Τι Μπορεί να Γίνη για τις Βιαιότητες στο Σπίτι;

ΠΟΙΟΣ θα μπορούσε να αρνηθή ότι η βία στο σπίτι, αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα που αξίζει άμεση προσοχή; Αλλά από πρακτική άποψι, τι μπορεί να γίνη όταν μια οικογένεια πλήττεται από βία;

Πρώτα απ’ όλα, ποιο συναίσθημα συσχετίζετε σεις με τη βία στο σπίτι; Μήπως τον θυμό; Σε λίγους σχετικά γάμους η βία που επικρατεί οφείλεται στο ότι ο ένας σύντροφος χαίρεται να δείχνη σκληρότητα και να προκαλή πόνο. Αντιθέτως, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι βιαιότητες στο σπίτι είναι αποτέλεσμα ανεξέλεγκτου θυμού, σαν τον θυμό που προέρχεται από εναντίωσι, ζήλεια, μοναξιά, ή ανασφάλεια.

Προηγουμένως, είδαμε ότι όλοι μας έχομε κληρονομήσει την αμαρτία και την ατέλεια. (Ρωμ. 5:12) Η έλλειψις πλήρους ελέγχου των συναισθημάτων μας είναι ένα θλιβερό αποτέλεσμα. Ποιος, λοιπόν από μας δεν έχει θυμώσει τόσο, ώστε να πη ή να κάνη κάτι που αργότερα το μετάνοιωσε; Η Αγία Γραφή περιέχει πολλές αφηγήσεις για δούλους του Ιεχωβά Θεού που έδειξαν αυτή την αδυναμία.—Γεν. 34:1-31· 49:5-7· Ιωνάς 4:1, 9.

Πρέπει, λοιπόν, ν’ αναμένωμε ότι, σε μια σχέσι τόσο στενή όσο η οικογενειακή, ποτέ δεν θα εμφανισθή ο θυμός; Ειλικρινά, όχι. Ακόμα κι όταν πρόκειται μόνο για αγανάκτησι επειδή κάποιο άλλο ατελές μέλος της οικογενείας δεν έκανε εκείνο που είναι ορθό, συνετό ή στοργικό, μερικές φορές μπορεί να εξαφθή ο θυμός. (Παράβαλε με 1 Σαμουήλ 20:34· Ιώβ 32:3.) Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή ρεαλιστικά συμβουλεύει τους Χριστιανούς: «Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε· ο ήλιος ας μη δύη επί τον παροργισμόν σας.»—Εφεσ. 4:26.

Όταν θυμώνετε, όμως, πρέπει ν’ αφήνετε ελεύθερο τον θυμό σας ως το σημείο της «επιθετικότητος»; Ίσως αυτό να είναι εκείνο που διαβάσατε ή σας έχουν πει. Παραδείγματος χάριν, ο ψυχολόγος Τζωρτζ Μπαχ έγραψε τα εξής:

«Ο προφορικός διαπληκτισμός μεταξύ των συζύγων είναι . . . εξαιρετικά επιθυμητός. Τα ζευγάρια που διαπληκτίζονται είναι εκείνα που εξακολουθούν να ζουν μαζί—υπό τον όρο να ξέρουν πώς να μάχονται κατάλληλα.»—Ο Στενός Εχθρός.

Ωστόσο, απ’ αυτά που έχετε δει στη ζωή, συνιστάται πραγματικά η έξαψις οργής με ωργισμένα λόγια; Σύμφωνα με μια μελέτη που έκανε ο Δρ. Μάρρευ Α. Στράους, καθηγητής της οικογενειακής κοινωνιολογίας, δεν συνιστάται. Αυτός διαπίστωσε ότι:

«Η επιθετικότης μεταξύ των συζύγων δεν είναι μόνο σχεδόν ανώφελη στον χειρισμό οικογενειακών συμπλοκών, αλλά μπορεί επίσης να γίνη ‘μια επικίνδυνη υπεραπλούστευσις, η οποία θα μπορούσε να φέρη δυστυχία στη ζωή εκατομμυρίων ατόμων.’ . . . Και οι γυναίκες και οι άνδρες σύζυγοι, σχεδόν πάντοτε ανταποκρίνονται στις σκληρές και εχθρικές δηλώσεις με δηλώσεις της ίδιας διαθέσεως.»

