Η Άποψις της Βίβλου

Είναι Βέβαιη η Ελπίδα Σας;

ΒΛΕΠΕΙΣ τίποτα;» «Ναι, θαυμάσια πράγματα.»

Αυτή η ερώτησις και η απάντησις ανήγγειλαν μια από τις πιο σπουδαίες ανακαλύψεις στον τομέα της αρχαιολογίας. Αυτός που έκανε το ερώτημα ήταν ο Λόρδος Κάρναρβον, ένας πλούσιος Άγγλος και υποστηρικτής του Αιγυπτιολόγου Χόουαρντ Κάρτερ. Ο Κάρτερ, που απάντησε στο ερώτημα, κοιτούσε ερευνητικά το σκοτεινό φόντο πέρα από ένα άνοιγμα που είχε ανοίξει στο σφραγισμένο κούφωμα της πόρτας ενός τάφου, που μόλις είχε ανακαλυφθή, στην περίφημη Κοιλάδα των Βασιλέων της Αιγύπτου. Επί αρκετά χρόνια, έκαναν ανασκαφές στην κοιλάδα, βάσει ενός υπολογισμού του Κάρτερ, ο οποίος έλπιζε να βρη τον τάφο ενός από τους αρχαίους Φαραώ της Αιγύπτου, του Βασιλέα Τουταγχαμών, που δεν είχε ακόμα ανακαλυφθή. Και τώρα, μετά από πολλή και σκληρή εργασία, και ενώ βρίσκονταν στο σημείο να εγκαταλείψουν την προσπάθεια, είχε εκσκαφθή η είσοδος που ωδηγούσε σ’ ένα αρχαίο σφραγισμένο τάφο. Με μεγάλη ανυπομονησία περίμεναν να δουν τι βρισκόταν μέσα. Ο ίδιος ο Κάρτερ περιέγραψε ό,τι είδε:

«Καθώς τα μάτια μου συνήθιζαν στο φως, ξεπετάγονταν αργά-αργά από το σκοτάδι οι λεπτομέρειες του δωματίου, παράξενα ζώα, αγάλματα και χρυσός—παντού υπήρχε η λάμψις του χρυσού. Προς στιγμή—που πρέπει να φάνηκε ολόκληρος αιώνας στους άλλους που στέκονταν δίπλα—έμεινα άναυδος από κατάπληξι, και όταν ο Λόρδος Κάρναρβον, που δεν μπορούσε ν’ αντέξη περισσότερο σ’ αυτή τη σιωπή, ρώτησε ανυπόμονα, ‘Βλέπεις τίποτα;’ τα μόνα λόγια που μπόρεσα ν’ αρθρώσω ήσαν, ‘Ναι, θαυμάσια πράγματα.’ . . . Πότε δεν είχαμε φαντασθή κάτι σαν κι’ αυτό, ένα δωμάτιο γεμάτο—φαινόταν ολόκληρο μουσείο—από αντικείμενα, μερικά γνωστά σ’ εμάς, και άλλα που δεν τα είχαμε δει ποτέ συσσωρευμένα το ένα πάνω στο άλλο σε μια φαινομενικά ατέλειωτη ποικιλία.»

Επί 3.000 και πλέον χρόνια αυτοί οι θησαυροί είχαν μείνει απείραχτοι. Ήσαν περίπου 5.000 κομμάτια: αγάλματα, έπιπλα, σκάφη, όπλα, βάζα, χρυσός και κοσμήματα. Μέσα σ’ αυτό τον τάφο, που ήταν σκαμμένος σε βράχο και αποτελείτο από τέσσερα δωμάτια, υπήρχαν ακόμη και τρόφιμα, ρούχα και παιγνίδια, μαζί με τα υπερβολικά διακοσμημένα φέρετρα και τα μουμιοποιημένα υπολείμματα του νεαρού βασιλέα Τουταγχαμών. Υπήρχε άφθονη απόδειξις για τις επικήδειες τελετές των αρχαίων Αιγυπτίων.

