Η Μπενίν Καταπνίγει την Ελευθερία Λατρείας

ΙΣΩΣ γνωρίζετε αυτή τη χώρα ως Δαχομέη. Αλλά τον Νοέμβριο του 1975 αυτό το μικρό έθνος της Δυτικής Αφρικής άλλαξε το όνομά του σε Λαϊκή Δημοκρατία της Μπενίν. Από τότε η χώρα αυτή καταβάλλει προσπάθειες για να καταπνίξη τη Χριστιανική λατρεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Δεκάδες Μάρτυρες έχουν συλληφθή και μερικοί εδάρησαν άγρια. Τον Απρίλιο το γραφείο του τμήματος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά κατεσχέθη και το προσωπικό του τμήματος, καθώς επίσης και οι ιεραπόστολοι, εκτοπίσθηκαν από τη χώρα. Όλες οι Αίθουσες Βασιλείας, όπου εγίνοντο οι συναθροίσεις, έκλεισαν. Και εκατοντάδες Μάρτυρες έφυγαν σε γειτονικές χώρες για να είναι ασφαλείς.

Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διώκονται τόσο άγρια στη Μπενίν; Τι συμβαίνει εκεί;

Ένα Έθνος που Υφίσταται Μεταβολή

Πολύ περισσότερα πράγματα εκτός από το όνομα έχουν αλλάξει σ’ αυτή την πρώην Γαλλική αποικία. Από τότε που η Δαχομέη απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960, έχει δοκιμάσει πέντε πραξικοπήματα. Το τελευταίο έλαβε χώρα στις 26 Οκτωβρίου 1972, οπότε μια στρατιωτική κυβέρνησις, με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Μάθιου Κερέκου, ανέλαβε τη διακυβέρνησι της Δαχομέης.

Επιζητώντας την ανάπτυξι αυτής της κατά μέγα μέρος γεωργικής χώρας, οι ηγέται της έχουν στραφή στη Σοβιετική Ένωσι και στην Κίνα για καθοδήγησι. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης στις 23 Νοεμβρίου 1975, ανέφεραν τα εξής:

«‘Ο Σοσιαλισμός είναι η οδός μας, ο Μαρξισμός-Λενινισμός είναι ο οδηγός μας,’ είναι το σύνθημα των ηγετών της Δαχομέης από τότε που η χώρα βρίσκεται κάτω από νέα πολιτική χροιά, επί ένα χρόνο τώρα.

«Οι στρατιωτικοί ηγέται της Δαχομέης απεφάσισαν ότι ο σοσιαλισμός είναι η οδός που θα επιφέρη την ανάπτυξι αυτού του γεωργικού κράτους . . .

«Η Κινεζική βοήθεια στη Δαχομέη, που περιλαμβάνει ένα δάνειο 50 εκατομμυρίων δολλαρίων, υπήρξε πολύ υποβοηθητική στη γεωργία . . .

«Η στροφή προς τον σοσιαλισμό χρονολογείται από τις 30 Νοεμβρίου 1974.»

Είναι σπουδαίο το γεγονός ότι η αναγγελία σχετικά με την αλλαγή του ονόματος της χώρας έγινε στις 30 Νοεμβρίου 1975. Τελετές έλαβαν χώρα τότε για να εορτασθή η πρώτη επέτειος της ανακηρύξεως της χώρας σε «Μαρξιστικό-Λενινιστικό επιστημονικό σοσιαλισμό.»

Ιδιαίτερα λόγω της επιρροής των Κινέζων Κομμουνιστών, η ζωή στη Μπενίν ευρίσκεται κάτω από αξιοσημείωτη αναδιοργάνωσι, ιδιαίτερα στη διάρκεια του περασμένου έτους. Ιδεολογικές τάξεις έχουν σχηματισθή στους τόπους εργασίας, όπου παρέχεται εκπαίδευσις από το μικρό κόκκινο βιβλίο του Προέδρου Μάο. Σ’ αυτά τα μέρη εργασίας λαμβάνουν χώρα επίσης υποχρεωτικές τελετές με τη σημαία. Αναμένεται από τους ανθρώπους να χαιρετούν ο ένας τον άλλον με πολιτικά συνθήματα, ακόμη κι όταν απαντούν στο τηλέφωνο. Και τα άτομα που δεν συμμορφώνονται μ’ αυτές τις απαιτήσεις αναφέρονται στις αρχές.

Σχολιάζοντας το νέο πνεύμα του εθνικισμού που διαπνέει τη χώρα, ο Υπουργός Εσωτερικών Μάρτιν Ντόχου Αζονχίχο είπε σ’ ένα λόγο που εξεφώνησε στις 16 Απριλίου 1976, τα εξής: «Όπως γνωρίζετε, όταν είμαστε μαζί αγωνισταί, ψάλλομε τον εθνικό ύμνο, λέμε τα επαναστατικά συνθήματα και στεκόμεθα σε στάσι προσοχής μπροστά στο εθνικό μας έμβλημα.»

Αυτό ακριβώς το νέο εθνικιστικό πνεύμα στη Μπενίν ωδήγησε σ’ αυτό τον άγριο διωγμό εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Γιατί συνέβη αυτό;

Επίδρασις στους Μάρτυρας του Ιεχωβά

Στον λόγο του, στις 16 Απριλίου, ο κ. Αζονχίχο εξήγησε:

«Αν δεν αλλάξουν τη στάσι των αυτοί οι απάτριδες θα εκτοπισθούν από το εθνικό μας έδαφος. Δεν είναι τρόπος αυτός με τον οποίον φέρονται. Έχω ήδη δώσει σαφείς οδηγίες στις αρχές σε κάθε γειτονιά ότι αν, μέχρι το τέλος του μηνός, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λένε τα επαναστατικά συνθήματα, δεν ψάλλουν τον εθνικό ύμνο και δεν σέβονται τη σημαία, θα εκτοπίσω όλους τους απάτριδες αντιπροσώπους των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αυτούς τους επαγγελματίες πράκτορες της C.I.A.»

