Τι Απαιτείται για Ευτυχία στον Γάμο

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ των αρχών του Θεού φέρνει επιτυχία σε οποιονδήποτε γάμο. Προμηθεύει στα έγγαμα ζεύγη τα βασικά μέσα που χρειάζονται για να λύνουν τα προβλήματα εκεί που άλλα άτομα αποτυγχάνουν.

Οπωσδήποτε το να ακολουθή κανείς την οδό του Θεού δεν θα τον οδηγήση σ’ ένα τέλειο γάμο. Ο τέλειος γάμος δεν αποτελεί μια ρεαλιστική προσδοκία στον καιρό μας. Αλλ’ όσο πιο πολύ ακολουθούμε τους νόμους και τις αρχές του Θεού που διέπουν τη γαμήλιο διευθέτησι τόσο πιο ευτυχείς γινόμεθα.

Ένα από τα διάφορα πράγματα που πρέπει να έχη κανείς υπ’ όψι του είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι πλασμένος ο άνδρας και η γυναίκα. Η ορθή κατανόησις αυτού θα συντελέση στην εξάλειψι μερικών δυσκολιών στην αρχή ενός γάμου.

Πώς Δημιουργήθηκαν

Είναι φανερό ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα με μερικά όμοια φυσικά χαρακτηριστικά, και με μερικά άλλα που διαφέρουν. Δημιουργήθηκαν επίσης με μερικές όμοιες διανοητικές και συναισθηματικές ιδιότητες, αλλά και με άλλες που είναι αρκετά διαφορετικές.

Γιατί υπάρχουν αυτές οι διαφορές; Οι διαφορές σχεδιάσθηκαν για να βοηθούν τον καθένα να εκδηλώνη ένα διαφορετικό ρόλο. Ο καθένας δημιουργήθηκε με μια ανάγκη που θα είχε ο άλλος την ικανότητα να καλύψη. Επομένως, μολονότι τα δύο άτομα δεν έχουν τις ίδιες δυνάμεις και ικανότητες για τον γάμο, οι διαφορές θα μπορούσαν να ισοζυγίσουν η μια την άλλη.

Μήπως αυτές οι διαφορές σημαίνουν ότι ο ένας είναι «ανώτερος» ή «κατώτερος» από τον άλλο; Όχι. Κάθε διαφορά είναι ανώτερη για το σκοπό για τον οποίο σχεδιάσθηκε. Παραδείγματος χάριν: Είναι ένα σφυρί ανώτερο από ένα πριόνι επειδή είναι διαφορετικό; Αν ένα άτομο προσπαθούσε να χτυπήση κάτι μ’ ένα πριόνι, ή να κόψη κάτι μ’ ένα σφυρί, σύντομα θα ανακάλυπτε ότι το καθένα ήταν ανώτερο με τον δικό του τρόπο, και ότι η ανάμιξις των ρόλων θα μπορούσε να δημιουργήση δυσκολίες.

Μολονότι διαφέρουν το σφυρί και το πριόνι υποστηρίζουν, ή συμπληρώνουν, το ένα το άλλο. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν και οι διαφορές με τις οποίες δημιουργήθηκαν ο άνδρας και η γυναίκα. Ο καθένας έχει ανώτερες ιδιότητες που ο άλλος δεν έχει, λόγω των διαφορετικών τους ρόλων. Αλλά οι ιδιότητες του ενός συμπληρώνουν, ή υποστηρίζουν τις ιδιότητες του άλλου. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός είπε ότι η γυναίκα θα ήταν ‘βοηθός’ του ανδρός, πλασμένη ‘ομοία με αυτόν.’—Γεν. 2:18.

