Η Βίβλος Επιζή από Φυσικά Εμπόδια
Η ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο ήταν αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη συλλογή βιβλίων που είχε δει ο κόσμος ποτέ. Κάποτε, τα αρχαία της ράφια ήσαν παραφορτωμένα με μισό εκατομμύριο και πλέον έγγραφα.
Μόλις 350 χρόνια μετά την κατασκευή της τον τρίτο αιώνα π.Χ., πυρκαϊά κατέστρεψε μερικά από τα βιβλία της. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ό,τι απέμεινε από τα πολύτιμα έγγραφά της λεηλατήθηκε και καταστράφηκε. Αυτές οι «συνθέσεις της αρχαίας μεγαλοφυΐας,» ανέφερε ο ιστορικός Έντουαρντ Γκίμπον, «καταστράφηκαν ανεπανόρθωτα.»
Πράγματι, αυτή η τεράστια συλλογή βιβλίων, γραμμένα κατά το μεγαλύτερο μέρος πάνω σε πάπυρους (μια ύλη που μοιάζει με χαρτί, φτιαγμένη από τις ίνες του άφθονου Αιγυπτιακού φυτού παπύρου), καταστράφηκε από ένα φυσικό εμπόδιο για την επιβίωσι των βιβλίων—τη φωτιά, μαζί με τη λεηλασία εκ μέρους του ανθρώπου. Αν τα βιβλία ήσαν λίθινες ή πήλινες πλάκες μάλλον παρά φθαρτοί πάπυροι, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι καλύτερα.
Ωστόσο, σ’ αυτή την ίδια φθαρτή ύλη, τον πάπυρο, μέρη των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών μπορεί να έχουν γραφή τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Για τη συγγραφή της Αγίας Γραφής χρησιμοποιείτο κυρίως η περγαμηνή ή μεμβράνη (μια ύλη γραφής φτιαγμένη από δέρματα ζώων [2 Τιμ. 4:13]). Και αυτό, επίσης, το υλικό μπορούσε να καή και με τον καιρό ν’ αποσυντεθή. Πόσο εύκολα τα πρωτότυπα χειρόγραφα της Αγίας Γραφής θα μπορούσαν να καταστραφούν χωρίς να υπάρχη αντίγραφο για ν’ αντικαταστήση το ανεκτίμητο άγγελμά τους! Ωστόσο, δημιουργήθηκαν και κυκλοφόρησαν πολλά αντίτυπα, ώστε το άγγελμα δεν χάθηκε, μολονότι ήταν γραμμένο σε φθαρτά υλικά.
Ανατίθεται σε Μικρές Μειονότητες
Ένα άλλο φυσικό εμπόδιο για την επιβίωσί της ήταν το γεγονός ότι ο Θεός εμπιστεύθηκε τη Βίβλο αρχικά σε αντιπαθητικές μειονότητες. Ο απόστολος Παύλος αναγνώρισε: «Εις Ιουδαίους ενεπιστεύθησαν τα λόγια του Θεού.» (Ρωμ. 3:2) Αρκετοί Ιουδαίοι χρησιμοποιήθηκαν από τον Θεό για να καταγράψουν τους λόγους του, για μια περίοδο μεγαλύτερη από μια χιλιετηρίδα, και το Ιουδαϊκό έθνος προσπάθησε να προστατεύση αυτά τα ιερά συγγράμματα.
Αλλά, σκεφθήτε! Όταν άρχισε η συγγραφή της Αγίας Γραφής, αυτό το έθνος περιγράφθηκε ως «οι πλέον ολιγάριθμοι παρά πάντα τα έθνη.» Η σμικρότητά του αντιπαρεβλήθη με τη μεγαλύτερη δύναμι των γειτονικών εθνών, όπως των Χετταίων, των Αμορραίων και άλλων. Ωστόσο, τι συνέβη στα συγγράμματα αυτών των ισχυροτέρων γειτονικών εθνών; Είναι νεκρά. Τα υπολείμματά τους βρίσκονται θαμμένα στη γη ή φθείρονται στα μουσεία.—Δευτ. 7:1, 7.
Οι συγγραφείς και οι προστάτες των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών («Καινή Διαθήκη») αποτελούσαν μόνο μια μικρή ανυπεράσπιστη ομάδα την οποία μισούσαν έντονα. Γι’ αυτή την ομάδα ελέχθησαν τα εξής από συγχρόνους της: «Πανταχού αντιλέγεται.»—Πράξ. 28:22.
