Πώς μια Ζώσα Ελπίδα Επηρεάζει τη Ζωή Τους

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι θεωρούν απελπιστικές τις παρούσες παγκόσμιες συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν και πολλές ελπίδες για μια ριζική αλλαγή προς το καλύτερο. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, εκατοντάδες χιλιάδες άτομα αποβλέπουν μ’ εμπιστοσύνη σ’ ένα λαμπρό μέλλον. Γιατί;

Επειδή έχουν δεχθή τις υποσχέσεις του Ιεχωβά Θεού, όπως αναγράφονται στο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Αποβλέπουν στον καιρό που ο Θεός θα ενεργήση για ν’ απομακρύνη κάθε είδους έγκλημα, βία, καταπίεσι και αδικία. (Δαν. 2:44· 2 Πέτρ. 3:13) Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σχετικά με ό,τι επιφυλάσσει ο Ύψιστος για το ανθρώπινο γένος, το εδάφιο Αποκάλυψις 21:4 λέει: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» Μέσω αναστάσεως, και οι νεκροί ακόμη θα μπορέσουν ν’ απολαύσουν αυτές τις ευλογίες. (Ιωάν. 5:28, 29) Τι μεγαλειώδης ελπίδα είναι αυτή! Και επειδή αυτή η ελπίδα προέρχεται από τον Θεό, η εκπλήρωσίς της είναι βέβαιη.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, για να βοηθήσουν άλλους να εκτιμήσουν τη μεγαλειώδη ελπίδα που εκτίθεται στις Άγιες Γραφές και να την ισχυροποιήσουν μέσα τους, διεξήγαν μια σειρά συνελεύσεων «Ζώσα Ελπίς», που θα ολοκληρωθούν στις αρχές του 1980. Οι συνελεύσεις παρείχαν άφθονες ενδείξεις σχετικά με την τεράστια δύναμι που έχει η ελπίδα που βασίζεται στην Αγία Γραφή.

Ακόμη και οι έξω παρατηρητές έχουν προσέξει την καλή επίδρασι αυτής της ελπίδας. Παραδείγματος χάρι, στην Ολλανδία, ένας ανώτερος αστυνομικός μολονότι δεν είχε υπηρεσία την Κυριακή, ήθελε να βρίσκεται στο χώρο της συνελεύσεως για να βοηθήση στην τροχονόμησι. Του άρεσε τόσο πολύ η τάξις και το ωραίο πνεύμα των Μαρτύρων ώστε πρόσφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του τη μέρα που είχε ‘ρεπό.’

Μια Πρόκλησις

Το πώς ένας λαός που η ελπίδα τον ενώνει σε γνήσια αδελφότητα μπορεί να χειρισθή απροσδόκητα εμπόδια φάνηκε στη συνέλευσι «Ζώσα Ελπίς» που έγινε στο Χόλλυγουντ της Φλώριδας. Δυο βδομάδες περίπου προτού αρχίση η συνέλευσις στο Σπορτατόριουμ, ένας Μάρτυς, καθώς έκανε κατ’ οίκον επισκέψεις, συνάντησε ένα κύριο που έκανε κάποια εργασία συντηρήσεως εκεί. Εξέφρασε την έκπληξί του σχετικά με το πώς θα μπορούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ν’ αρχίσουν τη συνέλευσί τους το πρωί της Πέμπτης, 5 Ιουλίου, επειδή είχε προγραμματισθή μια συναυλία ‘ροκ’ για το προηγούμενο βράδυ και θα συνεχιζόταν μέχρι τις 11 μ.μ. Αμέσως ο Μάρτυς πληροφόρησε σχετικά τους υπεύθυνους για την προετοιμασία της συνελεύσεως.