Έτσι, όταν ένας σύζυγος και μια σύζυγος κατανοούν και εκτιμούν ο ένας τον άλλον και συνεργάζονται μέσα στα πλαίσια των προσδιορισμένων διαφορών τους, τότε ταιριάζουν ο ένας στον άλλον όπως το χέρι σ’ ένα γάντι. Αλλ’ αν αγνοούν τις διαφορές, ή τις καταπολεμούν, τότε είναι σαν να προσπαθούν να βάλουν το χέρι τους, που το έχουν σφίξει σε γροθιά, μέσα σ’ ένα γάντι. Οπωσδήποτε δεν θα το κατορθώσουν.

Αποδοχή των Ρόλων

Ένας γάμος ή μια οικογένεια χρειάζεται ηγεσία. Ουσιαστικά, ο άνδρας ήταν εκείνος που δημιουργήθηκε μ’ αυτή τη δυνατότητα, επειδή του εδόθησαν σε ανώτερο βαθμό οι ιδιότητες και οι δυνάμεις που πρέπει να έχη η κεφαλή της οικογενείας. (Εφεσ. 5:23) Αυτό είναι πρακτικό, επειδή όταν δεν υπάρχη ηγεσία, υπάρχει ασυμφωνία και σύγχυσις.

Η έλλειψις τέτοιας ηγεσίας σ’ ένα γάμο, και σε μια οικογένεια, θα μπορούσε να παρομοιωθή με το να προσπαθή κανείς να οδηγήση ένα αυτοκίνητο χωρίς τιμόνι. Ή, αν η σύζυγος προσπαθούσε ν’ αναλάβη μια τέτοια ηγεσία, αυτό θα ήταν σαν να υπήρχαν δύο οδηγοί στο αυτοκίνητο, έχοντας ο καθένας το δικό του τιμόνι και ελέγχοντας ξεχωριστά κάθε εμπρόσθιο τροχό. Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να διακρίνη κανείς τη σύγχυσι που θα δημιουργείτο.

Στους συγχρόνους καιρούς ιδιαίτερα, και οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν συγχύσει και παρανοήσει αυτό τον ρόλο της ηγεσίας. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο Δρ Χάρολντ Βοθ του Ιδρύματος Μέννινγκερ στην Αμερική, λέγει ότι αυτή η «κηλίδωσις των σεξουαλικών ρόλων στην οικογένεια» έχει μια «καταστρεπτική» συνέπεια. Συνέστησε τα εξής: «Αρχίσαμε να βλέπωμε την οικογενειακή δομή όπως υπήρχε στις παλιές πρώτες μέρες αυτής της χώρας. Ο άνδρας ήταν η αναμφισβήτητη κεφαλή της οικογενείας. Ήταν ισχυρός. Η οικογένειά του μπορούσε να βασίζεται σ’ αυτόν.»

Ωστόσο, πολλές γυναίκες παραπονούνται ότι οι σύζυγοί των δεν ασκούν μια κατάλληλη ηγεσία. Και αυτό είναι αλήθεια. Σε μερικές περιπτώσεις, ο σύζυγος είναι ο κύριος φταίχτης, δείχνοντας πιο πολύ ενδιαφέρον για τα δικά του ιδιοτελή ενδιαφέροντα. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να είναι οκνηρός. Μερικοί δεν θέλουν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες που συνδέονται με την ηγεσία, κι έτσι παραιτούνται απ’ αυτήν.

Ωστόσο, άλλες φορές, η στάσις της συζύγου μπορεί ν’ αποτελή το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος. Όταν η σύζυγος γίνεται υπερβολικά επιθετική και αρχίζη να συναγωνίζεται την ηγεσία του συζύγου της, εκείνος συνήθως δυσανασχετεί γι’ αυτό. Μπορεί να αντιδρά αφήνοντας τη σύζυγό του να κάνη ότι εκείνη θέλει, μολονότι δείχνει την απαρέσκεια του σε πολλούς άλλους τομείς.

