. . . Αλλά Είναι Όλα τα Ναρκωτικά Επικίνδυνα;
«ΕΙΜΑΙ 17 ετών, φοιτώ σε μια από τις μεγάλες τάξεις του γυμνασίου και καπνίζω μαριχουάνα εδώ και ένα χρόνο,» έγραψε ένας νεαρός σ’ έναν αρθρογράφο ιατρικών συμβουλών στην εφημερίδα Ποστ της Νέας Υόρκης. «Πολλοί, από τους φίλους μου χρησιμοποιούν ναρκωτικά,» «και λέγουν ότι το μόνο που έχεις να κάνης είναι να κρατηθής μακρυά από τα βαρειά ναρκωτικά—η μαριχουάνα είναι εντάξει. Τι νομίζετε σεις;»
Η άποψις ότι η μαριχουάνα είναι αβλαβής αυξάνει όλο και περισσότερο. Μια αιτία γι’ αυτό είναι η αφθονία των συγκρουόμενων μαρτυριών από τον ιατρικό τομέα. Φαίνεται ότι για κάθε μελέτη που κατηγορεί το ναρκωτικό αυτό έρχεται μια άλλη μελέτη που το υπερασπίζει.
Οι υποστηρικτές μάλιστα τονίζουν ότι μερικά ναρκωτικά είναι χρήσιμα σε ωρισμένες ασθένειες. Λέγεται ότι φέρνουν κάποια ανακούφισι από τα συμπτώματα του γλαυκώματος και του άσθματος και διευκολύνουν επίσης τη ναυτία και τον έμετο που συνδέεται με τη χημειοθεραπεία του καρκίνου. Γίνεται, επίσης, έρευνα σχετικά με τα αποτελέσματα του ναρκωτικού αυτού στην επιληψία, τον ύπνο και την όρεξι.
Ωπλισμένοι μ’ αυτές τις ευνοϊκές απόψεις, πολλοί πιστεύουν ότι η μαριχουάνα δεν είναι πιο επικίνδυνη από το αλκοόλ ή τον καπνό, ίσως είναι ακόμη και λιγώτερο αβλαβής. Πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις που απαγορεύουν το ναρκωτικό αυτό αποστερούν αυτή την ευχαρίστησι από τους ανθρώπους. Έτσι, σε μερικές χώρες, υπάρχει ισχυρή πίεσις να αφαιρέσουν τη μαριχουάνα από τον κατάλογο των επιβλαβών ναρκωτικών.
Ο σκοπός του περιοδικού Ξύπνα! δεν είναι να σχολιάση το ποια ναρκωτικά πρέπει να νομιμοποιηθούν ή όχι. Η ιστορία δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι αποκτούν αυτό που θέλουν άσχετα με το αν αυτό που ζητούν είναι νόμιμο ή όχι. Πολλοί αδιαφορούν μάλιστα για τις ιατρικές συνέπειες των ενεργειών τους, όπως φαίνεται από τον μεγάλο αριθμό των ατόμων που χρησιμοποιούν καπνό παρά τις άφθονες αποδείξεις για τους κινδύνους που επιφέρει.
Αλλ’ εκείνοι που ενδιαφέρονται για τα ιατρικά, καθώς και τα ηθικά θέματα, πρέπει να έχουν επαρκείς πληροφορίες πάνω στις οποίες να βασίσουν την απόφασί τους. Μ’ αυτό το σκοπό, παρουσιάζονται τα ακόλουθα.
Μήπως η Μαριχουάνα Κατηγορείται Εσφαλμένα;
Τα αντιφατικά συμπεράσματα σχετικά με τα αποτελέσματα της μαριχουάνας έκαναν πρόσφατα ένα δημοσιογράφο στην εφημερίδα Τζώρναλ του Μιλγουώκη να ρωτήση έναν επιστήμονα: «Η μαριχουάνα ή είναι επιβλαβής ή δεν είναι. Γιατί εσείς οι ειδικοί δεν μπορείτε να συμφωνήσετε με τη μια άποψι της συζητήσεως;»
Ο Χάρντιν Τζωνς, καθηγητής ιατρικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, απήντησε:
«Παίρνομε διαφορετικές απαντήσεις διότι υποβάλλαμε διαφορετικές ερωτήσεις. Παραδείγματος χάριν, αν κοιτάξετε απλώς στην αρχή της χρήσεως της μαριχουάνας, ή σε μια συμπτωματική χρήσι, βλέπετε πολύ μικρό κίνδυνο. Αλλά έχω εκπαιδευθή ν’ αναζητώ μακροχρόνια αποτελέσματα. Και βρήκα σωρεία αποδείξεων αυτού του είδους.»—29 Μαΐου 1977, σελ. 28.
