Οι Μεγαλοπρεπείς Κέδροι του Λιβάνου

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στον Λίβανο

ΑΠΟ το επίπεδο της θαλάσσης σε ύψος 6.000 ποδών (1.829 μέτρα) πάνω από τη Μεσόγειο—αυτό είναι ένα ταξίδι που συχνά κάνουν οι επισκέπται για να δουν τους αρχαίους κέδρους του Λιβάνου. Κανένα άλλο δένδρο δεν έχει ιστορία σαν αυτή!

Ελάτε μαζί μου από τη Βηρυττό, την πρωτεύουσα του Λιβάνου, να ταξιδέψωμε προς τα βορειοανατολικά, εκατό περίπου μίλια (161 χιλιόμετρα) σ’ ένα μέρος κοντά στο Μαρωνίτικο χωριό Μπεσάρι. Εκεί οι κέδροι είναι γνωστοί ως Αρζ Αρ-ρούμπ, «Κέδροι του Κυρίου.»

Καθώς ταξιδεύομε έχομε τη γαλάζια Μεσόγειο αριστερά μας και τα βουνά στα δεξιά μας. Περνούμε από τον ωραίο κόλπο Τζουνιέ, μέσα από την ανανεωμένη πόλι Βύβλο (τη Βιβλική πόλι Γεβάλ, όπου ήρχοντο οι Αιγύπτιοι για κέδρους) και προς την Τρίπολι. Ακριβώς έξω από το χωριό Τσέκα, παίρνομε ένα δρόμο που οδηγεί προς τα βουνά. Από εδώ αρχίζει η ανάβασίς μας των 6.000 ποδών (1.800 μέτρα).

Τώρα, να είσθε άγρυπνοι. Σύντομα θ’ αντικρύσετε για πρώτη φορά τους μεγαλοπρεπείς κέδρους. Αυτά τα θαυμάσια δένδρα παρουσιάζουν ένα θέαμα που κόβει την αναπνοή· μερικά είναι πελώρια και φθάνουν μέχρι ύψος εκατό ποδών (30 μέτρα)!

Ανόμοια με τα άλλα δένδρα, τα κλαδιά των κέδρων του Λιβάνου ακολουθούν κλιμακωτή σειρά, σε στυλ πυραμίδος. Παρατηρήστε πώς τα κλαδιά απλώνονται επίπεδα και μερικά φθάνουν έως την κορυφή του δένδρου. Αν πάμε πιο κοντά σ’ αυτά τα ωραία αειθαλή δένδρα θα διαπιστώσουμε ότι οι κορμοί είναι γεμάτοι ρόζους από την ηλικία και ότι είναι ογκώδεις—δηλαδή έχουν τα χαρακτηριστικά των αρχαίων προγόνων τους. Μερικά έχουν περιφέρεια σαράντα ποδών (12 μέτρα). Υπάρχουν δένδρα εδώ που υπολογίζεται ότι έχουν ηλικία πάνω από χίλια χρόνια. Ο φλοιός είναι τραχύς, ανώμαλος και κοκκινωπός προς το καφέ και σε μερικά σημεία υπάρχουν λευκά στίγματα. Οι βελόνες του δένδρου έχουν ένα ζωηρό πράσινο χρώμα και έχουν μήκος μισής ίντσας (1,3 εκατοστά), και το δένδρο κάνει ωοειδείς κώνους.

Όταν βγούμε από την ψυχρότητα του δάσους των κέδρων στο φως του ηλίου, μπορούμε να δούμε τους κέδρους από απόστασι. Φαντασθήτε, αυτά τα βουνά ήσαν κάποτε σκεπασμένα με ψηλούς κέδρους! Εν τούτοις, η αδιάκριτη χρήσις και η αποτυχία ν’ αντικαταστήσουν τα δένδρα που έκοβαν, καθώς επίσης και οι φθορές του πολέμου, άφησαν μόνο λίγα άλση ακόμη. Αυτό το ιδιαίτερο άλσος, που έχει περίπου 400 δένδρα, διεφυλάχθη προφανώς επειδή είναι δύσκολο ν’ ανεβή κανείς εδώ. Εν τούτοις, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο γίνονται προσπάθειες ν’ αναδασωθούν τα μέρη με κέδρους καθώς και με άλλα δένδρα.