Η μνησικακία που φιλοξενούν οι γυναίκες λόγω της ανεπαρκούς ηγεσίας του συζύγου και η μνησικακία των ανδρών λόγω του ότι οι γυναίκες τους συναγωνίζονται, εμποδίζουν πολύ την επίτευξι συζυγικής ευτυχίας. Αλλά τι μπορεί να γίνη για να εξασφαλισθή το ότι η γαμήλιος διευθέτησις θα λειτουργήση σύμφωνα με τον τρόπο που έχει σχεδιασθή, τον τρόπο που θα είναι ο καλύτερος για τον γάμο;

Το Ορθό Είδος Συζύγου

Ένας σύζυγος που επιθυμεί έναν ευτυχισμένο γάμο, και μια ευτυχισμένη σύζυγο, πρέπει να καλλιεργή την ορθή στάσι ως προς την ηγεσία του. Δεν υπάρχει τίποτε απολύτως που να μπορή ν’ αντικαταστήση την κατάλληλη ηγεσία για να ευτυχήση πράγματι ο γάμος.

Μερικοί άνδρες, που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις οδούς του Θεού, νομίζουν ότι με το να είναι η κεφαλή σημαίνει ότι κατέχουν τη θέσι του «αφεντικού,» του «δικτάτορος.» Αν έχουν μια τέτοια στάσι, κάνουν μεγάλο λάθος. Η στάσις αυτή θα προκαλέση εχθρική αντίδρασι στις πιο πολλές φυσιολογικές γυναίκες.

Το είδος της ηγεσίας που ο Θεός απαιτεί από έναν σύζυγο δεν του επιτρέπει να καταπιέζη τη σύζυγό του, ή να της φέρεται βάρβαρα, ή να την υποβιβάζη στην κατηγορία των ‘πολιτών κατωτέρας τάξεως.’ Ο Θεός ποτέ δεν είχε σκοπό ν’ ασκή ο άνδρας τέτοιο είδος ηγεσίας.

Αντιθέτως, ο σύζυγος εντέλλεται να μάθη πώς να είναι καλός, ευγενικός, να δείχνη κατανόησι, να ενδιαφέρεται ενεργώς για την ευημερία της συζύγου του. Η αρχή του Θεού είναι, «χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα,» να είναι πρόθυμοι να κάνουν θυσίες γι’ αυτές.—Εφεσ. 5:28.

Μέχρι ποίου βαθμού; Προσέξτε: «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν.» Πόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του Ιησού προς την εκκλησία; Όταν παρέστη ανάγκη, «παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής,» απαντά η Γραφή. Πράγματι, ο Ιησούς Χριστός έθεσε ένα ωραίο παράδειγμα προσφέροντας τον εαυτόν του ολοκληρωτικά για κείνους που αγαπούσε. Ήταν πρόθυμος ακόμη και να πεθάνη γι’ αυτούς.—Εφεσ. 5:25.

Το ορθό είδος του συζύγου καταβάλλει ενσυνείδητες προσπάθειες για να δώση στη σύζυγο του να καταλάβη ότι την αγαπά και εκτιμά την συμβολή της στη γαμήλιο διάταξι. Το κάνει αυτό, όχι μόνο με ότι κάνει γι’ αυτήν, αλλ’ επίσης και με ότι της λέγει «Κηρήθρα μέλιτος οι ευάρεστοι λόγοι· γλυκύτης εις την ψυχήν και ίασις εις τα οστά,» λέγει το εδάφιο Παροιμίαι 16:24. Οι γυναίκες έχουν δημιουργηθή με τη συναισθηματική ανάγκη να τους δείχνουν οι άλλοι ότι τις επιθυμούν, τις χρειάζονται και τις εκτιμούν. Και δεν είναι ένδειξις θηλυπρεπείας ή αδυναμίας για ένα σύζυγο να το δείχνη αυτό.

