Όταν η Διασκέδασι Αντί να Ωφελεί, Βλάπτει
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΙ με την άποψι που έχουν μερικοί, η Αγία Γραφή δεν καταδικάζει τη διασκέδασι. το πρώτο του θαύμα, ο Ιησούς συνέβαλε στην ευθυμία ενός γαμηλίου συμποσίου με το ν’ αναπληρώση τις εξαντλημένες προμήθειες κρασιού. (Ιωάν. 2:1-11) Το ότι ο Ιησούς παρευρίσκετο συχνά σε εορταστικές περιπτώσεις, φαίνεται από το γεγονός ότι οι εχθροί του τον κατηγορούσαν ψευδώς ως μέθυσο και λαίμαργο.—Ματθ. 11:19.
Οι Γραφές ενθαρρύνουν το να προσπαθή κανείς ν’ απολαμβάνη τη ζωή. «Εγώ επήνεσα την ευφροσύνην», δηλώνει ένας σοφός Βιβλικός συγγραφεύς, «διότι ο άνθρωπος δεν έχει καλήτερον υπό τον ήλιον, ειμή να τρώγη και να πίνη και να ευφραίνηται· και τούτο θέλει μείνει εις αυτόν από του κόπου αυτού εν τοις ημέραις της ζωής αυτού, τας οποίας ο Θεός έδωκεν εις αυτόν υπό τον ήλιον.»—Εκκλ. 8:15.
Αλλά τι θα λεχθή αν η επιδίωξις αναψυχής και απολαύσεων γίνεται υπερβολική; Τι θα λεχθή αν οι απολαύσεις γίνουν η πρώτιστη επιδίωξη στη ζωή ενός ατόμου; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η διασκέδασις δεν αποδίδει την αναμενόμενη ξεκούρασι, αναψυχή και απόλαυσι. Αντιθέτως, μπορεί να επέλθη βλάβη και στο ίδιο το άτομο και σε άλλους.
Βλάβη στο Ίδιο το Άτομο
Πολλοί περνούν τις ελεύθερες ώρες τους πίνοντας πάρα πολλά οινοπνευματώδη ποτά. Το βιβλίο των Παροιμιών της Αγίας Γραφής περιέχει μια γραφική περιγραφή της βλάβης που προέρχεται απ’ αυτό:
«Εις τίνα είναι ουαί; εις τίνα στεναγμοί; εις τίνα έριδες; Εις τίνα ματαιολογίαι; εις τίνα κτυπήματα άνευ αιτίας; Εις τίνα φλόγωσις οφθαλμών; Εις τους εγχρονίζοντας εν τω οίνω· εις εκείνους οίτινες διάγουσιν ανιχνεύοντες οινοποσίας. Μη θεώρει τον οίνον ότι κοκκινίζει, ότι δίδει το χρώμα αυτού εις το ποτήριον, ότι καταβαίνη ευαρέστως. Εν τω τέλει αυτού δάκνει ως όφις και κεντρόνει ως βασιλίσκος· οι οφθαλμοί σου θέλουσι κυττάξει αλλοτρίας γυναίκας, και η καρδία σου θέλει λαλήσει αισχρά· και θέλεις είσθαι ως κοιμώμενος εν μέσω θαλάσσης, και ως κοιτώμενος επί κορυφής καταρτίου. Με έτυπτον, θέλεις ειπεί, και δεν επόνεσα· με έδειραν, και δεν ησθάνθην· πότε θέλω εγερθή, δια να υπάγω να ζητήσω αυτόν πάλιν;»—Παρ. 23:29-35.
Ωστόσο, τα βλαβερά αποτελέσματα της υπερβολικής χρήσεως οινοπνεύματος αποτελούν έναν μόνο τομέα προσθήκης βλάβης που προέρχεται από το να δίνη κανείς μεγάλη έμφασι στις απολαύσεις. Ο Τζων Νορντχάιμερ αναφέρει στους Τάιμς της Νέας Υόρκης τα εξής: «Ο ελεύθερος χρόνος και η αυξανόμενη ευημερία της μεσαίας τάξεως, έχουν αυξήσει τον αριθμό των Αμερικανών που ζητούν ψυχική ανανέωσι, άσκησι ή απλώς συγκινήσεις εκθέτοντας τον εαυτό τους σε κάποιο βαθμό κίνδυνου υπό τη μορφή ψυχαγωγίας.»
Ο ίδιος δημοσιογράφος εξηγεί ότι «οι στατιστικές της Μητροπολιτικής Ασφαλιστικής Εταιρίας Ζωής, υπολογίζουν ότι περίπου 10.000 Αμερικανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα κάποιας σχεδιασμένης παρατολμίας την οποία εκλαμβάνουν ως διασκέδασι ή περιπέτεια. Και ο αριθμός αυξάνεται.»