Ένας παράγων που βρίσκεται πίσω απ’ αυτά «τα μακροχρόνια αποτελέσματα» είναι το ενεργό στοιχείο της μαριχουάνας, η τετραϋδροκανναβινόλη, που συγκεντρώνεται στους λιπώδεις ιστούς του σώματος, όπως είναι τα νεύρα του εγκεφάλου και τα γεννητικά κύτταρα των αναπαραγωγικών οργάνων αρρένων και θηλέων. Αυτό βρίσκεται σε αντίθεσι με το αλκοόλ, το οποίο είναι διαλυτό νερό και μεταβάλλεται τελείως από το σώμα σε νερό και διοξείδιο του άνθρακος μέσα σε λίγες ώρες. Η τετραϋδροκανναβινόλη μπορεί να βρίσκεται στο σώμα ακόμη και εβδομάδες μετά τη χρήσι της μαριχουάνας.
Μολονότι υπάρχει διαφωνία ως προς το πόσο επιβλαβής είναι η συγκέντρωσις τετραϋδροκανναβινόλης στο σώμα, αξίζει να εξετάσωμε μερικά αποτελέσματα του στοιχείου αυτού στη διάνοια, τα οποία έχουν αναφερθή ευρέως. Ο Δρ Τζωνς βεβαιώνει ότι, κατ’ αρχήν, «οι γονείς και οι δάσκαλοι γνωρίζουν οπωσδήποτε τις μεγάλες αλλαγές προσωπικότητος που λαμβάνουν χώρα στα νεαρά άτομα που χρησιμοποιούν μαριχουάνα.» Προσθέτει: «Ποτέ δεν βλέπω ζωηρότητα στα πρόσωπα και στα μάτια τους.»
Και ο Δρ Τζων Α. Σ. Χωλ, εισηγητής του Τμήματος Ιατρικής στο Νοσοκομείο Κίνγκστον της Τζαμάικα, συμφωνεί ότι «οι αλλαγές προσωπικότητος μεταξύ των καπνιστών γκάντζα [μαριχουάνας] . . . είναι θέμα απλής παρατηρήσεως στη Τζαμάικα.» Η απάθεια, η αποχή από την πραγματικότητα και η ανικανότης ή απροθυμία για τεταμένη συγκέντρωσι είναι, επίσης, μερικά από τα συμπτώματα που παραθέτει.
Μια ισχυρή απόδειξις των αποτελεσμάτων της μαριχουάνας στη διάνοια είναι το γεγονός ότι, μετά από την ηρωίνη, το ναρκωτικό αυτό αναφέρεται ότι είναι η δεύτερη κυρία αιτία νοσηλειών που γίνονται στα ομοσπονδιακά ψυχιατρεία των Η.Π. Ομοίως, «στη διάρκεια μιας επισκέψεως σε μια ψυχιατρική κλινική στο Σαλέ, του Μαρόκου.» γράφει ο Δρ Πιέρ Κ. Χαμπέρ σε μια επιστολή του στο περιοδικό Νιού Γιόρκ, «είδα ένα ολόκληρο θάλαμο ασθενών που ενοσηλεύοντο ως αποτέλεσμα εκτεταμένου καπνίσματος καννάβεως.»