Ο σύζυγος που αφήνει τη σύζυγο του να καταλάβη την αγάπη του γι’ αυτήν μ’ αυτά που λέει και κάνει, συνήθως έχει ως αποτέλεσμα να λαμβάνη ευνοϊκή ανταπόκρισι απ’ αυτήν. Οι περισσότερες φυσιολογικές γυναίκες ανταποκρίνονται με το να δείχνουν ακόμη πιο πολλή αγάπη και σεβασμό σ’ ένα τέτοιο σύζυγο. Είναι πιο πρόθυμες να ενεργούν προς όφελος του. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Επειδή ο Θεός δημιούργησε τις γυναίκες έτσι ώστε να φέρωνται με καλωσύνη, τρυφερότητα και αφοσίωσι. Όσο πιο πολύ ο άνδρας δείχνει την αγάπη του στη σύζυγό του, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν ν’ ανταποκριθή εκείνη ευνοϊκά. Και είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι όσο πιο πολύ ανταποκρίνεται εκείνη, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν για να θέλη ο σύζυγος να συνεχίση να ενδιαφέρεται γι’ αυτήν. Πράγματι, ‘θερίζει κανείς εκείνο που έσπειρε.’

Το «πρότυπο» που προμηθεύει η Γραφή για την κεφαλή της οικογενείας λέγει τα εξής: «Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκας σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον.»—1 Πέτρ. 3:7.

Πώς σεις ‘αποδίδετε τιμήν’ σε άλλα άτομα: Με το να λαμβάνετε υπ’ όψιν τις γνώμες τους, τις αρέσκειες και τις απαρέσκειές τους. Με το να τους δίδετε την εκλογή προτιμήσεως, όταν δεν πρόκειται περί σοβαρών θεμάτων. Με το να μην τους υποτιμάτε ή να τους φέρνετε σε δύσκολη θέσι είτε ιδιαιτέρως ή μπροστά σε άλλους. Πράγματι, με το να ενδιαφέρεσθε γι’ αυτούς και να τους το δείχνετε αυτό.

Αυτή η προσοχή πρέπει να επεκτείνεται και στη σεξουαλική πλευρά του γάμου. Όταν ο σύζυγος είναι στοργικός και διακριτικός θα διακρίνη ότι η σύζυγός του συνήθως ανταποκρίνεται περισσότερο. Η σύζυγος δεν πλάσθηκε για να εκπληρώση τις επιθυμίες ενός σκληρού, απαιτητικού, άπληστου συντρόφου, κι έτσι χάνει το σεβασμό της γι’ αυτό το είδος του ανδρός.

Όταν ο σύζυγος είναι το ορθό είδος κεφαλής, η σύζυγος του δεν θεωρεί βάρος την ηγεσία του. Αντιθέτως, θα τη θεωρή ανακούφισι από τα φορτία, τα οποία δεν επλάσθη να σηκώνη.

Όταν αι Γυναίκες Κάνουν το Μέρος Τους

Μια σύζυγος που κάνει το μέρος της, κάνει πολλά για να ενθαρρύνη τον σύζυγό της να είναι το ορθό είδος κεφαλής. Οι γυναίκες που ‘υποτάσσονται εις τους άνδρας αυτών’ εκπλήσσονται συχνά με τα αποτελέσματα.—Κολ. 3:18· Τίτον 2:4, 5.

Πώς μπορεί μια σύζυγος να υποτάσσεται στον άνδρα της; Μπορεί ν’ αρχίση να το κάνη αυτό με το να είναι πρόθυμη να δέχεται τον σύζυγό της ως τη θεόδοτη κεφαλή της οικογενείας. Πρέπει να αποφεύγη να τον συναγωνίζεται ή να καυγαδίζη συνεχώς μαζί του. Όταν εγείρωνται προβλήματα, μπορεί να ζητά τις υποδείξεις του και την καθοδηγία του. Αυτό δείχνει ότι αποβλέπει σ’ αυτόν για κατεύθυνσι και εκτιμά τις απόψεις του. Όταν εκείνος κάνη λάθη, εκείνη αποφεύγει να τον υποτιμά. Όταν δεν πρόκειται για σοβαρά ζητήματα, εκείνη δεν πρέπει να αντιτάσσεται στις αποφάσεις του. Και όταν εκείνος αρχίζη να δείχνη προθυμία ν’ αναλάβη την ηγεσία, η σύζυγος πρέπει να εκφράση την εκτίμησί της.

