Μια Ιστορία Πίστεως από τη Βορειοανατολική Ινδία — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Μια Ιστορία Πίστεως από τη Βορειοανατολική Ινδία

ΕΧΕΤΕ ακούσει ποτέ για τους «Τάνγκουλ Νάγκα»; Αυτό είναι το όνομα της φυλής μου. Ζούμε στους ανατολικούς λόφους της Πολιτείας Μανιτούρ, στη βορειοανατολική Ινδία, που περιβάλλεται από το Μπαγκλαντές, τη Βιρμανία και την Κίνα.

Είναι μια περιοχή από όμορφους πράσινους λόφους και εύφορες πεδιάδες. Στη διάρκεια των αιώνων εμείς οι Νάγκας προήλθαμε από είκοσι εννέα περίπου φυλές, και η κάθε μια απ’ αυτές έχει τη δική της διάλεκτο, τις δικές της λαϊκές συνήθειες και τρόπους ενδυμασίας. Μέχρι προσφάτως εμείς οι Νάγκας ήμεθα «απολίτιστοι» κυνηγοί κεφαλών που ασκούσαμε ψυχοκρατία, μια θρησκεία που περιλαμβάνει λατρεία των δένδρων και των λίθων. Προσφέραμε σ’ αυτά τα αντικείμενα θυσίες χοίρων και σκύλων.

Η ζωή σ’ αυτά τα μέρη είναι σχεδόν η ίδια όπως και σε κάθε χωριό. Αν επρόκειτο να επισκεφθήτε την περιοχή μου, θα βλέπατε είκοσι περίπου ως σαράντα σπίτια με πατώματα και τοίχους από λάσπη. Οι οροφές είναι από καλάμια με παχιά στρώματα από ξηρό, άγριο χορτάρι. Αυτά τα σπίτια είναι κτισμένα δίπλα σε λίγους σκονισμένους, χωρίς πλακόστρωτο, μικρούς δρόμους. Κάθε χωριό έχει ένα συμβούλιο από πρεσβυτέρους που το διοικούν.

Το άτομο που περπατά σ’ έναν απ’ αυτούς τους μικρούς δρόμους βλέπει χοίρους, σκύλους και πουλερικά να περιφέρωνται ελεύθερα. Μπροστά από μερικά σπίτια κρέμονται ανθρώπινα κρανία. Αυτά θυμίζουν το θλιβερό παρελθόν, όταν οι φυλές εμάχοντο για υπεροχή.

Οι περισσότεροι από μας, τον λαό των φυλών, είμεθα αυτοσυντηρούμενοι. Έχομε κατοικίδια ζώα και καλλιεργούμε τις κλιμακωτές πλαγιές του λόφου που είναι κοντά. Οι κυριώτερες σοδιές μας είναι το ρύζι, το καλαμπόκι, οι πατάτες και η πιπερόρριζα.

Είναι ενδιαφέρον γεγονός ότι οι γυναίκες εργάζονται μαζί με τους άνδρες, καθώς κόβουν τους θάμνους και προετοιμάζουν το έδαφος για καλλιέργεια. Είναι σύνηθες να βλέπη κανείς γυναίκες να περπατούν με βαρειά βήματα προς το χωριό μεταφέροντας μεγάλα φορτία από λαχανικά και καυσόξυλα σε καλάθια από καλάμι. Τα καλάθια κρέμονται στην πλάτη τους, και υποστηρίζονται από μια πλατειά καλαμένια ράβδο που σχηματίζει στεφάνι γύρω από τα μέτωπα τους. Εκτός από αυτό το είδος εργασίας και τις δουλειές του νοικοκυριού, οι γυναίκες μας ασχολούνται και με το ψάρεμα, την ύφανσι και την πώλησι στις αγορές των πόλεων.