Αν οι ανωτέρω κατηγορίες είναι αληθινές, θα περιμέναμε λογικά να δούμε ν’ αντανακλάται διανοητική βλάβη στις κοινωνικές σχέσεις των ατόμων αυτών με τους άλλους. Υπάρχει απόδειξις αυτού;
Τα Αποτελέσματα στις Ανθρώπινες Σχέσεις
Μολονότι, μια πρόσφατη τριετής μελέτη του Διεθνούς Ιδρύματος Τοξικομανίας των Η.Π. περιώρισε στο ελάχιστο τη σωματική βλάβη που επιφέρει η μαριχουάνα, διεπίστωσε «σημαντικές διαφορές στην οικογενειακή δομή των ατόμων που τη χρησιμοποιούν εν συγκρίσει μ’ εκείνους που δεν την χρησιμοποιούν,» σύμφωνα με το περιοδικό Αμερικανικά Ιατρικά Νέα. Η μελέτη δήλωσε: «Το υπερβολικό κάπνισμα μαριχουάνας στη μελέτη μας συσχετίζετο με μια ακατάστατη ζωή στο σπίτι.»
Ένα παράδειγμα υπερβολικού οικογενειακού διαμελισμού συνέβη πρόσφατα στο Τέξας, όπου ο πατέρας δικαζόταν επειδή φόνευσε τον εικοσαετή γιο του. Ανασκοπώντας τις καταστάσεις που τον ωδήγησαν να φονεύση τον γιο του, ο πατέρας είπε: «Ήταν το καμάρι μου και η χαρά μου, και κάναμε όλα τα πράγματα μαζί—μέχρι που συνέβη αυτό πριν από τρία χρόνια.»
Ο γιος άρχισε να χρησιμοποιή Βάλιουμ (ένα ηρεμιστικό) και μαριχουάνα. «Άλλαξε, άλλαξε τελείως» είπε μ’ ένα τόνο αγωνίας ο πατέρας. «Νόμιζα ότι θα μπορούσαμε να τον κάνωμε να συνέλθη και ν’ αρχίση νέα ζωή. Έπιασε μια δουλειά, κατόπιν εγκατέλειψε αυτή τη δουλειά και ξόδεψε τα χρήματα σ’ αυτό το πράγμα. Νόμιζε ότι δεν έκανε κανένα κακό.»
Φυσικά, τα βλαβερά αποτελέσματα της μαριχουάνας στην οικογένεια σπάνια είναι τόσο υπερβολικά, αλλ’ αξίζει να διακινδυνεύουμε τις σχέσεις μας μ’ εκείνους που είναι γύρω μας για μια προσωρινή ευχαρίστησι;
Μπορούν να επηρεασθούν και οι σχέσεις μας με άλλους επίσης. Ένας καθηγητής γυμνασίου έγραψε στο περιοδικό Ψυχολογία Σήμερα και συνέστησε ένα από τα άρθρα του διότι «απομυθοποίησε τα αποτελέσματα του ναρκωτικού της μαριχουάνας.» Το άρθρο ευνοούσε γενικά τη μαριχουάνα από μια ιατρική άποψι. Ωστόσο, αυτός ο καθηγητής προσέθεσε:
«Ανησυχώ καθώς βλέπω στην τάξι μου μαθητές να βρίσκωνται σε μια κατάστασι σαν να είναι μεθυσμένοι, λόγω της χρήσεως ναρκωτικών. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έλεγα κατηγορηματικά ότι έχει μειωθή οποιαδήποτε από τις διανοητικές τους ικανότητες λόγω της χρήσεως του ναρκωτικού, αλλ’ έχω παρατηρήσει ότι σε μια ομάδα τα άτομα που χρησιμοποιούν μαριχουάνα δυσκολεύονται να μεταδώσουν ακόμη και απλές ιδέες προφορικώς σ’ ένα άτομο, και το αντίθετο. . . . Αυτή η ‘αβλαβής’ δηλητηρίασις έχει κτίσει κατά κάποιον τρόπο ένα τείχος.»—Μάρτιος 1977, σελ. 8.
