Ζωή μετά Θάνατον—Μια Βέβαιη Ελπίδα
ΜΕΡΙΚΟΙ θέτουν τις ελπίδες τους στην ιατρική επιστήμη για ν’ αποκαταστήση τους νεκρούς σε ζωή. Μπορεί να ρωτούν: Αφού άτομα που έπεσαν αναίσθητα σε χιονοσκέπαστες περιοχές, ή πνίγηκαν σ’ ένα παγωμένο ποτάμι, επέστρεψαν στη ζωή αφού ήσαν «νεκροί» επί ώρες, δεν θα μπορούσε κανείς να επαναφερθή στη ζωή πολλά χρόνια ακόμη μετά την κατάψυξί του; Τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας, που ονομάζεται κρυοβιολογία, έχουν κάνει μερικούς να είναι αισιόδοξοι.
Η κρυοβιολογία είναι η μελέτη των αποτελεσμάτων της εξαιρετικά χαμηλής θερμοκρασίας των κυττάρων ή των οργανισμών. Παραδείγματος χάριν, σύμφωνα με πληροφορίες ο εγκέφαλος μιας γάτας ήταν κατεψυγμένος έξη μήνες σε -19ο Κ (-3° Φ) και σημείωσε φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία τρεις ώρες μετά την απόψυξί του. Και τώρα είναι κάτι κοινό να καταψύχωνται το ανθρώπινο δέρμα, οι κερατοειδείς, οι νευρικοί ιστοί και τα οστά για πιθανή χρήσι στο μέλλον. Επειδή μερικοί ελπίζουν ότι στο μέλλον θα ανακαλυφθούν οι τρόποι θεραπείας των ασθενειών και του γήρατος, προετοιμάζονται τώρα για να ωφεληθούν τότε. Πώς;
Όταν πεθαίνουν καταψύχονται τα σώματά τους με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να επαναφερθούν στη ζωή πάλι, όταν βρεθή ο τρόπος θεραπείας της ασθένειας η οποία προκάλεσε τον θάνατό τους. Η μέθοδος αυτή ονομάζεται κρυονική. Πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη καταψυχθή. Στην περιοχή Σαν Φρανσίσκο Μπέι της Καλιφόρνιας μόνο, τουλάχιστον 45 έχουν εγγραφή για να καταψυχθούν.
Το σώμα εκείνου που πρόκειται να καταψυχθή συνδέεται μ’ ένα μηχάνημα ανανήψεως της καρδιάς και των πνευμόνων προτού αρχίση ο πλήρης βιολογικός θάνατος. Αυτό διατηρή την κυκλοφορία του οξυγόνου στο αίμα. Ύστερα το σώμα ψύχεται σιγά σιγά, και το αίμα αντικαθίσταται με αντιψυκτικό διάλυμα. Εν συνεχεία το σώμα τοποθετείται σε μια κρυογενική θήκη που είναι γεμάτη με υγρό άζωτο, και η θερμοκρασία του ελαττώνεται ώσπου να φθάση στο υπερβολικό ψύχος των -196° Κ (-320° Φ). Η διαδικασία είναι δαπανηρή, καθώς επίσης και η συντήρησις. Αλλά πολλοί είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τα έξοδα με την ελπίδα ότι, καθώς η ιατρική επιστήμη θα μαθαίνη τις απαντήσεις για τις διάφορες ασθένειες και το γήρας, το άτομο θα μπορή να επαναφερθή στη ζωή και να παραμείνη ζωντανό για πάντα.
Αλλά πόσο στερεή είναι αυτή η ελπίδα επιστροφής στη ζωή; Αφού ο άνθρωπος είναι ανίκανος τώρα να επαναφέρη στη ζωή τους καταψυγμένους νεκρούς, ποια λογική βάσις υπάρχει να πιστεύωμε ότι θα μπορέση να το κάνη αργότερα;
Στην πραγματικότητα, οι νεκροί μπορούν ν’ αναστηθούν είτε είναι καταψυγμένοι είτε όχι. Συνέβη στο παρελθόν, και υπήρχαν εκατοντάδες μάρτυρες.
