Ήμουν Μία Μάντις

ΚΑΘΩΣ η νεαρή γυναίκα κάθησε στο μαξιλάρι που της είχα προσφέρει, μπόρεσα να διακρίνω ότι δεν επρόκειτο απλώς για μια συνηθισμένη Κορεάτισσα. Ήταν καλοντυμένη και είχε την εμφάνισι ενός ατόμου από ευγενική καταγωγή. Την άκουγα καθώς μου έλεγε ότι είχε ακούσει για μένα από μακρυά. Είπε ότι ήλθε σε μένα διότι πραγματικά χρειαζόταν να μάθη κάτι.

Την ενεθάρρυνα να αισθάνεται άνετα, αλλά εκείνη κάθησε παίρνοντας, μια άκαμπτη θέσι με βαθειά ανυπομονησία. «Πώς ονομάζεσθε;» άρχισα. «Ω, αυτό δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα σχετικά μ’ αυτό που θέλω» είπε. «Ήλθα να εξακριβώσω την τύχη του μεγαλυτέρου αδελφού μου.» «Πώς ονομάζεται;» ερώτησα. Όταν μου είπε, έγινα κι εγώ πιο σοβαρή. Ήταν ένας από τους πιο αμφισβητήσιμους ανερχόμενους πολιτικούς της Κορέας. Κάθε μέρα το όνομά του ευρίσκετο στις ειδήσεις.

Άνοιξα τα Ανατολικά φιλοσοφικά μου βιβλία στην ύλη που είχε σχέσι με τον δικό του τύπο ονόματος και, αφού τα εξήτασα, έκαμα τις συνηθισμένες μου ερωτήσεις: «Ποιο έτος γεννήθηκε;» Κατόπιν, «Ποιο μήνα, ποια μέρα;» Και τελικά, «Τι ώρα ακριβώς γεννήθηκε;» Κατόπιν άρχισε η έρευνά μου. Αφού συνέκρινα πληροφορίες από τα Ανατολικά φιλοσοφικά μου βιβλία σχετικά με το τι συμβαίνει σε άτομα μ’ ένα τέτοιο όνομα και αφού τις ήλεγξα «τον αριθμητικό μου πίνακα για την ημερομηνία γεννήσεώς του, βρήκα ποιες ημερομηνίες και έτη θα ήσαν τα καλύτερα γι’ αυτόν και ποια θα ήσαν τα χειρότερα. Είπα στη νεαρή γυναίκα τις εξακριβώσεις μου. Το επόμενο έτος, το 1974 θα ήταν ένα πολύ καλό έτος και μια εποχή θριάμβου γι’ αυτόν τον άνδρα. Έπρεπε να προχωρήση θετικά στις προσπάθειές του. Η νεαρή γυναίκα με πλήρωσε και έφυγε ευτυχισμένη.

Τι συνέβη τελικά; Ο αδελφός της πράγματι επέτυχε και το 1974 έγινε αρχηγός του πολιτικού κόμματός του, όπως είχα προβλέψει.

Το ενδιαφέρον μου για τη μαντεία διεγέρθη όταν, στη νεαρή ηλικία των είκοσι έξη ετών, συνήντησα μια γυναίκα η οποία ήταν μάντις. Χρησιμοποιώντας αρχαία αριθμολογία, υπολόγιζε μαθηματικά ποιες μέρες θα ήσαν καλές και ποιες μέρες θα ήσαν κακές. Της ζήτησα ένα βιβλίο σχετικά με την αριθμολογία. Αλλά προσπάθησε να με αποθαρρύνη, λέγοντας ότι ήταν πολύ δύσκολο να μάθω. Παρ’ όλα αυτά, απέκτησα το βιβλίο και άρχισα να το μελετώ. Όταν πήγαινα στο σχολείο, ήμουν πολύ καλή μαθήτρια κι έτσι πίστευα ότι θα μπορούσα να μάθω καλά την αριθμολογία.

Κατόπιν, το 1966, στην ηλικία των τριάντα ενός ετών, πανδρεύθηκα, αλλά συνέχισα να μελετώ και να μαθαίνω για την αριθμολογία. Καθώς προώδευα, άρχισα να προλέγω την τύχη σε μικρή κλίμακα. Τελικά έγινα πασίγνωστη.

