Η Υπόσχεσις της Ηλιακής Ενέργειας

Μια διάταξις από καθρέπτες εστιάζει σ’ ένα σημείο, σ’ ένα «πύργο ενέργειας» ύψους 61 μέτρων (200 ποδών). Έχει τη δυνατότητα να παραγάγη θερμότητα περισσότερο και από 1.000 ήλιους, φθάνοντας σε θερμοκρασίες 2300 βαθμών Κελσίου (4200° F).

ΣΕ ΜΙΑ εποχή με προβλήματα ενέργειας, δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ο ήλιος είναι μια ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, που εκχέει το ωφέλιμο φως του και τη θερμότητά του σ’ όλη την οικουμένη. Διατηρεί τη γη σε μια ικανοποιητική μέση θερμοκρασία. Παρέχει την ενέργεια για την ανάπτυξι των φυτών και, συνεπώς, όλης της ζωής. Αυτά τα οφέλη είναι τόσο προφανή που πολλοί τα θεωρούν δεδομένα.

Αλλά φθάσαμε να βασιζώμαστε σε άλλες μορφές ενέργειας για πολλές χρήσεις στις οποίες η ηλιακή ακτινοβολία δεν είναι άμεσα εκμεταλλεύσιμη. Αν οι άλλες πηγές ενέργειας φθίνουν και εξαντληθούν, θα ήταν δυνατόν να θερμάνωμε τα σπίτια μας και τα εργοστάσιά μας με ηλιακές ακτίνες; Θα μπορούσαμε με κάποιο τρόπο να μετατρέψωμε τις ηλιακές ακτίνες για να προμηθευώμαστε ηλεκτρισμό για τα φώτα μας, να κινούμε τις μηχανές μας, τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις μας; Θα μπορούσαμε ν’ αποθηκεύσωμε την ηλιακή ενέργεια σε δεξαμενές για καύσιμο των αυτοκινήτων και των αεροπλάνων μας;

Αυτές οι δυνατότητες τώρα μελετώνται σοβαρά. Επιστήμονες σε πολλά εργαστήρια κάνουν βασικές έρευνες για τρόπους χρησιμοποιήσεως της ηλιακής ενέργειας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει η δυνατότητα. Η ηλιακή ακτινοβολία που πέφτει σε μια περιοχή μόνο 26 στρεμμάτων (16 τετραγωνικών μιλίων) στην Αριζόνα περιέχει ενέργεια ίση μ’ αυτή που παράγεται απ’ όλα τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στις Η.Π.Α. Ποια είναι τότε τα προβλήματα;

Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζομε είναι ότι το ηλιακό φως εκ φύσεως διαχέεται. Κάθε συλλέκτης περιωρισμένου μεγέθους συλλαμβάνει σχετικά λίγη ενέργεια. Αλλ’ ακόμη και αυτή η διάχυτη ενέργεια είναι αρκετή για ωρισμένες χρήσεις. Κτίρια, που σχεδιάζονται με τη δυνατότητα να συλλέγουν ηλιακό φως, μπορούν να συλλάβουν αρκετή θερμότητα ώστε να εξοικονομούν αρκετό από το καύσιμο που χρειάζονται για θέρμανσι. Το νερό μέσα σε δεξαμενές στην στέγη μπορεί να θερμανθή αρκετά για μπάνιο, για πλύσιμο πιάτων ή για πλυντήριο.

Ένας άλλος περιορισμός, που εκ φύσεως έχει η ηλιακή ενέργεια, είναι ότι δεν υπάρχει πάντα όταν την χρειαζώμαστε. Χάνεται με τη δύσι του ήλιου. Τα σύννεφα, επίσης, την εμποδίζουν. Η έντασις του ηλιακού φωτός, ο αριθμός των ωρών ηλιοφάνειας και η συχνότητα του νεφελώδους καιρού, όλα αυτά ποικίλλουν με το γεωγραφικό πλάτος και τις εποχές. Για πολλές χρήσεις, η εισαγωγή της ηλιακής ενέργειας θα εξαρτηθή από την εξεύρεσι τρόπων αποθηκεύσεώς της όταν λάμπη ο ήλιος, και χρησιμοποιήσεώς της τη νύχτα ή στις συννεφιασμένες μέρες.

