Νέο Φως για τη Λέπρα

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στο Τρινιδάδ

«ΑΚΑΘΑΡΤΟΣ! ΑΚΑΘΑΡΤΟΣ!» Στη διάρκεια των χιλιετηρίδων της ιστορίας, αυτή η θλιβερή κραυγή ακούσθηκε από πολλά στόματα και σε πολλές χώρες. Ήταν η κραυγή των απελπισμένων, των πασχόντων, εκείνων που είχαν γίνει απόβλητοι από την κοινωνία. Υπήρξε η ‘εραλδική’ κραυγή του λεπρού. Αυτή η παγερή προειδοποίηση συνήθως επέφερε μια άμεση αντίδρασι, όχι ελέους ή στοργής, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, αντίδρασι αποστροφής και μια επιθυμία για άμεση απομάκρυνσι από τον πάσχοντα.

Κάποτε στην Αγγλία ο λεπρός ανεκηρύσσετο επισήμως νεκρός και όλα τα υπάρχοντά του κατέσχοντο. Σ’ άλλες χώρες, συνήθιζαν να καίνε το σπίτι του λεπρού, κι εκείνος εξαναγκαζόταν να φύγη από την κοινότητα. Ακόμη και σήμερα, η γενική στάσις προς τη λέπρα είναι στάσις φόβου, μυστηρίου και αγνοίας. Σε μια χώρα της Άπω Ανατολής, οι γιατροί παρατηρούν ότι περίπου το 90 τοις εκατό εκείνων που θεραπεύονται μ’ επιτυχία προτιμούν να παραμένουν στα λεπροκομεία λόγω του δημοσίου εξοστρακισμού. Η λέξις «λέπρα» προκαλεί τόση αποστροφή στη διάνοια των ανθρώπων γενικά ώστε η ασθένεια τώρα είναι γνωστή με ένα πιο παραδεκτό όνομα, ως ασθένεια του Χάνσεν.

Ωστόσο, υπάρχει ένας ολοένα αυξανόμενος κύκλος πληροφορημένων ατόμων, που αποτελείται κυρίως από ιατρούς και υπαλλήλους κοινωνικούς λειτουργούς, καθώς επίσης και από ασθενείς, οι οποίοι τώρα δεν βλέπουν αυτή την πάθησι ως περισσότερο μισητή από οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, ούτε τη βλέπουν ως ασθένεια η οποία πρέπει να εμποδίζη τον πάσχοντα να διάγη μια χρήσιμη και ικανοποιητική ζωή. Εκείνοι που χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή ως αυθεντία και οδηγό στη ζωή, αισθάνονται πραγματική συμπάθεια για τα άτομα που πάσχουν απ’ αυτή την ασθένεια. Γνωρίζουν ότι δεν είναι αποτέλεσμα άμεσης κατάρας από τον Θεό, αλλά είναι μια από τις πολλές εκδηλώσεις της ανθρώπινης ατελείας που προήλθε από την ανυπακοή του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ.—Ιωάν. 9:1-3· Ρωμ. 5:12.

Αποτελέσματα και Βαθμοί της Ασθενείας

Η λέπρα, ή ασθένεια του Χάνσεν, είναι ευρέως διαδεδομένη σ’ όλη τη γη. Βρίσκεται σ’ όλες τις χώρες της Βορείου και Νοτίου Αμερικής εκτός από τη Χιλή. Υπάρχουν συνολικά 400.000 περιπτώσεις λέπρας στην Αμερική, και 13.000.000 περιπτώσεις σ’ όλη τη γη. Χρειάζονται πολλοί περισσότεροι γιατροί και νοσοκομειακές εγκαταστάσεις απ’ όσες υπάρχουν σήμερα για να θέσουν υπό έλεγχο αυτή την ασθένεια, μολονότι είναι τώρα διαθέσιμα φάρμακα και θεραπείες που μπορούν να περιορίσουν κατά πολύ την ασθένεια αυτή.

Μήπως αναρωτηθήκατε ποτέ αν πάσχετε απ’ αυτή την ασθένεια; Μήπως γνωρίζετε κάποιον ο οποίος παρουσιάζει συμπτώματα που δείχνουν ίσως ότι έχει προσβληθή απ’ αυτή την ασθένεια; Τότε, οπωσδήποτε πρέπει να γίνουν διευθετήσεις για άμεση διάγνωσι όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Ποια είναι τα πρώτα κλινικά συμπτώματα της ασθενείας του Χάνσεν; Ίσως θαμπός αποχρωματισμός ή ωχρές κηλίδες στο δέρμα. Μολονότι μπορεί να μην είναι η λέπρα η αιτία γι’ αυτές τις κηλίδες, ο ασθενής πρέπει ν’ αφήση τον ιατρό να τις εξετάση. Περιοχές του δέρματος οι οποίες δεν είναι ευαίσθητες σε αφή ή σε πόνο πρέπει επίσης να εξετάζωνται. Επίσης, πρέπει να εξετάζωνται με υποψία οι περιοχές απ’ όπου έπεσαν τα μαλλιά. Οζίδια (κομπαλάκια) κάτω από το δέρμα είναι συχνά αρχικά συμπτώματα λέπρας και πρέπει να εξετάζωνται. Αν η εξέτασις δείξη ότι το άτομο δεν πάσχει από την ασθένεια, το άτομο θ’ ανακουφισθή από την διανοητική ανησυχία και την έντασι. Αν υπάρχη ένδειξις της ασθενείας, η άμεση θεραπεία έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, με λίγη η καθόλου παραμόρφωσι.