Αλλά γιατί όλοι αυτοί οι πολύτιμοι θησαυροί και τα απαραίτητα για τη ζωή αντικείμενα είχαν σφραγισθή σ’ αυτό τον υπόγειο τάφο; Επειδή οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν στην ‘άλλη ζωή.’ Όπως πίστευαν, ο θάνατος ήταν απλώς μια μετάβασις σε μια αθάνατη ζωή. Χρειαζόταν κανείς προμήθειες και εφόδια για να κάνη αυτό το ταξίδι σε μια χώρα που έμοιαζε πολύ με κείνη από την οποία είχε φύγει. Εδώ, όπως πίστευαν, η «κα» τους, ή η ζωτική τους δύναμις, θα ενωνόταν και πάλι με το σώμα· έτσι, προετοίμαζαν προσεκτικά το σώμα και το μουμιοποιούσαν γι’ αυτό το γεγονός. Ακόμη και τα «ουσάμπτι,» αγάλματα που θα γίνονταν υπηρέτες του βασιλέα στην άλλη ζωή, τοποθετούντο μέσα στον τάφο. Η εμπιστοσύνη τους σ’ αυτή την ελπίδα εκφραζόταν ίσως με τα λόγια, πιθανώς του ίδιου του Βασιλέα Τουταγχαμών, που βρέθηκαν χαραγμένα στα ιερογλυφικά σε μια από τις λειψανοθήκες που βρίσκονταν πάνω από το σώμα: «Έχω δει το χθες· γνωρίζω το αύριο.»

Αλλά γνώριζε πραγματικά το μέλλον; Ή μήπως η ελπίδα του ήταν παρωδηγημένη; Όλοι θα συμφωνήσουν ότι τα αντικείμενα που βρέθηκαν εκεί ήσαν όπως ακριβώς τα είχαν αφήσει όταν σφραγίσθηκε για τελευταία φορά ο τάφος—απείραχτα και αχρησιμοποίητα. Ακόμη και η μούμια είχε χειροτερέψει πολύ μολονότι είχαν χρησιμοποιηθή αλοιφές για τη διατήρησι της σάρκας για την άλλη ζωή. Ωστόσο, η ελπίδα του για ζωή μετά θάνατο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Τι θα λεχθή για τη δική σας ελπίδα για το μέλλον; Είναι η ελπίδα σας βέβαιη ή παρωδηγημένη; Δεν μπορούμε ν’ αμφισβητήσωμε τα λόγια των αρχαίων Βιβλικών συγγραφέων που είπαν ότι «πάντες αποθνήσκουσιν,» ότι ο θάνατος είναι «το συνάντημα των υιών των ανθρώπων.» (1 Κορ. 15:22· Εκκλ. 3:19, 20) Υπάρχει κάποια βέβαιη ελπίδα για άλλη ζωή;

Πολλοί σήμερα απαντούν Ναι. Πιστεύοντας ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, περιμένουν πιθανώς να ζήσουν μια ζωή πετώντας σαν πνεύματα στον ουρανό, να φθάσουν σε μια κατάστασι που ονομάζεται νιρβάνα, ή να μεταβιβαστή η ψυχή τους σε κάποιο άλλο σώμα. Στους σύγχρονους καιρούς, άλλοι θέλησαν, μετά το θάνατό τους, να καταψυχθούν τα σώματά τους σε υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα μπορούσε η επιστήμη να υπερνικήση την αιτία του θανάτου τους και να τους αποκαταστήση σε ζωή. Είναι οι ελπίδες τους καλά θεμελιωμένες, ή μήπως είναι παρωδηγημένες; Είναι πράγματι δυνατό να μάθωμε αν υπάρχη μια βέβαιη, στερεά βασισμένη ελπίδα για το μέλλον;

