Οι Άνθρωποι Έγιναν για να Ζουν!

Ο Βασιλεύς Ξέρξης επιθεωρούσε τα στρατεύματά του πριν από τη μεγάλη ναυμαχία της Σαλαμίνος το έτος 480 π.Χ. Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο, αυτός ο Πέρσης μονάρχης εδάκρυσε καθώς έβλεπε τους άνδρες του. Γιατί; «Σκεπτόμουν,» είπε ο βασιλεύς, «και αντιλήφθηκα πόσο οδυνηρά σύντομη είναι η ανθρώπινη ζωή—διότι από όλες αυτές τις χιλιάδες ανδρών κανένας δεν θα ζη μετά από εκατό χρόνια.»

Χωρίς αμφιβολία, αυτό απεδείχθη αληθινό, διότι το διάστημα της ζωής του ανθρώπου είναι σχετικά μικρό. Σχετικά μ’ αυτό, ο θεόπνευστος ψαλμωδός είπε: «Αι ημέραι της ζωής ημών είναι καθ’ εαυτάς εβδομήκοντα έτη, και εάν εν ευρωστία, ογδοήκοντα έτη· πλην και το καλήτερον μέρος αυτών είναι κόπος και πόνος, διότι ταχέως παρέρχεται και ημείς πετώμεν.»—Ψαλμ. 90:10.

Δεν είναι περίεργο που πολλοί πιστεύουν ότι η ζωή είναι πολύ σύντομη. Η Αμερικανίς συγγραφεύς Μαίρη Ρόμπερτς Ράινχαρτ το έθεσε ως εξής: «Λίγη εργασία, λίγος ύπνος, λίγη αγάπη και όλα τελείωσαν.»

Μολονότι τα χρόνια της ζωής ενός ατόμου φαίνονται τόσο περιορισμένα και «το καλύτερον μέρος αυτών είναι κόπος και πόνος,» ο άνθρωπος προσκολλάται στη ζωή. Στην πραγματικότητα, επί αιώνες οι άνθρωποι επιζητούν μακροζωία, ακόμη και αιώνια ζωή.

Θα το δείξωμε αυτό μ’ ένα παράδειγμα: Οι Ινδιάνοι είπαν στον Ισπανό εξερευνητή Πονς δε Λεόν ότι σ’ ένα νησί που ωνομάζετο Μπιμίνι υπήρχε μια πηγή που μπορούσε να κάνη νέους τους ηλικιωμένους. «Οι Ινδιάνοι επανελάμβαναν, στην πραγματικότητα, έναν Ευρωπαϊκό μύθο που είχαν ακούσει από τον λευκό άνθρωπο,» λέγει η Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου.

Ο Πονς δε Λεόν έφυγε προς αναζήτησι της νήσου Μπιμίνι, αλλά προσάραξε στην ηπειρωτική χώρα της Βορείου Αμερικής την άνοιξι του 1513 μ.Χ. Μολονότι εξερεύνησε αρκετό μέρος της παραλίας που ανήκει τώρα στην πολιτεία της Φλώριδας, ασφαλώς δεν βρήκε ποτέ ούτε ήπιε νερό από τη μυθική Πηγή της Νεότητος.

Ωστόσο, γιατί τολμούν οι άνθρωποι να σκέπτονται για μια πηγή νεότητος; Έχοντας υπ’ όψιν τη σκληρή πραγματικότητα του ανθρωπίνου θανάτου, πώς μπορούν οι άνθρωποι να διανοούνται καν την αιώνια ζωή;

Η αιτία είναι ότι οι άνθρωποι επλάσθηκαν για να ζουν. Υπό θεία έμπνευσι, ο σοφός Βασιλεύς Σολομών δήλωσε: «Είδον τον περισπασμόν, τον οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους υιούς των ανθρώπων δια να μοχθώσιν εν αυτώ. Τα πάντα έκαμε καλά εν τω καιρώ εκάστου· και τον κόσμον υπέβαλεν εις την διάνοιαν αυτών (έθεσεν αιωνιότητα εις την καρδίαν αυτών, ΜΝΚ), χωρίς ο άνθρωπος να δύναται να εξιχνιάση απ’ αρχής μέχρι τέλους το έργον, το οποίον ο Θεός έκαμεν.»—Εκκλησ. 3:10, 11.

Ο Παντοδύναμος Θεός, ο Δημιουργός, κατέστησε ικανό τον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται τον παρελθόντα και μελλοντικό χρόνο επ’ αόριστον, ή στην αιωνιότητα. Τα κατώτερα ζώα δεν έχουν αυτή την ικανότητα. Κάτι που ενεφύτευσε στην ανθρώπινη διάνοια ο Ιεχωβά Θεός, δίνει στον άνθρωπο την ικανότητα να μπορή να συλλαμβάνη στη σκέψι του την απεριόριστη ύπαρξι. Οι άνθρωποι μπορούν να συλλάβουν την ιδέα της αιώνιας ζωής.

Ίσως, όμως, πιστεύετε ότι για τους ανθρώπους η αιώνια ζωή είναι αδύνατη βιολογικώς. Ωστόσο, ο Ουώλτερ Σάλλιβαν δήλωσε: «Τα κύτταρα του σώματός μας (με μερικές εξαιρέσεις, όπως είναι τα κύτταρα του εγκεφάλου), διαρκώς αντικαθίστανται. Θα εφαίνετο ότι, αν εξαιρέσωμε το ατύχημα ή την ασθένεια, αυτό έπρεπε να συνεχίζεται επ’ αόριστον, αλλά, λόγω κάποιας ύπουλης επιρροής, η διαδικασία της αντικαταστάσεως είναι ατελής.»—Δεν Είμεθα Μόνοι, 1964, σελ. 282.