Η ενδυμασία των σκληρά εργαζομένων γυναικών μας είναι απλή, αλλά με ζωηρά χρώματα. Ένα κομμάτι ύφασμα σαν μαντήλι είναι τυλιγμένο γύρω από τη μέση τους και σχηματίζει μια φούστα που φθάνει μέχρι κάτω από τα γόνατα. Υφασμένες στο χέρι από τις γυναίκες της φυλής μας, αυτές οι φούστες έχουν κυρίως ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα με οριζόντιες λωρίδες από λευκό, μαύρο, πράσινο ή κίτρινο. Ένα όμοιο κομμάτι υφάσματος καλύπτει το άνω μέρος του σώματος των.

Μια Νέα Θρησκεία

Θα ήθελα να σας διηγηθώ εκείνο που αποκαλώ ιστορία πίστεως. Άρχισε στη διάρκεια του καιρού που πήγαινα στο γυμνάσιο στην Ιμπάλ την πρωτεύουσα της Μανιπούρ. Ένα πρωινό δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά με επεσκέφθησαν στο δωμάτιο που έμενα. Μου μίλησαν για την Αγία Γραφή και για το πώς η βασιλεία του Θεού θα μεταμορφώση σύντομα ολόκληρη τη γη σ’ έναν όμορφο παράδεισο.

Μου άρεσε το άγγελμα τους, αλλά σύντομα αντιμετώπισα εναντίωσι. Ο διευθυντής του οικοτροφείου προσπάθησε να με αποθαρρύνη από τη μελέτη της Αγίας Γραφής με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, λέγοντας ότι ήσαν «διαφορετικοί» από τους άλλους Χριστιανούς. Παρ’ όλα αυτά, έψαξα και βρήκα τον τόπο συναθροίσεως των στην Ιμπάλ και άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή κάθε εβδομάδα με τους Μάρτυρες. Μετά από λίγο, όμως, σταμάτησα αυτή τη μελέτη. Αρνιόμουν απλώς να πιστέψω ότι το προσωπικό όνομα του Θεού ήταν Ιεχωβά, μολονότι οι Μάρτυρες είχαν τονίσει ότι το όνομα απαντάται χιλιάδες φορές στο Εβραϊκό κείμενο της Αγίας Γραφής.—Έξοδ. 6:3· Ψαλμ. 83:18· Ησ. 12:2· 26:4.

Τότε συνέβη κάτι απροσδόκητο, κάτι που έφερε μια αλλαγή στη στάσι μου. Μια μέρα κοίταζα το ιστορικό βιβλίο Ένα Σχέδιο του Παγκοσμίου Πολιτισμού, του Ντεβ Ρατζ Ντατ. Στη σελίδα 157, στο κεφάλαιο που είχε τίτλο «Ανάπτυξις της Χριστιανοσύνης,» διάβασα τα εξής: «Ο Ιησούς ετάραξε την υπάρχουσα κατάστασι (στάτους κβο) και κατεδικάσθη ως βλάσφημος εναντίον του Ιεχωβά, του Θεού των Ιουδαίων.» Εδώ, για μια φορά ακόμη, παρουσιάσθηκε αυτό το όνομα, «Ιεχωβά.» Μήπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τελικά είχαν δίκιο; Άρχισα πάλι τις Γραφικές μου μελέτες.

Σύντομα, συνήντησα κάτι άλλο που ήταν δύσκολο να το πιστέψω. Οι Μάρτυρες μού έδειξαν από την Αγία Γραφή ότι μερικές από τις συνήθειες της εκκλησίας μου ήσαν ειδωλολατρικής προελεύσεως. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο να το δεχθώ. Άνοιξα πάλι το ιστορικό μου βιβλίο. Στη σελίδα 163, κάτω από τον τίτλο «Ειδωλολατρία του Χριστιανικού Πολιτισμού,» διάβασα τα ακόλουθα:

«Αυτός ο Χριστιανικός πολιτισμός δεν εξηπλώθη στη Δύσι σαρώνοντας όλα τα άλλα. Ούτε έθεσε πλήρες τέρμα στον Παλαιό Ειδωλολατρικό Πολιτισμό. Ο νέος πολιτισμός ανεπτύχθη στο μέσον του παλαιού Ειδωλολατρικού κόσμου: υιοθέτησε ακόμη και ειδωλολατρικές συνήθειες οποίες επεδοκίμασε. Η Χριστιανοσύνη δεν κατέστρεψε τον Ειδωλολατρικό Πολιτισμό, αλλά μάλλον τον τροποποίησε, και τον επικάλυψε με το δικό της χαρακτήρα.»