Ναι, είναι· και αυτή η ελπίδα βρίσκεται σ’ ένα βιβλίο που υπερβαίνει ακόμη και την αρχαία Αίγυπτο σε αρχαιότητα—στην Αγία Γραφή. Στην Αγία Γραφή, ο ίδιος ο Δημιουργός του ανθρώπου, και όλων όσα υπάρχουν, δηλώνει τι θα κάνη για το θνήσκον ανθρώπινο γένος: «Θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον. . . . Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα.» (Αποκ. 21:4, 5) Όχι, αυτό δεν θα επιτελεσθή με τη συνεχή ύπαρξι της λεγόμενης αθάνατης ψυχής ενός νεκρού ανθρώπινου σώματος· διότι η Αγία Γραφή δηλώνει καθαρά ότι ο σαρκικός άνθρωπος είναι ο ίδιος ψυχή, και ότι η ίδια η ψυχή πεθαίνει—δεν είναι αθάνατη.—Γέν. 2:7· Ιεζ. 18:4, 20.

Η ελπίδα για τους νεκρούς βρίσκεται στην ‘ανάστασι των νεκρών,’ διότι η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι «έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει.» (Ματθ. 22:31· Ιωάν. 5:28, 29· βλέπε επίσης Πράξεις 17:32· 24:15.) Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτή την ελπίδα; Πώς γνωρίζομε ότι δεν πρόκειται για μια παρωδηγημένη ελπίδα, όπως εκείνη του Βασιλέα Τουταγχαμών; Ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά Θεός, προείδε την ανάγκη μας για μια στερεή βάσι γι’ αυτή την ελπίδα και «έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν [τον Χριστόν] εκ νεκρών.» (Πράξ. 17:31) Πάνω από 500 άτομα, που είδαν στην πραγματικότητα τον αναστημένο Ιησού, επιβεβαίωσαν αυτό το θαύμα. (1 Κορ. 15:3-8) Και η δύναμις του Παντοδύναμου ν’ αναστήση τους νεκρούς φάνηκε επίσης κι’ από άλλες αναστάσεις ατόμων που είχαν πεθάνει—από τις οποίες τρεις έκανε ο ίδιος ο Ιησούς.—Ματθ. 9:18, 23-25· Λουκ. 7:12-15· Ιωάν. 11:38-44.

Τι είδους ζωή επιφυλάσσει αυτή η Βιβλική ελπίδα για την αναστημένη ανθρωπότητα; Θα μοιάζη με την προηγούμενη ζωή; Όπως είδαμε από την υπόσχεσι της Αγίας Γραφής στο εδάφιο Αποκάλυψις 21:4, οι ασθένειες και οι πόνοι που πλήττουν την ανθρωπότητα επί χιλιάδες χρόνια θα αποτελούν πράγματα του παρελθόντος. Και ο Θεός, καθώς θα ‘κάμνη νέα τα πάντα,’ θα εξαλείψη το πονηρό, διεφθαρμένο και καταπιεστικό σύστημα πραγμάτων που υπάρχει σήμερα, μαζί με όλες τις αδικίες και τις προκαταλήψεις του. Θα πραγματοποιηθή ο αρχικός σκοπός του Δημιουργού που είχε για τον άνθρωπο από τότε που τον έφτιαξε: Μια γη γεμάτη από τέλειους ανθρώπους, που θα ζουν με αρμονία και ειρήνη και θα απολαμβάνουν τους καρπούς του κόπου τους σε παραδεισιακές συνθήκες που θα εκτείνονται παγκοσμίως. Τίποτε απ’ όσα μπορεί να κάνη ο άνθρωπος δεν μπορεί να συγκριθή με τα θαυμάσια πράγματα που θα κάνη ο Θεός για το ευπειθές ανθρώπινο γένος στην επερχόμενη δίκαιη νέα τάξι του.—Δαν. 2:44· Γέν. 1:28· Ησ. 55:11· 65:17, 21-25· Μιχ. 4:3, 4.

Θα είσαστε τότε εκεί για να την απολαύσετε; Μπορείτε να βρίσκεσθε εκεί αν κάνετε αυτή την ελπίδα δική σας, μελετώντας την Αγία Γραφή και αποκτώντας ζωοπάροχη γνώσι για το Θεό και το Χριστό. (Ιωάν. 17:3) Είθε οι σελίδες αυτού του περιοδικού να σας βοηθήσουν ν’ αποκτήσετε μια βέβαιη ελπίδα για το μέλλον.