Μοιάζει με μια ανεξέλεγκτη αλυσίδα πυρηνικών αντιδράσεων που δημιουργούνται σε μια έκρηξι. Ο Δρ Στράους κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:

«Τα ζεύγη που χρησιμοποιούν πολλή προφορική βία, έχουν πολύ λίγες πιθανότητες να σταματήσουν να χρησιμοποιούν και σωματική βία επίσης. . . . Σιγά-σιγά γίνεται πολύ εύκολο, λέγει, να προχωρήση κανείς από την προφορική κακομεταχείρισι του συντρόφου στη σωματική κακομεταχείρισι.»—ΜακΚωλλ’ς, Οκτώβριος 1975.

Συνεπώς, άσχετα με τις διάφορες ψυχολογικές θεωρίες που είναι της μόδας, η πραγματική ανθρώπινη πείρα μάς αποδεικνύει τη σοφία της συμβουλής του Θεού για τον έλεγχο του θυμού: «Ο θυμώδης άνθρωπος εξάπτει έριδα, και ο οργίλος άνθρωπος πληθύνει ανομίας.» «Όστις δεν κρατεί το πνεύμα αυτού είναι ως πόλις κατηδαφισμένη και ατείχιστος [χωρίς προστασία].» «Παύσον από θυμού και άφες την οργήν· μηδόλως αγανάκτει, ώστε να πράττης πονηρά.» (Παροιμ. 29:22· 25:28· Ψαλμ. 37:8) Κάθε άνθρωπος που εκδηλώνει βία στο σπίτι, μπορεί να βοηθήση τον εαυτό του και την οικογένειά του, μελετώντας και εφαρμόζοντας πρόθυμα τις συμβουλές του Θεού σχετικά με τον θυμό και την εγκράτεια.a

«Ναι,» θα πουν πολλοί, «αλλά τι μπορείς να κάνης όταν θυμώνης πραγματικά με τον ή την σύζυγό σου;» Εδώ υπάρχει μια δυνατότης. Τι θα λέγατε αν περιμένατε 60 δευτερόλεπτα—ναι, μετρώντας αργά μέχρι το 60 (ή και περισσότερο ακόμα); Αν καταφέρετε ν’ αναβάλετε τον θυμό σας, θα έχετε λιγώτερες πιθανότητες να εκραγήτε ή να φθάσετε στο χείλος της εκρήξεως. Επίσης, σκεφθήτε την εξής θεία συμβουλή: «Όστις αρχίζει φιλονεικία, είναι ως ο εκφράττων ύδατα· όθεν παύσον από της φιλονεικίας πριν εξαφθή.» Όχι ότι αυτό σημαίνει να εγκαταλείψετε τον σύντροφό σας. Αλλά όταν εξάπτεσθε, ή θυμώνετε, έχετε προσπαθήσει να βρήτε κάποια πρόφασι να φύγετε για λίγο, να πάτε σ’ ένα άλλο δωμάτιο ή γύρω στο τετράγωνο, για να ηρεμήσετε; Αυτή η ιδέα είναι ιδιαίτερα καλή για τον σύζυγο όταν η φαινομενική απερισκεψία, «στρυφνότης» ή η απώλεια έλεγχου της συζύγου του μπορεί να μην είναι κάτι εσκεμμένο. Ίσως να είναι μόνο μια παροδική εκδήλωσις ορμονικών μεταβολών που τη δυσκολεύει να ελέγχη τα αισθήματά της.—Παροιμ. 17:14· 19:11.