Ένας απλός τρόπος αποθηκεύσεως της ηλιακής ενέργειας είναι με τη θέρμανσι νερού την ημέρα και τη φύλαξί του σε δεξαμενές με μόνωσι για χρήσι τη νύχτα. Το ζεστό νερό μπορεί, επίσης, να διοχετευθή μέσω καλοριφέρ για θέρμανσι του σπιτιού. Κατά τη διάρκεια άσχημου καιρού, ένα τέτοιο σύστημα θα έπρεπε να συμπληρώνεται από κάποια άλλη πηγή, αλλά σαν βοηθητικό σύστημα θερμάνσεως ήδη χρησιμοποιείται για να μειώνη την ανάγκη αερίου ή ηλεκτρισμού.

Πέρα από αυτές τις στοιχειώδεις εφαρμογές, υπάρχουν πιο περίπλοκοι τρόποι χρησιμοποιήσεως της ηλιακής θερμότητας. Συγκεντρώνοντας τις ηλιακές ακτίνες, είναι δυνατόν να φθάσωμε σε πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες. Ποιος δεν έχει επιχειρήση το πείραμα να βάζη ένα κομμάτι χαρτί κάτω από ένα μεγεθυντικό φακό στο σημείο όπου εστιάζουν οι ηλιακές ακτίνες, παρατηρώντας το να θερμαίνεται, και να τυλίγεται σε φλόγες; Αυτή η αρχή εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα, χρησιμοποιώντας κυρτούς καθρέπτες, για να συγκεντρώσωμε τις ηλιακές ακτίνες ώστε να λευκοπυρώσουν αστραφτερά μια μικρή περιοχή, αναπτύσσοντας θερμοκρασία αρκετή για να λειώσουν τα πιο πυρίμαχα υλικά. Σ’ ένα τέτοιο ηλιακό κλίβανο στη νότια Γαλλία, ένας βραστήρας, που τοποθετείται στο σημείο εστιάσεως, χρησιμοποιείται για παραγωγή ηλεκτρισμού που διοχετεύεται στο εθνικό σύστημα ενέργειας. Ο κατασκευαστής προσφέρεται να πουλήση εργοστάσια ηλιακής ενέργειας ισχύος 1000 κιλοβάττ.

Ένα πιο περίπλοκο σύστημα αυτού του είδους δημιουργήθηκε κοντά στην Αλμπουκέρκη, στο Νέο Μεξικό, για να μελετηθή η οικονομική δυνατότητα εργοστασίων ενεργείας ολοκληρωμένου μεγέθους. Μια διάταξις από καθρέπτες εστιάζει σ’ ένα «πύργο ενεργείας» ύψους 61 μέτρων (200 ποδών). Ο κάθε καθρέπτης έχει επιφάνεια 1,2 τετραγωνικά μέτρα (4 τετραγωνικά πόδια), και 25 απ’ αυτούς τοποθετούνται σε σχήμα τετραγώνου σ’ ένα «ηλιοστάτη». Καθώς ο ήλιος κινείται στον ουρανό, ο ηλιοστάτης πρέπει να παίρνη κλίσι, σε συγχρονισμό με την κίνησι του ήλιου, ώστε να εξακολουθή να στέλνη την ανακλώμενη ακτίνα πάνω στο στόχο. Υπάρχουν 222 τέτοιοι ηλιοστάτες τοποθετημένοι σ’ ένα τριγωνικό χώρο βόρεια του πύργου. Ένας υπολογιστής κατευθύνει τον καθένα χωριστά, ανάλογα με την απόστασι και κατεύθυνσί του.

Όταν όλοι εστιάζουν μαζί στον πύργο, όλο το ηλιακό φως, που πέφτει σε επιφάνεια 20 στρεμμάτων (δύο εκταρίων), συγκεντρώνεται σε μια επιφάνεια μισού τετραγωνικού μέτρου (5 τετραγωνικών ποδών). Η θερμότητα άνω των χιλίων ηλίων δίνει μια θερμοκρασία 2.300 βαθμών Κελσίου (4.200° F.). Σε πρόσφατα πειράματα, οι ακτίνες του ηλιοστάτου άνοιξαν γρήγορα μια τρύπα σε μια ατσάλινη πλάκα.