Μια σύζυγος που άρχισε να ενεργή κατ’ αυτό τον τρόπο, είπε τα εξής: «Δεν μπορώ να πιστέψω τη διαφορά. Πριν από λίγους μήνες ο σύζυγος μου κι εγώ βρισκόμασταν στα πρόθυρα του χωρισμού. Αλλά σήμερα ζούμε σαν να περνούμε πράγματι το ταξίδι του μέλιτος, και πολύ καλύτερα ακόμη.» Η δραστική αλλαγή προεκλήθη από την «υποτακτικότητα της συζύγου.»

Ως προς το καθήκον που έχει η σύζυγος να υποτάσσεται, το περιοδικό Η Ημέρα της Γυναίκας ανέφερε τα εξής: «Είναι μια φιλοσοφία του γάμου που έχει κερδίσει χιλιάδες αφοσιωμένους οπαδούς—τις γυναίκες που χαίρονται τόσο πολύ με τα αποτελέσματα» ώστε δεν στενοχωρούνται που ο σύζυγος είναι κεφαλή τους. Το προτιμούν αυτό, επειδή έχουν διαπιστώσει ότι ο σύζυγος συνήθως ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες της συζύγου, είναι πιο πρόθυμος να κάνη παραχωρήσεις προς όφελός της.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ακόμη κι όταν η σύζυγος προσπαθή εν μέρει να εκτελή το ρόλο της υποστηρίζοντας την ηγεσία του συζύγου, επέρχεται ένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα στον γάμο. Και όσο περισσότερο η σύζυγος προσαρμόζεται στον ρόλο για τον οποίο έχει σχεδιασθή, τόσο καλύτερα αποτελέσματα είναι πιθανόν να επιτευχθούν. Η αντίθετη ενέργεια δημιουργεί μόνο σύγκρουσι, όπως ακριβώς όταν κάποιος προσπαθή να οδηγήση αντίθετα σ’ ένα μονόδρομο.

Αντιμετωπίζοντας την Ατέλεια

Μια άλλη πραγματικότης που πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν είναι η ανθρώπινη ατέλεια. Όλοι έχομε γεννηθή με την τάσι να κάνωμε λάθη. «Εις πολλά πταίομεν άπαντες,» λέγει η Γραφή—Ιακ. 3:2· Ψαλμ. 51:5· Ρωμ. 5:12.

Όταν ο γαμήλιος σύντροφος αναγνωρίζη αυτή την πραγματικότητα από την αρχή του γάμου, τότε δεν θα απαιτή πράγματα που ο άλλος δεν μπορεί να δώση—τελειότητα. Αντιθέτως, θα παραβλέπουν ο ένας τα λάθη του άλλου. Επομένως, δεν θα αναμένουν τέλεια ευτυχία, επειδή οι ατελείς άνθρωποι δεν μπορούν να την παράγουν. Όπως έγραφε ο ψυχολόγος Λάρρυ Κας στο περιοδικό Πυργοδέσποινα του Καναδά:

«Μολονότι είμαι μέλος του κινήματος ‘ανθρωπίνου δυναμικού’ πρέπει να παραδεχθώ ότι εξοργίζομαι μ’ αυτό το κίνημα. Χωρίς να το θέλωμε, παρωδηγήσαμε πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν ότι μπορούν να αποκτήσουν ευτυχία κατά 99 και 44/100-τοις εκατό όταν, στην πραγματική ζωή φθάνης στο αποκορύφωμα της ευτυχίας στο 70 τοις εκατό.»