Οπωσδήποτε, όχι μόνο αυτά που προξενεί το ναρκωτικό στους λήπτες του όταν τα άτομα αυτά είναι κάτω από την επιρροή του, αλλά και το ίδιο το γεγονός ότι συχνά το χρησιμοποιούν σε ακατάλληλους καιρούς μάς λέγει κάτι σχετικά μ’ αυτό. Έτσι, η επιθυμία για μαριχουάνα μπορεί να καταστρέψη την καλή κρίσι του ατόμου. Αντί να περιορισθή σε προσωπική «αναψυχή,» συχνά αναμιγνύεται στις αναγκαίες δραστηριότητες της ζωής. Εκείνοι που το χρησιμοποιούν έχουν την τάσι να συγκεντρώνουν τη ζωή τους γύρω από τη δική τους ευχαρίστησι και συχνά δείχνουν μια γενική έλλειψι σεβασμού για τους άλλους. Η αδρανής κρίσις τους μπορεί ν’ αποτελέση πιθανό κίνδυνο σε αθώους ανθρώπους. Πώς συμβαίνει αυτό;
Κίνδυνος σε άλλους
«Η μεγαλύτερη ανησυχία μου γι’ αυτό το ναρκωτικό,» λέγει ο Δρ Ρόμπερτ Λ. Ντυπόντ, διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Τοξικομανίας, «είναι τα πιθανά αποτελέσματα του σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα σ’ αυτή τη χώρα.»
Η Ιατρική Επιστολή δίνει μερικές λεπτομέρειες αυτού του κινδύνου αναφέροντας ότι
«το σαράντα δυο τοις εκατό εκείνων που παίρνουν μικρές δόσεις (4,90 χιλιοστόγραμμα τετραϋδροκανναβινόλης σε κάθε σιγαρέττο) και το 63 τοις εκατό εκείνων που χρησιμοποιούν μεγάλες δόσεις (8,40 χιλιοστόγραμμα τετραϋδροκαναβινόλης σε κάθε σιγαρέττο) έδειξαν μείωσι στην ικανότητα οδηγήσεως, αφού κάπνισαν ένα σιγαρέττο μαριχουάνας. Η ασυνήθης συμπεριφορά περιελάμβανε ‘και το ότι δεν πρόσεχαν τα φώτα κυκλοφορίας ή τα σήματα στοπ· . . . δεν καταλάβαιναν, ή καταλάβαιναν σε ακατάλληλο καιρό, την ύπαρξι πεζών ή σταθμευμένων αυτοκινήτων.’»
Νομίζετε ότι τα άτομα εκείνα των οποίων η κρίσις είναι τόση πτωχή ώστε πηγαίνουν στην αίθουσα διδασκαλίας σ’ αυτή την κατάστασι, θ’ απέχουν απ’ αυτό το ναρκωτικό όταν οδηγούν αυτοκίνητο; Έτσι, η χρήσις αυτού του ναρκωτικού δεν μπορεί να λεχθή ότι είναι απλώς «προσωπικό» ζήτημα. Η οικογένεια, οι συμμαθητές, οι συνάδελφοι, ακόμη και τελείως ξένοι, μπορεί να επηρεασθούν και να υποστούν βλάβη.
Και μολονότι η πρόσφατη επιστημονική συζήτησις τείνει να εξαλείψη τους ιατρικούς κινδύνους της μαριχουάνας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ωρισμένοι αναμφισβήτητοι κίνδυνοι.
Αποδεδειγμένοι Ιατρικοί Κίνδυνοι
Εκτός από τους κινδύνους για τους οποίους ακόμη γίνεται συζήτησις, όπως είναι η βλάβη του εγκεφάλου, παρεμπόδισις της αναπτύξεως των κυττάρων, μείωσις της εκκρίσεως σπέρματος, βλάβη των χρωμοσωμάτων και άλλα, παραμένουν ωρισμένοι ιατρικοί κίνδυνοι για τους οποίους δεν υπάρχει διαφωνία.
Ένας απ’ αυτούς τους κινδύνους είναι η βλάβη που προκαλείται στους πνεύμονες. «Η μαριχουάνα διεγείρει περισσότερο το αναπνευστικό σύστημα παρά ο καπνός,» δηλώνει ο Δρ Νίκολας Α. Πέης, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου για Ζητήματα Αλκοολισμού στην Πόλι της Νέας Υόρκης. «Χρειάζονται 20 χρόνια υπερβολικού καπνίσματος σιγαρέττων για να παραχθή ο ίδιος τύπος σοβαράς κολπίτιδος, φαρυγγίτιδος, βρογχίτιδος και εμφυσήματος που προκαλείται από το καθημερινό κάπνισμα μαριχουάνας επί ένα έτος.»