Μετά από πειράματα με βραστήρα νερού στον πύργο, σχεδιάζεται το κτίσιμο ενός σταθμού ηλιακής ενέργειας ισχύος 10.000 κιλοβάττ στο Μπάρστοου, της Καλιφόρνιας, όπου μπορεί να συνδεθή με το ηλεκτρικό δίκτυο στη νότια Καλιφόρνια, ίσως κιόλας μέσα στο 1981.

Ηλεκτρισμός από Ηλιακό Φως

Στο μεταξύ, άλλοι επιστήμονες εργάζονται προς τον μακροπρόθεσμο στόχο μετατροπής του ηλιακού φωτός απ’ ευθείας σε ηλεκτρισμό. Η αρχή που περιλαμβάνεται δεν είναι ουσιαστικά νέα. Χρησιμοποιούμε συσκευές βασισμένες στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο χρόνια τώρα. Για παράδειγμα, ένα φωτοκύτταρο σε μια κάμερα κανονίζει το σωστό άνοιγμα του φακού που πρέπει να χρησιμοποιηθή ανάλογα με τη λαμπρότητα της σκηνής μπροστά του. Το φως αναπτύσσει ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα, που κινεί μια βελόνα πάνω σ’ ένα καντράν. Η πραγματοποίησις αυτού σε μεγάλη κλίμακα, ώστε να παραχθή ρεύμα ισχυρό για χρήσιμες εργασίες, αποτελεί ένα θαυμαστό εγχείρημα, που ανταμείβει όμως πολύ.

Πώς μπορεί το φως να παραγάγη ηλεκτρισμό σ’ ένα φωτοκύτταρο; Το μυστικό βρίσκεται στη χρήσι ημιαγωγού. Σ’ ένα στοιχείο που είναι καλός αγωγός, όπως τα πιο πολλά μέταλλα, οι δυνάμεις που συγκρατούν τα ηλεκτρόνια στο άτομο είναι πολύ ασθενείς. Τα ηλεκτρόνια κινούνται ελεύθερα και μεταφέρουν ρεύμα. Στους μονωτές, οι δυνάμεις που συγκρατούν τα ηλεκτρόνια στις τροχιές τους είναι πολύ ισχυρές, κι’ έτσι αυτά δεν μπορούν να κινηθούν ελεύθερα. Οι ημιαγωγοί είναι κάτι ενδιάμεσο· τα ηλεκτρόνια συγκρατούνται, αλλά όχι με ισχυρή δύναμι, έτσι που μια μικρή ώθησις τα ελευθερώνει και τα κάνει να κινηθούν ελεύθερα.

Το καθαρό πυρίτιο είναι ασθενής αγωγός. Ωστόσο, ελάχιστη ποσότητα προσμείξεων το κάνει πολύ καλύτερο αγωγό. Για παράδειγμα, ένα ίχνος στοιχείου σαν το αρσενικό, που έχει πέντε εξωτερικά ηλεκτρόνια, ένα περισσότερο από τα τέσσερα του πυριτίου, παρέχει ελεύθερα ηλεκτρόνια στον κρύσταλλο. Ή λίγο βόριο που έχει μόνο τρία εξωτερικά ηλεκτρόνια, προκαλεί έλλειψι. Τα ελλείποντα ηλεκτρόνια, καλούνται οπές. Ένα άλλο ηλεκτρόνιο μπορεί εύκολα να μεταπηδήση σε μια οπή από ένα παρακείμενο άτομο δίνοντας το ίδιο αποτέλεσμα σαν να εκινείτο η οπή, και έτσι να εκινείτο ένα θετικό ρεύμα.

Το πρώτο είδος μη καθαρού πυριτίου καλείται α-εμποτισμένο πυρίτιο, διότι έχει περίσσεια ηλεκτρονίων (αρνητικό φορτίο). Το δεύτερο είδος λέγεται θ-εμποτισμένο πυρίτιο, διότι έχει περίσσεια οπών (θετικό φορτίο). Αν αυτά τα δύο είδη πυριτίου τεθούν αντιμέτωπα, σχηματίζουν μία σύνδεσι α (αρνητικό)-θ (θετικό). Τα ηλεκτρόνια κινούνται μόνο προς μια κατεύθυνσι δια μέσου της συνδέσεως. Αυτή είναι η βάσις του τρανζίστορ, που αντικατέστησε τις ογκώδεις λυχνίες κενού του χθες, με τα μικροσκοπικά τεμάχια πυριτίου του σήμερα.