Φυσικά, ένας σύζυγος και μια σύζυγος πρέπει να προσπαθούν ν’ αποφεύγουν εκείνα που ερεθίζουν το άλλο μέλος. Παρ’ όλα αυτά, θα γίνωνται λάθη και μπορεί μάλιστα να γίνουν εμφανή μ’ ένα οδυνηρό τρόπο. Πώς μπορούν αυτά τα λάθη να αντιμετωπισθούν; Μήπως με το να κάνετε τη ‘μύγα βόδι’; Όχι, η συμβουλή που δίδει η Γραφή είναι η εξής: «Ή αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (1 Πέτρ. 4:8) Η αγάπη δεν εκθέτει τα λάθη ούτε τα υπενθυμίζει. Λέγει, στην πραγματικότητα, ‘Ναι, έκανες λάθος. Αλλά κι εγώ σφάλλω μερικές φορές. Έτσι, παραβλέπω τα λάθη σου, και θέλω και συ να κάνης το ίδιο με τα δικά μου λάθη.’

Όταν οι γαμήλιοι σύντροφοι δεν προσπαθούν να προσποιούνται ότι είναι τέλειοι, ή αλάνθαστοι, δεν θα προσπαθούν να κερδίσουν σε κάθε λογομαχία για μερικές διαφορές. Ένα άτομο μπορεί να κερδίσει μια λογομαχία, αλλά να χάση τον πόλεμο, σαν να λέγαμε. Σκοπός στον γάμο είναι να λύονται τα προβλήματα, και όχι να κερδίζωνται οι λογομαχίες.

Όταν τα ζεύγη είναι πρόθυμα να παραδεχθούν τα λάθη τους και προσπαθούν να τα διορθώσουν με ταπεινοφροσύνη, πάρα πολλές λογομαχίες και στενοχώριες μπορούν ν’ αποφευχθούν. Όπως είπε μια γυναίκα:

«Καταβάλλω σκληρές προσπάθειες για να κάνω αυτό τον γάμο να επιτύχη. Αποφεύγω να εξερεθίζω τον σύζυγό μου. Προσπαθώ να μην είμαι ιδιοτελής και να υπολογίζω την άποψί του. Είμαι πρόθυμη να συμβιβάζωμαι. Το να κερδίζω σε κάθε λογομαχία, να γίνεται το δικό μου, δεν είναι και τόσο σπουδαίο. Λαμβάνομε υπ’ όψιν ο ένας τον άλλον.»

Ελεύθερη Εκλογή

Το να λαμβάνετε υπ’ όψιν αυτό τον παράγοντα είναι ζωτικό και για έναν άλλο λόγο. Επειδή ο Θεός μάς δημιούργησε ως ελεύθερους ηθικούς παράγοντες. Δηλαδή, ο Θεός μάς επιτρέπει ν’ ασκούμε ποικίλη ελευθερία εκλογής μέσα στα πλαίσια των δικαίων νόμων και αρχών του.

Επομένως, δεν πρέπει ν’ αναμένωμε από δύο άσχετους ανθρώπους να έχουν τις ίδιες ακριβώς απόψεις, αρέσκειες και απαρέσκειες. Με το να παραβλέπονται οι διαφορές, δεν θα επέρχεται απογοήτευσις ή στενοχώρια όταν το ένα μέλος δεν έχη την ίδια ακριβώς προτίμησι με το άλλο.

Παραδείγματος χάριν, η σύζυγος μπορεί να έχη ωρισμένες προτιμήσεις ως προς τη διακόσμησι του σπιτιού, που διαφέρουν από τις προτιμήσεις του συζύγου. Αλλ’ επειδή η γυναίκα πλάσθηκε με μια μεγαλύτερη γενικά ικανότητα σ’ αυτό τον τομέα, ο συνετός σύζυγος της δίδει το δικαίωμα εκλογής σ’ αυτά τα πράγματα. Ομοίως, οι προτιμήσεις του συζύγου δεν είναι πάντοτε οι ίδιες με της συζύγου του. Εκείνη πρέπει να τις δέχεται, ιδιαίτερα σε τομείς όπου εκείνος είναι περισσότερο εξοικειωμένος, όπως στην ηγεσία, όταν πρόκειται να κάνουν μεγάλες αγορές, ή ως προς τον τόπο κατοικίας και εργασίας.

