Είναι οι Λόγοι τους Ορθοί;

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ότι ο άνθρωπος μπορεί να προοδεύση ανεξάρτητα από τον Θεό; Μπορεί να είναι αλήθεια ότι προσπαθεί να τα καταφέρη μ’ αυτό τον τρόπο. Αλλά επιτυγχάνει;

Ό,τι βλέπετε να συμβαίνη στον κόσμο σήμερα είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας του ανθρώπου να προχωρήση μόνος του χωρίς τον Θεό. Είναι αλήθεια ότι μερικοί από τους ηγέτες του κόσμου ισχυρίζονται ότι πιστεύουν· αλλά ο Γάλλος φιλόσοφος Βολταίρος είπε κάποτε πολύ ορθά: «Οι περισσότεροι από τους μεγάλους άνδρες αυτού του κόσμου ζουν σαν να ήσαν αθεϊστές. . . . Η γνώσις περί ενός Θεού, της παρουσίας του και της δικαιοσύνης του, δεν έχει ούτε την παραμικρή επίδρασι στους πολέμους, στις συνθήκες, στους στόχους φιλοδοξίας, στο συμφέρον ή στις απολαύσεις, στην επιδίωξι των οποίων απορροφούνται ολοκληρωτικά.»

Ποιος είναι ο καρπός αυτού του ‘τρόπου ζωής σαν να ήσαν αθεϊστές’; Πείνα, καταπίεσις, έγκλημα, ασθένειες και θλίψεις. Η ανθρώπινη ύπαρξις έχει γίνει αξιολύπητη λόγω της μολύνσεως και του υπερπληθυσμού. Ένα άρθρο μιας εφημερίδας με ημερομηνία 6 Μαρτίου 1979, ανέφερε ότι αρκετές χώρες, με πληθυσμούς που φθάνουν συνολικά το ένα τέταρτο της ανθρωπότητας, ήσαν εκείνη ακριβώς τη μέρα, απορροφημένες σε τρομοκρατική δράσι, εμφύλιες συγκρούσεις ή ουσιαστικούς πολέμους.

Η Αγία Γραφή υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αυτοκυβερνηθή με επιτυχία χωρίς βοήθεια. Στο εδάφιο Ιερεμίας 10:23 αναφέρει: «Η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνει τα διαβήματα αυτού.» Τα γεγονότα σήμερα επιβεβαιώνουν την αληθινότητα αυτών των λόγων. Ωστόσο, η Αγία Γραφή μάς λέει ότι ο Θεός μπορεί να ‘κατευθύνη’ εκείνους που το θέλουν πραγματικά.

Μήπως Χρειαζόμαστε τον Θεό Συναισθηματικά;

Οι αθεϊστές πιστεύουν ότι ο άνθρωπος μπορεί «να προοδεύση . . . συναισθηματικά . . . ανεξάρτητα από τον Θεό.» Συμβαίνει αυτό;

Οι ενδείξεις δείχνουν ότι ο άνθρωπος είναι θρήσκος εκ φύσεως. Όλοι οι πολιτισμοί σ’ ολόκληρη την ιστορία έχουν διαμορφώσει κάποιο σύστημα λατρείας.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν οι άνθρωποι ανθίστανται σ’ εκείνο που περιγράφεται ως η «ανάγκη (τους) για πίστι»; Μπορεί να στραφούν σε λατρεία χρημάτων, δυνάμεως, επιστήμης, πολιτικών δογμάτων ή του εαυτού τους. Ακόμη και ο αθεϊσμός μπορεί να γίνη θρησκεία. Ο ψυχίατρος Στάφφορντ-Κλαρκ λέει για κείνους που υποστηρίζουν τον αθεϊσμό: «Το πάθος με το οποίο υποστηρίζουν τον «αθεϊσμό . . . αποτελεί μια πιο ζωντανή απόδειξι της συναισθηματικής αναγκαιότητας για πίστι.»

Τι θα Λεχθή για τη Διανοητική Πλευρά;

Δεν είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι μπορούν να εξηγήσουν την ύπαρξι των πραγμάτων ανεξάρτητα από τον Θεό; Προσπαθούν να το κάνουν. Υπάρχει μια διαρκώς αυξανόμενη τάσις να μεταθέτουν το Θεό στο παρελθόν.