Αν, αφ’ ετέρου, ο σύντροφός σας είναι εκείνος που δίνει λαβή για έξαψι ή ωργισμένα λόγια, τι μπορείτε να κάνετε; Υπάρχει σοφία στην εξής δήλωσι: «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν.» (Παροιμ. 15:1) Δεν θα μπορούσε αυτό να έχη βοηθήσει στην περίπτωσι του αγοριού που αναφέρεται στη σελίδα 6; Ασφαλώς δεν είναι κάτι εύκολο. Αλλά πόσο καλύτερο και πιο πρακτικό είναι ν’ απαντά κανείς με πραότητα παρά ν’ αποκρίνεται μ’ ένα τρόπο που μπορεί να οδηγήση, ή ίσως έχει οδηγήσει, σε οικογενειακές βιαιότητες! Αξίζει να σημειωθή ότι τα άρθρο που αναφέρθηκε προηγουμένως, αφού αναφέρει τη διαπίστωσι του Δρος Στράους ότι η βίαιη ανταπόκρισις ωδήγησε τους συντρόφους σε περισσότερη βία, πρόσθετε τα εξής: «Μόνο οι ευγενικές, συνετές και στοργικές λέξεις είχαν σαν αποτέλεσμα συμβιβαστικές απαντήσεις.»

Μπορεί να Επιτύχη!

Οι ανωτέρω Γραφικές υποδείξεις δεν είναι απλή θεωρία για την επίλυσι των οικογενειακών βιαιοτήτων. Είχαν επιτυχία σε πολυάριθμες περιπτώσεις. Παραδείγματος χάριν, ο Τομ από το Σινσιννάτι του Οχάιο, ήταν ένας άνθρωπος με βίαιο χαρακτήρα. Διαβάστε την ιστορία του:

«Χτυπούσα ωργισμένος τη γροθιά μου στον τοίχο τόσες πολλές φορές, που, τελικά, σημάδεψα πού υπήρχαν καρφιά στον τοίχο, για να μη ξανατραυματίσω το χέρι μου.» Τα Σαββατοκύριακα συχνά μεθούσε. Κάποτε, αφού αυτός και η σύζυγός του είχαν ένα ασυνήθιστα δυνατό καυγά λόγω μέθης, εκείνος αποφάσισε να δη αν ο Θεός θα βοηθούσε. Για λίγο διάστημα πήγαινε τακτικά στη Μεθοδιστική Εκκλησία. Αργότερα αφού προσευχήθηκε θερμά μια μέρα, δυο Μάρτυρες του Ιεχωβά τον πλησίασαν καθώς εργαζόταν έξω από το σπίτι. Για ένα διάστημα, μελετούσε την Αγία Γραφή μαζί τους και προσπαθούσε να την εφαρμόση. Η σύζυγός του μερικές φορές τον κορόιδευε και έσχιζε ακόμη και τα Γραφικά έντυπά του. Αλλ’ εκείνος δεν αντιδρούσε με οργή και βία. Λέγει τα εξής: «Η αλήθεια πράγματι έκανε μεγάλες αλλαγές σε μένα. ΠΟΤΕ δεν ήμουν τόσο ήρεμος και τόσο ευγενικός προς τη σύζυγό μου.»

Άλλα Βήματα

Η εφαρμογή των συμβουλών του Θεού σχετικά με τον θυμό είναι ένα θετικό βήμα για την υπερνίκησι του προβλήματος της βίας στο σπίτι. Αλλά υπάρχουν κι άλλα βήματα.

Παρατηρήσαμε στην περίπτωσι του Τομ και σε άλλες περιπτώσεις, ότι το οινόπνευμα είναι συχνά ο κύριος παράγων. Ακόμη κι αν το ποτό δεν υποκινή κάποιον να γίνη βίαιος, μπορεί ν’ αποτελέση το πρώτο στάδιο. Μπορεί, με άλλα λόγια, να θερμάνη το ξύλο, ώστε η πρώτη σπίθα να δημιουργήση μια μαινόμενη φωτιά.

