Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Ποιος Είναι η Πέτρα;

«ΣΥ είσαι Πέτρος,» είπε ο Ιησούς Χριστός, «και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου.» (Ματθ. 16:18). Ποιος είναι εκείνος επάνω στον οποίον οικοδομείται η εκκλησία; Σ’ αυτή την ερώτησι μπορεί να δοθή απάντησις αν εξετασθούν τα συμφραζόμενα των λόγων του Ιησού καθώς και άλλα εδάφια που ομιλούν για την ‘πέτρα.’

Ο Υιός του Θεού είχε ρωτήσει τους μαθητάς του: «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώπου;» Η απάντησίς των ήταν: «Άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν και άλλοι Ιερεμίαν ή έναν των Προφητών.» «Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;» συνέχισε ο Ιησούς. Ο Πέτρος απήντησε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος.» Στο σημείο αυτό ο Ιησούς είπε: «Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω, ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής. Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών.»—Ματθ. 16:13-19.

Παρατηρήστε τι συζητούσαν—την ταυτότητα του ‘Υιού του ανθρώπου.’ Ο Πέτρος ορθά χαρακτήρισε τον Ιησού ως τον ‘Χριστόν, τον Υιόν του Θεού του ζώντος.’ Επειδή αυτό είχε αποκαλυφθή στον Πέτρο από τον Πατέρα, προφανώς μέσω της λειτουργίας του αγίου πνεύματος, ο Υιός του Θεού μπορούσε ν’ αποκαλέση τον Πέτρο ‘μακάριο.’ Η ευτυχία του Πέτρου ήταν πνευματικού είδους κι έδειχνε ότι είχε μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Πατρός.

Κατόπιν έρχεται η δήλωσις σχετικά με την πέτρα, την οποίαν ο Ιησούς εισήγαγε με τα λόγια: «Εγώ δε σοι λέγω ότι συ είσαι Πέτρος.» Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Υιός του Θεού άλλαξε τώρα το θέμα που εξήταζαν σχετικά με τη δική του ταυτότητα και το μετετόπισε στην ταυτότητα του Πέτρου; Δεν φαίνεται να ενήργησε έτσι. Γιατί όχι; Διότι αφού ο Ιησούς απηύθυνε τα σχόλια του στον Πέτρο, μετά, σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγησι, «παρήγγειλεν εις τους μαθητάς αυτού να μη είπωσι προς μηδένα ότι αυτός είναι Ιησούς ο Χριστός.» (Ματθ. 16:20) Έτσι, το όλο περιεχόμενο της συζητήσεως εξακολουθούσε να είναι η ταυτότης του Ιησού, του ‘Υιού του ανθρώπου.’

Αλλά τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε, «Συ είσαι Πέτρος»; Το όνομα Πέτρος δεν εφέρετο αρχικά από τον ‘Σίμωνα, τον υιόν του Ιωνά.’ Εδόθη σ’ αυτόν από τον Υιόν του Θεού όταν εκλήθη να γίνη μαθητής. Το εδάφιο Ιωάννης 1:42 αναφέρει: «Εμβλέψας δε εις αυτόν ο Ιησούς είπε· Συ είσαι Σίμων, ο υιός του Ιωνά· συ θέλεις ονομασθή Κηφάς, το οποίον ερμηνεύεται Πέτρος.» Όπως ο Σίμων Πέτρος ορθά χαρακτήρισε τον Ιησού ως τον ‘Χριστόν, τον Υιόν του Θεού του ζώντος,’ έτσι τώρα ο Ιησούς απεκάλεσε τον Σίμωνα με το όνομα που ο ίδιος του είχε δώσει, ‘Πέτρο.’ Έχοντας υπ’ όψιν την ομολογία πίστεως του Πέτρου στον Ιησού, το όνομα «Πέτρος» (που σημαίνει «πέτρα» ή ‘βράχος,’ δηλαδή, μια χωριστή πέτρα ή βράχος) ήταν πολύ κατάλληλο. Απεκάλυπτε ότι ο Σίμων, με την πεποίθησι που εξέφρασε, είχε τη σταθερότητα και τη στερεότητα που είναι χαρακτηριστικά της πέτρας και, επομένως, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή από τον Υιό του Θεού. Το όνομα «Πέτρος» καθώριζε ποιος ακριβώς ήταν ο Σίμων εξίσου ορθά όπως η έκφρασις «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» καθώριζε τον Ιησού.