Πρόοδος στη Γνώσι και στη Θεραπεία

Πολλά έχουν ανακαλυφθή σχετικά με την ασθένεια του Χάνσεν. Η πιο σπουδαία ανακάλυψις είναι ότι η πάθησις είναι μεταδοτική μόνο σε ελάχιστο βαθμό. Οι προσπάθειες να επηρεασθούν εθελοντές επανειλημμένως απέτυχαν και πολύ σπάνια εκείνοι που χειρίζονται περιπτώσεις λέπρας επηρεάζονται από την ασθένεια. Από ένα σύνολο 100 ατόμων τα οποία ευρίσκοντο σε στενή επαφή με μια καταφανή περίπτωσι λέπρας επί πέντε χρόνια, μόνο τρία επηρεάσθηκαν. Επίσης, η ασθένεια σπάνια μεταδίδεται σ’ έναν υγιή γαμήλιο σύντροφο από το έτερο μέλος που πάσχει. Οι λεπρολόγοι, τονίζουν ότι τα βρέφη και τα νεαρά παιδιά είναι πιο επιδεκτικά στην ασθένεια του Χάνσεν παρά οι ενήλικοι. Γι’ αυτό τον λόγο, απομακρύνουν τα νεογέννητα βρέφη από γονείς οι οποίοι πάσχουν απ’ αυτή την ασθένεια και τα δίνουν σε συγγενείς οι οποίοι αναλαμβάνουν να τα μεγαλώσουν ή τα παραδίδουν σε ιδρύματα.

Επί πολλές δεκαετηρίδες η κυριώτερη θεραπεία για την ασθένεια συνίστατο στη χρήσι ελαίου τσωλμούγκρας, με το οποίο άλειφαν τα πάσχοντα μέρη ή το έπαιρνε ο ασθενής από το στόμα. Αλλ’ αυτή η θεραπεία δεν ήταν πολύ επιτυχής στην καταπολέμησι της ασθενείας. Ο ασθενής μετεφέρετο σ’ ένα απομονωμένο οικισμό ή σ’ ένα νοσοκομείο και αναγκαζόταν να παραμένη εκεί έως ότου η ασθένεια έφθανε σε στατικό επίπεδο ή έως ότου ο ασθενής πέθαινε. Αυτό εσήμαινε ότι θα έμενε εκεί πολλά χρόνια. Στο Τρινιδάδ, η κυβέρνησις ίδρυσε ένα νοσοκομείο σ’ ένα απομονωμένο νησί, όπου μετεφέροντο όλοι οι ασθενείς που έπασχαν απ’ αυτή την ασθένεια και έμεναν σε άσυλα ή σε σαλέ. Η επίσκεψις σ’ αυτά τα μέρη ήταν σχεδόν καταθλιπτική. Ο φόβος μήπως σταλούν στο μέρος εκείνο εμπόδιζε πολλούς να επιζητήσουν ιατρική βοήθεια.

Κατόπιν, το 1941, εισήχθησαν οι σουλφόνες και μ’ αυτές οι πάσχοντες απέκτησαν μια νέα άποψι για τη ζωή και πολύ πιο αισιόδοξες προοπτικές καταπολεμήσεως της ασθενείας ή ακόμη και θεραπείας της. Αν αυτή η θεραπεία αρχίση αρκετά νωρίς και με επιμονή και διαρκέση μια περίοδο τριών έως δέκα ετών ή ακόμη περισσότερο, οι πιθανότητες να καταπολεμηθή και να θεραπευθή η ασθένεια είναι πολλές. Επί πλέον, ένα άτομο που υφίσταται θεραπεία χάνει σιγά-σιγά τη μεταδοτικότητα της ασθενείας του σε άλλους.

Χρησιμοποιούνται επίσης και άλλα φάρμακα. Η θαλιδομίδη, που χρησιμοποιείτο κάποτε ως ηρεμιστικό και το οποίο προκάλεσε παραμορφώσεις στα βρέφη των οποίων οι μητέρες ελάμβαναν το φάρμακο αυτό στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, χρησιμοποιείται τώρα για να θέση υπό έλεγχο τις άμεσες αντιδράσεις αρρένων λεπρών στη διάρκεια εντατικής θεραπείας. Η ριφαμπισίνη, ένα αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται κατά της φυματιώσεως, χρησιμοποιείται επίσης και στη θεραπεία της λέπρας. Αυτό το φάρμακο ενεργεί πιο γρήγορα από τις σουλφόνες και χρησιμοποιείται στη Μαλαισία για τη θεραπεία των ατόμων τα οποία ήσαν ανθεκτικά στις σουλφόνες.