Αν το σπίτι σας ταράσσεται από οικογενειακές βιαιότητες, σκεφθήτε μήπως μερικές φορές φταίει το οινόπνευμα. Η Αγία Γραφή δεν καταδικάζει τη μετριοπαθή χρήσι οινοπνεύματος. Αλλά προειδοποιεί: «Ο οίνος είναι χλευαστής, και τα σίκερα στασιαστικά· και όστις δελεάζεται υπό τούτων, δεν είναι φρόνιμος.» (Παροιμ. 20:1· Ψαλμ. 104:15· Εφεσ. 5:18) Αν το ποτό ωδήγησε κάποιον στην οικογένεια να ξεσπάση σε βία, τότε κάτι θα μπορούσε—μάλιστα, πρέπει—να γίνη σχετικά μ’ αυτό. Από στοργικό ενδιαφέρον για την προστασία της οικογένειας και την αποφυγή σωματικής βλάβης ή φόνου, θα μπορούσαν και οι δύο ν’ αποφασίσουν να τεθή ένα απόλυτο όριο σχετικά με το πότε και πόσο θα πίνη κανείς. Και αν η μελλοντική πείρα ή κάποια ‘θαυματουργική διάσωσι’ αποδείξη ότι το όριο βρίσκεται πολύ ψηλά, χαμηλώστε το. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί ακόμη να είναι αναγκαία η πλήρης αποχή από οινόπνευμα. Αλλά δεν είναι αυτό καλύτερο από το να εμπλακή κανείς στη δύνη των οικιακών βιαιοτήτων;

Όχι Διαμάχες, αλλά Επικοινωνία

Όπως είδαμε στην αρχή, η απογοήτευσις, η ζήλεια και η ανασφάλεια, βρίσκονται συχνά πίσω από τις βιαιότητες στο σπίτι. Τι μπορεί να γίνη γι’ αυτές; Ένα από τα καλύτερα φάρμακα είναι η καλύτερη επικοινωνία. «Στα περισσότερα ανδρόγυνα,» συνεπέρανε ένας κοινωνιολόγος «δεν ακούει ο ένας τον άλλον, και το αποτέλεσμα είναι πολλοί να καταλήγουν σε καυγάδες.»

Όλοι μας αντιμετωπίζομε κάποια απογοήτευσι. Σκεφθήτε: Κάποιος άνθρωπος ωνειρευόταν να γίνη ναυτικός και να δη τον κόσμο, αλλά παντρεύθηκε και οι ηλικιωμένοι γονείς του έχουν ανάγκη από την οικονομική του βοήθεια. Εργάζεται, λοιπόν, σ’ ένα εργοστάσιο που βγάζει κορδόνια υποδημάτων, περιωρισμένος σ’ ένα μέρος, πλήττεται από τον θόρυβο και καταπιέζεται από ένα υπερήφανο προϊστάμενο. Μήπως νομίζετε ότι ποτέ δεν θα πάη στο σπίτι απογοητευμένος; Η σύζυγός του ωνειρευόταν ν’ αναθρέψη τρία όμορφα παιδιά σ’ ένα ειρηνικό αγρόκτημα. Εν τούτοις, δεν μπόρεσε να κάνη παιδιά και τώρα πρέπει να ζη σε μια πόλι για να είναι κοντά στους ηλικιωμένους συγγενείς της. Δεν θα αισθάνεται απογοήτευσι;—Γέν. 30:1· 1 Σαμ. 1:4-11.

Εν τούτοις, αν ο σύζυγος και η σύζυγος καταστρώνουν ένα σχέδιο επικοινωνίας σχετικά με τις δραστηριότητες τους και τα αισθήματά τους, είναι απίθανο να φθάσουν στο σημείο της βίαιης εκρήξεως οι απογοητεύσεις που είναι κοινές στην ατελή ζωή αυτού του συστήματος. Όταν, παραδείγματος χάριν, έχουν ήρεμα συζητήσει το γεγονός ότι η εργασία του, μολονότι είναι δύσκολη, τους βοηθεί να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού για τη συντήρησι της οικογένειας, αυτό θα απαλύνη την απογοήτευσί του. (1 Τιμ. 5:8) Μπορούν ν’ αντλούν παρηγοριά από το γεγονός ότι ο ένας έχει τον άλλον και γνωρίζουν το καλό που κάνουν για τους ηλικιωμένους γονείς. Επίσης, πιθανόν να σχεδιάσουν διακοπές στη θάλασσα, να ψαρεύουν μαζί ή να ψάξουν να βρουν κάποια άλλη εργασία. Εξ ίσου σπουδαίο είναι να βεβαιώνη ο σύζυγος τη σύζυγό του για την αγάπη του και ότι εκτιμά τα αισθήματά της και τη θυσία της. Αυτό θα βοηθήση να διαλυθή η απογοήτευσίς της. Θα ήταν ακόμη πιο αποτελεσματικό, αν ο σύζυγος την αγκαλιάζη όταν της το λέγη αυτό.