Συμφωνείτε μ’ αυτή την άποψι; Αν ναι, σκεφθήτε για μια στιγμή. Μέχρι ποιου βαθμού οφείλεται αυτό στο δικό σας τρόπο σκέψεως; Και πόσο πολύ οφείλεται στην επιρροή του «διανοητικού κλίματος» που επικρατεί στον κόσμο σήμερα;

Ο φιλόσοφος Λέσλη Ντιούαρτ, όπως αναφέρεται στο βιβλίο Θρησκεία σ’ ένα Κοσμικό Αιώνα, λέει ότι «οι σύγχρονοι άνθρωποι . . . διαμορφώνονται από την επιστημονική παιδεία της εποχής, όπως οι άνθρωποι του μεσαίωνα διαμορφώνονταν από τη θεολογική παιδεία της εποχής τους.» Στο Μεσαίωνα, οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν στον Θεό. Αυτό ήταν το είδος της κοινωνίας που υπήρχε τότε. Εκτός αυτού, ήταν συχνά επικίνδυνο να μη συμφωνή κανείς μ’ αυτή την κοινωνία! Ωστόσο, η πίστις τους ήταν συχνά παράλογη και δεισιδαιμονική. Μερικές φορές η «θεολογική παιδεία» εκείνων των ημερών προσπαθούσε να εμποδίση την πρόοδο της επιστήμης. Όταν, λοιπόν, ο Γαλιλαίος παρουσίασε τις επαναστατικές ανακαλύψεις του, οι θρησκευτικοί ηγέτες προσπάθησαν τότε να τον «αποκηρύξουν» (μολονότι, στην πραγματικότητα, εκείνο που είχε ανακαλύψει δεν συγκρουόταν καθόλου με ό,τι έλεγε η Αγία Γραφή).

Σήμερα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ασκείται σχεδόν τόσο μεγάλη πίεσι να μην πιστεύη κανείς στον Θεό, όση ασκείτο στο παρελθόν για να πιστεύη κανείς σ’ αυτόν. Ακόμη και κληρικοί, εγκαταλείπουν μέρη της Αγίας Γραφής χάρι συγχρόνων θεωριών όπως η εξέλιξις. Μερικοί μάλιστα απορρίπτουν τους κανόνες της Αγίας Γραφής περί ηθικότητας και επιδοκιμάζουν πράγματα όπως η ομοφυλοφιλία και η πορνεία.

Είναι καμμιά απ’ αυτές τις καταστάσεις, η μεσαιωνική ή η σύγχρονη, ορθή; Το γεγονός ότι η μεσαιωνική δεισιδαιμονική άποψις ήταν παράλογη δεν κάνει τη σύγχρονη, υλιστική άποψι ορθή. Παραδείγματος χάριν, ο Δόκτωρ Βέρνερ φον Μπράουν, διάσημος Αμερικανός μηχανικός πυραύλων είπε, όπως αναφέρεται, τα εξής: «Δυσκολεύομαι τόσο πολύ να καταλάβω έναν επιστήμονα που δεν παραδέχεται την ύπαρξι μιας ανώτερης λογικότητας πίσω από την ύπαρξι του σύμπαντος, όσο να καταλάβω ένα θεολόγο ο οποίος αρνιέται την πρόοδο της επιστήμης.»

Μπορεί η Εξέλιξις ν’ Αντικαταστήση την Πίστι στον Θεό;

Προτού ο Δαρβίνος επιβάλη τη θεωρία της εξελίξεως, οι περισσότεροι άνθρωποι υπέθεταν ότι έπρεπε να υπάρχη ένας Θεός, επειδή δεν μπορούσαν με κανένα άλλο τρόπο να εξηγήσουν την ύπαρξι των πραγμάτων. Αλλά με την παραδοχή της θεωρίας της εξελίξεως, πολλοί προφανώς πίστευσαν ότι δεν υπήρχε πια καμμιά ανάγκη για πίστι στον Θεό.

Ωστόσο, αν πιστεύετε στην εξέλιξι, μπορεί να βρήτε ενδιαφέροντα τα σχόλια που δημοσιεύθηκαν σε μια πρόσφατη έκδοσι του περιοδικού Χάρπερς σχετικά με το τι ήταν εκείνο που διαμόρφωσε τον συλλογισμό του Δαρβίνου. Βασιζόταν πραγματικά σε μια αντικειμενική ανάλυσι των όντων και των απολιθωμάτων; Ο Στήβεν Τζ. Γκουλντ, καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ανέφερε τα εξής: «Η φυλετική κλιμάκωσις υπήρξε η εκ των προτέρων προϋπόθεσις—ποτέ δεν ‘θεάθηκε’ στα πετρώματα· εξέφραζε την πολιτιστική και πολιτική προδιάθεσι του φιλελευθερισμού του δεκάτου ενάτου αιώνα.» Με άλλα λόγια, ο συλλογισμός του Δαρβίνου εξαρτάτο από την κοινωνία στην οποία ζούσε. Ο Καρλ Μαρξ, όπως αναφέρεται, είπε τα εξής: «Είναι αξιοσημείωτο το πώς ο Δαρβίνος παραδέχεται μεταξύ των ζώων και των φυτών την Αγγλική κοινωνία του με τις διαιρέσεις εργασιών της, τον ανταγωνισμό, [και λοιπά].»