Μια Αλλαγή

Κοίταξα όλους αυτούς τους λεγόμενους Χριστιανούς και πίστευα ότι λάτρευαν έναν πολύ αδύνατο Θεό. Γιατί; Διότι, μολονότι πήγαιναν στην εκκλησία ήρχοντο σ’ εμένα για να διαβάσω την τύχη τους. Τους ρωτούσα γιατί ήρχοντο σ’ εμένα αφού λάτρευαν τον Παντοδύναμο Δημιουργό. Μου απαντούσαν ότι η Αγία Γραφή δεν μιλά για προσωπικές υποθέσεις ούτε για το τι πρόκειται να συμβή στα άτομα σε ωρισμένες περιπτώσεις. Μου έλεγαν ότι ήρχοντο σ’ εμένα για να εξακριβώσουν ποια θα είναι η προσωπική τους τύχη. Επίσης, μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους μου είπαν ότι ήλθαν σ’ εμένα για να εξακριβώσουν την τύχη τους μ’ ένα μελετημένο τρόπο και ότι δεν ήθελαν καμμιά επαφή με τους δαίμονας. Ρώτησα μερικούς απ’ αυτούς αν πίστευαν ότι εγώ, η μάντις, ήμουν ισχυρότερη από τον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό. Ποτέ δεν μου έδωσαν μια ικανοποιητική απάντησι. Κατ’ αρχήν, ήρχοντο κυρίως Καθολικοί, αλλά τελικά μ’ επισκέπτοντο σιωπηλά άνθρωποι από άλλες εκκλησίες για να διαβάσω την τύχη τους. Η εμπειρία μου μ’ όλα αυτά τα άτομα που πήγαιναν στην εκκλησία, με ωδήγησε σ’ ένα συμπέρασμα: Δεν υπάρχει απολύτως καμμιά αλήθεια και καμμιά αξία στις εκκλησίες.

Μέχρι εκείνο τον καιρό δεν εγνώριζα τους Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αλλά, κατόπιν, μια Μάρτυς μετεκόμισε στο σπίτι που ευρίσκετο ακριβώς απέναντι από το δικό μου, στον ίδιο ακριβώς δρόμο. Υφίστατο άγρια εναντίωσι και διωγμό από τον σύζυγό της. Την κτυπούσε, την κλείδωνε έξω από το σπίτι και της δημιουργούσε τέτοια προβλήματα ώστε ολόκληρη η γειτονιά εγνώριζε ότι εδιώκετο για την πίστι της. Την λυπήθηκα και πήγα να της μιλήσω και να την ενθαρρύνω να σταματήση να συναναστρέφεται με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά κι έτσι ν’ αποφύγη όλα αυτά τα προβλήματα με τον σύζυγό της. Της τόνισα ότι αν ο Θεός της είχε πραγματικά δύναμι, θα την είχε βοηθήση μέχρι τώρα.

Αλλά εγώ ήμουν εκείνη που δοκίμασε έκπληξι. Η Μάρτυς πραγματικά είχε μια απάντησι. Μου μίλησε για τον σκοπό του Θεού σχετικά με τη Γη, τις ‘έσχατες ημέρες,’ και την αιτία για τον διωγμό των αληθινών λάτρεων. Είπε ότι δεν θα εγκατέλειπε ποτέ την πίστι της ακόμη και εν όψει θανάτου. Είχα εκπλαγή! Μου είπε πόσο πολύ αγαπούσε τον Ιεχωβά Θεό, την αλήθεια από την Αγία Γραφή και τους Μάρτυρας του Ιεχωβά, τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές της. Είχα συγκλονισθή από το βάθος της πίστεώς της.

Φυσικά, δεν μπορούσα να δεχθώ πλήρως αυτά τα πράγματα εκείνον τον καιρό. Αλλά μ’ εντυπωσίασαν τόσο πολύ και έμαθα ένα σπουδαίο πράγμα: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι διαφορετικοί από κάθε άλλη θρησκεία. Επί πλέον, μεταξύ όλων των πολλών ανθρώπων που είχαν έλθει για να ζητήσουν τις υπηρεσίες μου ως μάντεως, ποτέ δεν είχε έλθει κανείς Μάρτυς του Ιεχωβά. Αυτό μ’ έβαλε σε σκέψεις. Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ανησυχούσαν για το μέλλον; Μήπως γνώριζαν κάτι που εγώ δεν γνώριζα;