Τώρα ας υποθέσωμε ότι παίρνομε δύο φύλλα ένα από α-πυρίτιο και ένα από θ-πυρίτιο. Αντί για τρανζίστορ έχομε τώρα ένα ηλιακό βολταϊκό στοιχείο. Αν αυτό εκτεθή στον ήλιο, η ενέργεια των φωτονίων, των ξεχωριστών αυτών πακέτων ηλιακού φωτός, απορροφάται και χρησιμεύει στο να ελευθερωθούν ηλεκτρόνια από τα άτομα του πυριτίου. Αν οι δύο ακροδέκτες του στοιχείου συνδεθούν για να σχηματισθή κύκλωμα, ηλεκτρόνια θα κινηθούν από το α-πυρίτιο στο θ. Αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να χρησιμοποιηθή. Αποτελεί ηλεκτρισμό που παρήχθη από ηλιακό φως.

Δεν μπορεί όλη η ενέργεια στο ηλιακό φως ν’ ανακτηθή σαν ηλεκτρισμός. Η ενέργεια ενός φωτονίου του ηλιακού φωτός ποικίλλει από 1,5 ως 3 ηλεκτρονιοβόλτ, καθώς το χρώμα κυμαίνεται από ερυθρό μέχρι ιώδες. Αλλά χρειάζεται περίπου μόνο 1 ηλεκτρονιοβόλτ για να απελευθερώση το ηλεκτρόνιο στον κρύσταλλο πυριτίου, κι’ έτσι η υπόλοιπη ενέργεια χάνεται σαν θερμότητα. Η μεγίστη θεωρητική απόδοσις ενός μόνο ηλεκτρικού στοιχείου πυριτίου είναι περί τα 22 τοις εκατό. Τα πιο αποδοτικά ηλεκτρικά στοιχεία που κατασκευάσθηκαν πράγματι μέχρι σήμερα αποδίδουν 15 τοις εκατό. Ελπίζεται ότι με συνδυασμό διαφόρων στοιχειακών τύπων ημιαγωγών σε αρκετά στρώματα, μπορεί να επιτευχθή μετατροπή της ενέργειας του ηλιακού φωτός μέχρι και 50 τοις εκατό.

Εφαρμογές των Ηλιακών Στοιχείων

Τα ηλιακά ηλεκτρικά στοιχεία ήδη βρήκαν ένα σημαντικό χώρο στη σύγχρονη τεχνολογία, χρησιμοποιούμενα στην παροχή ενέργειας σε διαστημόπλοια. Ταιριάζουν δε ιδανικά σ’ αυτή την εφαρμογή. Στα διαπλανητικά ταξίδια, τα στοιχεία είναι συνεχώς εκτεθειμένα σε πλήρες ηλιακό φως (όταν βρίσκωνται σε τροχιά, εκτίθενται πάνω από 12 ώρες την ημέρα). Σύννεφα δεν παρεμβάλλονται, και δεν κτυπώνται από βροχή ή άνεμο. Το κόστος τους ενσωματώνεται στους προϋπολογισμούς για την έρευνα του διαστήματος.

Έτσι, διαπιστώνομε ότι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο στη σιλουέττα του Σκάιλαμπ ή των Βίκινγκς, που πήγαν στον Άρη, είναι τα μεγάλα ηλιακά πτερύγια που εκτείνονται έξω απ’ αυτά. Τα ηλιακά ηλεκτρικά στοιχεία έχουν αποδειχθή αξιόπιστα και ανθεκτικά. Η διάταξις παραγωγής ενέργειας στον Βίκινγκ εξακολουθούσε να παράγη 600 βαττ δύο χρόνια μετά την άφιξί του στον Άρη. Η απόδοσίς της σ’ αυτή την αποστολή με τις πολλές απαιτήσεις σίγουρα είναι υπέρ αυτής. Η σχολαστική φροντίδα και το τρομακτικό κόστος κατασκευής ηλιακών στοιχείων, με σκοπό να εξασφαλισθή μια τέτοια τελειότητα, μπορούν να παρασχεθούν για ένα πρόγραμμα Βίκινγκ. Αλλά το σημερινό τους κόστος θα πρέπει να μειωθή σε λιγότερο του ενός 20ού του, ώστε να γίνουν οικονομικώς ελκυστικά για ηλεκτρική ενέργεια στη γη. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι θέτει την προοπτική ηλιακής ηλεκτρικής ενέργειας πολύ μακρυά στο μέλλον, οι τρομακτικές όμως μειώσεις, που έχομε δει στο κόστος άλλων συσκευών με ημιαγωγούς, παρέχουν την ελπίδα για επιτυχία στο πιο προσεχές μέλλον. Οι εργαζόμενοι σε πολλά εργαστήρια κάνουν δραστήρια έρευνες προς την κατεύθυνσι επιτεύξεως αυτομάτων διαδικασιών που θα καταστήσουν τα ηλιακά στοιχεία φθηνότερα. Ενθουσιώδεις υποστηρικτές τους ισχυρίζονται ότι ο ήλιος θα μπορούσε να παρέχη το 20 τοις εκατό της ενέργειας που θα χρειάζονται οι Η.Π. το έτος 2.000.