Αυτό δημιούργησε ένα πραγματικό πρόβλημα. Πώς θα μπορούσαν εκατοντάδες Μάρτυρες ν’ απολαύσουν το πρόγραμμα αν αναγκάζονταν να περάσουν όλη τη νύχτα προετοιμάζοντας το χώρο της συνελεύσεως;

Με μια θαυμάσια εκδήλωσι αδελφικής αγάπης, ανταποκρίθηκαν οι Ισπανόφωνοι Μάρτυρες, οι οποίοι επρόκειτο να έχουν τη συνέλευσί τους στο ίδιο μέρος, αλλά την επόμενη βδομάδα. Πάνω από 1.000 εθελοντές συνεργάσθηκαν πρόθυμα, αρχίζοντας εργασία στις 2:30 π.μ. στις 5 Ιουλίου. Απομάκρυναν τεράστιους σωρούς απορριμμάτων, σκούπισαν, κι’ έπλυναν όλα τα 14.000 καθίσματα. Όταν έσπασε η μηχανή καθαρισμού του δαπέδου, σκούπισαν ολόκληρη την περιοχή με το χέρι. Στις 5 π.μ. το μέρος ήταν πεντακάθαρο και μπορούσε ν’ αρχίση η κατασκευή της εξέδρας. Το τελευταίο μεγάφωνο συνδέθηκε επτά μόλις λεπτά προτού αρχίση το πρόγραμμα.

Αφού τελείωσε και η δεύτερη συνέλευσις, εκείνη που έγινε στα Ισπανικά, ένας αξιωματούχος της διοικήσεως του Σπορτατόριουμ υποκινήθηκε να πη: «Ήταν πράγματι εποικοδομητικό να βλέπη κανείς πώς όλοι σας χαμογελούσατε και πώς χαιρετούσατε ο ένας τον άλλο με τέτοιο θερμό, στοργικό τρόπο. Μόνο ευγενικά λόγια ακούγονταν στη διάρκεια και των δυο συνελεύσεών σας—δεν παρατηρήθηκε κανένας διαπληκτισμός για θέσεις ή καθίσματα, το μόνο που παρατηρήθηκε ήταν εύτακτες σειρές. Αυτό το μέρος δεν ήταν ποτέ τόσο καθαρό και εύτακτο.»

Πράγματι, η αγάπη και η ενότητα που προέρχονται από μια κοινή ελπίδα έκανε δυνατή την αντιμετώπισι αυτής της μεγάλης προκλήσεως μ’ επιτυχία.

Προσπάθειες για να Παρευρεθούν

Συχνά, για να μπορέση ένα άτομο να παρακολουθήση τη συνέλευσι αντιμετωπίζει προσωπική πρόκλησι. Ωστόσο, χιλιάδες Μάρτυρες απέδειξαν ότι ήσαν πρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουν αυτή την πρόκλησι. Γιατί; Αυτό μπορεί ν’ αποδωθή στην ελπίδα τους, που βασίζεται στην Αγία Γραφή, στην επιθυμία τους να διατηρήσουν αυτή την ελπίδα ισχυρή και στο ενδιαφέρον τους για την πνευματική ευημερία των άλλων.

Πάρτε για παράδειγμα την Ανίτα, της οποίας ο σύζυγος δεν είναι Μάρτυς. Για να μη δημιουργήση προβλήματα στη φυσιολογική οικογενειακή της ζωή με το σύζυγό της, η Ανίτα, μαζί με τα τρία της παιδιά, διευθέτησε να παρακολουθήση μόνο δυο μέρες την πρώτη συνέλευσι που έγινε στο Κορβάλλις, της Όρεγκον, και μετά, άλλες δυο μέρες τη δεύτερη συνέλευσι που έγινε στην ίδια πόλι. Οδηγώντας πάνω από 320 χιλιόμετρα (200 μίλια) κάθε μέρα ‘αλέ-ρετούρ’ μπορούσε ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες του συζύγου της και της οικογενείας της το βράδυ. Αυτή η διευθέτησις, δεν βοήθησε μόνο την Ανίτα να ωφεληθή από ολόκληρο το πρόγραμμα της συνελεύσεως, αλλά της έδωσε επίσης τη χαρά να βοηθήση κι’ άλλους Μάρτυρες, που βρίσκονταν σε παρόμοιες συνθήκες να παρακολουθήσουν τη συνέλευσι μαζί της.