Ήμουν τώρα πεπεισμένος ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έλεγαν την αλήθεια. Σε τακτικά ταξίδια που έκανα από την Ιμπάλ στο χωριό μου, μιλούσα γι’ αυτές τις Γραφικές αλήθειες που πρόσφατα είχα μάθει στον μεγαλύτερο αδελφό μου, ο οποίος τότε ήταν ένας τρομοκράτης Νάγκα. Αργότερα ο εξάδελφος μου, ένας χωρικός αγρότης, ενώθηκε μαζί μας στις τακτικές μας Γραφικές συζητήσεις. Σύντομα, και οι δύο επείσθησαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εδίδασκαν την αλήθεια.

Η Εναντίωσις Εντείνεται

Οι Γραφικές μας μελέτες με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά έγιναν γνωστές σε όλο το χωριό. Οι ηγέται της τοπικής εκκλησίας δυσαρεστήθηκαν. Στη διάρκεια μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας, ένας επισκέπτης πάστωρ κατηγόρησε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι ήσαν ψευδοπροφήται και μάρτυρες του Σατανά. Μετά τη λειτουργία, ο αδελφός μου κι εγώ, μαζί με τον εξάδελφο μας, τον επισκεφθήκαμε. Εξηγήσαμε από την Γραφή τη βάσι της διαφωνίας μας με τη διδασκαλία της εκκλησίας. Επειδή δεν μπορούσε να επιχειρηματολογήση μαζί μας από τον Λόγο του Θεού, κατέφυγε σε θυμωμένες λέξεις. Ο πάστωρ του δικού μας χωριού, ο οποίος ήταν επίσης παρών, ερώτησε σαρκαστικά: «Σε ποιο θεολογικό κολλέγιο σπούδασες;» Σύντομα μετά απ’ αυτό, και οι τρεις μας υποβάλαμε γραπτώς την παραίτησί μας από τον αριθμό των μελών της εκκλησίας.

Οι εκκλησιαστικές αρχές προσπάθησαν να κάνουν τον πατέρα μου να σταματήση να με υποστηρίζη οικονομικώς· αλλ’ αυτός αρνήθηκε να συμβιβασθή. Τότε οι πρεσβύτεροι του χωριού κατέστρωσαν ένα σχέδιο για ν’ αποσπάσουν από μας 250 ρουπίες (28 δολλάρια). Αν δεν πληρώναμε, απείλησαν να μας διώξουν από το χωριό και να μας στερήσουν από το σπίτι μας και τα μέσα συντηρήσεως μας. Αλλά, επειδή εγνώριζα ότι το σύνταγμα της Ινδίας εγγυάται ελευθερία λατρείας, συνέστησα να υποβάλουν τα παράπονα τους εναντίον μας στο δικαστήριο. Αυτό τους έκανε να σταματήσουν και κατέφυγαν μόνο σε αβλαβείς απειλές.

Η Υπομονή Φέρνει Αμοιβή

Ο μάρτυς του Ιεχωβά με τον οποίο μελετούσα ήταν πολύ ενθαρρυντικός. Εξήγησε ότι η δοκιμασία που περνούσα ήταν πολύ συνήθης στα άτομα που αναλαμβάνουν την αγνή λατρεία. Μου έδειξε από την Αγία Γραφή το εδάφιο Μάρκος 13:13: «Και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου· ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» Σκέφθηκα ότι πολλά άτομα είχαν θυσιάσει τη ζωή τους προς όφελος εθνικών κυριαρχιών. Πόσο πιο σπουδαίο θα ήταν να είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω χάριν του Υπέρτατου Κυριάρχου όλου του σύμπαντος.