Σύγχρονες Στάσεις και Υπηρεσίες

Λόγω της επιτυχούς χρήσεως διαφόρων φαρμάκων και της καλύτερης κατανοήσεως της ίδιας της ασθενείας, δεν είναι πια υποχρεωτικό να παραμένη ο ασθενής απομονωμένος σ’ ένα ίδρυμα. Στο Τρινιδάδ, η τακτική της υποχρεωτικής απομονώσεως ανεστάλη πριν από μερικά χρόνια. Οι ασθενείς μπορούσαν να πηγαίνουν όπου επιθυμούσαν και ν’ αναμιγνύωνται με το κοινό. Στην αρχή μερικοί έφεραν αντίδρασι σ’ αυτό, αλλά επειδή δεν ξέσπασε καμμιά επιδημία της ασθένειας του Χάνσεν, οι αντιρρήσεις αυτές έπαυσαν. Τα άτομα που παραμένουν σε ιδρύματα συνήθως πάσχουν από προχωρημένα στάδια της ασθενείας, από την οποίαν έπασχαν προτού εισαχθούν τα νέα φάρμακα στη θεραπεία αυτής της παθήσεως. Η αλλαγμένη αυτή στάσις προς την ασθένεια έκανε τη ζωή πιο ευτυχισμένη για κείνους που πάσχουν απ’ αυτήν. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι να πάνε στον γιατρό για να διαγνώση την περίπτωσί τους.

Υπάρχουν βοηθητικές υπηρεσίες που συνδέονται με τη θεραπεία της ασθενείας. Ειδικοί υποδηματοποιοί χρησιμοποιούνται για να φτιάχνουν υποδήματα. Είναι σπουδαίο τα υποδήματα να είναι άνετα και να περιορίζουν στο ελάχιστο τη βλάβη που προκαλείται στα πόδια, τα οποία συχνά εξελκούνται και παύουν να είναι ευαίσθητα στον πόνο. Χρησιμοποιούνται φυσιοθεραπευτές για να κάνουν μασάζ στα δάκτυλα χεριών και ποδιών, καθώς και στα μέλη που πάσχουν. Αυτό βοηθεί στην αναχαίτισι παραμορφώσεως και στην αποκατάστασι των αρθρώσεων που πάσχουν. Καλούνται ειδικοί ορθοπεδικοί χειρουργοί για να παρακολουθούν τις περίπλοκες παραμορφώσεις των μελών. Επίσης, οφθαλμολόγοι χειρουργοί επιδιορθώνουν τα βλέφαρα και τους μυς των ματιών που έχουν υποστή βλάβη. Πλαστικοί χειρουργοί μπορούν να κάνουν πολλά για την καταπολέμησι των παραμορφώσεων στο πρόσωπο. Ανιχνευτές μολύνσεως (κοινωνικοί λειτουργοί) χρησιμοποιούνται για ν’ ανευρίσκουν νέες περιπτώσεις και να φέρνουν για θεραπεία άτομα που είχαν παραμελήσει τις ανάγκες τους. Ο Οργανισμός Ανακουφίσεων της Λέπρας του Τρινιδάδ και του Τομπάγκο φροντίζει για τις κοινωνικές ανάγκες των ασθενών. Φροντίζει για τη στέγασί τους, βρίσκει εργασίες γι’ αυτούς και μ’ άλλους τρόπους τους βοηθεί στα πολύπλοκα προβλήματά τους· παραδείγματος χάριν φροντίζει για την εκπαίδευσι των παιδιών τους.

Πείρα των Ασθενών

Το νέο φως για τη λέπρα ασφαλώς έκανε τις προοπτικές και τη ζωή εκείνων που πάσχουν από την ασθένεια του Χάνσεν καλύτερες και ευτυχέστερες. Τώρα πια δεν απομακρύνονται τα πληροφορημένα άτομα από την παρουσία του ασθενούς, σαν να σέρνη μαζί του μια πληγή. Επίσης, το μέλλον του ασθενούς δεν είναι πια χωρίς ελπίδα και δεν αποβάλλεται από την κοινωνία. Κι αυτός, επίσης, μπορεί να λάβη ωφέλιμη ιατρική περίθαλψι και βοήθεια που παραβάλλεται με τη βοήθεια που είναι διαθέσιμη σε άτομα που υποφέρουν από άλλες ασθένειες. Μαζί με τους άλλους ανθρώπους, μπορεί να διάγη μια φυσιολογική, ολοκληρωμένη ζωή. Αν προτιμά, μπορεί ν’ αποκτήση γνώσεις για τον Μεγάλο Ιατρό, τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος θα θεραπεύση μονίμως όλες τις ασθένειές μας, μέσω της Βασιλείας του στα χέρια του Υιού του Ιησού Χριστού.—Αποκάλ. 21:4, 5.