Μια Μάρτυς είπε τα εξής σχετικά με τις προσπάθειες που κατέβαλε για να παρευρεθή στη συνέλευσι «Ζώσα Ελπίς»: «Ήμουν αποφασισμένη να παρακολουθήσω αυτή τη συνέλευσι. Επειδή δεν έχω σύζυγο ούτε πολλά χρήματα, αποφάσισα να δείξω εφευρετικότητα. Αγόρασα ένα τροχόσπιτο μήκους 4,6 μέτρων (15 ποδών) από έναν ομόπιστό μου Μάρτυρα και το πλήρωσα μέσω της τράπεζας, όπου εργαζόμουν. Επειδή επρόκειτο για μεγάλο ταξίδι, πήρα μαθήματα μηχανολογίας αυτοκινήτου. Έχοντας αυτές τις γνώσεις, ρύθμισα μόνη μου τον κινητήρα του αυτοκινήτου και έβαλα καινούργια φρένα. Μια άλλη Μάρτυς και τα παιδιά της ήλθαν μαζί μου. Με τα τέσσερα παιδιά μας και εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά σ’ όλη τη διαδρομή, τελειώσαμε με επιτυχία το ταξίδι μας των 800 χιλιομέτρων (500 μιλίων) πάνω σε ψηλά βουνά.»

Δεν Αποθαρρύνθηκαν από την Τραγωδία

Σε πολλές περιπτώσεις, οι Μάρτυρες αντιμεπώπισαν πολύ αποθαρρυντικές συνθήκες που έθεσαν σε δοκιμασία τη βασισμένη στην Αγία Γραφή ελπίδα τους. Παραδείγματος χάρι, ένα μήνα περίπου πριν από την πρώτη συνέλευσι που έγινε στο Πουγιάλλουπ της Ουάσινγκτον, μια Μάρτυς έχασε το σύζυγό της, και έμεινε χήρα σε νεαρή ηλικία με τρία μικρά παιδιά κι’ ένα μεγαλύτερο γιο. Το πρωί της Πέμπτης, τη μέρα που θ’ άρχιζε η συνέλευσις, το σπίτι τους έπιασε φωτιά και καταστράφηκαν όλα τους τα ρούχα. Η οικογένεια, μπόρεσε να διαφύγη από τη φωτιά σώζοντας μόνο τις ρόμπες τους. Οι ομόπιστοί τους Μάρτυρες ανταποκρίθηκαν γρήγορα στις ανάγκες αυτής της μητέρας και των παιδιών της, παρέχοντας άφθονα ρούχα, έτσι ώστε μπόρεσαν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα της Παρασκευής.

Η μητέρα είπε τα εξής σχετικά με την επιθυμία της να παρακολουθήση από την αρχή τη συνέλευσι: «Ήθελα να είμαι εκεί για να μάθουν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι είμαι ακόμη ζωντανή. Ωστόσο, δεν μπόρεσα. Είμαι ευγνώμων στον Ιεχωβά που μπόρεσα να παρακολουθήσω το πρόγραμμα από την Παρασκευή και μετά. Ωφελήθηκα πραγματικά. Ήταν σχεδόν σαν να μου έλεγε ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός, ‘Κάθισε, έχω κάτι να σου πω.’ Αυτό ακριβώς έκανα. Άκουσα με προσοχή, κι’ αυτό ήταν πολύ ενθαρρυντικό.»