Ο Δρ Τζωρτζ Ρ. Κλέμεντς δήλωσε κάποτε: «Αν υπάρχη κάποιο σημείο στο οποίο συμφωνούν οι εξέχοντες επιστήμονες, αυτό είναι ότι δεν μπορούν να βρουν καμμιά φυσιολογική αιτία στο σώμα εξ αιτίας της οποίας ο άνθρωπος δεν πρέπει να ζη για πάντα.» Και ο βιολόγος Ουίλλιαμ Μπεκ σχολίασε: «Δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο ο θάνατος, στη φύσι των πραγμάτων, πρέπει να είναι αναπόφευκτος.»

Φυσικά, άλλο πράγμα είναι να μιλά κανείς για βιολογική πιθανότητα και εντελώς άλλο πράγμα είναι να έχη τη διαβεβαίωσι ότι η αιώνια ζωή για τον άνθρωπο δεν είναι απλώς ένα όνειρο. Αλλά μήπως νομίζετε ότι ο Δημιουργός έδωσε στον άνθρωπο την ικανότητα να συλλαμβάνη την ιδέα της απεριορίστου υπάρξεως χωρίς σκοπό; Ασφαλώς, ο Ιεχωβά, που «αγαπά δικαιοσύνην και κρίσιν,» δεν θα έδινε χωρίς λόγο αυτή την ικανότητα αν δεν υπήρχε η πιθανότης ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν για πάντα.—Ψαλμ. 33:5.

Ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάν. 17:3) Μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη στον Ιησού, ο οποίος ήταν «όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών,» ότι έλεγε την αλήθεια. (Εβρ. 7:26) Δεν θα έδινε με υποκριτικό τρόπο βάσι για μια ψευδή ελπίδα.

Αν διαβάζατε τα πρώτα πέντε κεφάλαια του Γραφικού βιβλίου της Γενέσεως, θα διαπιστώνατε ότι στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος δεν εδόθη ένα περιωρισμένο διάστημα ζωής. Ετέθη ενώπιόν τους η προοπτική αιωνίου ζωής. Πράγματι, οι άνθρωποι επλάσθηκαν για να ζουν! Αλλά ο άνθρωπος παρήκουσε στον Θεό κι έτσι κατεδικάσθη σε θάνατο ως αμαρτωλός.

Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι γηράσκουν και πεθαίνουν; Διότι, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος.» Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος είπε, επίσης, το εξής: «Το . . . χάρισμα του Θεού [είναι] ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 5:12· 6:23) Ως αμαρτωλός, ο τέλειος πρώτος άνθρωπος Αδάμ έχασε τη ζωή για τους απογόνους του, αλλά ο θάνατος του τελείου ανδρός Ιησού με πιστότητα στον Θεό, προμήθευσε το αναγκαίο απολυτρωτικό τίμημα με το οποίο η ανθρώπινη φυλή απελευθερώθηκε από τα δεσμά στην αμαρτία και στον θάνατο.—1 Πέτρ. 1:18, 19· 1 Ιωάν. 2:2.

Ο ίδιος ο Ιησούς εξήγησε το ζήτημα αυτό πολύ καλά, λέγοντας: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [του ανθρωπίνου γένους], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Πολλοί θ’ απολαύσουν αυτή την ‘αιώνιον ζωήν’ ακριβώς εδώ επάνω στη γη.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι η εφημερίδα Φρη Πρες του Ντητρόιτ ανέφερε τα εξής: «Ένας ιατρός στη Βαλτιμόρη λέγει ότι κάποια μέρα η ανθρώπινη ζωή θα μπορή να επεκτείνεται επ’ αόριστον. Σας ελκύει αυτή η προοπτική για αιώνια ζωή;» Αναφέροντας τις απαντήσεις στο ερώτημα αυτό, η εφημερίδα έδειξε ότι το 32,6 τοις εκατό απήντησαν Ναι. Από το 67,4 τοις εκατό που απήντησαν Όχι, προήλθαν σχόλια όπως τα εξής: «Δεν μου αρέσει η σκέψις να φαίνωμαι 200 ετών.» «Ύστερα από την συντήρησι τριών παιδιών και μιας συζύγου επί 30 χρόνια εκείνο που θα είχαν να μου προσφέρουν θα ήταν μια Ουτοπία.»

Στη μεγάλη πλειονότητα εκείνων οι οποίοι θα κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού, η «προσφορά» είναι αιώνια ζωή με ανθρώπινη τελειότητα σ’ έναν επίγειο παράδεισο. (Λουκ. 23:43) Όχι μόνο τα γηρατειά θ’ αντικατασταθούν με νεανικό σφρίγος, αλλά ο Θεός θα είναι με το ανθρώπινο γένος. «Θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.»—Αποκάλ. 21:3, 4.

Αναλογισθήτε απλώς τις προσπάθειες που έκαναν οι άνθρωποι στο παρελθόν να εντοπίσουν τη μυθική Πηγή της Νεότητος, και το αποτέλεσμα ήταν ν’ απογοητευθούν πικρά. Κατόπιν διερωτηθήτε: Δεν αξίζει τον χρόνο και τις προσπάθειες η απόκτησις γνώσεως για τον σκοπό του Θεού σχετικά με τη γη και τον άνθρωπο; Πράγματι αξίζει. Οι άνθρωποι επλάσθησαν για να ζουν και σεις μπορείτε να είσθε μεταξύ εκείνων που θ’ απολαύσουν αιώνιο ζωή.