Επί πλέον, η Ιατρική Επιστολή αναφέρει μια έρευνα που δείχνει ότι «το κάπνισμα σιγαρέττων μαριχουάνας, όπως και ο καπνός από το κάπνισμα σιγαρέττων, συγκεντρώνει κακοήθεις σχηματισμούς κυττάρων των πνευμόνων σε ιστούς.» Ο Δρ Χάρντιν Τζωνς παραθέτει επίσης ιατρικές αποδείξεις γι’ αυτό τον κίνδυνο καρκίνου: «Βρογχικές βιοψίες που ελήφθησαν από 30 Αμερικανούς στρατιώτες στη Γερμανία, οι οποίοι κάπνιζαν 25 έως 30 γραμμάρια χασίς (που γίνεται από το ίδιο φυτό που γίνεται και η μαριχουάνα, αλλά είναι πιο πλούσιο σε τετραϋδροκανναβινόλη) επί ένα μήνα έως μερικούς μήνες, έδειξαν ότι 24 απ’ αυτούς είχαν προκαρκινικές αλλοιώσεις.»
Έτσι, δεν μπορεί κανείς να εξαλείψη όλους τους κινδύνους που επιφέρει στην υγεία το κάπνισμα μαριχουάνας λέγοντας ότι αυτοί οι κίνδυνοι αμφισβητούνται.
Τι θα Λεχθή για την Κοκαΐνη;
Ένα άλλο ναρκωτικό που πολλοί πιστεύουν ότι είναι σχετικά «ασφαλές» είναι η κοκαΐνη. Έχει γίνει παιγνίδι των πλουσίων και των διασήμων και άλλων οι οποίοι έχουν τα μέσα να το αγοράσουν ή κλέβουν για να βρουν χρήματα να το αγοράσουν. Λιγώτερο από μισό αιώνα πριν, η κοκαΐνη ανεμιγνύετο σ’ ένα προϊόν του οίνου που εχρησιμοποιείτο από τέσσερις Ευρωπαίους βασιλείς, από τους προέδρους των Η. Π. και της Γαλλίας, από τον μεγάλο ραββίνο της Γαλλίας και από τους Πάπες Πιο τον Χ και Λέοντα τον XIII, ο οποίος έδωσε χρυσό μετάλλιο στον κατασκευαστή. Ακόμη και το αναψυκτικό Κόκα-Κόλα περιείχε κοκαΐνη τα πρώτα δεκαεπτά χρόνια της υπάρξεώς του, μέχρις ότου την αντικατέστησε η καφεΐνη γύρω στο 1903.
Περιγράφοντας το αίσθημα που προσδίδει η κοκαΐνη, ένας συγγραφεύς είπε: «Σε κτυπά κατ’ ευθείαν στον εγκέφαλο και δημιουργεί συνδέσμους απλής ευχαριστήσεως . . . ο εγκέφαλος που είναι εμποτισμένος με κοκαΐνη μοιάζει μ’ ένα τρελλό μηχάνημα ‘πιν-μπωλ’ (ένα μηχάνημα με καρφιά και σφαίρες) που βγάζει μπλε και ροζ φώτα σ’ ένα ηλεκτρικό οργασμό.» Ένας άλλος είπε: «Όταν βρίσκομαι υπό την επίδρασι της κοκαΐνης νοιώθω ότι είμαι βασιλιάς.»
Αλλά ποιο τίμημα πληρώνουν αυτά τα άτομα γι’ αυτήν την σύντομη φυγή τους από την πραγματικότητα; Ο ερευνητής του Χάρβαρντ Δρ Άντριου Βάιλ εξηγεί ότι «η κοκαΐνη δεν δίνει με θαυματουργικό τρόπο ενέργεια στο σώμα· απλώς ελευθερώνει ενέργεια που υπάρχει ήδη συσσωρευμένη χημικώς σε ωρισμένα μέρη του νευρικού συστήματος. Συνεπώς, όταν περάση το άμεσο αποτέλεσμα του ναρκωτικού, το άτομο αισθάνεται μεγάλη κατάπτωσι—λιγώτερη ενέργεια από τη φυσιολογική.»