Όταν Συμβαίνει το Απροσδόκητο

Με όμοιο τρόπο, άλλοι Μάρτυρες διαπίστωσαν πληρέστερα πόσο σοφό είναι να επιρρίπτουν τις φροντίδες τους στον Ιεχωβά Θεό. Παραδείγματος χάρι, σχετικά με τη συνέλευσι που έγινε στο Γούντμπερν της Όρεγκον, τα τρόφιμα άρχισαν να τελειώνουν από τη δεύτερη κιόλας μέρα της συνελεύσεως. Έτσι, οι Μάρτυρες που ήσαν υπεύθυνοι για την τροφοδοσία συγκεντρώθηκαν εκείνο το βράδυ και διευθέτησαν να έλθουν σε επαφή με διάφορους προμηθευτές στο Πόρτλαντ. Όλοι ενθαρρύνθηκαν να προσευχηθούν για το πρόβλημα. Αλλά οι προσπάθειες να βρουν τρόφιμα αποδείχθηκαν μάταιες.

Εν τω μεταξύ, όμως, έφθασε απροσδόκητα στην αίθουσα συνελεύσεως ένας Μάρτυς. Είχε πάρει εσφαλμένη έξοδο από τον αυτοκινητόδρομο και είχε βρεθή 19 χιλιόμετρα (12 μίλια) μακριά από την πορεία του. Αυτός ο Μάρτυς είχε αρχίσει πρόσφατα να εργάζεται σε μια εταιρία χονδρικής πωλήσεως τροφίμων στο Βανκούβερ της Ουάσινγκτον. Επειδή βρισκόταν στην περιοχή της αίθουσας συνελεύσεως, αποφάσισε να πάη για να ρωτήση μήπως χρειάζονταν τρόφιμα. Όταν έμαθε το πρόβλημα που υπήρχε, επικοινώνησε με την εταιρία του και έμαθε ότι υπήρχε μεγάλο απόθεμα από τα κυριότερα είδη που χρειάζονταν και μάλιστα στην ίδια τιμή ή και καλύτερη απ’ αυτή που είχαν πληρώσει προηγουμένως. Το ερώτημα ήταν: Τι ήταν εκείνο που έκανε αυτό το Μάρτυρα ν’ ακολουθήση λάθος έξοδο στο σωστό χρόνο;

Βοήθεια για το Πρόγραμμα από Διάφορες Πηγές

Καθώς οι Μάρτυρες άκουγαν τις ομιλίες και έβλεπαν τα Βιβλικά δράματα στις συνελεύσεις, λίγοι αντιλήφθηκαν ότι μερικές φορές όσα άκουγαν και έβλεπαν είχαν καταστή δυνατά από βοήθεια που προερχόταν από διάφορες πηγές.

Λόγω μιας πλημμύρας στο Τέξας, πολλοί Μάρτυρες αντιμετώπισαν προβλήματα για να πάνε στη συνέλευσι που έγινε στο Χιούστον. Εξ αιτίας της καταστάσεως αυτής, το μέρος ενός ομιλητή ματαιώθηκε στο πρωινό πρόγραμμα και διευθετήθηκε πάλι για τις δύο το απόγευμα. Ο ομιλητής και ο γιος του, για να πάνε στη συνέλευσι, περπάτησαν μέσα σε νερό που έφθανε σε βάθος 1,4 μέτρα (41⁄2 πόδια), ενώ ο πατέρας κρατούσε μια πλαστική τσάντα με άλλα ρούχα. Το αυτοκίνητο που είχε προγραμματισθή να τους πάρη δεν έφθασε. Έτσι, έκαναν ‘ώτο-στοπ.’ Μ’ αυτό το αυτοκίνητο, κάλυψαν ένα μέρος της διαδρομής. Μετά, κάποιο άλλο αυτοκίνητο προσφέρθηκε να τους πάρη. Ο οδηγός ήταν ερασιτέχνης ασυρματιστής και, έτσι, είχε κάτι κοινό με το γιο του ομιλητή. Γι’ αυτό το λόγο, ο οδηγός τους πήγε κατ’ ευθείαν στο χώρο της συνελεύσεως.