Η επικοινωνία μπορεί επίσης να είναι πολύτιμη, τη στιγμή που θα μπορούσε εύκολα ν’ αρχίση ένας διαπληκτισμός. Παραδείγματος χάρι, αυτή η σύζυγος αντιλαμβάνεται αμέσως μόλις έρχεται στο σπίτι ο σύζυγος, ότι είναι θυμωμένος ή ασυνήθιστα νευριασμένος. Κατανοώντας τις περιστάσεις του μέσω παλαιότερης επικοινωνίας, μπορεί να χρησιμοποιήση συμπονετικά, καθησυχαστικά λόγια. Αντί να εκραγή σαν «βόμβα,» παρέχει καταπραϋντική ανακούφισι. Θα μπορούσε να ρωτήση με καλωσύνη, ‘Ήταν απαιτητικό το αφεντικό σήμερα;’ ή, ‘Είχε πολλή κίνησι ο δρόμος;’ Αφ’ ετέρου, οι περισσότεροι σύζυγοι έχουν πολλά περιθώρια να βελτιώσουν την ευαισθησία τους ως προς τις διαθέσεις και τις ανησυχίες των συζύγων τους, έτσι ώστε να λένε και να κάνουν το κατάλληλο πράγμα στην κατάλληλη στιγμή.—Παράβαλε με Παροιμίες 25:11.

Κάτι που συμβάλλει στις βιαιότητες του σπιτιού είναι η τάσις να συγκεντρώνωμε την προσοχή στα δικά μας αισθήματα. (Φιλιπ. 2:4) Μια σύζυγος αναμένει από τον σύζυγό της να παρατηρήση και να σχολιάση το καινούργιο της χτένισμα, χωρίς να του το αναφέρη εκείνη. Αλλά όταν εκείνος έρχεται στο σπίτι, σκέπτεται κι αυτός κατά τον ίδιο τρόπο· σκέπτεται ότι εκείνη θαυματουργικά πρέπει να γνωρίζη για τον συνωστισμό στην κυκλοφορία. Αυτές μπορεί να είναι οι αιτίες για ένα οικογενειακό καυγά που θα οδηγήση στη βία. Ωστόσο, περισσότερη ευρύτης εκείνη τη στιγμή θα βοηθήση. Εκείνος λέγει, ‘Είναι ανακουφιστικό να επιστρέφη κανείς σπίτι μετά από μια μέρα σαν κι αυτή,’ ή εκείνη λέει, ‘Μπόρεσα να κόψω τα μαλλιά μου σήμερα και να τα κάνω περμανάντ.’ Αντί να περιμένετε από τον άλλο σύντροφο να διεγείρη τα αισθήματά σας, κάνετέ το σεις αυτό. Αυτά τα αποκαλυπτικά, εναρκτήρια σχόλια μπορούν να οδηγήσουν σε συνομιλία, η οποία εμποδίζει τη βία.

Τα οικονομικά της οικογένειας, επίσης, πρέπει να συζητούνται. Διαθέστε χρόνο για να το κάνετε αυτό, αντί να τ’ αφήνετε να γίνουν πηγή θυμού ή εντάσεως. Κάποιος ερευνητής ανεκάλυψε ότι «το 28 τοις εκατό των ξυλοδαρμών των γυναικών συνδέετο με οικονομικά προβλήματα.» Ιδιαίτερα εγείρονται πολλοί βίαιοι καυγάδες όταν μια σύζυγος επανειλημμένως υποδεικνύη στο σύζυγό της ότι δεν είναι σε θέσι να της προσφέρη μια οικονομική κατάστασι ίση με την κατάστασι των γειτόνων, ή ότι δεν μπορεί να της αγοράζη τα πράγματα που εκείνη θέλει. Αυτό κάνει τον σύζυγο να αισθάνεται κατώτερος, ή να αισθάνεται ότι είναι ανίκανος να συντηρή την οικογένεια. Μια ωραία βάσις για συζήτησι ως προς τα έσοδα και τα οικονομικά σχέδια μιας οικογένειας, είναι η θεόπνευστη συμβουλή που αναφέρεται στα εδάφια 1 Τιμόθεον 6:6-10, 17-19 και Ματθαίος 6:24-34. Αφού διαβάση αυτά τα εδάφια μεγαλοφώνως μαζί, το ανδρόγυνο θα μπορούσε να προχωρήση και να εξετάση σε όλες τις λεπτομέρειές του το ζήτημα της αγοράς νέων επίπλων, ρουχισμού ή άλλων αντικειμένων.