Τώρα, χιλιάδες χρόνια αργότερα, τα συγγράμματα αυτών των μισουμένων μειονοτήτων έχουν κατακλύσει ολόκληρο τον κόσμο. Τι αντίθεσις μ’ εκείνο που θα υπεδείκνυαν οι φυσικές περιστάσεις! Δεν θα έδειχνε αυτό ότι μια πολύ πιο ανώτερη δύναμις ενήργησε ως προστάτης;
Γραμμένη σε Γλώσσες ως επί το Πλείστον Νεκρές
Μπορείτε να διαβάσετε αρχαία Εβραϊκά; Ελάχιστοι μπορούν. Ωστόσο, αυτή είναι η γλώσσα στην οποία γράφθηκε στην αρχή η Αγία Γραφή. Προφανώς, αν υπήρχε μόνο σ’ αυτή την γραφή σήμερα, θα ήταν ένα νεκρό βιβλίο!
Εν τούτοις, τον καιρό που χρησιμοποιείτο αυτή η γραφή, όλοι εκείνοι που χρησιμοποιούσαν τη Βίβλο, καθώς και πολλοί από τις γειτονικές χώρες, μπορούσαν να διαβάζουν και να κατανοούν αυτό τον τρόπο γραφής. Η αρχαία Εβραϊκή γραφή ήταν κατανοητή στους λάτρεις του αληθινού Θεού επί αιώνες.
Εν συνεχεία, στον κρίσιμο έβδομο αιώνα π.Χ., με την καταστροφή της Ιουδαϊκής πρωτεύουσας, της Ιερουσαλήμ, άρχισε η διασπορά των Ιουδαίων σε χώρες με παράξενες γλώσσες. Η Ελληνική έγινε η διεθνής γλώσσα. Μολονότι μια μικρή ομάδα Ιουδαίων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν πάλι στην Ιερουσαλήμ, κατάφεραν να διατηρήσουν την Εβραϊκή ως ζωντανή γλώσσα, σύντομα πολλοί από τους Ιουδαίους «τους διεσπαρμένους μεταξύ των Ελλήνων» δεν μπορούσαν να διαβάζουν την Αγία Γραφή στα Εβραϊκά.—Ιωάν. 7:35.
Θα έπαυε το άγγελμα της Αγίας Γραφής να είναι μια «ζώσα δύναμις» στη ζωή τους; Επίσης, τι θα λεχθή για τα εκατομμύρια των μη Ιουδαίων Ελληνοφώνων; Δεν θα αποκαλύπτετο η γνώσις του Λόγου του Θεού σ’ αυτούς;
Η Πρώτη Μετάφρασις
Περίπου 300 χρόνια π.Χ., ένα εκατομμύριο σχεδόν Ελληνοφώνων Ιουδαίων ζούσαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ένα πνευματικό κέντρο του Ελληνικού κόσμου. Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών τους, και ίσως της συνεργασίας του Βασιλέως Πτολεμαίου Φιλαδέλφου, έγινε τελικά μια μετάφρασις της Αγίας Γραφής από την Εβραϊκή στην Ελληνική γλώσσα.
Τι δώρο ήταν αυτό! Τώρα τα οφέλη από την ανάγνωσι των Εβραϊκών Γραφών δεν θα περιωρίζοντο πια σε ελάχιστα άτομα αλλά, όπως παρατήρησε ο Ιουδαίος φιλόσοφος του πρώτου αιώνα Φίλων: ‘Ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή μπορεί ν’ αποκομίση το όφελος προσεγγίσεως στους σοφούς μας και άγιους και έξοχους νόμους.’
Επειδή η Αλεξάνδρεια είχε μια μακρά ιστορία «παραγωγής βιβλίου,» δεν πέρασε πολύς καιρός που ανατυπώθηκαν αντίγραφα αυτής της μεταφράσεως, που ωνομάσθηκε «Μετάφρασις των Εβδομήκοντα,» και εστάλησαν σ’ όλο τον κόσμο στους Ελληνόφωνες Ιουδαίους. Ήταν πραγματικά «η Βίβλος του λαού.» Επειδή ήταν γραμμένη στη γλώσσα του γενικού κοινού, και λόγω του μικρού της κόστους, ως αποτέλεσμα των εκδοτικών μεθόδων στην Αλεξάνδρεια, πολλοί λάτρεις μπόρεσαν ν’ αποκτήσουν το δικό τους προσωπικό αντίτυπο.