Ένα από τα δράματα που παρουσιάστηκαν στη συνέλευσι «Ζώσα Ελπίς» απεικόνιζε τον τρόπο ζωής στην Αίγυπτο όταν ζούσε ο Μωυσής, και περιελάμβανε μια σκηνή με τον Μωυσή στην καιόμενη βάτο. Το ζεύγος που είχε αναλάβη την ευθύνη να προμηθεύση τα αναγκαία σκηνικά έμειναν κατάπληκτοι για τον τρόπο με τον οποίο έλαβαν βοήθεια μέσα κι’ έξω από την εκκλησία. Για την καιόμενη βάτο, είχαν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν πολυανθρακικό αλουμίνιο που θα κινείτο από τον αέρα, μ’ ένα φως που θα έπεφτε πάνω του. Ένας Μάρτυς δώρησε έναν ανεμιστήρα· ένας άλλος πρόσφερε τη βάτο κι’ ένας άλλος ακόμη δάνεισε δυο λαμπτήρες στιγμιαίου διάχυτου φωτισμού, ισχύος 1.000 βαττ. Διάφοροι έμποροι στην περιοχή έδωσαν ιδέες και βοήθησαν τους αδελφούς να χρησιμοποιήσουν τα διαθέσιμα σκηνικά με τον καλύτερο τρόπο.

Η σύζυγος που είχε αναλάβει την ευθύνη να βρη κοσμήματα για το δράμα διηγήθηκε τι συνέβη: «Στην εκκλησία μας δεν υπήρχαν αρκετά φανταχτερά κοσμήματα ούτε για ένα μόνο Αιγύπτιο, πόσο μάλλον για όλους τους. Μίλησα για το δράμα σε μια ηλικιωμένη κυρία σ’ ένα μικρό οπωροπωλείο. Έμεινα έκπληκτη όταν εκείνη μου είπε ότι γνώριζε μια κυρία που είχε πολλές στολές και κοσμήματα. Η κυρία αυτή που είχε τα κοσμήματα ήλθε σ’ επαφή μαζί μου και μου έδωσε στολές και πραγματικά κοσμήματα, αξίας πάνω από 850 δολλάρια Η.Π. και επίσης μου έδειξε πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο.»

Επίδρασις του Προγράμματος

Μέχρι το Δεκέμβριο του 1979, 1.342.117 άτομα είχαν παρακολουθήσει τις συνελεύσεις «Ζώσα Ελπίς» παγκοσμίως. Επανειλημμένως έχουν λεχθή σχόλια για το πόσο ενθαρρυντικό ήταν το πρόγραμμα. Ένας πρεσβύτερος, με πολλά χρόνια πείρας, σχολίασε τα εξής: «Το πρόγραμμα άγγιζε όχι μόνο τη διάνοια, αλλά και την καρδιά, επίσης. Όλοι εντυπωσιάσθηκαν πάρα πολύ απ’ αυτό.»

Ένας άλλος πρεσβύτερος δήλωσε: «Αυτό το πρόγραμμα είναι πολύ προσωπικό. Απευθύνεται στο ίδιο το άτομο, στην ανάγκη του να βελτιώση όχι μόνο τις σχέσεις του με το Θεό και τους αδελφούς του, αλλά επίσης και με τον ίδιο τον εαυτό του, τον εσωτερικό άνθρωπο.»

Σχετικά με το δράμα που είχε τίτλο «Η Ανάγκη του Ορφανού Παιδιού,» ένας Μάρτυς είπε: «Αυτό το δράμα ήταν γεμάτο ζωτικά σημεία—εξυψωμένη σοφία σχετικά με προβλήματα που οι άνθρωποι, στον κόσμο ούτε καν μπορούν να σκεφθούν.»

