Αυτοί που Αποστέλλονται—Με τι Ομοιάζουν;
«ΤΙ είδους ιεραπόστολος πρόκειται να είσθε;» Ο Κ. Α. Άνταμς έθεσε αυτό το ερώτημα στους 34 σπουδαστάς που ο ίδιος είχε εκπαιδεύσει τους πέντε προηγούμενους μήνες. Ήταν η ημέρα της αποφοιτήσεως της 64ης τάξεως της Σχολής Γαλαάδ, που έλαβε χώρα στις 5 Μαρτίου στην Αίθουσα Συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στην Πόλι Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης.
«Υπάρχουν μαθήματα που μπορείτε να μάθετε από τη ζωή εκείνων που απεστάλησαν πριν από σας,» συνέχισε ο Άνταμς. Κατόπιν επέστησε την προσοχή των σπουδαστών σε δύο ιεραποστόλους που αναφέρονται στη Γραφή, στον Ιωνά και στον απόστολο Παύλο. Ο Ιωνάς, παρετήρησε, είχε εσφαλμένη άποψι για την περιοχή στην οποία είχε διορισθή, τη Νινευή, αστοχώντας να συμμερισθή την άποψι του Θεού για τον λαό της. Έτσι, ο Ιωνάς ακολούθησε άλλη κατεύθυνσι. «Αλλ’ ο Θεός τον σταμάτησε γρήγορα,» είπε ο Άνταμς, «του έδωσε λίγες μέρες να το σκεφθή και, ο Ιωνάς είπε από την κοιλιά του κήτους: ‘Θέλω αποδώσει όσα ηυχήθην.’»
«Αλλ’ ο Ιωνάς είχε ακόμη προβλήματα,» παρετήρησε ο Άνταμς. «Αν και πήγε στη Νινευή και εκήρυξε, προφανώς δεν ενδιεφέρετο πραγματικά για τους ανθρώπους. Έτσι, όταν εκείνοι εγκατέλειψαν την κακή πορεία τους και ο Ιεχωβά απεφάσισε να μην τους καταστρέψη, η Γραφή λέγει: ‘Και ελυπήθη ο Ιωνάς λύπην μεγάλην.’» Αυτό προκαλεί σκέψεις, ιδιαίτερα επειδή η Γραφή δείχνει ότι ο Ιωνάς έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την προσωπική του άνεσι.—Ιωνάς κεφάλαια 1-4.
Οι απόφοιτοι συνέλαβαν το νόημα του μαθήματος—ότι θα έπρεπε με γνήσιο ενδιαφέρον να βοηθούν άλλους ανθρώπους, παρά να ενδιαφέρονται περισσότερο για τις ανέσεις τους. Τις μέρες που ακολούθησαν μετά την αποφοίτησι, πολλά ‘αντίο’ ελέχθησαν καθώς οι σπουδασταί ξεκινούσαν με προορισμό τις 10 χώρες στις οποίες είχαν διορισθή—τις Μπαχάμες, τη Βραζιλία, τη Χιλή, τον Ισημερινό, το Ελ Σαλβαδόρ, τη Γαλλική Γουιάνα, την Ιαπωνία, την Παραγουάη, τη Σενεγάλη και τη Σιέρρα Λεόνε. Από τότε που άρχισε να λειτουργή η Σχολή Γαλαάδ πριν από 35 χρόνια, απεφοίτησαν 5.633 άτομα και εστάλησαν σε 160 περίπου διαφορετικές χώρες.
Εκείνοι οι οποίοι ανεχώρησαν πριν από λίγες εβδομάδες έχουν προς μίμησι το ωραίο παράδειγμα πολλών ιεραποστόλων από προηγούμενες τάξεις. Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, τους Λήο και Ευνίκη Βαν Ντάαλεν της πρώτης τάξεως της Σχολής Γαλαάδ. Τον Μάρτιο του 1944 έφθασαν στο Πόρτο Ρίκο, όπου μόνον έξη άτομα ήσαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το ζεύγος Βαν Ντάαλεν βρήκε ένα μέρος για κατοικία και πήγαινε για έργο κηρύγματος κάτω από τον ζεστό τροπικό ήλιο. Οι έξη διαγγελείς της Βασιλείας που ευρίσκοντο εκεί το 1944, αυξήθηκαν σε 622 τον Νοέμβριο του 1951.