Έτσι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διώκονται επειδή δεν συμμετέχουν στις εθνικές τελετές. Θεωρούνται εχθροί του Κράτους—τόσο οι ιθαγενείς Μάρτυρες όσο και οι ιεραπόστολοι από άλλες χώρες. Αλλά σκεφθήτε: Αν ήσαν πράγματι εχθροί της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μπενίν κι επιζητούσαν την πτώσι της, θα ήσαν τόσο ανόητοι ώστε ν’ αρνούνται να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο της ή να χαιρετούν τη σημαία της; Οι κατάσκοποι, οι προδόται και άλλοι αναρχικοί δεν δείχνουν υποκριτικά πατριωτισμό ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να συνεχίζουν το έργο της ανατροπής;

Ζήτημα Λατρείας

Το γεγονός είναι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ψάλλουν τον εθνικό ύμνο ούτε χαιρετούν τα εμβλήματα οποιουδήποτε έθνους, όχι μόνο της Μπενίν. Και η αιτία που δεν το κάνουν αυτό είναι οι θρησκευτικές των πεποιθήσεις· δεν συμβαίνει αυτό επειδή προτιμούν μια μορφή πολιτικής διακυβερνήσεως από μια άλλη. Αυτό που συνέβη πριν από πολύν καιρό στο έθνος της Βαβυλώνος δείχνει σαφώς το θρησκευτικό ζήτημα που περιλαμβάνεται.

Ο Βασιλεύς της Βαβυλώνος, ο Ναβουχοδονόσορ, είχε στήσει μια πελώρια χρυσή εικόνα και διέταξε ότι όλοι οι άνθρωποι, στον ήχο ωρισμένων μουσικών οργάνων, έπρεπε να προσκυνήσουν αυτή την εικόνα. Εν τούτοις, τρεις Εβραίοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού αρνήθηκαν να προσκυνήσουν, μολονότι εγνώριζαν ότι η τιμωρία που θα υφίσταντο γι’ αυτή την άρνησί τους θα ήταν να εκτελεσθούν με το να ριφθούν σε μια πύρινη κάμινο. Παρ’ όλ’ αυτά, είπαν: «Ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.»—Δαν. 3:1-18.

Η κατάστασις είναι όμοια σήμερα. Για να διεγείρουν το εθνικιστικό πνεύμα μεταξύ των λαών τους, τα έθνη έχουν κάνει αντικείμενα στα οποία, στην πραγματικότητα, αποδίδουν θρησκευτικό σεβασμό. Όπως παρατηρεί ο ιστορικός Κάρλτον Χέης στο βιβλίο του Τι Πιστεύουν οι Αμερικανοί και Πώς Λατρεύουν: «Το κύριο σύμβολον πίστεως και κεντρικό αντικείμενο λατρείας του εθνικισμού είναι η σημαία, κι έχουν εφευρεθή περίεργες τελετουργικές μορφές για τον ‘χαιρετισμό’ της σημαίας, την ‘απόδοσι σεβασμού’ στη σημαία, την ‘υποστολή’ της σημαίας και την ‘έπαρσι’ της σημαίας. Οι άνδρες βγάζουν τα καπέλλα τους όταν περνά η σημαία και για να υμνήσουν τη σημαία οι ποιηταί γράφουν ωδές και τα παιδιά ψάλλουν εθνικούς ύμνους.» Ακριβώς επειδή είχαν αρνηθή να συμμετέχουν σ’ αυτές τις θρησκευτικές τελετές οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν άγριο διωγμό στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1940.

Μιμούμενοι το παράδειγμα των Εβραίων δούλων του Ιεχωβά Θεού στην αρχαία Βαβυλώνα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν χαιρετούν κανένα εθνικό σύμβολο ούτε ψάλλουν κανένα εθνικό ύμνο. Δεν το κάνουν αυτό επειδή δεν σέβονται τις σημαίες των εθνών στα οποία ζουν, περιλαμβανομένης και της σημαίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τις σέβονται. Και δείχνουν αυτό τον σεβασμό με την εντιμότητά των και την παραδειγματική των υπακοή στους νόμους των αντιστοίχων χωρών. Στη Μπενίν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποδείξει ότι είναι καλοί και φιλόπονοι πολίται, όπως θα έπρεπε να γνωρίζη και ο ίδιος ο Πρόεδρος Κερέκου.

Και όσο για την κατηγορία ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι επαγγελματίες πράκτορες της C.I.A. (Κεντρικός Οργανισμός Πληροφοριών) των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι τελείως ψευδής. Σ’ εκείνους που γνωρίζουν τους Μάρτυρας του Ιεχωβά, η κατηγορία αυτή φαίνεται γελοία, διότι οι Μάρτυρες πάντοτε διακρατούν μια πορεία αυστηράς ουδετερότητος στις πολιτικές υποθέσεις, μιμούμενοι το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε τα εξής για τους ακολούθους του: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.»—Ιωάν. 17:16.

Έτσι οι ενέργειες που γίνονται εναντίον των δύο και πλέον χιλιάδων Μαρτύρων στη Μπενίν αποτελούν πράγματι κατάπνιξι της ελευθερίας λατρείας χωρίς αιτία. Και αυτά που γίνονται εναντίον τους είναι εξαιρετικά σοβαρά. Παρακαλούμε να τα εξετάσετε.