Αιτία για Εμπιστοσύνη
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός θανατώθηκε από θρησκευόμενους εχθρούς. Ωστόσο, την τρίτη ημέρα αναστήθηκε. Την πρώτη μέρα της αναστάσεώς του, όπως αποκαλύπτει η Αγία Γραφή, εμφανίσθηκε σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις σε μερικούς από τους μαθητάς του. (Ματθ. 28:1-15· Ιωάν. 20:11-25· Λουκ. 24:13-43) Εν συνεχεία, στη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν, εμφανίσθηκε σ’ αυτούς μερικές ακόμη φορές, μια φορά μάλιστα σε 500 και πλέον μαθητάς του! (Ιωάν. 20:26-29· 21:1-19· 1 Κορ. 15:3-7) Με ποιο αποτέλεσμα;
Όταν θανατώθηκε ο Ιησούς, οι μαθητές του έχασαν το θάρρος τους, πενθούσαν. Αλλά όταν έλαβαν αυτή την ακλόνητη απόδειξι ότι είχε αναστηθή, χάρηκαν πάρα πολύ και γέμισαν με θάρρος για να κηρύξουν αυτά τα θαυμαστά νέα. Τα διεκήρυτταν θαρραλέα παρά το θανατηφόρο διωγμό των θρησκευομένων εχθρών. (Πράξ. 4:1-3, 33· 17:18) Τώρα σκεφθήτε: Αν η ανάστασις του Ιησού δεν είχε συμβή πραγματικά, θα διακινδύνευαν τη ζωή τους εκατοντάδες άνθρωποι—μερικοί ακόμη και μαρτύρησαν—για να διακηρύξουν αυτό το άγγελμα;—Πράξ. 7:55-59.
Εκείνοι οι πρώτοι μαθηταί του Ιησού είχαν ακόμη περισσότερες αποδείξεις ότι οι νεκροί μπορούν να επιστρέψουν στη ζωή.
Άλλες Αναστάσεις
Στις Γραφές που υπήρχαν τότε, αναφέρονται τρεις περιπτώσεις νεκρών που επανήλθαν στη ζωή. (1 Βασ. 17:17-23· 2 Βασ. 4:17-37· 13:20, 21) Οι μαθηταί του Ιησού είχαν κάθε λόγο να πιστεύουν αυτές τις αφηγήσεις επειδή ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός επανειλημμένα τόνισε την αληθινότητα των Γραφών. Και ο ίδιος ο Χριστός είπε στους ακολούθους του: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάν. 5:28, 29) Μερικοί από τους ακολούθους του είχαν μάλιστα παραστή μάρτυρες των τριών αναστάσεων που έκανε ο Ιησούς, οι οποίες έδωσαν κύρος και εμπιστοσύνη στην υπόσχεσί του που αναφέρθηκε προηγουμένως.—Λουκ. 7:11-17· 8:49-56· Ιωάν. 11:1-44.
Η τελευταία ανάστασις που έκανε ο Ιησούς συνέβη λίγο πριν από το δικό του θάνατο. Ο Ιησούς διακονούσε κατά μήκος του Ιορδάνη Ποταμού, στην Περαία. Ενώ ήταν εκεί, τον πληροφόρησαν ότι στην Ιουδαία ο αγαπητός του φίλος Λάζαρος, ο αδελφός της Μαρίας και της Μάρθας, αρρώστησε. Δυο μέρες μετά απ’ αυτή την είδησι, είπε στους μαθητάς του, «Ας υπάγωμε εις την Ιουδαίαν πάλι.» Η αφήγησις της Αγίας Γραφής λέγει:
«Ελθών λοιπόν ο Ιησούς εύρεν αυτόν τέσσαρας ημέρας έχοντα ήδη εν τω μνημείω. Ήτο δε η Βηθανία [η γενέτειρα του Λαζάρου] πλησίον των Ιεροσολύμων, απέχουσα ως δεκαπέντε στάδια. Και πολλοί εκ των Ιουδαίων είχον ελθεί προς την Μάρθαν και Μαρίαν, δια να παρηγορήσωσιν αυτάς περί του αδελφού αυτών. . . .
«Η Μαρία λοιπόν καθώς ήλθεν όπου ήτο ο Ιησούς, ιδούσα αυτόν έπεσεν εις τους πόδας αυτού, λέγουσα προς αυτόν· Κύριε, εάν ήσο εδώ, ο αδελφός μου δεν ήθελεν αποθάνει.
