Έχετε Ποτέ Διερωτηθή—

Αν ο Θεός Είναι Αγάπη, Γιατί Επιτρέπει την Ανομία;

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα βάσιμο ερώτημα, και αξίζει μια απάντησι. Αλλά προτού απαντηθή αυτό το ερώτημα, πρέπει να ευρύνωμε την άποψί μας για την ανομία και την ανοχή της. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιορίσωμε το ερώτημα στο ρόλο που παίζει ο Θεός σ’ αυτό το ζήτημα. Τι θα λεχθή για το ρόλο που παίζουν οι άνθρωποι; Πολλοί που εναντιώνονται στην ανοχή της ανομίας από μέρους του Θεού είναι άτομα που όχι μόνο την ανέχονται, αλλά και την πράττουν.

Και όταν οι πονηρές τους πράξεις επιφέρουν πάνω τους τις συνέπειές τους, γιατί οδύρονται διαμαρτυρόμενοι, «Γιατί σ’ εμένα Θεέ;» Όταν το θύμα είναι κάποιος άλλος, όλα πηγαίνουν καλά. Αυτή η τάσις των ανθρώπων να επιρρίπτουν την ευθύνη στο Θεό αναγράφεται στην Αγία Γραφή: «Η αφροσύνη του ανθρώπου διαστρέφει την οδόν αυτού· Και η καρδία αυτού αγανακτεί κατά του Κυρίου.»—Παρ. 19:3.

Το ιδιοτελές ενδιαφέρον καταλήγει σε πείνα σε πολλές χώρες. Η φιλαργυρία κάνει τη βιομηχανία να μολύνη το περιβάλλον, και αυξάνει πάρα πολύ τις ασθένειες και το θάνατο. Οι άνθρωποι, με τους πολέμους που διεξάγουν, φονεύουν εκατομμύρια ανθρώπους και ακρωτηριάζουν περισσότερους ακόμα. Σπείροντας κοινωνικές αδικίες και οικονομικές ανισότητες, οι άνθρωποι θερίζουν μια πλούσια σοδειά εγκλήματος. Η «νέα ηθική» τους καταστρέφει γάμους, διαλύει οικογένειες και εξαπλώνει τα αφροδίσια νοσήματα. Οι άνθρωποι, με το να τρώνε υπερβολικά γίνονται παχύσαρκοι και βλάπτουν την υγεία τους. Πίνοντας υπερβολικά, παθαίνουν κίρρωσι του ήπατος. Το πολύ τους κάπνισμα προκαλεί καρκίνο των πνευμόνων.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΠΟΝΗΡΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΞΕΙΣ;

Θα ευχαριστούντο εκείνοι που παραπονιούνται για την ανοχή της ανομίας από μέρους του Θεού, αν ο Θεός σταματούσε τις πονηρές τους πράξεις; Αν έπαιρνε τα τσιγάρα από τα δάχτυλα τους και το τρίτο ή το τέταρτο μεγάλο ποτήρι ποτού από τα μεθυσμένα χέρια, θα χαίρονταν που δεν θα υπήρχε πια η πιθανότητα να πάθουν καρκίνο των πνευμόνων και άλλες διαταραχές του ήπατος, πράγματα που προκαλούντο μ’ αυτό τον τρόπο; Κι αν ο Θεός κατέστρεφε τα εργοστάσιά τους παραγωγής όπλων, διένειμε τα τρόφιμα που υπάρχουν στα καταστήματά τους στους πεινασμένους και μοίραζε τα περίσσια πλούτη τους στους φτωχούς και ανάπηρους—θα χαίρονταν μ’ αυτό;

Ο Θεός απαγορεύει τη διαγωγή που προξενεί την περισσότερη ανομία που υφιστάμεθα τώρα. Οι άνθρωποι έχουν τη δύναμι να τη σταματήσουν, αλλά πολλοί συμφωνούν μ’ αυτή. Τα γεγονότα μάς αναγκάζουν να συμπεράνωμε ότι δεν είναι η ανομία εκείνο που θέλουν οι άνθρωποι να σταματήση, αλλά οι συνέπειές της. Θέλουν να σπείρουν ανομία αλλά να μη θερίζουν τις συνέπειές της. Αν μπορούν ν’ αποφύγουν τις συνέπειες, πολλοί σπεύδουν στην αδικοπραγία. Στη διάρκεια συσκοτίσεων, όταν η αστυνομία βρίσκεται σε μειονεκτική θέσι, οι λεηλασίες ‘δίνουν και παίρνουν.’ Εκατομμύρια άνθρωποι, αν μπορούν να γίνουν φοροφυγάδες χωρίς ν’ ανακαλυφθούν, το πράττουν αυτό ευχαρίστως. Ο φόβος για την τιμωρία, και όχι το μίσος για την ανομία, είναι αυτό που κάνει πολλούς να είναι τίμιοι. Όπως εξηγεί η Αγία Γραφή: «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, δια τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν.»—Εκκλ. 8:11.

ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΝΕΚΤΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ;

Όταν ένας πατέρας δίνη στο γιο του ένα αντικείμενο ή του αναθέτη μια ευθύνη, φυσιολογικά ενδιαφέρεται να δη πώς ο γιος του θα φροντίση γι’ αυτό που του έδωσε. Με όμοιο τρόπο, ο Ιεχωβά Θεός έκανε τον άνθρωπο συντηρητή της γης. Ο άνθρωπος απέτυχε, παρήκουσε στον Θεό, και έτσι ο Σατανάς ήγειρε την πρόκλησι ότι ο Θεός δεν θα μπορούσε να θέση ανθρώπους στη γη που θα παρέμεναν πιστοί σ’ αυτόν.

Το ότι ηγέρθη αυτό το ζήτημα φαίνεται από τα λόγια του Θεού προς το Σατανά σχετικά με τον Ιώβ: ‘Ο Ιώβ με φοβείται και απέχει από κακού.’ Ο Σατανάς απάντησε προκλητικά: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν;» Επετράπη στο Σατανά να κάνη το χειρότερο που μπορούσε, εκτός από το να φονεύση τον Ιώβ, αλλά δεν μπόρεσε να διαρρήξη την ακεραιότητα του Ιώβ προς τον Θεό. (Ιώβ 1:6-12· 2:1-10) Ο Θεός παραχώρησε στο Σατανά χρόνο για ν’ αποδείξη την πρόκλησί του, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, εκτός από την αντιμετώπισι της προκλήσεως του Σατανά, και άλλοι σκοποί εξυπηρετήθηκαν με το να επιτρέψη ο Θεός να συμβούν δυσκολίες στο ανθρώπινο γένος. Χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης διακυβερνήσεως έχουν καταδείξει την ανικανότητα του ανθρώπου να κυβερνηθή ανεξάρτητα από τον Θεό. «Η οδός του ανθρώπου,» έγραψε ο θεόπνευστος προφήτης, «δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» (Ιερ. 10:23) Το έθνος Ισραήλ, με το να δοκιμάση δυσκολίες, έμαθε ότι χρειαζόταν την καθοδηγία του Θεού. (Ψαλμ. 107:11-13) Πρέπει κι εμείς, επίσης, να μάθωμε και να κατανοήσωμε ότι η βασιλεία του Θεού είναι η μόνη οδός που θα μας ελευθερώση από την ανομία.

Η μόνη ελπίδα του ανθρώπου είναι να ζήση σε μια παραδεισιακή γη, όπου ο Θεός «θέλει εξαλείψει παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» (Αποκ. 21:4) Ασφαλώς, η εκτίμησίς μας για μια ζωή χωρίς δάκρυα, πένθος, κραυγή, πόνο ή θάνατο, θα αυξηθή πολύ αν έχωμε δοκιμάσει αυτές τις τραγωδίες σ’ ένα κόσμο όπου επιτρεπόταν η ανομία. Παίρνομε τα διάφορα πράγματα σαν δεδομένα. Μόνο όταν τα χάσωμε τα εκτιμούμε.

ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΘΕΣΗ ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ;

Για να τεθή τέρμα στους πολέμους, πρέπει να εξαλειφθούν οι πολεμοκάπηλοι. Για να τεθή τέρμα στην πείνα, πρέπει να εξαλειφθούν οι κερδοσκόποι. Για να τεθή τέρμα στη μόλυνσι, πρέπει να εξαλειφθούν αυτοί που προκαλούν τη μόλυνσι. Για να τεθή τέρμα στο έγκλημα, πρέπει να εξαλειφθούν οι εγκληματίες και οι κακές συνθήκες που μπορεί να τους παράγουν. Για να τεθή τέρμα στην ανηθικότητα, που καταστρέφει οικογένειες και προκαλεί ασθένειες, πρέπει να εξαλειφθούν οι ανήθικοι. Προσπάθειες έξη χιλιάδων ετών από μεταρρυθμιστές, κοινωνικούς λειτουργούς, πολιτικούς, ιδρύματα αναμορφώσεως—όλα απέτυχαν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και να εξαλείψουν την ανομία.

Η ανοχή της ανομίας από μέρους του Θεού θα τερματισθή με την απομάκρυνσι του Σατανά και όλων των ανθρώπων που επιμένουν στην ανομία. Πολλοί που παραπονιούνται για την ανοχή της ανομίας από μέρους του Θεού θα παραπονιούνται και για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός θα τη σταματήση. Αλλά όπως ακριβώς δεν μπορούν να υπάρξουν κήποι γεμάτοι αγριόχορτα, έτσι δεν μπορεί να υπάρξη κι ένας ειρηνικός παράδεισος, αν υπάρχουν κακοποιοί. Η οδός του Θεού είναι πρακτική: «Οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής.»—Παρ. 2:21, 22.