«Κατέβηκα από τα ύψη του ουρανού στα βάθη της αβύσσου,» λέγει ένα άτομο που χρησιμοποιεί κοκαΐνη. «Είμαι πολύ ευαίσθητος στα επικριτικά σχόλια των άλλων,» λέγει ένας άλλος. «Δεν πρέπει να βρίσκεσθε κοντά μου όταν περάση η επίδρασις της κοκαΐνης.»
Μια πρόσφατη τετραετής μελέτη στην κοκαΐνη που έγινε από το Εθνικό Ίδρυμα Τοξικομανίας λέγει ότι, αντί να είναι μια αβλαβής αναψυχή, η κοκαΐνη είναι «σοβαρό εθιστικό ναρκωτικό» με παρενέργειες, περιλαμβανομένης της ανησυχίας, της αϋπνίας παρανοϊκών παραισθήσεων, ακόμη και θανάτου.
Το Αξίζει;
Μερικοί μπορεί να ισχυρίζωνται ότι η κοκαΐνη, όπως και η μαριχουάνα, χρησιμοποιούνται επίσης και για ιατρικούς σκοπούς. Έτσι, όπως πιστεύουν, πρέπει να είναι αβλαβή. Αλλά το γεγονός απλώς ότι ένα φάρμακο χρησιμοποιείται επιτυχώς στη θεραπεία ασθενών δεν σημαίνει ότι είναι ακίνδυνο. «Ακόμη και τα πιο ωφέλιμα φάρμακα έχουν παρενέργειες,» γράφει ένας καθηγητής φαρμακολογίας. «Το καλύτερο που μπορεί να πη κανείς για κάποιο φάρμακο είναι ότι τα ωφέλιμα αποτελέσματα του υπερβαίνουν τα βλαβερά—για τις περισσότερες φορές.»
Έτσι, σε μια προσπάθεια να θεραπευθή ένα μεγαλύτερο κακό, η λήψις οποιουδήποτε φαρμάκου είναι ένας υπολογισμένος κίνδυνος. Ο ασθενής και ο γιατρός του μπορούν ν’ αποφασίσουν αν πρέπει να διατρέξη το άτομο αυτό τον κίνδυνο. Αλλά ποια αιτία υπάρχει για να πάρη κανείς ένα φάρμακο που προκαλεί, βλάβη όταν δεν υπάρχη ιατρική αιτία για να το κάνη αυτό; Πρέπει ένα άτομο να δηλητηριάζη το σώμα του απλώς για στιγμιαία ευχαρίστησι; «Ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος,» είναι η λογική απάντησις που βρίσκεται στην Αγία Γραφή.—2 Κορ. 7:1.
Αλλά μερικοί μπορεί να λέγουν ότι η χρήσις μαριχουάνας ή κοκαΐνης δεν είναι διαφορετική από τη χρήσι οινοπνευματωδών ποτών, τα οποία θεωρούνται παραδεκτά στις περισσότερες κοινωνίες. «Αν το οινόπνευμα είναι αβλαβές, γιατί όχι και η μαριχουάνα και η κοκαΐνη;» λέγουν.
Κατ αρχήν, πρέπει να σημειωθή ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν οινοπνευματώδη ποτά υπό μορφή υγρού αναψυκτικού και για να χαλαρώσουν, όχι να μεθύσουν. Όπως ανεφέρθη προηγουμένως, το σώμα επεξεργάζεται το οινόπνευμα με τον ίδιο τρόπο που επεξεργάζεται και την τροφή, αφομοιώνοντάς το σχετικά γρήγορα. Ωστόσο, η υπερβολική χρήσις οινοπνεύματος μέχρι του σημείου να διαστρέφεται η σκέψις του ατόμου, είναι άλλο ζήτημα. Εγείρει το μεγάλο ερώτημα: Πρέπει οποιοδήποτε ναρκωτικό, ή ακόμη και το αλκοόλ, όταν χρησιμοποιήται κυρίως για να μεταβάλη τη διάνοιά μας, να θεωρήται ηθικώς εν τάξει ως μέσον αναψυχής;
Σ’ αυτό το σημείο είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι, μολονότι επιδοκιμάζει τη χρήσι οίνου, η Αγία Γραφή δεν επιδοκιμάζει τον οίνο ως διαστροφέα της διανοίας: ‘Οι μέθυσοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού.’—1 Κορ. 6:9, 10.