Ζωντανή Ελπίδα Μεταξύ Εκείνων που Βαπτίζονται

Ένα εξέχον χαρακτηριστικό των συνελεύσεων «Ζώσα Ελπίς» ήταν το ομαδικό βάπτισμα. Συνεντεύξεις με άτομα που βαπτίσθηκαν έδειξαν ότι η ελπίδα που βασίζεται στην Αγία Γραφή τούς είχε υποκινήσει σε δράσι.

Μεταξύ αυτών που βαπτίσθηκαν στο Ζααρ-μπρίκεν της Γερμανίας, ήταν ένα ανδρόγυνο και ο γιος τους. Οι γονείς είχαν χάσει δυο παιδιά από ασθένεια και ατύχημα. Η μόνη παρηγοριά που μπόρεσε να τους δώση ο κληρικός τους ήταν να πη στον πατέρα: «Κύριε, γενηθήτω το θέλημά σου.» «Αυτό δεν μου έδωσε και πολλή παρηγοριά,» είπε ο πατέρας. Αργότερα, μέσω μελέτης της Αγίας Γραφής με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, η οικογένεια ενισχύθηκε πολύ. Όπως είπε ο πατέρας: «Τώρα έχομε μια θαυμάσια ελπίδα από το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.»

Ένας απ’ αυτούς που σηκώθηκαν για να βαπτισθούν στη συνέλευσι της Νυρεμβέργης στη Γερμανία, είχε περάσει την παιδική του ηλικία σε διάφορα σπίτια καθώς και σ’ ένα αναμορφωτήριο. Όταν ήταν 21 έτους, τον είχαν βρη αστυνομικοί στους δρόμους να υποφέρη από αλκοολική δηλητηρίασι και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Αυτός, όμως, εξακολούθησε να πίνη και βρισκόταν στα πρόθυρα τρομώδους παραληρήματος. Σχετικά μ’ αυτή την περίοδο της ζωής του, είπε τα εξής: «Τα χέρια μου είχαν σχεδόν παραλύσει. Απορούσα γιατί ζούσα.» Παρ’ όλα αυτά, μέσω μιας Γραφικής μελέτης, μπόρεσε, όπως είπε ο ίδιος, «να βρη τελικά το νόημα της ζωής.» Ενθαρρυμένος από τη Γραφική ελπίδα, σταμάτησε να πίνη και να καπνίζη, νυμφεύθηκε το κορίτσι με το οποίο συζούσε και σταμάτησε να την κακομεταχειρίζεται.

Ένας από τους νεοβαπτισμένους Μάρτυρες, ηλικίας 26 ετών, στο Λαντόβερ της Μαίρυλαντ, είπε τα εξής:

«Ήταν μια πολύ συγκινητική πείρα για μένα να κάθωμαι στο Κάπιταλ Σέντερ της Ουάσινγκτον μεταξύ των 121 υποψηφίων για βάπτισμα και να βλέπω το πλήθος των 13.176 ατόμων—που άκουαν όλοι προσεκτικά τον ομιλητή και κάθονταν ειρηνικά μαζί. Είχα έλθει στη συνέλευσι με χειροπέδες, συνοδευόμενος από δυο ένοπλους φρουρούς, από την Κρατική Φυλακή της Μαίρυλαντ στη Βαλτιμόρη, όπου βρισκόμουν ήδη 27 και πλέον μήνες, εκτίοντας ποινή φυλακίσεως 25 ετών. Καθώς ανατρέχω στο παρελθόν, μπορώ να διακρίνω πώς σπατάλησα τα νιάτα μου, αλλά, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά έχω τώρα ένα λαμπρό και ευτυχισμένο μέλλον. Μέσα σε λίγες ώρες, θα βρίσκωμαι πάλι στο κελί μου. Φυσικά, αποβλέπω με ελπίδα σε πιθανή χάρι και απελευθέρωσι. Αλλά είτε γίνει αυτό στο παλιό σύστημα είτε όχι, εγώ δεν θα είμαι ποτέ πια φυλακισμένος πνευματικά διότι ο Χριστός μ’ έχει πραγματικά ελευθερώσει.»

