Έχουν η Αστυνομία ή τα Δικαστήρια την Απάντησι;
ΕΝΑ πράγμα είναι να γνωρίζετε ότι η οικογενειακή βία είναι πολύ διαδεδομένη, κι άλλο πράγμα είναι ν’ αποφύγετε να γίνετε μέρος της. Ένα πράγμα είναι να μάθετε μερικές αιτίες που βρίσκονται πίσω απ’ αυτήν κι άλλο πράγμα είναι να ξέρετε πώς να αντιμετωπίζετε την οικογενειακή βία ή να την προλάβετε στο δικό σας σπίτι.
Εκείνοι που δεν έχουν ζήσει σε βίαιο σπίτι, μπορεί αμέσως να πουν ότι η λύσις είναι απλώς να καλέσουν την αστυνομία ή, αν είναι ανάγκη, να πάρουν απλώς διαζύγιο. Αλλά είναι το ζήτημα τόσο απλό;
Πολλές κακοποιημένες γυναίκες (ή άνδρες) εν γνώσει τους προτιμούν να μένουν μαζί με τον γαμήλιο σύντροφό τους παρά τις κτηνωδίες του. Γιατί; Για μερικούς, η αιτία είναι τα παιδιά, επειδή πιστεύουν ότι το βίαιο σπίτι είναι καλύτερο από το διαλυμένο. Άλλοι φοβούνται ότι θα χάσουν ένα σεξουαλικό σύντροφο και θα ζήσουν σ’ όλη τους τη ζωή μόνοι. Ο φόβος της μετέπειτα εκδικήσεως εμποδίζει πολλούς. Μερικές κακοποιημένες γυναίκες έχουν μια αρρωστημένη αγάπη για τους συζύγους τους, η οποία ενισχύεται από την ελπίδα ότι θα αλλάξουν. Και πολλές καταλαμβάνονται από την ανησυχία ότι δεν θα μπορούσαν να συντηρήσουν τον εαυτό τους.
Η Σούζαν είναι ένα παράδειγμα. Ήταν 18 ετών όταν παντρεύθηκε τον Άλεξ. Λίγο καιρό μετά τον γάμο τους, ήλθε στην επιφάνεια ο βίαιος χαρακτήρας του. «Με διέταζε συνέχεια,» λέγει η Σούζαν. «Δεν ανεχόταν καμμιά επίκρισι, ιδιαίτερα όταν έπινε, πράγμα που συνέβαινε τα περισσότερα βράδυα. Περίμενε από μένα να μαγειρεύω, να καθαρίζω, να φροντίζω τα παιδιά, να έχω σεξουαλικές σχέσεις μαζί του, να κάνω οτιδήποτε επιθυμούσε όταν το επιθυμούσε. Στην πραγματικότητα, η ζωή μου έμοιαζε με φυλακή . . . Με χτυπούσε και με τραυμάτιζε αν δεν υπήκουα σ’ αυτόν.» Γιατί δεν τον άφηνε; «Τον αγαπούσα πραγματικά. Πίστευα ότι θ’ άλλαζε . . . Αργότερα όταν τελικά ξύπνησα και κατάλαβα ότι ποτέ δεν θα αλλάξη, δεν είχα ούτε πού να πάω ούτε χρήματα για να φύγω.»
Οι κακοποιημένες γυναίκες συχνά τηλεφωνούν στην αστυνομία. Εν τούτοις, όταν έρχεται η αστυνομία, συνήθως το μόνο που μπορεί να κάνη είναι να σταματήση τον καυγά. Πώς μπορούν, σε 20 λεπτά περίπου, να αλλάξουν τη βασική κατάστασι του σπιτιού; Εν συνεχεία η σύζυγος μπορεί να ζητήση από το δικαστήριο να εκδώση ένα ένταλμα προστασίας ή εγγυήσεις ειρήνης. Πολλές κακοποιημένες γυναίκες απειλούν να το κάνουν αυτό, αλλά δεν το κάνουν. Αν όμως το κάνουν αυτό, μερικές φορές ο βίαιος σύζυγος γίνεται διστακτικός, κατανοώντας ότι: ‘Αν την χτυπήσω πάλι, θα μπορούσαν να με κλείσουν στη φυλακή.’