Οι Πρώτοι Χριστιανοί Κάνουν τη Βίβλο να Ζη
Η χρήσις των Εβραϊκών Γραφών μπορεί να φανή από τη δραστηριότητα του αποστόλου Παύλου. «Διελέγετο μετ’ αυτών [των Ιουδαίων, στη συναγωγή στη Θεσσαλονίκη] από των γραφών, εξηγών και αποδεικνύων ότι έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών.» (Πράξ. 17:2-4) Για να ‘αποδεικνύη,’ αναφερόταν σε διάφορα εδάφια των Εβραϊκών Γραφών για να στηρίξη την αληθινή βάσι της Χριστιανοσύνης.
Η χρήσις της Αγίας Γραφής, περιλαμβανομένων και των πρόσφατα γραμμένων Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, από τους πρώτους Χριστιανούς, ωδήγησε σ’ ένα γεγονός που αναστάτωσε εντελώς την κατασκευή του βιβλίου. Μέχρι την εποχή αυτή, τα βιβλία εγίνοντο υπό μορφή ρόλου. Αυτό ήταν καλό για ανάγνωσι όταν υπήρχε άνεσις. Αλλά οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τη Βίβλο σε ιεραποστολικές προσπάθειες, για να ‘αποδεικνύουν’ τη βάσι της θρησκείας τους. Μπορείτε να φαντασθήτε πόσο άβολο θα ήταν να βρίσκουν τη μια παραπομπή μετά την άλλη σε ρόλους που μπορεί το μήκος τους να έφθανε μέχρι τα 11 μέτρα (35 πόδια)!
Πριν από έναν αιώνα περίπου, οι Ρωμαίοι είχαν πειραματισθή μ’ ένα νέο είδος βιβλίου με χονδρές δερμάτινες σελίδες. Αυτό το ογκώδες κατασκεύασμα ποτέ δεν έγινε δημοφιλές. Ωστόσο, κάποιος χρησιμοποίησε αυτή την ιδέα, αλλά έφτιαξε τις σελίδες από λεπτά φύλλα παπύρου. Αυτός ο κώδικας ήταν ιδανικός για να βρίσκη κανείς γρήγορα παραπομπές. Ήταν ο πρόδρομος της σημερινής μορφής του βιβλίου. Ποιος έκανε αυτό το υψίστης σημασίας επίτευγμα; Η επίσημη Ιστορία της Αγίας Γραφής του Καίμπριτζ λέγει:
«Κάποιος συνέλαβε την ιδέα να φτιάξη ένα κώδικα όχι από περγαμηνή, αλλά από πάπυρο. Δεν γνωρίζομε που και ποιος πρωτοδοκίμασε αυτή την ιδέα· αλλά γνωρίζομε ότι το νέο είδος συνδέεται άμεσα με τις πρώτες μέρες της Χριστιανοσύνης, και ότι ο εφευρέτης μπορεί πράγματι να ήταν ένας Χριστιανός.»
Σήμερα, λοιπόν, όταν ανοίγετε ένα βιβλίο σε αντίθεσι με τη χρήσι ενός ρόλου, μπορείτε να σκεφθήτε τη ζηλώδη δραστηριότητα μαρτυρίας των Χριστιανών που υιοθέτησαν τον κώδικα ως τύπο για τα βιβλία τους. Από τους πρώτους, λοιπόν, αιώνες μ.Χ., το άγγελμα που περιέχεται, στην Αγία Γραφή ήταν πάρα πολύ ζωντανό και ήταν πραγματικά «εν δράσει» στις καρδιές πολλών λάτρεων. Αλλ’ αυτή η ήρεμη εικόνα δεν επρόκειτο να διαρκέση πολύ, όπως θα δούμε.
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Η Αγία Γραφή εγράφη σε φθαρτό υλικό· εδώ βλέπετε το παλαιότερο Βιβλικό χειρόγραφο που βρίσκεται στο Βρεταννικό Μουσείο
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Η μετάφρασις από την Εβραϊκή στην Ελληνική διατήρησε την Αγία Γραφή ζωντανή για τον κοινό άνθρωπο
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Ο κώδικας έκανε τη χρήσι της Αγίας Γραφής πιο εύκολη για τους ζηλωτές Χριστιανούς στη διδασκαλία άλλων