Αυτή η αρχή εφαρμόζεται, και στην περίπτωσι της μαριχουάνας και της κοκαΐνης. Δεν εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό όπως η τροφή και το ποτό. Χρησιμοποιούνται συνήθως για να μεταβάλουν τη διανοητική κατάστασι του ατόμου. Αυτό είναι επιβλαβές με πολλούς τρόπους.
Αν ‘μεθύση’ κανείς από ναρκωτικά, ή ακόμη και από οινόπνευμα, είναι πιο εύκολο να προβή σε ενέργειες που μπορεί να διαφέρουν αξιοσημείωτα από τις ενέργειες που θα έκανε αν είχε πλήρη έλεγχο του εαυτού του. Παραδείγματος χάριν, αυτή η απώλεια έλεγχου μπορεί να οδηγήση σε προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις και στα επακόλουθά τους, όπως είναι οι ασθένειες, τα παράνομα παιδιά και οι διαλυμένοι οίκοι. Για ν’ αποφευχθή αυτό το πρόβλημα, η Γραφή παροτρύνει «να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος . . . ουχί εις πάθος επιθυμίας καθώς και τα έθνη.»—1 Θεσσ. 4:3-5.
Αλλά κάποιος που βρίσκεται υπό την επίδρασι ναρκωτικών, όπως είναι η μαριχουάνα και η κοκαΐνη, συνήθως δεν «κρατή το εαυτού σκεύος.» Το σώμα του ελέγχεται από το ναρκωτικό. Ωστόσο, οι άνθρωποι χρειάζονται όλες τις ικανότητές τους για ν’ αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες πιέσεις και για να προστατευθούν από τις απατηλές έλξεις που μπορούν να οδηγήσουν σε ασθένειες και θλίψεις. Η Αγία Γραφή με σύνεσι τονίζει ότι «ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί· δια να σε ελευθερώνη από της οδού της πονηράς.»—Παροιμ. 2:11-13.
Το άτομο που δελεάζεται από τα ναρκωτικά θα μπορούσε να ρωτήση τον εαυτό του: Γιατί επιζητώ αυτή την εξωπραγματική κατάστασι στην οποία με φέρνουν τα ναρκωτικά; Ένα υγιές, ισορροπημένο άτομο χρειάζεται ν’ αλλάζη τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου του για να βρίσκη ευχαρίστησι; Ολόκληρη η εμπειρία των ναρκωτικών δεν είναι μια εγωκεντρική πείρα, που εξασθενεί την ακεραιότητα και βλάπτει την υγεία;
Η χρήσις ναρκωτικών όπως δήλωσε ο Δρ Χάρντιν Τζωνς, «καταστρέφει πραγματικά την ευχαρίστησι του να είναι κάποιος υγιής, σθεναρός και δραστήριος.» Το νεαρό ζεύγος στο επόμενο άρθρο δοκίμασε πόσο αληθινό είναι αυτό, έμαθε όμως πώς να κάνη τη ζωή του πλήρη και ικανοποιητική χωρίς τα ναρκωτικά.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]
«Το υπερβολικό κάπνισμα μαριχουάνας στη μελέτη μας συνεπάγετο και μια ακατάστατη ζωή στο σπίτι.»—Μελέτη του Διεθνούς Ιδρύματος Τοξικομανίας
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]
«Χρειάζονται 20 χρόνια υπερβολικού καπνίσματος σιγαρέττων για να παραχθή ο ίδιος τύπος σοβαράς κολπίτιδος, φαρυγγίτιδας, βρογχίτιδος και εμφυσήματος που προκαλείται από το καθημερινό κάπνισμα μαριχουάνας επί ένα έτος.»
[Εικόνα στη σελίδα 9]
Ένας άνθρωπος που εισπνέει «κόκα» (κοκαΐνη)