταν έγραψε πρόσφατα στο Περιοδικό Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Καταλήξαμε στο συμπέρασμα, και πολύ ορθά, ότι ζούσαμε σ’ ένα σάπιο, διεφθαρμένο, ηθικώς χρεωκοπημένο, υπερβολικά εκμεταλλευτικό σύστημα και το μόνο που δεν μπορέσαμε ν’ αντιληφθούμε ήταν ότι αυτό ήταν κάτι συνηθισμένο στην πορεία του κόσμου.»
Τι συμπέρασμα λοιπόν έβγαλαν πολλοί νέοι; Το συμπέρασμα ότι δεν μπορούν να κάμουν τίποτε για ν’ αλλάξουν τη διαφθορά που υπάρχει· το σύστημα είναι εντελώς σάπιο, περιλαμβανομένου του πολιτικού, του εμπορικού και του θρησκευτικού στοιχείου του. Δεν μπορεί να μεταβληθή σ’ ένα καλύτερο κόσμο. Όπως έγραψε ένας άλλος νεαρός ‘ακτιβιστής’ της δεκαετίας του 1960 σχετικά με τις προσπάθειες του να βελτιώση τον κόσμο: «Αυτές οι εμπειρίες μ’ έκαμαν να πιστέψω ότι το σύστημα δεν μπορούσε ν’ αναμορφωθή. Παραιτήθηκα από την προσπάθεια μου να το αλλάξω—το ‘φάγε, πίε και ευφραίνου’ έγινε η φιλοσοφία μου.» Κι αν κρίνωμε απ’ ό,τι βλέπομε, εκατομμύρια άλλοι νέοι έχουν υιοθετήσει την ίδια άποψι.
«Αυτό είναι το κακό με πολλούς νέους σήμερα,» μπορεί να παραπονεθούν μερικοί μεγαλύτεροι. «Είναι πολύ αρνητικοί και απαισιόδοξοι.» Αλλ’ οι νέοι θ’ απαντήσουν πιθανώς: «Δεν είμαστε αρνητικοί· είμαστε απλώς ρεαλισταί.» Και πράγματι, ολοένα περισσότερα άτομα που έχουν προσέξει τις αποδείξεις, θα συμφωνήσουν. Παραδείγματος χάριν, μια ανακεφαλαίωσις του ευρείας κυκλοφορίας εντύπου ‘Δευτέρα Έκθεσις προς τη Λέσχη της Ρώμης’ με τίτλο «Το Ανθρώπινο γένος στο Σημείον Στροφής,» κατέληξε ως εξής: «Είμεθα σε επικίνδυνη πορεία . . . Οι πιθανότητες φαίνονται ότι είναι εναντίον του ανθρώπου.»
Επίσης, οι Καθηγηταί Ντένις Γ. Πάιρεϊτζ και Πωλ Ρ. Έρλιχ προβλέπουν παγκόσμια καταστροφή και εξηγούν στον επίλογο του βιβλίου τους Κιβωτός Νο 2: «Όσα συμβαίνουν και όσα συνέβησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σ’ όλο τον κόσμο είναι τα συμπτώματα της επικείμενης μαζικής καταρρεύσεως της βιομηχανικής τάξεως. Έχομε συλληφθή όλοι τώρα στη γιγάντια τραγωδία του λαού· κάθε άτομο, κάθε οικογένεια και κάθε έθνος αγωνίζεται να επιζήση, ενώ ολόκληρο το σύστημα βρίσκεται στο χείλος της καταρρεύσεως.»
Εν τούτοις οι περισσότεροι ενήλικοι, μολονότι συμφωνούν ότι ο κόσμος είναι σε κακή κατάστασι, ισχυρίζονται ότι είναι ο μόνος κόσμος που έχομε. Συνεπώς, λένε, αντί να παραιτηθούμε και να προβλέπωμε την κατάρρευσί του, πρέπει να κάνωμε ό,τι μπορούμε για να τον σώσωμε, να τον αναμορφώσωμε. Αλλά οι σημερινοί νέοι θεωρούν συνήθως αυτές τις προσπάθειες αναμορφώσεως σπατάλη χρόνου, σαν να προσπαθή κανείς ν’ αδειάση τον ωκεανό με μια δακτυλήθρα.