Αργότερα τον επόμενο Απρίλιο, το ζεύγος Βαν Ντάαλεν ανεχώρησε για τις Ηνωμένες Πολιτείες για να επισκεφθούν τους γονείς των. Ωστόσο, το αεροπλάνο έπεσε στον ωκεανό. Η Ευνίκη, που ήταν έξοχη κολυμβήτρια, έδωσε το σωσίβιο της σ’ ένα άλλο άτομο και οι εφημερίδες επαίνεσαν την ανιδιοτελή πράξι της. Αλλά εκείνη και ο σύζυγος της πνίγηκαν. Επί οκτώ χρόνια είχαν εργασθή σκληρά κηρύττοντας και σ’ ένα μεγάλο βαθμό, η δραστηριότητα των καθώς επίσης και η δραστηριότης άλλων αποφοίτων της Σχολής Γαλαάδ, είχε σαν αποτέλεσμα οι διαγγελείς της Βασιλείας στο Πόρτο Ρίκο σήμερα να υπερβαίνουν τους 16.700.
Κατόπιν, έχομε το παράδειγμα του Ντόναλντ Μπάξτερ, αποφοίτου της πέμπτης τάξεως της Σχολής Γαλαάδ. Στις 2 Ιουνίου 1946, έφθασε στο Καράκας, στην πρωτεύουσα της Βενεζουέλας. Υπήρχαν τέσσερις μόνο Μάρτυρες στη χώρα εκείνο τον καιρό. Βρήκε ένα μικρό σπίτι χωρίς υδραυλική εγκατάστασι στο άκρο της πόλεως, σ’ έναν χωματόδρομο. Εδώ εγκαθιδρύθηκε ο πρώτος ιεραποστολικός οίκος στη Βενεζουέλα. Ο Μπάξτερ παραμένει ακόμη στη Βενεζουέλα, έχοντας προσφέρει ενεργό συμμετοχή στην αύξησι των διαγγελέων της βασιλείας που υπερβαίνουν σήμερα τους 13.800.
Από χώρα σε χώρα, οι απόφοιτοι της Σχολής Γαλαάδ προώθησαν το κήρυγμα της Βασιλείας—στη Δομινικανή Δημοκρατία, στο Ελ Σαλβαδόρ, στη Νικαράγουα, στο Περού και σε πολλές άλλες χώρες. Σχετικά με την έναρξι του έργου στο Ελ Σαλβαδόρ, το Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά του 1948 γράφει: «Χρειάζεται μεγάλη αποφασιστικότης από μέρους των ιεραποστόλων να πηγαίνουν σε μια χώρα όπου είναι εντελώς ξένοι και όπου κανείς δεν τους δείχνει συμπάθεια ούτε πιστεύει την αλήθεια που πιστεύουν αυτοί, και να προχωρούν άφοβοι και θαρραλέα . . . Αυτό γίνεται από τους αποφοίτους της Σχολής Γαλαάδ.»
Στη διάρκεια των τελικών εξετάσεων της 64ης τάξεως, οκτώ μέλη από το προσωπικό των κεντρικών γραφείων των Μαρτύρων του Ιεχωβά υπεκίνησαν όλα τα 1944 άτομα που ήσαν παρόντα να επιδείξουν την ίδια αποφασιστικότητα και πιστότητα. Ο Λ. Γουήβερ έδωσε έμφασι στο προνόμιο που είχαν οι απόφοιτοι να παρακολουθήσουν στη Σχολή Γαλαάδ, αλλά πρόσθεσε ότι κάτω από συνθήκες πιέσεως θα μπορούσαν να χάσουν την εκτίμησι για το προνόμιο τους.» «Θυμηθήτε τον Δημά,» είπε. «Απελάμβανε το προνόμιο να είναι συνεργάτης του αποστόλου Παύλου. Αλλ’ αργότερα ο Παύλος λέγει: ‘Ο Δημάς με εγκατέλιπεν, αγαπήσας τον παρόντα κόσμον.’—2 Τιμ. 4:10.