Οι περίοδοι ήρεμης επικοινωνίας είναι, επίσης, ο καλύτερος χρόνος για να βγουν στην επιφάνεια αισθήματα όπως η ζήλεια, είτε είναι ζήλεια για κάποιον άλλον άνδρα ή γυναίκα, για ιδιαίτερη προσοχή σ’ ένα συγγενή ή ακόμη για την εργασία του συζύγου. Η μελέτη που αναφέραμε προηγουμένως διεπίστωσε ότι «το 35 τοις εκατό [των ξυλοδαρμών των γυναικών] συνδεόταν με τη ζήλεια.» Το εδάφιο Παροιμίες 6:34 και τα συμφραζόμενά του δείχνουν ότι, όταν υπάρχη πραγματική βάσις για ζήλεια, η έξαψις και η επιθυμία για εκδίκησι είναι συνηθισμένα. Αλλ’ αυτά τα ίδια αισθήματα, με τη βία που τα συνοδεύει στην οικογένεια, μπορούν να προκύψουν ακόμη από ζήλεια που έχει μικρή βάσι ή και καθόλου βάσι. Έτσι αντί ν’ αφήνη κανείς τη ζήλεια να φουσκώνη σαν τον ατμό στην κατσαρόλα, ώσπου να γίνη βίαιη έκρηξις, είναι καλύτερο να αναφέρη με ηρεμία όχι επιτιμητικά τα αισθήματά του στη διάρκεια μιας ήρεμης συζητήσεως μεταξύ των συζύγων. Μπορεί να χρειασθή πραγματική προσπάθεια για να διατηρηθή η συζήτησις σε ήρεμο επίπεδο αλλ’ αν μέσω αυτής της συζητήσεως επιτευχθή κάποια πρόοδος για την αμοιβαία κατανόησι των αισθημάτων, θα είναι ένα τεράστιο βήμα για την αποφυγή βιαιοτήτων.—Παροιμ. 14:30· 27:4.

Αν έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες στο να συζητήσετε οικογενειακά ζητήματα καθώς και τα αισθήματά σας με τον ή τη σύζυγό σας, και έχουν συμβή βιαιότητες, σκεφθήτε μήπως πρέπει να ζητήσετε βοήθεια από ένα ώριμο, ισορροπημένο άτομο το οποίο μπορεί να παρευρεθή σαν ένα ουδέτερο, αλλά ενδιαφερόμενο μέλος. Ο κοινωνιολόγος Τζων Ε. Ο’ Μπράιαν, ο οποίος διεξήγαγε μια έρευνα σχετικά με «τη βία σε Οικογένειες στα Πρόθυρα Διαζυγίου,» παρατηρεί τα εξής:

«Από νωρίς, όταν εγείρωνται αυτά τα ανήσυχα αισθήματα, το καλύτερο είναι να έρχωνται στην επιφάνεια και να συζητούνται. Αν δεν είναι δυνατόν για τους συζύγους ν’ αρχίσουν μόνοι τους, πρέπει να βρουν κάποιον μεσάζοντα.»

Όταν τους ζητηθή αυτό, οι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά συχνά κατορθώνουν να δώσουν βοήθεια σε μελετητές της Βίβλου ακόμη δε και σε μέλη της εκκλησίας που αντιμετωπίζουν συζυγικά προβλήματα. Αν το ζητήσουν οι σύζυγοι, ένας Χριστιανός διάκονος μπορεί να βοηθήση το ανδρόγυνο να συζητήσουν τα αισθήματά τους ή τα προβλήματά τους ήρεμα και να τα σταθμίσουν υπό το φως της Αγίας Γραφής, που είναι ωφέλιμη «προς επανόρθωσιν.»—2 Τιμ. 3:16-17.