Αλλά γιατί οι κέδροι είναι τόσο φημισμένοι; Λόγω της συχνής εμφανίσεως του κέδρου στη τέχνη και στη φιλολογία, ιδιαίτερα στην Αγία Γραφή αναφέρεται σ’ αυτόν τον μονάρχη των δένδρων πάνω από εβδομήντα φορές. Χρησιμοποιείται για να δείξη μεγαλοπρέπεια, υψηλότητα και δύναμι, πραγματική ή φαινομενική. Παραδείγματος χάριν, ο Μεσσίας παρομοιάζεται μ’ ένα κλάδο που έχει κοπή από την κορυφή ενός κέδρου. Η αύξησις του δικαίου παρομοιάζεται μ’ ένα στερεά ριζωμένο κέδρο. Αντιθέτως, οι άπιστοι παρομοιάζονται με κέδρο λόγω της αυτοεξυψώσεώς των και του ότι αισθάνονται ψευδή ασφάλεια.—Ιεζ. 17:22-24· Ψαλμ. 92:12· Ησ. 2:11-13· Ιερεμ. 22:13-15, 23.

Αλλά ο μεγαλειώδης κέδρος, είναι πολύ πιο γνωστός για τη χρήσι του στην κατασκευή του λαμπρού ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, στις ημέρες του Βασιλέως Σολομώντος. Η ομορφιά του, το άρωμα του και η ανθεκτικότης του, εκτός από τον ζεστό κόκκινο τόνο του, τον συνιστούσαν γι’ αυτό τον σκοπό.—1 Βασ. 6:9, 15-18, 20.

Αλλά πώς μπορούσαν τα δένδρα αυτά να κοπούν και να σταλούν εδώ στην Ιερουσαλήμ; Είναι απίθανο ότι εκόπτοντο και κατόπιν εστέλλοντο απ’ αυτή την περιοχή. Αλλά, μη ξεχνάτε ότι στους αρχαίους χρόνους τα δένδρα εκάλυπταν τα υψηλότερα άκρα των βουνών του Λιβάνου, τα οποία απλώνονται από βορράν προς νότο περίπου ενενήντα πέντε μίλια (153 χιλιόμετρα). Σήμερα, νοτιώτερα, κοντά στο χωριό Ντρούζες του Μπαρούκ, υπάρχει ένα νεώτερο σε ηλικία άλσος που αποτελείται από 900 περίπου δένδρα. Κατ’ εκλογήν κέδροι μπορεί να εκόπτοντο σ’ αυτή την περιοχή ή κάπου εκεί κοντά από τους Σιδωνίους, οι οποίοι ήσαν ειδικοί υλοτόμοι. Τα ξύλα κατόπιν μετεφέροντο επιπλέοντας στον Ποταμό Λιτάνι (Λεόντη), ο οποίος ρέει προς τα νότια και κατόπιν γύρω από το νότιο άκρο της οροσειράς του Λιβάνου προς τη Μεσόγειο, κοντά στην Τύρο. Εκεί οι κορμοί εδένοντο σε σχεδίες και κατόπιν επέπλεαν προς τα νότια κατά μήκος της ακτής, πιθανώς μέχρι την Ιόππη, το σύγχρονο Τελ Αβίβ. Οι κορμοί ίσως εκόπτοντο εκεί και μετεφέροντο επί είκοσι πέντε μίλια (40 χιλιόμετρα) μέσω της στεριάς, μέχρι που έφθαναν στην περιοχή του ναού στην Ιερουσαλήμ.

Οι αρχαίοι πράγματι εκτιμούσαν το ξύλο του κέδρου. Είναι ένα μεγαλειώδες δένδρο με μια γεμάτη σημασία ιστορία. Σύντομα, στον επίγειο παράδεισο του Θεού οι μεγαλειώδεις κέδροι θ’ ανθίσουν πάλι, καλύπτοντας τα βουνά, προς αίνο του Κατασκευαστού των.