«Ο δε Ιησούς, καθώς είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους ελθόντας μετ’ αυτής Ιουδαίους κλαίοντας, εστέναξεν εν τη ψυχή αυτού και εταράχθη, και είπε· Πού εβάλατε αυτόν; . . .
«Ο Ιησούς λοιπόν, πάλιν στενάζων εν εαυτώ, έρχεται εις το μνημείον· ήτο δε σπήλαιον, και έκειτο λίθος επ’ αυτού. Λέγει ο Ιησούς· Σηκώσατε τον λίθον.
«Λέγει προς αυτόν η αδελφή του αποθανόντος η Μάρθα. Κύριε, όζει ήδη· διότι είναι τεσσάρων ημερών.
«Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού; Εσήκωσαν λοιπόν τον λίθον, όπου έκειτο ο αποθανών. Ο δε Ιησούς, υψώσας τους οφθαλμούς άνω, είπε· Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι μου ήκουσας. Και εγώ εγνώριζον ότι πάντοτε μου ακούεις· αλλά δια τον όχλον τον περιεστώτα είπον τούτο, δια να πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας. Και ταύτα ειπών, μετά φωνής μεγάλης εκραύγασε· Λάζαρε, ελθέ έξω. Και εξήλθεν ο τεθνηκώς, δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Λύσατε αυτόν και αφήσατε να υπάγη.»—Ιωάν. 11:7-44.
Πράγματι, έχομε κάθε λόγο να πιστεύωμε ότι οι νεκροί μπορούν ν’ αναστηθούν! Διότι ασφαλώς Εκείνος ο οποίος αρχικά έθεσε σε λειτουργία την ανθρώπινη ζωή—Εκείνος στον όποιον ο Ιησούς κατέφευγε με προσευχή—είναι επίσης αρκετά σοφός και δυνατός για ν’ αναστήση τους νεκρούς. Και τα σώματα δεν είναι ανάγκη να διατηρούνται σε μια κατάστασι καταψύξεως. Ο Θεός μπορεί να επαναφέρη στη ζωή άτομα των οποίων τα σώματα έχουν υποστή σήψι, όπως έκανε και με τον Λάζαρο, ή αν το σώμα κάποιου έχη εντελώς αποσυντεθή, μπορεί να ξαναδημιουργήση ένα εντελώς καινούργιο και να αποκαταστήση το άτομο σε ζωή.
Αλλά προσέξτε: Σε ποια κατάστασι βρισκόταν ο Λάζαρος επί τέσσερις ημέρες που ήταν νεκρός στον τάφο; Και άλλοι από το νεκρό ανθρώπινο γένος βρίσκονται στην ίδια κατάστασι. Επομένως μπορούμε να μάθωμε από την πείρα του Λαζάρου.
Ενσυνείδητη Ύπαρξις ή Όχι;
Η Αγία Γραφή δεν λέγει τίποτε για το αν ο άνθρωπος απελάμβανε ασυνείδητη ύπαρξι κάπου αλλού στη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ημερών. Αν ήταν ζωντανός στον ουρανό, ασφαλώς θα έλεγε κάτι για τα πολλά θαυμάσια ουράνια πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι, ενδιαφέρονται να μάθουν. Ωστόσο δεν είπε απολύτως τίποτε γι’ αυτό το ζήτημα. Επίσης, αν πράγματι ο Λάζαρος απολάμβανε ουράνια ζωή, δεν θα ήταν σκληρό εκ μέρους του Ιησού να τον πάρη ξαφνικά από εκεί, και να τον φέρη πίσω σε ζωή στη γη πάλι;
Ο λόγος που ο Λάζαρος δεν ανέφερε καμμιά δραστηριότητα στη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ημερών, είναι ότι δεν καταλάβαινε τίποτε. Δεν είχε καμμιά συναίσθησι. Κανένα μέρος απ’ αυτόν δεν είχε επιζήσει και ζούσε κάπου αλλού. Ήταν στον Σιεόλ, στον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους, όπου «δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία.» Ήταν πράγματι νεκρός, όπως η Αγία Γραφή εξηγεί: «Αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.»—Εκκλησ. 9:5, 10.