Η ηλιακή ηλεκτρική ενέργεια έχει ένα χαρακτηριστικό που έρχεται σε έντονη αντίθεσι με πολλούς άλλους τρόπους παραγωγής, ηλεκτρισμού. Εκ φύσεως δίνει τη δυνατότητα να παίρνωμε όση θέλομε. Δηλαδή, η βασική μονάδα παραγωγής είναι μια μόνη μικρή διάταξις. Για να πάρωμε περισσότερη ενέργεια, απλώς συνδέομε περισσότερες τέτοιες διατάξεις μαζί. Αυτό δεν αληθεύει με τον ηλεκτρισμό που παράγεται από ατμό. Χρειάζεται ένα μεγάλο εργοστάσιο ώστε να καταστή η ενέργεια φθηνή με την καύσι πετρελαίου ή άνθρακα. Αυτό αληθεύει επίσης με την πυρηνική ενέργεια, και θα αληθεύση κατά μείζονα λόγο με την ενέργεια από σύντηξι. Αλλά ο ηλεκτρισμός που προέρχεται από ηλιακή ενέργεια υπόσχεται να είναι το ίδιο φθηνός και από μικρές και από μεγάλες εγκαταστάσεις.

Αυτό εγείρει μια προκλητική ερώτησι: Θα μπορέση να καταστή δυνατόν ν’ απαλλαγούμε από τα εκτεταμένα ηλεκτρικά δίκτυα που είναι απαραίτητα με το σημερινό σύστημα; Ίσως η εγκατάστασις παραγωγής ενέργειας στο μέλλον να είναι θέμα κοινότητας ή γειτονιάς ή και να προσαρμόζεται για μεμονωμένες ατομικές κατοικίες. Αυτή η σκέψις ενοχλεί εκείνους που έχουν οργανώσει την παραγωγή ηλεκτρισμού γύρω από τεράστια τοπικά ή και εθνικά δίκτυα. Καταλαβαίνει κανείς ότι οι βιομηχανικοί ηγέτες που αισθάνονται μια απειλή στις τεράστιες επενδύσεις τους στο παρόν σύστημα, μπορεί να μην είναι ενθουσιώδεις στην υποστήριξι μιας τέτοιας ριζοσπαστικής καινοτομίας. Αν αυτοί δεν κωλυσιεργούσαν, ισχυρίζονται μερικοί, η ηλιακή ενέργεια θα μπορούσε ν’ αναπτυχθή ταχύτερα.

Άλλα πλεονεκτήματα του αμέσου ηλιακού ηλεκτρισμού είναι σαφώς ελκυστικά. Θα είναι καθαρός, αθόρυβος και αξιόπιστος. Δεν υπάρχουν κινούμενα μέρη και δεν υπάρχει τίποτε που να φθείρεται. Είναι εύχρηστος. Δεν προκαλεί μόλυνσι. Η παροχή του είναι ελεύθερη και τόσο ανανεώσιμη όσο το ηλιακό φως από την μια μέρα στην επόμενη. Σας εκπλήττει το γεγονός ότι η υπόσχεσις μιας τέτοιας πηγής ενέργειας υποκινεί τους υποστηρικτές της να απαιτούν κάθε προσπάθεια να στρέφεται προς την εκπλήρωσί της;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Το ηλιακό φως που πέφτει σε μια περιοχή 16 τετραγωνικών μιλίων στην Αριζόνα, ισοδυναμεί με την ενέργεια που παράγεται απ’ όλα τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας στις Η.Π.Α.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Ενθουσιώδεις υποστηρικτές τους ισχυρίζονται ότι ο ήλιος θα μπορούσε να παρέχη το 20 τοις εκατό της εμπορικής ενέργειας που χρειάζονται οι Η.Π. ως το έτος 2.000