Πολλοί επιστήμονες σήμερα εγείρουν σοβαρά ερωτήματα ως προς το κύρος των θεωριών που παρουσιάζονται για να υποστηρίξουν την εξέλιξι. Γιατί, λοιπόν, υποστηρίζεται ακόμη η πίστις στη διδασκαλία του Δαρβίνου; Το άρθρο εξακολουθεί: «Υπάρχουν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η εγκατάλειψις του μηχανισμού της εξελίξεως θα ωδηγούσε αναπόφευκτα σε αμφιβολίες για το αν υπήρξε ποτέ εξέλιξις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, χωρίς αμφιβολία, εξακολουθούν ακόμη να υπερασπίζουν τον Δαρβίνο τόσο επίμονα . . . επειδή [οι υποστηρικτές του] είναι υλιστές.»

Αλλά η απροθυμία τους να εξετάσουν κάτι διαφορετικό δεν σημαίνει ότι η εξέλιξις πρέπει να είναι ορθή, έτσι δεν είναι;a Όπως ακριβώς το πείσμα που είχαν οι θρησκευτικοί ηγέτες στην εποχή του Γαλιλαίου δεν σήμαινε ότι ο Γαλιλαίος έπρεπε να είχε άδικο. Το συναίσθημα και η προκατάληψις μπορούν να τυφλώσουν τους επιστήμονες τόσο εύκολα όσο μπορούν να τυφλώσουν και τους θρησκευτικούς ηγέτες,

Η αλήθεια είναι ότι, παρά τις πιέσεις του «μοντερνισμού» να σταματήσουν να πιστεύουν στον Θεό, ή τουλάχιστον να τον μεταθέσουν στο παρελθόν, πολλοί άνθρωποι έχουν σταθερά πεισθή για την ύπαρξι του Θεού. Και η αύξησις της επιστημονικής γνώσεως στην εποχή μας απλώς κάνει την πεποίθησί τους πιο ισχυρή.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

«Στο Μεσαίωνα, οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν στον Θεό. Αυτό ήταν το είδος της κοινωνίας που υπήρχε τότε. . . . Σήμερα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.»

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

Οι Επιστήμονες Εγείρουν Αμφιβολίες

Είναι οι επιστήμονες ενωμένοι ως προς την παραδοχή της εξελίξεως; Αυτό είναι εκείνο στο οποίο ωδηγήθηκαν πολλοί να πιστέψουν. Ωστόσο, κυριολεκτικά χιλιάδες φημισμένοι επιστήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο απορρίπτουν την εξέλιξι ή την αμφισβητούν με βάσι επιστημονικά γεγονότα, και οι ίδιοι επιστήμονες της εξελίξεως συχνά παραδέχονται μεγάλα σφάλματα στη θεωρία τους. Σημειώστε τις παρατηρήσεις μερικών απ’ αυτούς:

«Στις τελευταίες δεκαετίες, οι εξηγήσεις για την πιθανή προέλευσι του ανθρώπου έχουν αλλάξει τόσο πολύ ώστε πρέπει να προσέχη κανείς όταν λέγη από πού προήλθε ο άνθρωπος και πότε. Πολλοί επιστήμονες απλώς επιστρέφουν στην προηγούμενη προσωπική τους γνώμη. Αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για ν’ αμφισβητή κανείς την εξέλιξι χωρίς να έχη καμμιά θρησκευτική προκατάληψι.»—Γουέιν Φ. Φράιαρ, βιολόγος του Κολλεγίου Κινγκ.

«Είναι δογματισμός και όχι επιστήμη. Δεν έχει καμμιά σημασία σύμφωνα με τη σημερινή επιστημονική γνώσι.»—Τζων Ν. Μουρ, επιστήμων της φυσικής του Κρατικού Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν.

«Πρέπει να υπενθυμίσω στον αναγνώστη ότι μερικά από τα πιο παλιά και ενοχλητικά ερωτήματα για την εξέλιξι του ανθρώπου παραμένουν αναπάντητα . . . Όπως στο παρελθόν, οι σημερινοί υποστηρικτές των διαφόρων υποθέσεων μπορεί να σφάλλουν στα ίδια ακριβώς σημεία για τα οποία είναι βέβαιοι ότι έχουν δίκιο. . . . «όλες οι απόψεις για την εξέλιξι του ανθρώπου βασίζονται σε φαινομενικά γεγονότα, τα οποία διαφέρουν πάρα πολύ στο βαθμό αξιοπιστίας τους.»—Σέργουντ Λ. Γουώσμπερν, καθηγητής Φυσικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας.

Θα μπορούσε κάποια μικροσκοπική μορφή ζωής, η οποία καθ’ υπόθεσι προέρχεται από την άψυχη ύλη, ν’ αναπαραχθή;

«Είναι ιδιαίτερα κατάλληλο να τονίσωμε ότι ο διάσημος θεωρητικός φυσικός, Ευγένιος Π. Βάιγκνερ, σε μια έκδοσι πού δεν είναι πολύ γνωστή, πρόσφερε μια σπουδαία και αυστηρή απόδειξι από τη θεωρία των επί μέρους όντων, ότι δεν υπάρχει καμμιά πιθανότητα για αυτόματη ύπαρξι μιας αυτοπαραγόμενης ‘μονάδας’ οποιουδήποτε είδους.»—Έντουαρντ Α. Μπουντρώ, Υφηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Ορλεάνης.