Η Διεκδίκησις του Δικαιώματος του Ρωμαίου Πολίτου

Τον πρώτον αιώνα μ.Χ. το να είναι κάποιος Ρωμαίος πολίτης εξετιμάτο πάρα πολύ. Ο Ρωμαίος πολίτης απελάμβανε ωρισμένα πολύτιμα δικαιώματα και προνόμια. Παραδείγματος χάριν, δεν επετρέπετο να μαστιγωθή ή να βασανισθή με σκοπό να του αποσπάσουν μια ομολογία.

Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έκανε χρήσι των δικαιωμάτων του ως Ρωμαίου πολίτου και η εκ μέρους του διεκδίκησις αυτού του δικαιώματος έγινε αποδεκτή με βάσι τη δική του δήλωσι. Γιατί οι αξιωματούχοι δέχθηκαν την προσωπική δήλωσι του Παύλου χωρίς να εξακριβώσουν αν ήταν αληθινή; (Πράξ. 16:37, 38· 22:25-29) Οι πιθανότητες να κάνη κανείς ένα τέτοιο ψευδή ισχυρισμό ήταν πολύ λίγες, διότι αυτό ήταν μια παράβασις που ετιμωρείτο με θάνατο. Ο αρχαίος ιστορικός Σουητώνιος έγραψε τα εξής σχετικά με τη βασιλεία του Αυτοκράτορος Κλαυδίου: «Ήταν τώρα παράνομο για τους ξένους να υιοθετούν τα ονόματα Ρωμαϊκών οικογενειών, και όποιοι εσφετερίζοντο τα δικαιώματα των Ρωμαίων πολιτών εξετελούντο στις πλαγιές του Λόφου Εσκυλίνου.»