Αλλά τι μπορεί να γίνη αν υπάρχουν διαφορές σε τομείς όπου, πράγματι, και οι δύο έχουν «δίκιο» στις επιθυμίες τους, όπως στην εκλογή τροφής; Γιατί, λοιπόν, να μη φτιάξετε το ένα είδος τροφής τη μια μέρα, και το άλλο είδος την άλλη μέρα; Ή λίγο και απ’ τα δύο την ίδια μέρα; Μ’ αυτό τον τρόπο λαμβάνονται υπ’ όψιν και οι δύο προτιμήσεις, και δεν παραμερίζεται η ατομικότης.

Το να λαμβάνη υπ’ όψιν ο ένας τα αισθήματα του άλλου μ’ αυτό τον τρόπο εναρμονίζεται με τις αρχές της Γραφής, επειδή «η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί . . . δεν ζητεί τα εαυτής.» (1 Κορ. 13:4, 5) Έτσι, οι γαμήλιοι σύντροφοι πρέπει ν’ ακολουθούν την αρχή «μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.»—Φιλιππ. 2:4.

Ωστόσο, πιθανόν να δημιουργηθούν προβλήματα σ’ ένα γάμο που είναι πολύ δύσκολο να λυθούν. Και οι δύο σύζυγοι μπορεί να τρέφουν έντονα αισθήματα γι’ αυτά και να θέλουν να τα λύσουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ακόμη και όταν εφαρμοσθούν όλες οι προαναφερθείσες αρχές, τι θα συμβή όταν συνεχίζη να υπάρχη ασυμβίβαστη διαφορά; Τότε η Γραφική αρχή είναι: «Αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα.» (Εφεσ. 5:24) Με άλλα λόγια εκεί που πρόκειται να ληφθή μια τελική απόφασις, η σύζυγος που εμμένει στην άποψι του Θεού, πρέπει ν’ αφήση το σύζυγό της να λάβη αυτή την τελική απόφασι, υπό τον όρο ότι δεν θα της ζητήση να παραβή τους νόμους του Θεού. Είναι αλήθεια ότι εκείνος μπορεί να λάβη μια εσφαλμένη απόφασι. Αλλά το ίδιο θα μπορούσε να συμβή και σ’ εκείνη. Όπως κι αν έχη το πράγμα, η ευθύνη της λήψεως τέτοιων τελικών αποφάσεων βαρύνει τον σύζυγο.

Ωστόσο, τις πιο πολλές φορές, μια στοργική, υποτακτική σύζυγος θα διαπιστώση, χωρίς αμφιβολία, ότι ο σύζυγός της θα λάβη υπ’ όψι του τις προτιμήσεις της. Επομένως, εκείνες τις φορές που ο σύζυγος ασκεί το δικαίωμα να κάνη μια τελική εκλογή διαφορετική από τις προτιμήσεις της συζύγου του, η σύζυγος πρέπει να συνεργασθή μαζί του.

Ισχυρά Βοηθήματα

Συχνά αυτό που πραγματικά ευθύνεται για τα γαμήλια προβλήματα έχει σχέσι με τον μάταιο και ανικανοποίητο κόσμο που ζούμε. Ωστόσο, όταν ένα άτομο γνωρίζη ποιος είναι ο σκοπός του Θεού, πολλές απ’ αυτές τις απογοητεύσεις εξαφανίζονται.

Η Γραφή περιγράφει τη γενεά μας ως τις ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του παρόντος συστήματος. Τονίζει ότι η εποχή αυτή, με τους ‘κακούς καιρούς’ της, σύντομα θα τελειώση. (2 Τιμ. 3:1) Έπειτα, ο Θεός θ’ αντικαταστήση αυτό το διεφθαρμένο σύστημα με μια δίκαιη νέα τάξι που ο ίδιος θα φτιάξη. (2 Πέτρ. 3:13) Σ’ αυτή τη νέα τάξι, οι άνθρωποι θα έχουν ευκαιρίες για ζωή και ευτυχία που τώρα μόνο να ονειρευθούμε μπορούμε. Πράγματι, «ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει, εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:17.