Έχουν δίκιο αυτοί οι νέοι; Είναι η κατάστασις απελπιστική; Είναι κατάλληλο να υιοθετήσωμε τη φιλοσοφία ‘ας φάμε, κι ας πιούμε κι ας ευφραινώμεθα, διότι αύριο μπορεί να πεθάνωμε’;
Δεν Υπάρχει Καθόλου Μέλλον;
Εξ αιτίας των φαινομενικά απελπιστικών παγκοσμίων συνθηκών, πολλοί νέοι άρχισαν να ζουν μόνο για την αισθηματική απόλαυσι. Αλλά γρήγορα πολλοί απ’ αυτούς διεπίστωσαν ότι αυτό δεν τους έφερε αληθινή χαρά και ευτυχία. Αντιθέτως, τις περισσότερες φορές τους ωδήγησε σε θλίψεις. Απόδειξις τούτου είναι η ανερχομένη αναλογία αυτοκτονιών μεταξύ των νέων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, επί παραδείγματι, η αύξησις των αυτοκτονιών ήταν συγκλονιστική κι έφτασε τα 250 τοις εκατό από το 1955 ως το 1975 σε άτομα ηλικίας δεκαπέντε ως είκοσι τεσσάρων ετών.
«Ποια είναι, λοιπόν, η λύσις του προβλήματος;» μπορεί να ρωτήση ο νεαρός αναγνώστης. «Μήπως θα μας πήτε ότι αν είμαστε απλώς καλοί και ζούμε σύμφωνα με τον ‘χρυσούν κανόνα’ θα λύσωμε τα προβλήματα μας και θα γίνωμε ευτυχισμένοι; Μήπως προσπαθείτε να πήτε ότι έτσι θα γίνη ο κόσμος καλύτερος και θ’ αποτραπούν όλες αυτές οι τρομακτικές συμφορές που προελέχθησαν;»
Όχι, δεν προσπαθούμε καθόλου να πούμε αυτό. Στην πραγματικότητα, ακόμη και το να διάγετε τη λεγόμενη ‘καλή ζωή’ πιθανώς θα έχη, αν έχη καθόλου, μικρή επίδρασι στην πορεία του κόσμου. Ο Ιησούς Χριστός έζησε υποδειγματική ζωή στη γη, αλλά αυτό δεν ανεμόρφωσε τον κόσμο. Ούτε και οι πρώτοι μαθηταί του Ιησού πέτυχαν ν’ αναμορφώσουν τον κόσμο. Αλλ’ ούτε και το ανέμεναν, ούτε καν επεδίωξαν να το κάμουν. Μήπως σας εκπλήσσει αυτό;
Δεν θα μας εκπλήξη, αν δούμε τι δίδαξε ο Ιησούς και οι μαθηταί του σχετικά μ’ αυτό τον κόσμο. Ο Ιησούς κατανοούσε ότι το παγκόσμιο σύστημα είναι διεφθαρμένο, πέρα από κάθε αναμόρφωσι. Έτσι υπέδειξε τη μόνη ρεαλιστική λύσι, με το να εξηγήση ότι αυτό το σύστημα πρέπει να καταστραφή. Παρέβαλε την καταστροφή αυτή με την καταστροφή της εποχής του Νώε και είπε:
«Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.»—Ματθ. 24:37-39.
Οι μαθηταί του Ιησού ενδιαφέροντο ζωηρά για τις διδασκαλίες του σ’ αυτό το ζήτημα. Πράγματι, μόλις του είχαν κάμει την ερώτησι: «Τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3) Δέχτηκαν τη διδασκαλία του Ιησού ως προς το τέλος του συστήματος πραγμάτων κι ένας απ’ αυτούς έγραψε αργότερα: «Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:17.