Στη συνέλευσι που έγινε στους Καταρράκτες του Νιαγάρα, μια γυναίκα 87 ετών ήταν μεταξύ εκείνων που βαπτίσθηκαν. Αυτή η γυναίκα, μ’ ένα μόνο πόδι, τυφλή από το ένα μάτι και με ελαττωματική όρασι από το άλλο, και διαβητική, είχε κατορθώσει να διατηρήση μια καλή διάθεσι. Χρειάσθηκαν περίπου έξη άνδρες για να τη σηκώσουν από την αναπηρική της καρέκλα και να την τοποθετήσουν απαλά μέσα στο νερό για βάπτισμα. Όταν την έβαλαν πάλι στην αναπηρική της καρέκλα, μπορούσε να δη κανείς ένα λαμπερό χαμόγελο στο πρόσωπό της.

Η εφημερίδα Νιους του Μπάφφαλο, σχολιάζοντας το γεγονός, δήλωσε: Η πράξις αυτής της γυναίκας ήταν χαρακτηριστική των 10.000 περίπου Μαρτύρων του Ιεχωβά που παρευρέθηκαν στην ετήσια περιφερειακή τους συνέλευσι το Σάββατο. Μολονότι κανείς δεν μπορούσε να συγκριθή με τη δραματική κατάστασι βαπτίσματος αυτής της ηλικιωμένης γυναίκας, οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά που περιφέρονταν στο κέντρο της συνελεύσεως έδειξαν ότι είχαν ένα μόνο σκοπό.»

Τι ήταν εκείνο που βοήθησε αυτή την ηλικίας 87 ετών γυναίκα και πολλές άλλες χιλιάδες που παρακολούθησαν τις συνελεύσεις «Ζώσα Ελπίς» να έχουν «ένα και μόνο σκοπό»; Τα σχόλια αυτής της γυναίκας δίνουν την απάντησι: «Ο Ιεχωβά υπήρξε πολύ καλός σε μένα. Μου διατήρησε την καλή μου μνήμη. Μολονότι μειονεκτώ πολύ σωματικά, είμαι πολύ ευγνώμων. Αγαπώ τον Ιεχωβά. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές αποτελούν μια μεγάλη οικογένεια. Δεν είχα ποτέ οικογένεια και τώρα βρήκα. Αυτό με φέρνει πιο κοντά στον Ιεχωβά. Η ζώσα ελπίδα με βοήθησε να υπομείνω και να υπερνικήσω τα προβλήματά μου.»

Ασφαλώς, η ελπίδα που βασίζεται στην Αγία Γραφή υποκινεί σε δράσι. Μας βοηθή ν’ αντιληφθούμε ότι ο Δημιουργός μας, ο Ιεχωβά Θεός, έχει βαθειά αγάπη για μας, ότι θέλει ν’ απολαύσωμε ένα μεγαλειώδες μέλλον. Αυτό μας ελκύει σ’ αυτόν, μας υποκινεί να συμμορφώσωμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις οδούς του. Γι’ αυτό ακριβώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους να δεχθούν την ελπίδα που εκθέτουν οι Άγιες Γραφές. Αν δεν μελετάτε προς το παρόν την Αγία Γραφή μαζί τους, σας ενθαρρύνομε να το κάνετε.

[Εικόνες στη σελίδα 17]

Μια χήρα που έχει πρόβλημα με το γιο της

Τα Βιβλικά δράματα τόνιζαν το στοργικό ενδιαφέρον που πρέπει να εκδηλώνεται για τα ορφανά και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να χρησιμοποιήση τη ζωή του

Ο Μωυσής στην καιόμενη βάτο