Ο Λ. Γκρήνλις έδωσε ωραίες συμβουλές σχετικά με την ανάγκη που υπάρχει για σοφία στις σχέσεις με τους ανθρώπους, και με τους άλλους ιεραποστόλους με τους οποίους οι απόφοιτοι σύντομα θα ζουν μαζί με τους ντόπιους, οι οποίοι πιθανόν να έχουν πολύ διαφορετικές συνήθειες και τρόπο ζωής. Ενεθάρρυνε τους ιεραποστόλους να μη θεωρούν ανώτερους τους δικούς τους τρόπους. Για να δείξη πόσο σπουδαίο είναι να αναμιχθή κανείς με τους ανθρώπους και να μάθη τις συνήθειες τους, ο Γκρήνλις διάβασε την ακόλουθη πείρα ενός μέλους του Σώματος Ειρήνης, που δημοσιεύθηκε στο Γουώλλ Στρητ Τζώρναλ:
«Κάποτε έζησα στην Κένυα σχεδόν δύο χρόνια και δίδασκα σε μια μικρή πόλι στο κεντρικό μέρος της χώρας. Ένας μαθητής που ωνομάζετο Σαμουήλ με προσκάλεσε στο σπίτι του, όπου συνήντησα την οικογένεια του και έφαγα ένα ωραίο γεύμα που είχε ετοιμάσει η μητέρα του. Φυσικά, επήνεσα τη μαγείρισσα.
«Στην επιστροφή για το σπίτι, ο Σαμουήλ με ρώτησε αν μπορούσε να μου πη κάτι. ‘Κυρία,’ είπε, ‘δεν θέλω να σας προσβάλω, αλλά είναι πολύ αγενές να λέτε κάτι για το φαγητό, εκτός αν δεν είναι καλό.’
«Έμεινα κατάπληκτη. Δύο χρόνια ήμουν εκεί και δεν είχα μάθει τους τρόπους εκείνων των ανθρώπων που ζούσα μαζί τους και τους ‘βοηθούσα’ και δεν εγνώριζα ακόμη ένα απλό πράγμα, όπως το πώς να συμπεριφέρωμαι σ’ ένα δείπνο.»
Πράγματι, γνήσιο ενδιαφέρον και φροντίδα για τους ανθρώπους—αυτό απαιτείται από τους ιεραποστόλους. Κρίνοντας από τα αποτελέσματα των στην προσπάθεια να βοηθήσουν τους ανθρώπους στις πέντε χώρες από τις οποίες προήρχοντο, υπάρχει σοβαρός λόγος να πιστεύωμε ότι οι παρόντες απόφοιτοι θα γίνουν καλοί ιεραπόστολοι. Στην πραγματικότητα, μερικοί έχουν ήδη δαπανήσει πάνω από 10 χρόνια στο ολοχρόνιο έργο κηρύγματος. Έτσι, δεν είναι άπειροι νέοι. Κατά μέσον όρο η ηλικία τους κυμαίνεται στα 29 έτη.
Στην τελική του ομιλία προς την τάξι, ο εκπαιδευτής Ου. Β. Γκλας ανεφέρθη στη Γραφή, λέγοντας: «Κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού.» (Εκκλησ. 7:8) Κατόπιν, τελειώνοντας την ένθερμη ομιλία του, στην οποία έκαμε μνεία για την ωραία τους ιδιότητα της πιστότητος, είπε: «Αυτή είναι η ευχή μας για σας. Είθε το τέλος της ιεραποστολικής σας υπηρεσίας να είναι καλύτερο από την αρχή της.» Είθε ο καθένας από τους αποφοίτους της 64ης σειράς να συνεχίση να δείχνη πιστότητα και άλλες Χριστιανικές ιδιότητες στο διορισμό του ως ιεραπόστολος.
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Αποφοίτησις της 64ης Σειράς Σπουδαστών της Βιβλικής Σχολής της Σκοπιάς Γαλαάδ
Στον κατωτέρω κατάλογο, οι σειρές αριθμούνται απ’ εμπρός προς τα πίσω και τα ονόματα καταγράφονται από τ’ αριστερά προς τα δεξιά.
(1) Beatty, M.· Gillar, W.· Byrd, L.· Regalade, L.· Jefferson, M.· Landells, C.· Gabel, G.· Gabel, U. (2) Keller, R.· McCoy, S.· Triplett, B.· Segura, L.· Aponte, S.· Keller, C.· Jones, C.· Regalade, E. (3) Triplett, R.· Beatty, M.· Gillar, H.· Segura, G.· Reed, A.· Aponte, R.· Fawcus, B.· Henser, S.