«Καταρρέουν στις Διακοπές Τους»
Η διασκέδασις μπορεί να οδηγήση και σε ψυχολογικά προβλήματα. Ένα άρθρο στο περιοδικό Παρέιντ (11 Ιουνίου 1978) αρχίζει ως εξής: «Γιατί συμβαίνει ώστε πολλοί άνθρωποι καταρρέουν στις διακοπές τους; Τι είναι εκείνο από τις διακοπές που δημιουργεί ψυχολογικές διαταραχές; Ο Δρ. Χάιντς Μπρόκοπ, της Κλινικής του Ίννσμπρουκ (Αυστρία) θεωρεί υπεύθυνη τη μοναξιά για τις διαταραχές πολλών αδειούχων, τα προβλήματα προσαρμογής σ’ ένα νέο περιβάλλον, την πλήξι, και την απογοήτευσι που ακολουθεί την περίοδο της προετοιμασίας των διακοπών. ‘Έχομε περισσότερους από 21⁄2 εκατομμύρια αδειούχους απ’ όλα τα μέρη του κόσμου,’ εξηγεί, ‘που επισκέπτονται την Αυστρία κάθε χρόνο, δήθεν για να ξεκουρασθούν και ν’ αναπαυθούν. Αλλ’ όμως απασχολούμαι συνέχεια με πάρα πολλούς απ’ αυτούς οι οποίοι κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ αυτό.’»
Είναι σαφές ότι το να έχη κανείς απλώς διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο δεν φέρνει ευτυχία. Επίσης, πολλοί από τους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιούν οι άνθρωποι τις ελεύθερες ώρες τους, δημιουργούν φυσικές και διανοητικές διαταραχές. Δυστυχώς, τα κακά αποτελέσματα από τις δραστηριότητες αναψυχής συχνά δεν περιορίζονται στο να βλάψουν μόνο τα ίδια τα άτομα.
Συνέπειες σε Άλλους
Εκείνο που κάνετε στον ελεύθερο χρόνο επηρεάζει και άλλους. Παραδείγματος χάριν, εξετάστε τα αποτελέσματα του τουρισμού σε πολλά μέρη. Επειδή οι τουρίστες απαιτούν ξενοδοχεία, πισίνες, κατασκηνώσεις και δρόμους για να φθάσουν σ’ αυτά, συχνά η οικολογία και η οικονομία μιας ωρισμένης περιοχής υποφέρει. Ο συγγραφεύς Γκάυ Μάουντφορτ εξηγεί τα εξής:
«Βιολογικά πολύτιμα έλη αποξηραίνονται, οι ποταμοί αλλάζουν ρουν, οι ακανόνιστες υψομετρικές γραμμές ισοπεδώνονται, και η φυσική βλάστησις καταστρέφεται ή αντικαθίσταται από πιο διακοσμητικά εισαγόμενα είδη. Σύντομα η τοποθεσία φαίνεται εντελώς όμοια με οποιοδήποτε άλλο ανθρωποποίητο μέρος—σύγχρονη, λειτουργικά αποδοτική, τεχνητά χαρούμενη, χωρίς καμμιά χάρι ούτε ψυχή. Μολονότι δημιουργείται κάποια τοπική απασχόλησις, εισάγεται συνήθως προσωρινό ειδικευμένο προσωπικό και πολλά από τα κέρδη πηγαίνουν είτε σε ξένους επενδυτές ή σε άλλες περιοχές της χώρας.»
Πολλοί παραθεριστές δεν σκέπτονται καθόλου αν θα αλλοιώσουν το φυσικό τοπίο. Σύμφωνα με τον Μάουντφορτ, στις νήσους Γκαλαπάγκος «εκατοντάδες επιγραφές, μερικές από τις οποίες έχουν γράμματα ύψους ενός ποδός, έχουν τελείως παραμορφώσει πολλούς βράχους και γκρεμούς.» Προσθέστε σ’ αυτά τα κακά αποτελέσματα που έρχονται από την απρόσεκτη μόλυνσι του αέρα και του νερού, την οδήγησι κάτω από την επιρροή οινοπνευματωδών ποτών, και άλλα σημεία απροσεξίας από τους εκζητητές απολαύσεων, και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά θλιβερό.
Πώς μπορούν οι άνθρωποι να αποφύγουν να φθάσουν στα βλαβερά άκρα στην αναζήτησι απολαύσεων; Το επόμενο άρθρο θα δώση μερικές χρήσιμες οδηγίες.