Μετά από εκείνο ακριβώς το επεισόδιο ήλθα σ’ επαφή με τους Μάρτυρες μ’ ένα διαφορετικό τρόπο. Η μεγαλύτερη αδελφή μου πήγε στο σπίτι μιας φίλης της και διεπίστωσε ότι η φίλη της μελετούσε με τους Μάρτυρες. Είδε πόσα πολλά μάθαινε η φίλη της από τους Μάρτυρες σχετικά με την Αγία Γραφή και εντυπωσιάσθηκε πολύ από τη διαγωγή τους. Πήρε το Γραφικό βοήθημα, η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή, και το έφερε σπίτι μαζί της για να μου το δώση. Περιέγραψε μερικά από τα ενδιαφέροντα πράγματα που έμαθε στο σπίτι της φίλης της και επαίνεσε τους Μάρτυρες τόσο πολύ ώστε κι εγώ θέλησα να μάθω περισσότερα. Ιδιαίτερα ήθελα να μάθω γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ήρχοντο ποτέ σ’ εμένα για να διαβάσω την τύχη τους. Άρχισα να διαβάζω το βιβλίο Αλήθεια και συγκλονίσθηκα όταν έμαθα ότι το Δευτερονόμιον, στο κεφάλαιο 18 δηλώνει ότι κάθε είδους μαντεία ταυτίζεται με τους δαίμονας και είναι εσφαλμένη. Αυτό μ’ έκαμε να θυμώσω υπερβολικά και μίσησα αυτό το βιβλίο. Ήθελα να το πετάξω μακρυά. Ήθελα να το κάψω, αλλά εμποδιζόμουν κάπως να το κάμω αυτό. Συνέχισα να σκέπτωμαι την ελπίδα που παρουσίαζε το βιβλίο και δεν μπορούσα να το κλείσω. Όσο περισσότερο το διάβαζα, τόσο περισσότερο τα λογικά επιχειρήματα και το καλό περιεχόμενο του βιβλίου με υποκινούσαν.

Κατόπιν, η Μάρτυς που διεξήγε τη Γραφική μελέτη με τη φίλη της μεγαλύτερης αδελφής μου, επεσκέφθη τη μεγαλύτερη αδελφή μου, η οποία είχε δεχθή το βιβλίο Αλήθεια. Εκείνη είπε στη Μάρτυρα ότι εγώ είχα το βιβλίο και ότι ενδιαφερόμουν περισσότερο από εκείνη. Έτσι, η Μάρτυς μ’ επεσκέφθη. Αυτό μου έδωσε την πρώτη πραγματική ευκαιρία να υποβάλω το μεγάλο πραγματικά ερώτημά μου «Γιατί κανείς από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έρχεται σ’ εμένα για να διαβάσω την τύχη του; Δεν ανησυχείτε για το μέλλον;» Ευγενικά η Μάρτυς εξήγησε τους λόγους από την Αγία Γραφή. Όταν άκουσα την εξήγησί της και θυμήθηκα μερικά απ’ αυτά που είχα μάθει από την ανάγνωσι του βιβλίου Αλήθεια, ικανοποιήθηκα. Είχα τη βάσι για μια απλή κατανόησι της Αγίας Γραφής και τώρα ήμουν έτοιμη να την μελετήσω σοβαρά. Αυτό συνέβη τον Ιούλιο του 1974.

Όταν άρχιζα τη δεύτερη Γραφική μου μελέτη με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αισθάνθηκα την ανάγκη να παρακολουθήσω τις συναθροίσεις τους στην Αίθουσα Βασιλείας, που βρισκόταν στην πόλι Μασάν. Τρεις εβδομάδες μετά από τότε που άρχισα να μελετώ, θα γινόταν μια συνέλευσις περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι Τεγκού, τρεις ώρες με το τραίνο. Στη συνέλευσι είδα πολλά αποκαλυπτικά πράγματα. Χιλιάδες Μάρτυρες ευρίσκοντο στο ακροατήριο, αλλά υπήρχε πάρα πολύ καλή τάξις. Κανείς δεν ανησυχούσε μήπως κάποιος τον κλέψη. Ακόμη και οι ιεραπόστολοι από την Αμερική εστέκοντο στην ουρά για τα γεύματα κάτω από τον καυτό ήλιο και κατόπιν έτρωγαν λαζάνια και ρύζι μαζί με όλους εμάς. Όλοι εφαίνοντο ότι αποτελούν μια μεγάλη οικογένεια. Συγκινήθηκα βαθειά απ’ όλα αυτά και αισθάνθηκα ότι για πρώτη φορά έβλεπα πραγματική πίστι εν ενεργεία.

