Είναι η Παγκόσμια Ενότης Τελικά Δυνατή;
ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
ΠΟΛΕΜΟΣ
ΕΓΚΛΗΜΑ
ΜΙΣΟΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ενότης! Τι ευλογία θα ήταν για το ανθρώπινο γένος! Αλλά υπάρχει τίποτε που να δείχνη ότι αυτή η ενότης δεν είναι απλώς ένα ουτοπικό όνειρο; Ή μήπως τελικά αυτή η ενότης θα γίνη πραγματικότης;
Αν κάνατε ποτέ ένα μεγάλο και μακρυνό ταξίδι, μπορεί ν’ αντιληφθήκατε πόσο δύσκολο είναι να κρατήση κανείς τα οικονομικά του σε τάξι. Πιθανόν αντιμετωπίσατε την πρόκλησι να μετατρέψετε τα Ιαπωνικά γιεν σε Γερμανικά μάρκα, έπειτα σε Ιταλικές λίρες, μετά σε Αγγλικές λίρες ή ίσως σε Αμερικανικά δολλάρια, προσπαθώντας συνεχώς να υπολογίσετε τι θα κοστίση «σε πραγματικά χρήματα» αυτό ή εκείνο. Συνεπώς, χωρίς αμφιβολία, αντιλαμβάνεσθε το πλεονέκτημα που η παγκόσμια ενότης θα μπορούσε να φέρη σ’ ένα τέτοιο μικρό ζήτημα, όπως το κοινό νόμισμα.
Ή, τι μπορεί να λεχθή για τους ατέλειωτους ελέγχους διαβατηρίων και τελωνείου; Τι μπελάς και τι χάσιμο χρόνου! Κι αυτά, επίσης, θα σταματούσαν αν η παγκόσμια ενότης γινόταν πραγματικότης. Δεν θα ακούγατε πια τη φράσι: «Ανοίγετε τις αποσκευές σας, παρακαλώ; Πόσο καιρό σχεδιάζετε να μείνετε; Πού;» και μερικές φορές ακόμη και, «Γιατί;»—σχεδόν σαν να ήσαστε πραγματικά ανεπιθύμητος.
Φυσικά, αυτές είναι πολύ μικρές δυσχέρειες όταν συγκριθούν με τα πραγματικά ΜΕΓΑΛΑ προβλήματα που η παγκόσμια ενότης θα έλυνε. Θα έλειπαν οι πολιτικές διαφορές, η τάσις εξευρέσεως σφαλμάτων και οι ύβρεις που τόσο συχνά οδηγούν σε εμπορικά «εμπάργκο», σε νομισματικούς περιορισμούς, σε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων και, μερικές φορές, ακόμη και σε πόλεμο, με όλες τις αθλιότητες και τα παθήματα που επέρχονται μ’ αυτόν τον τρόπο.
Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να λύσουν τις πολιτικές διαφορές τους, σκεφθήτε πόσο τεράστια ποσά χρημάτων, που τώρα προορίζονται για εθνική άμυνα, θα μπορούσαν αμέσως να γίνουν διαθέσιμα! Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να προσφέρουν στο κάθε άτομο αξιοπρεπή κατοικία καθώς και αξιοπρεπείς εργασίες και ευχάριστες συνθήκες εργασίας. Θα μπορούσαν να κάνουν τις ερημωμένες περιοχές κατοικήσιμες, να φτιάξουν δρόμους και νοσοκομεία, και να βελτιώσουν το εκπαιδευτικό σύστημα. Πράγματι, ο κατάλογος των δυνατοτήτων είναι σχεδόν ατελείωτος!
Έχοντας υπ’ όψι τα οφέλη που μπορούν να προέλθουν από την ενότητα, εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται γιατί έχουν γίνει, επανειλημμένες προσπάθειες για την επίτευξι αυτής της ενότητας. Μερικές απ’ αυτές τις προσπάθειες έχουν επιτύχει σε μικρή κλίμακα. Ομάδες ανθρώπων έχουν ενωθή, σχηματίζοντας ισχυρά έθνη. Σκεφθήτε, παραδείγματος χάριν, την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τη Βρεταννική Αυτοκρατορία, ή, πιο πρόσφατα, την Ένωσι Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
Άλλες προσπάθειες, μολονότι δεν αποσκοπούσαν κατ’ ανάγκη σε πολιτική ολοκλήρωση επέφεραν ωστόσο πρόοδο στην ενότητα σκέψεως και ενεργείας, ανάμεσα σε ομάδες εθνών. Η Κοινωνία των Αραβικών Κρατών είναι ένα παράδειγμα, όπως και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.
Εν τούτοις, μερικοί θεωρούν την παγκόσμια ενότητα καθαρή Ουτοπία. Τονίζουν μάλιστα ότι ακόμη και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και η Βρεταννική Αυτοκρατορία κατέρρευσαν με τον καιρό. Ακόμη και σταθερές ομοσπονδιακές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η κυβέρνησις του Καναδά, η οποία ανησυχεί ότι το Κεμπέκ θα μπορούσε να αποσπασθή από την υπόλοιπη χώρα.
Έτσι, μολονότι η παγκόσμια ενότης είναι επιθυμητή, φαίνεται να υπάρχουν εναντίον της ισχυρά υπόγεια ρεύματα. Ο Άμπα Έμπαν, πρώην υπουργός εξωτερικών του Ισραήλ, είπε κάποτε τα εξής: «Ένα παράδοξο των καιρών μας είναι ότι ο πολλαπλασιασμός μικρών εθνών—κρατών συμβαδίζει με την αναζήτησι πλατύτερων μορφών ολοκληρώσεως, όπως αποδείχθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, τον Οργανισμό Αμερικανικών Πολιτειών και τον Οργανισμό Αφρικανικής Ενότητος.» Τα 14 χρόνια που πέρασαν από τότε που ελέχθησαν αυτά τα λόγια, συνέβαλαν στην επαλήθευσί τους, αφού στη διάρκεια αυτής της περιόδου πολλά νέα έθνη ήλθαν σε ύπαρξι: Η Αγγόλα, το Μπανγκλαντές και η Μποτσουάνα, για ν’ αναφέρωμε μόνο τρία. Τώρα, 150 έθνη είναι μέλη των Ηνωμένων Εθνών, περισσότερα από κάθε άλλη φορά.
Έχοντας υπ’ όψιν αυτή την ισχυρή τάσι προς τον εθνικισμό, μπορούμε να μιλήσωμε ρεαλιστικά για παγκόσμια ενότητα; Ναι, μπορούμε. Πιστεύομε ότι η παγκόσμια ενότης είναι, όχι μόνο επιθυμητή και δυνατή, αλλά και αναπόφευκτη! Και έχομε την πεποίθησι ότι θα φέρη οφέλη τα οποία ο άνθρωπος σήμερα δεν μπορεί ούτε καν να ονειρευθή.
Αλλά εξακολουθεί να παραμένη το ερώτημα: Πώς θα επιτευχθή; Οι Δυτικο-Ευρωπαίοι ίσως να θεωρούν την πρόοδο του σχεδίου «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» ως ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνσι. Θα μπορούσε αυτό, αν πραγματοποιείτο, να αποδειχθή ότι είναι η μεγάλη αρχή; Θα μπορούσε αυτό τελικά να κάνη δυνατή την παγκόσμια ενότητα; Ας δούμε τις αποδείξεις.