Πόσο απλή και σαφής είναι η γραφική διδασκαλία! Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ψυχή, συνεπώς όταν πεθαίνη γίνεται «νεκρή ψυχή.» (Αριθμ. 6:6, ΜΝΚ) Δεν ζει πια· δεν έχει συνείδησι. Αλλ’ ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να τον αναστήση, ναι, να τον επαναφέρη σε ζωή. Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου έχουν δημιουργήσει μεγάλη σύγχυσι υιοθετώντας την ειδωλολατρική διδασκαλία περί αθανασίας της ψυχής. Δείχνοντας αυτή τη σύγχυσι, η εξέχουσα Προτεσταντική θρησκευτική εφημερίδα, Θεόλοτζυ Τουντέι, παρατηρεί τα εξής:
«Αν η ψυχή απολαμβάνη ήδη ευτυχία στον ουρανό (ή δικαίως ψήνεται ήδη στον άδη), ποια ανάγκη υπάρχει για κάτι περισσότερο; Ποιο σημείο θα μπορούσε να δείξη πιθανώς την επάνοδο του Χριστού ή την ανανέωσι του σύμπαντος; Αυτή η εσωτερική αντιλογία πλήττει τους Χριστιανούς ανά τους αιώνες.»
Ομοίως, ο Καθολικός ιερέας Ρέυ Τ. Μπόσλερ παρατηρεί:
«Τι συμβαίνει αμέσως μετά τον θάνατο και πριν από την τελική ανάστασι; . . . Οι θεολόγοι μας διαφωνούν μεταξύ τους ως προς το ποια ύπαρξι απολαμβάνουν οι άγιοι μέχρι την τελική ανάστασι. . . .
«Οι λειτουργικές μας προσευχές για κηδείες, αντανακλούν μερικές απ’ αυτές τις αμφιβολίες. Χαιρόμαστε που οι νεκροί μας ήδη απολαμβάνουν μερική από τη ζωή της αναστάσεως κι ωστόσο προσευχόμαστε ν’ αναστηθούν στην έσχατη ημέρα. Εκείνο που μπορούμε να κάνωμε είναι να παραδεχθούμε ταπεινά ότι δεν γνωρίζομε τι μας περιμένει τη στιγμή του θανάτου.»
Ωστόσο, οι απαντήσεις υπάρχουν στην Αγία Γραφή. Δεν χρειάζεται να υπάρχη η σύγχυσις και η αβεβαιότης που είναι τόσο διάχυτες στις εκκλησίες. Και σκεφθήτε τη ζημιά που γίνεται. Εκατομμύρια άνθρωποι, που πιστεύουν ότι ο θάνατος είναι η είσοδος σε μια άλλη ζωή, είναι εκτεθειμένοι στην απάτη των πονηρών πνευμάτων τα οποία υποδύονται άτομα που έχουν πεθάνει. Σ’ όλη τη γη πολλοί άνθρωποι ζουν με τον φόβο αυτών των υποτιθεμένων πνευμάτων των νεκρών.
Η Γραφική διδασκαλία της αναστάσεως, εξ άλλου, μπορεί να γίνη μια πηγή γνήσιας ελπίδας, παρηγοριάς και θάρρους.
Μια Ζώσα Ελπίς που Υποκινεί
Ο βασανισμένος Ιώβ, ο οποίος υπέβαλε το ερώτημα, «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει;» έδειξε ότι η ελπίδα της αναστάσεως τον παρηγορούσε, διότι είπε προς τον Θεό: «Θέλεις καλέσει, και εγώ θέλω σοι αποκριθή.» (Ιώβ 14:14, 15) Οι πρώτοι Χριστιανοί, επίσης, ενισχύθηκαν απ’ αυτή την ίδια ελπίδα. Έλαβαν θάρρος για ν’ αντιμετωπίσουν τα πεινασμένα λιοντάρια στις Ρωμαϊκές αρένες, αντί ν’ αποδώσουν πράξεις λατρείας στον αυτοκράτορα, παραβαίνοντας τον νόμο του Θεού.