Μόλις επέστρεψα από τη συνέλευσι, έκαυσα όλα τα βιβλία αριθμολογίας και όλα τα σχετικά πράγματα, και έκλεισα τη θύρα μου ως μάντις, αρνούμενη να δεχθώ πλέον άλλους πελάτες. Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά να με βοηθήση και υποσχέθηκα ν’ αφιερωθώ στο έργο του. Συνέχισα να μελετώ και τελικά, αφού υπερνίκησα πολλά εμπόδια, βαπτίσθηκα ως Μάρτυς του Ιεχωβά.

Ένα από τα εμπόδια ήσαν οι πολλοί πελάτες που ήρχοντο για να διαβάσω την τύχη τους. Δοκίμαζαν κάθε τι για να με κάνουν να διαβάσω την τύχη των. Μου έλεγαν ότι είμαι τρελλή και προσπαθούσαν να με υποτιμήσουν. Αλλά εγώ χρησιμοποιούσα αυτή την ευκαιρία για να κηρύξω σ’ αυτά τα άτομα. Εκείνοι ήρχοντο για να διαβάσω την τύχη τους κι έφευγαν με περισσότερες γνώσεις σχετικά με τον Θεό και τους σκοπούς του. Το κήρυγμα σ’ αυτά τα άτομα είχε κι ένα άλλο όφελος επίσης. Τα άτομα αυτά, είτε έμεναν περισσότερο και έδειχναν ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή, είτε θύμωναν κι έφευγαν. Μεταξύ εκείνων που έδειξαν ενδιαφέρον ήσαν δεκαπέντε άτομα που άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή και αρκετοί απ’ αυτούς συνεχίζουν να κάνουν πρόοδο.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μ’ έκαμαν ν’ αφυπνισθώ στην αλήθεια του Λόγου του Θεού και να συνταυτισθώ με τον λαό του. Ένα απ’ αυτά ήταν ο θάνατος της πρώτης κυρίας της Κορέας, της συζύγου του προέδρου. Είχε δολοφονηθή. Αν η μαντεία είναι ένα πράγμα που φέρνει όφελος στους ανθρώπους, γιατί κάποιος μάντις δεν την είχε βοηθήσει με υπερανθρώπινη γνώσι; Αυτή η περίπτωσις και πολλές άλλες, μου έδειξαν ότι η μαντεία δεν είναι μια δύναμις που συντελεί στο καλό και στην ειρήνη. Ακόμη κι αν σε μερικές περιπτώσεις η μαντεία φαίνεται ακριβής, σε τελική ανάλυσι, είναι ένα μέσον που χρησιμοποιείται από τους δαίμονες για να εξαπατούν τους ανθρώπους. Δεν μπορεί να λύση τα προβλήματα της ανθρωπότητος· ούτε μπορεί να λύση τα προσωπικά προβλήματα. Γι’ αυτό ποτέ πια δεν θα βασισθώ στη μαντεία και θα ενθαρρύνω τους άλλους ανθρώπους να την αποφεύγουν επίσης. Θα βασίζωμαι στον Ιεχωβά Θεό ο οποίος γνωρίζει όλα τα πράγματα και ο οποίος μπορεί να λύση όλα τα προβλήματα για το καλό των ανθρώπων για πάντα.

Πολλοί άνθρωποι συνήθιζαν να εξαρτώνται από τη μαντική μου ικανότητα σε ζητήματα σχετικά με τις επιχειρήσεις τους και την προσωπική ζωή τους. Αλλά τώρα έρχονται σ’ εμένα μ’ ένα άλλο ερώτημα: «Γιατί εργάζεσαι σκληρότερα τώρα που είσαι Μάρτυς του Ιεχωβά χωρίς να παίρνης χρήματα παρ’ όσο εργαζόσουν πριν ως μάντις για περισσότερα χρήματα;» Μερικοί μάλιστα ρωτούν: «Ποιος είναι ο σκοπός σου;» Και άλλοι, «Τι είναι καλύτερο από τα χρήματα;» Τους απαντώ από την Αγία Γραφή. Τους λέγω ότι έχω βρη κάτι με διαρκή αξία—τη γνώσι σχετικά με τον Θεό και τους σκοπούς του. Με εμπιστοσύνη αποβλέπω στις ευλογίες που ο Ιεχωβά έχει προετοιμάσει για το ανθρώπινο γένος στο εγγύς μέλλον, το βέβαιο μέλλον.—Από συνεργάτη.