Ο Υιός του Θεού, όμως, δεν συνέχισε να πη, ‘και επί σε, Πέτρε, θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου.’ Όχι. Είπε, «επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου.» Εφόσον το υπό εξέτασιν θέμα ήταν η ταυτότης του Ιησού, η ‘πέτρα’ πρέπει να ήταν εκείνος τον οποίον ο Πέτρος ανεγνώρισε ως ‘τον Χριστόν, τον Υιόν του Θεού του ζώντος.’ Με άλλα λόγια ο Ιησούς έλεγε, ‘Επάνω σ’ αυτή την πέτρα, την οποίαν συ, Πέτρε, ωμολόγησες, θα οικοδομήσω την εκκλησίαν μου.’a

Αυτή η κατανόησις επιβεβαιώνεται επίσης από το ότι ο Ιησούς είπε «πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει» κατά της εκκλησίας. Σε μια αποκάλυψι προς τον απόστολο Ιωάννη, ο Υιός του Θεού δήλωσε τα εξής: «Έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου.» (Αποκάλ. 1:18) Επομένως, επειδή είναι οικοδομημένη επάνω σ’ εκείνον, ο οποίος μπορεί να ελευθερώση τα μέλη της από τον Άδη και τον θάνατο, η εκκλησία δεν μπορεί να κατανικηθή ή να εμποδισθή μόνιμα από τον Άδη.

Προφανώς, τα «κλειδιά της βασιλείας» που εδόθησαν στον Πέτρο δεν θα μπορούσαν να είναι τα «κλειδιά του άδου και του θανάτου.» Πρέπει να έχουν σχέσι με το άνοιγμα της ευκαιρίας για άτομα να εισέλθουν στη βασιλεία. Τα λόγια του Ιησού όπως αναφέρονται στο εδάφιο Λουκάς 11:52 υποδεικνύουν ποια είναι αυτά τα «κλειδιά.» Είπε τα εξής στους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτας που αρνούντο να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες της Βασιλείας: «Αφηρέσατε το κλειδίον της γνώσεως· σεις δεν εισήλθετε και τους εισερχόμενους ημποδίσατε.» Σε αρμονία με το γεγονός ότι τα «κλειδιά» είχαν δοθή στον Πέτρο, αυτός ο απόστολος ήταν εκείνος που, την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., έδωσε γνώσι στους συνηθροισμένους Ιουδαίους και στους Ιουδαίους προσηλύτους για να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και, το έτος 36 μ.Χ., ήταν εκείνος που μετέδωσε αυτή τη ζωτική γνώσι στους πρώτους Εθνικούς προσηλύτους, στον Κορνήλιο και στα μέλη του οίκου του, καθώς επίσης και στους στενούς φίλους του.—Πράξ. 2:14-41· 10:19-48.

Άλλα μέρη της Αγίας Γραφής παρέχουν επιπρόσθετες αποδείξεις ότι η πέτρα είναι οριστικά ο Χριστός. Ο απόστολος Πέτρος αναφέρεται στους ομοπίστους του και τους λέγει «εις τον οποίον [τον Ιησούν] προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον.» (1 Πέτρ. 2:4, 5) Ο απόστολος Παύλος έκανε το ίδιο σχόλιο όταν έγραφε στους Χριστιανούς στην Έφεσο. «Εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού.» (Εφεσ. 2:20) Αναφερόμενος στην πέτρα από την οποία οι Ισραηλίται σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες έλαβαν θαυματουργικό νερό, ο Παύλος έγραψε: «Έπιναν από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο [κατά ένα πνευματικό τύπο], ο Χριστός.»—1 Κορ. 10:4· Έξοδ. 17:5-7· Αριθμ. 20:1-11.

Η συνδυασμένη μαρτυρία των Αγίων Γραφών λοιπόν, καθιστά σαφές ότι ο Ιησούς, τον οποίον ο Πέτρος ωμολόγησε ως ‘τον Χριστόν, τον Υιόν του Θεού του ζώντος,’ είναι η πέτρα. Επάνω σ’ αυτόν οικοδομείται η εκκλησία, ενώ οι απόστολοι, συμπεριλαμβανομένου και του Πέτρου, χρησιμεύουν ως δευτερεύοντα θεμέλια.

[Υποσημειώσεις]