Όπως λέγει η Γραφή, εκείνοι που δεν έχουν αυτή τη γνώσι για το μέλλον ‘αποψυχούν εκ του φόβου’ λόγω του ότι οι συνθήκες χειροτερεύουν. Αλλ’ εκείνοι που ενισχύονται με την ακριβή γνώσι των σκοπών του Θεού ‘ανακύπτουν και σηκώνουν τας κεφαλάς των, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς των.’ (Λουκ. 21:25-28) Αυτή η άποψις έχει βελτιώσει τρομακτικά τους γάμους των ευσεβών ανθρώπων.

Επίσης, οι γαμήλιοι σύντροφοι που στρέφονται στον Θεό για κατεύθυνσι μπορούν ν’ αναμένουν και κάτι άλλο. Η Γραφή λέγει ότι ο Θεός «έκαμε τοιαύτα εις τους επικαλουμένους αυτόν.» (Ησ. 64:4) Η ισχυρή ενεργός δύναμις του Θεού, η δύναμις που δημιούργησε αυτό το επιβλητικό σύμπαν, θα ενεργήση και υπέρ αυτών.

Επομένως, μπορούν να έχουν μια «υπερβολή της δυνάμεως» που θα τους βοηθήση στον έγγαμο βίο τους. (2 Κορ. 4:7) Και τι μπορεί να προσφέρη η ενεργός δύναμις του Θεού, ή το άγιον πνεύμα, σε επιδεκτικά ζεύγη: «Ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Τι καταπληκτική σειρά θετικών ιδιοτήτων, που εργάζονται για την ευτυχία ενός γάμου!

Μπορείτε να καταλάβετε, λοιπόν, γιατί οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι ο πρωτουργός του γάμου, ο οποίος άφησε τους νόμους του και τις αρχές του ως οδηγό τους, και οι οποίοι λαμβάνουν βοήθεια απ’ αυτόν, έχουν τους πιο ευτυχείς και αποδοτικούς γάμους, κατά το δυνατόν, σήμερα.

Όχι ο γάμος δεν πρόκειται να παύση να υπάρχη! Εκείνο που βαίνει προς το τέλος του είναι αυτός ο παρών μη ικανοποιητικός κόσμος με τις εξευτελιστικές ιδέες του για τον γάμο. Εντός ολίγου έρχεται μια νέα τάξις που ο ίδιος ο Θεός δημιουργεί. Και επειδή ο Θεός δημιούργησε τον γάμο, μπορούμε να είμεθα πεπεισμένοι ότι ο σκοπός του γι’ αυτόν θα πραγματοποιηθή πλήρως, και τώρα και τότε.

Επομένως, όταν πρόκειται για το ζήτημα του γάμου, μπορούμε να εκλέξωμε. Μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε τους διεφθαρμένους κανόνες αυτού του κόσμου και να θερίσωμε τους πικρούς καρπούς του. Ή, μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε τους κανόνες του Δημιουργού μας και να θερίσωμε τα οφέλη μιας ευτυχούς έγγαμης ζωής τώρα και μεγαλύτερη ακόμη ευτυχία στο μέλλον.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]

Κάνετε σεις το μέρος σας για να γίνη ο γάμος σας ευτυχισμένος;

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Ναι, ο γάμος μπορεί να διατηρηθή και να ευτυχήση αν . . .

. . . Σέβεσθε το πρότυπο του Θεού για τον γάμο

. . . Δέχεσθε τους ατομικούς ρόλους

. . . Συνεργάζεσθε και δεν συναγωνίζεσθε

. . . Παραβλέπετε ατέλειες

. . . Επιτρέπετε την ατομική εκλογή

. . . Βαδίζετε ενωμένοι έχοντας προ οφθαλμών την επικείμενη ελπίδα