Γιατί η Αγία Γραφή;

Πιθανόν να παρατηρήσατε ότι οι περισσότερες από τις καλύτερες και πιο πρακτικές συμβουλές για την αντιμετώπισι ή την πρόληψι εκδηλώσεως βίας στο σπίτι προέρχονται από τον Λόγο του Θεού. Αυτό συμβαίνει διότι ο Συγγραφεύς της είναι ο Πρωτουργός της οικογενειακής ζωής και σ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας παρατηρούσε και βίαια και ειρηνικά σπίτια. Έχει συμπεριλάβει στις Γραφές συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν με τον καλύτερο τρόπο στην αντιμετώπισι του προβλήματος της βίας στο σπίτι.

Παραδείγματος χάριν, η Αγία Γραφή επανειλημμένως τονίζει ότι ο άνδρας και η γυναίκα πρέπει να βλέπουν τους εαυτούς τους ως «σάρκα μίαν.» (Γεν. 2:24· Μάρκ. 10:8· Εφεσ. 5:31) Αν ένα ανδρόγυνο απορροφήση το πραγματικό πνεύμα του τι λέγει εκεί ο Θεός είναι απίθανο να ξεσπάσουν βιαιότητες στο σπίτι τους. Τα εδάφια Εφεσίους 5:28, 29 με προσοχή δηλώνουν: «Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ’ εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν.» Μπορείτε να μην εκτιμήσετε την αληθινότητα αυτής της δηλώσεως; Έχετε ποτέ εξαγριωθή τόσο πολύ με το χέρι σας, ώστε να χρησιμοποιήσετε ένα δοχείο ή ένα σφυρί για να το χτυπήσετε ή έχετε θυμώσει ποτέ τόσο πολύ με τον λαιμό σας ώστε να τον κόψετε;

Επίσης, μήπως δεν μαθαίνομε και διορθώνομε τις αδυναμίες ή ιδιομορφίες του σώματός μας, όπως είναι η κακή ακοή; Μια τέτοια φροντίδα χρειάζεται και στο γάμο, επίσης. Εν τούτοις, πίσω από πολλούς οικογενειακούς καυγάδες, είναι η ιδέα, ‘Γιατί δεν μου μοιάζεις περισσότερο; Γιατί να μη βλέπης τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο ή δεν ενεργής όπως εγώ;’ Φυσικά, η ιδέα αυτή μπορεί να μην εκφράζεται με αυτά ακριβώς τα λόγια. Μπορεί να διαμορφώνεται ως εξής: ‘Γιατί δεν καθάρισες το τραπέζι πριν καθίσης να δης τηλεόρασι;’ ή ‘Γιατί αφήνεις τις βρώμικες κάλτσες σου στα παπούτσια σου αντί να τις βάλης στα άπλυτα;’ Η υποκείμενη ιδέα είναι η ίδια. Αλλά ο σύζυγος ή η σύζυγος που έχει την άποψι του Θεού σχετικά με το ότι οι σύζυγοι είναι μία σάρκα, δέχεται πρόθυμα τον άλλο σαν ένα άτομο με δικές του ιδιομορφίες ή αδυναμίες, οι οποίες στοργικά πρέπει να αντισταθμισθούν, καθώς ο σύντροφος εργάζεται για να τις βελτιώση. Σοφά η Αγία Γραφή δηλώνει τα εξής: «Η φρόνησις του ανθρώπου συστέλλει τον θυμόν αυτού· και είναι δόξα αυτού να παραβλέπη την παράβασιν.»—Παροιμ. 19:11.