Η εναντίωσις συνεχίσθηκε. Πολλοί επέμεναν ότι ήμουν πολύ νέος για να καταλάβω τη Γραφή και ότι οι Μάρτυρες εκμεταλλεύοντο τη νεότητα μου. Ένας θείος υπέδειξε να λάβω πρώτα καλύτερη εκπαίδευσι και να γίνω υλικώς ανεξάρτητος προτού γίνω θρησκευόμενος. Αλλά εγώ απέρριψα αυτούς τους υλιστικούς πειρασμούς. Μολονότι ήμουν ακόμη σπουδαστής του γυμνασίου, αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά και βαπτίσθηκα τον Φεβρουάριο του 1975.

Η υπομονή για κάτι που εγνώριζα ότι ήταν ορθό έφερε πολλές αμοιβές. Σύντομα μετά απ’ αυτό, ο αδελφός μου και ο εξάδελφος μου βαπτίσθηκαν επίσης. Για να βρη χρήματα να παρακολουθήση τη συνέλευσι, όπου και βαπτίσθηκε, ο εξάδελφος μου πούλησε τη μόνη περιουσία που είχε—ένα βουβάλι που χρησιμοποιούσε για να οργώνη τα χωράφια. Μολονότι συνέχισα να ζω στο Ιμπάλ, έγινα τελικά ολοχρόνιος διαγγελεύς, και ο αδελφός μου και ο εξάδελφος μου επέστρεψαν στο χωριό μας για να κηρύξουν εκεί τη Γραφική αλήθεια.

Οι πρεσβύτεροι του χωριού συνέχισαν την εναντίωσί τους. Έκαναν συμβούλιο και έβγαλαν την ακόλουθη απόφασι εναντίον μας:

να πληρώσωμε πρόστιμο πενήντα ρουπίων (5,50 δολλάρια) επειδή αλλάξαμε τη θρησκεία μας·

ότι σε περίπτωσι που δεν πληρώναμε το πρόστιμο, θα κατέστρεφαν τα σπίτια μας και την περιουσία μας·

ότι κανείς άλλος μάρτυς του Ιεχωβά δεν επετρέπετο να επισκεφθή το χωριό μας, και ότι όποιος τους φιλοξενούσε θα ετιμωρείτο επίσης με πρόστιμο·

ότι αν ο πατέρας μου συνέχιζε να με υποστηρίξη οικονομικώς, θα ελαμβάνοντο εναντίον του κατάλληλα μέτρα.

Είχαμε αποφασίσει εκ των προτέρων, όμως, να μην ενδώσωμε εν όψει αυτής της εναντιώσεως. Ευτυχώς, λόγω κάποιας διαφωνίας μεταξύ των, οι πρεσβύτεροι δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τις απειλές των. Και η υπομονή κάτω απ’ αυτό το είδος της εναντιώσεως έφερε ένα μεγαλύτερο αποτέλεσμα. Ποιο;

Αφού και οι τρεις μας είχαμε γίνει Μάρτυρες του Ιεχωβά, ο πατέρας μου παρετήρησε αλλαγές προς το καλύτερο της ζωής μας. Και αυτός επίσης αντελήφθη ότι η διαγωγή των πρεσβυτέρων της εκκλησίας και του χωριού δεν ήταν διαγωγή αληθινών Χριστιανών. Προς ευχαρίστησί μας, εδήλωσε την παραίτησί του από την εκκλησία. Ο πατέρας μου τώρα πιστεύει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν την πραγματική θρησκεία της Αγίας Γραφής.

Πόσο συγκινητικό είναι να βλέπωμε ολόκληρη την οικογένειά μας να μελετά τακτικά την Αγία Γραφή και να εφαρμόζη τις αρχές της στην καθημερινή ζωή! Πάνω απ’ όλα, είμεθα ευγνώμονες στον Ιεχωβά που κατηύθυνε κάποιον προς την απομακρυσμένη περιοχή μας. Για μας ήταν η αρχή μιας συγκινητικής ιστορίας πίστεως.—Από συνεργάτη.