Ίσως διερωτάσθε, Μήπως είναι πολύ κοντά το τέλος του κόσμου για το οποίο μίλησαν ο Χριστός και οι μαθηταί του; Είναι ενδιαφέρον να συμβουλευθούμε την απάντησι που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς του όταν του ζήτησαν «σημείον» της συντελείας του συστήματος πραγμάτων. Η απάντησίς του αναφέρεται στην Αγία Γραφή, κυρίως στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιον, κεφάλαιο 24, κατά Μάρκον, κεφάλαιο 13 και κατά Λουκάν κεφάλαιο 21.
Ο Ιησούς εκεί έδωσε ένα «σημείον» που αποτελείται από πολλά χαρακτηριστικά. Είπε ότι όλ’ αυτά τα ποικίλα γεγονότα θα συνέβαιναν ακριβώς πριν από την παγκόσμια καταστροφή. Και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ακριβώς αυτά τα πράγματα που προείπε συμβαίνουν τώρα σ’ ολόκληρο τον κόσμο! Σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού, αυτό σημαίνει ότι η καταστροφή του συστήματος είναι πολύ κοντά!
«Αν αληθεύη αυτό,» μπορεί να πήτε, «γιατί να μην προσπαθήσωμε ν’ απολαύσωμε ό,τι μπορούμε στη ζωή πριν να τελειώση σύντομα; Τι μέλλον υπάρχει:»
Το ζήτημα είναι ότι το τέλος αυτού του παγκοσμίου συστήματος θα προλειάνη τον δρόμο για ένα πιο λαμπρό μέλλον, πέρα ακόμη κι απ’ την πιο ζωηρή φαντασία μας. Κι αυτό επειδή το τέλος αυτού του διεφθαρμένου συστήματος πραγμάτων δεν θα σημάνη το τέλος της ζωής στη γη. Διότι μη ξεχνάτε ότι η υπόσχεσις της Αγίας Γραφής που παρετέθη πια πάνω λέγει: «Όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» Και η ζωή που θ’ απολαμβάνουμε τότε στη γη θα είναι υψηλής ποιότητος. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι γι’ αυτό διότι η Αγία Γραφή λέγει για τον Δημιουργό μας: Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.»—Ψαλμ. 145:16.
«Αυτό φαίνεται ωραία επιθυμία,» μπορεί να πουν μερικοί. Είναι, όμως, περισσότερο απ’ αυτό. Υπάρχουν ισχυροί λόγοι για να είμεθα αισιόδοξοι για την προοπτική ενός αιωνίου κι ευτυχισμένου μέλλοντος σ’ ένα καλύτερο κόσμο. Εξετάστε γιατί το λέμε αυτό!
[Πλαίσιο στη σελίδα 6]
ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Επειδή φοβούνται μια επικείμενη κατάρρευσι, πολλά άτομα παίρνουν μέτρα για τη διαφύλαξί τους. Το περιοδικό Τάιμ, στις 4 Αυγούστου 1975 ανέφερε ένα τέτοιο σχέδιο: «Η Αναμονή του Αρμαγεδδώνος είναι, κατά παράξενο τρόπο, μια από τις πιο νοσηρές διεγερτικές απασχολήσεις της εποχής μας. . . . Μια ομάς από καλλιεργητές της Καλιφόρνιας δημιούργησαν κάτι που το ονομάζουν Σκοττ Μέντος Κλαμπ,—είναι 712 έηκερς γόνιμης εκτάσεως στην έρημο Σιέρρα της Κομητείας Σισκίγιου στη Βόρειο Καλιφόρνια, που παραμένει ως μυστικό καταφύγιο στην περίπτωσι που ο πολιτισμός, όπως τον γνωρίζομε, θα καταστραφή.»