Ένα ανδρόγυνο που δέχεται και ακολουθεί την Αγία Γραφή θα προσεύχεται μαζί τακτικά. (1 Πέτρ. 4:7) Σκεφθήτε πόσο ενισχυτικό είναι για τους συζύγους να είναι σωματικά και συναισθηματικά πολύ κοντά καθώς ταπεινά προσεύχονται στον Θεό για βοήθεια και έλεος. Αξίζει να σημειωθή ότι σχετικά με τις βιαιότητες στο σπίτι, ο ψυχολόγος της Νέας Υόρκης Σ. Ντιντέιτο έγραψε τα εξής:

«Συχνά λέγω στα ανδρόγυνα να προσευχηθούν τη νύχτα του γάμου τους. Αν αποκτήσουν αυτή τη συνήθεια, πιστεύω ότι θα είναι πιο δύσκολο γι’ αυτούς να διαπράξουν βιαιότητες»

Η προσευχή, καθώς επίσης και η εφαρμογή των Γραφικών αρχών, απετέλεσαν μέρος της ζωής της Ζόιλα και του Νταίηβιντ. Η ιστορία της Ζόιλα, μιας κοπέλλας από το Περού, είναι η εξής:

«Ο γάμος μας ήταν μια πλήρης καταστροφή. Ο Νταίηβιντ με άφηνε και έβγαινε έξω κάθε βράδυ, σπαταλώντας όλα τα χρήματά του και αφήνοντάς με συχνά χωρίς ούτε τα αναγκαία της ζωής. Πολλές φορές με χτυπούσε· το αποτέλεσμα ήταν μαυρισμένα μάτια σπασμένα δάχτυλα ακόμη κι όταν έμεινα έγκυος. Έπρεπε να προστατεύω την κοιλιά μου επειδή φοβόμουν μήπως πάθη καμμιά βλάβη το αγέννητο βρέφος μας.» Εν τω μεταξύ, η θεία του Νταίηβιντ, μια Μάρτυς του Ιεχωβά, τους επισκέφθηκε και άρχισε μια Γραφική μελέτη. Ο Νταίηβιντ άρχισε να διακρίνη τα σφάλματα του παρελθόντος του, και ακόμη έκλαψε γι’ αυτά και κατάλαβε ότι αν δεν άλλαζε δεν θα μπορούσε ν’ αναμένη την εύνοια του Ιεχωβά, όταν ο Θεός θα εξαλείψη τους πονηρούς από τη γη. Εφαρμόζοντας την Αγία Γραφή, έκαναν αλλαγές στην προσωπικότητα και στους τρόπους τους. Τώρα οι βιαιότητες στο σπίτι αποτελούν ξεχασμένη ανάμνησι.»

Συνεπώς, μολονότι οι ειδήσεις εξακολουθούν να τονίζουν την γενίκευσι των βιαιοτήτων στο σπίτι—ξυλοδαρμός της συζύγου, χτύπημα του συζύγου και κακοποίησις των παιδιών—δεν αποτελούν κατ’ ανάγκη ένα άλυτο ή αναπόφευκτο πρόβλημα. Αν έχετε πέσει θύμα αυτών των βιαιοτήτων, ή ακόμη τις διαπράξατε, μπορείτε να κάνετε μερικά βήματα εφαρμόζοντας τις τέλειες συμβουλές του Θεού, έτσι ώστε και για σας, επίσης, η βία στο σπίτι να γίνη ξεχασμένη ανάμνησις.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 15]

«Ως ενήλικος, όταν διαφωνήτε με κάποιον, πρέπει να μάθετε να ελέγχετε τα αισθήματά σας, και να χρησιμοποιήτε γλώσσα κατάλληλη για ώριμα άτομα. Αν καταφεύγετε στη σωματική βία και χτυπάτε ο ένας τον άλλον, αν στριγγλίζετε και πετάτε αντικείμενα . . . συμπεριφέρεστε σαν παιδί. Καταφεύγετε σ’ ένα τυφλό, αδικαιολόγητο τρόπο, για κάτι που σας εξαγριώνει. Δεν πρέπει να το κάνετε αυτό. Τελικά, μια τέτοια συμπεριφορά θα σας καταστρέψη.»—«Πρώτες Βοήθειες για Ευτυχισμένο Γάμο,» υπό Δρος Ρεβέκκα Λίσγουντ.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]

«Η λύπη εν τη καρδία του ανθρώπου ταπεινώνει αυτήν· ο δε καλός λόγος ευφραίνει αυτήν.»—Παροιμ. 12:25.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]

«Ο θυμώδης άνθρωπος διεγείρει μάχας· ο δε μακρόθυμος καταπαύει έριδας.» Παροιμ. 15:18.