Αφού δοκιμάσουν τέτοιες μεθόδους προστασίας (ή ακόμη και χωρίς να προσπαθήσουν) μερικοί κακοποιημένοι σύζυγοι κάνουν αίτησι για νόμιμο χωρισμό ή διαζύγιο. Σε μια έρευνα στο Κλήβελαντ στο Οχάιο, το 36 τοις εκατό των γυναικών ανέφεραν τη σωματική κακοποίησι ως αιτία του διαζυγίου. Εν τούτοις, η Κυρία Αϊλήν Μακ, επόπτρια στο Οικογενειακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης αυτών που τίθενται υπό αστυνομική επιτήρησι, σχολίασε τα εξής για ανδρόγυνα με βίαιους γάμους:
«Αν σύρετε τους ανθρώπους στο δικαστήριο, τους κάνετε μεγάλο κακό. Η λύσις δεν είναι να διαλύετε τις οικογένειες, αλλά να κάνετε τα μέλη τους να συζητήσουν τα θέμα και πάλι.»
Επίσης, τι θα λεχθή για τον Χριστιανό που κακοποιείται, κι ωστόσο γνωρίζει ότι ο Λόγος του Θεού δεν ενθαρρύνει το διαζύγιο; Ο Ιησούς είπε ότι η μόνη βάσις για διαζύγιο, που αφήνει γραφικώς ελεύθερο το άτομο να ξανανυμφευθή, είναι η πορνεία (μοιχεία) από μέρους του γαμηλίου συντρόφου. (Ματθ. 19:9· Μαλ. 2:10-16) Και ο απόστολος Παύλος προέτρεψε τους Χριστιανούς να παραμένουν με τους άπιστους συζύγους των, με την ελπίδα να τους σώσουν.—1 Κορ. 7:12-16.
Αυτή η συμβουλή μπορεί να σταθμισθή στο φως του ότι ο Θεός σαφώς αποδοκιμάζει τις βιαιότητες και τον άγριο θυμό. «Τον αγαπώντα την αδικίαν [βίαν, ΜΝΚ],» λέγει ο Ψαλμός 11:5 «μισεί η ψυχή αυτού.» Η Αγία Γραφή κατατάσσει την έριδα, τον θυμό και τις μάχες στα «έργα της σαρκός» που μπορούν να αποκλείσουν κάποιον από τη βασιλεία του Θεού.—Γαλ. 5:19-21· Ματθ. 5:22.
Ευνόητα, λοιπόν, ο Παύλος έγραψε: «Γυνή ήτις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συγκατανεύει να συνοική μετ’ αυτής, ας μη αφίνη αυτόν.» (1 Κορ. 7:13) Πολλές γυναίκες αναρωτιούνται: ‘Δείχνει η βίαιη συμπεριφορά του συζύγου προς τη σύζυγό του ότι «συγκατανεύει» εκείνος να ζη μαζί της;’ Μερικές Χριστιανές, που έχουν πέσει θύματα κακομεταχειρίσεως, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, Όχι. Και προχώρησαν για να ζητήσουν προστασία μέσω ενός νομικού διαζυγίου, με τη γνώσι ότι δεν απέκτησαν γραφική ελευθερία να ξανανυμφευθούν.
Μήπως Υπάρχει Άλλη Λύσις;
Όπως παρατηρήσαμε, μερικοί σύζυγοι που υπέστησαν κακομεταχείρισι πιστεύουν ότι έχουν λόγους που τους εξαναγκάζουν να προσπαθήσουν να παραμείνουν με τους συντρόφους τους. Ιδιαίτερα όταν υπάρχουν μικρά παιδιά, μερικές Χριστιανές γυναίκες διστάζουν να ζητήσουν νόμιμο χωρισμό ή διαζύγιο από τους βίαιους άπιστους συζύγους. Προτίμησαν να διακρατήσουν την ευκαιρία που είχαν να διδάξουν στα παιδιά τις ζωοπάροχες Γραφικές αλήθειες. Συνεπώς, εγείρεται το εύλογο ερώτημα, Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος για την αντιμετώπισι των οικογενειακών βιαιοτήτων; Αυτό το ερώτημα εγείρεται, επίσης, σε οποιονδήποτε γάμο όπου και οι δύο σύζυγοι είναι ένοχοι βιαίων εκρήξεων. Μπορούν να γίνουν αλλαγές και να υπερνικηθούν οι βιαιότητες;