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Πλεονεκτήματα του αμέσου ηλιακού ηλεκτρισμού: καμμιά μόλυνσις, κανένας θόρυβος, καμμιά φθορά, και παροχή ενέργειας τόσο ελεύθερη και δυνάμενη να ανανεώνεται, όσο το ηλιακό φως από τη μια μέρα στην άλλη

[Πλαίσιο στη σελίδα 8]

Ηλιακή ενέργεια από το διάστημα

Η πιο απίστευτη ιδέα απ’ όλες για μετατροπή του ηλιακού φωτός σε ηλεκτρική ενέργεια, είναι αυτή που μπορεί να προέλθη από ένα φιλμ επιστημονικής φαντασίας. Μία τεράστια διάταξις ηλιακών πλακών, με επιφάνεια 50 τετραγωνικών χιλιομέτρων (20 τετραγωνικών μιλίων), θα συναρμολογείτο έξω στο διάστημα. Αυτός ο σταθμός συλλογής ενέργειας θα ετίθετο σε τροχιά 36.000 χιλιόμετρα (22.300 μίλια) ψηλά, ενώ θα βρισκόταν μόνιμα πάνω από ένα σημείο διαλεγμένο στον ισημερινό. Η ενέργεια που θα παρήγετο θα εξεπέμπετο με μικροκύματα σε μια κεραία λήψεως στο έδαφος, με διάμετρο 10 χιλιομέτρων (6 μιλίων). Τα πέντε εκατομμύρια κιλοβάττ που θα παρήγοντο θα επαρκούσαν για την Νέα Υόρκη. Αυτή η προσφορά παρέχει ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι των ηλιακών συλλεκτών εδάφους. Το διαστημικό εργοστάσιο ενέργειας θα λειτουργούσε 24 ώρες την ημέρα, και ο νεφελώδης καιρός δεν θα παρεμβάλλετο ούτε στη συλλογή της ενέργειας ούτε στη μεταφορά της με μικροκύματα.

Αλλά μια τέτοια γιγαντιαία κατασκευή δεν βρίσκεται μέσα στον ορίζοντα της σημερινής διαστημικής τεχνολογίας. Η ανάπτυξις των πυραύλων και η μεταφορά υλικών και εργατών στο διάστημα θα κόστιζε πολλά δισεκατομμύρια δολλάρια. Και υπάρχει και η απορία μήπως τα τυχαία διαφεύγοντα μικροκύματα θα αποτελούν κίνδυνο για ανθρώπους κοντά στο σταθμό λήψεως. Επίσης, τι επίδρασι θα είχε αυτό στην ιονόσφαιρα και τον καιρό, στο ραδιόφωνο και την τηλεόρασι; Οι αστρονόμοι παραπονούνται ότι αυτά τα λαμπρά αντικείμενα στον ουρανό θα σταματούσαν μόνιμα την εξερεύνησί τους στα βάθη του διαστήματος, διότι γι’ αυτήν χρειάζονται σκοτεινό ουρανό. Οι υπεύθυνοι παροχής υπηρεσιών κοινής ωφελείας μπορεί να επιδοκιμάζουν αυτή τη μέθοδο, διότι θα έπρεπε να εξαρτάσθε ακόμη από το σύστημα της διανομής ενέργειας.

Αλλά αν μπορούσατε να αποθηκεύσετε ενέργεια τη νύχτα, μπορεί να προτιμούσατε να πάρετε την ηλιακή σας ενέργεια απ’ ευθείας από τον ήλιο, αποφεύγοντας αυτό τον περίπλοκο ελιγμό. Σε τελευταία ανάλυσι, την εποχή που θα γίνουν πραγματικότητα οι ηλιακοί δορυφόροι, ίσως να μπορήτε να συλλέγετε αρκετή ηλιακή ενέργεια για την οικιακή σας χρήσι με 3 μόνο τετραγωνικά μέτρα (30 τετραγωνικά πόδια) ηλιακών στοιχείων στην στέγη σας.