Η ελπίδα της αναστάσεως υποκίνησε επίσης πολλούς Χριστιανούς στους συγχρόνους καιρούς. Παραδείγματος χάριν, οι Χριστιανοί στη Ναζιστική Γερμανία προτίμησαν να εκτελεσθούν μάλλον παρά να παραβούν τον νόμο του Θεού υποστηρίζοντας τις δαιμονικές πολεμικές μηχανορραφίες του Χίτλερ. Προσέξτε το τελευταίο γράμμα που έστειλε ένας τέτοιος άνδρας στη σύζυγό του, και παρατηρήστε τη δύναμι που άντλησε από την ελπίδα του για την ανάστασι:
«Αγαπητή μου Έρνα,
«Αυτή είναι η τελευταία μου νύχτα. Μου ανήγγειλαν την καταδίκη μου και έφαγα το τελευταίο μου γεύμα. Έτσι, όταν θα φθάση αυτό το γράμμα σε σένα, η ζωή μου θα έχη τελειώσει. Γνωρίζομε ότι το κεντρί του θανάτου έχει αφαιρεθή και η νίκη επί του τάφου έχει κερδηθή. . . .
«Για άλλη μια φορά κοιτάζω τα γαλήνια και λαμπερά σου μάτια, και απομακρύνω την τελευταία λύπη από την καρδιά σου· και, παρά τον πόνο, ύψωσε το κεφάλι σου και χαίρε, όχι για τον θάνατο, αλλά για τη ζωή που ο Θεός θα δώση σ’ εκείνους που Τον αγαπούν.
«Ολοκάρδιους χαιρετισμούς με αγάπη και αληθινή φιλία, από τον αγαπημένο σου σύζυγο.»
Ομοίως μια Γερμανίδα 13 ετών, που υπέφερε από τρομερή λευχαιμία, έδειξε πόσο ισχυρή δύναμις στη ζωή της ήταν η δύναμις της ελπίδας για την ανάστασι. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε παρετήρησε γι’ αυτήν τα εξής: «Σε όλη την επαγγελματική μου πορεία ποτέ δεν αντιμετώπισα τέτοια περίπτωσι, να αισθάνεται τόσο ευτυχισμένο ένα παιδί όταν έμαθε ότι επρόκειτο να πεθάνη.» Γιατί; Στο γράμμα της που διαβάσθηκε στην κηδεία της εξηγούσε τα εξής:
«Η μεγάλη μου ελπίδα δεν είναι να περιπλανώμαι κάπου στον ουρανό σαν πνεύμα. Όχι, αλλά να παραμείνω στον τάφο μέχρι μετά τον Αρμαγεδδώνα, και αν ο Μεγάλος Ζωοδότης Ιεχωβά με κρίνη άξια θα με αναστήση—με σάρκα και αίμα σαν άνθρωπο σε καθαρισμένη παραδεισένια γη με χαρά και ευτυχία. Έτσι, καταλαβαίνετε γιατί δεν φαίνεται σκληρός σ’ εμένα ο θάνατος. Μπορείτε να το καταλάβετε;»
Οι Χριστιανοί μ’ αυτή την ποιότητα πίστεως συγκεντρώθηκαν στις Περιφερειακές Συνελεύσεις «Ζώσα Ελπίς» σε πολλά μέρη του κόσμου. Εκεί έμαθαν περισσότερα για την ‘ελπίδα ζωής αιωνίου, την οποίαν υπεσχέθη ο αψευδής Θεός.’—Τίτον 1:2.
Προσκαλείσθε επίσης να επικοινωνήσετε με κάποιον ντόπιο Μάρτυρα του Ιεχωβά. Για τη διεύθυνσι του τόπου συναθροίσεώς τους κοντά στο σπίτι σας, παρακαλείσθε να γράψετε στους εκδότας του Ξύπνα! και θα χαρούμε να σας τη στείλωμε. Είμαστε βέβαιοι ότι θα χαρήτε αν συζητήσετε μαζί τους για την ελπίδα της αναστάσεως που εκτίθεται στην Αγία Γραφή.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ Ν’ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΨΥΓΜΕΝΟΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ. ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 16]
«ΜΟΥ ΑΝΗΓΓΕΙΛΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΓΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΟΥ ΓΕΥΜΑ»