Τι Είναι Θάνατος;

«ΤΟ συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και ένα συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος.»—Εκκλ. 3:19.

Αλλά είναι πιο εύκολο να δεχθούμε την οριστικότητα του θανάτου στην περίπτωσι των ζώων παρά στην περίπτωσι του ανθρώπου. Μια συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή, και για τον λόγο αυτό είναι ανώτερος από τα ζώα.

Τι Είναι η Ψυχή

Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο σχετικά με το ότι είναι «ψυχή.» Οι ίδιες Εβραϊκές και Ελληνικές λέξεις που μεταφράζονται σαν «ψυχή» σε πολλές Βίβλους, ή σαν «πλάσμα» ή «ύπαρξι» σε άλλες, χρησιμοποιούνται και για τον άνθρωπο και για το ζώο. Παρακαλείσθε να διαβάσετε μόνος σας τι αναφέρεται στα εδάφια Αριθμοί 31:28· Γένεσις 1:20-24 και Αποκάλυψις 16:3, όπου βρίσκονται αυτοί οι όροι στην πρωτότυπη γλώσσα.

Επομένως, η «ψυχή,» αντί να είναι ένα πνεύμα μέσα στο σώμα των πλασμάτων, ανθρώπου ή ζώου, προσδιορίζει ολόκληρο το πλάσμα. Περιλαμβάνει το σώμα και το πνεύμα της ζωής.—Εκκλ. 3:21· 12:7.

Αυτό φαίνεται στην περιγραφή που κάνει η Αγία Γραφή για την δημιουργία του ανθρώπου: «Έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.» (Γέν. 2:7· «πλάσμα,» Νέα Αγγλική Βίβλος· «ύπαρξις,» Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασις) Έτσι, η «ψυχή» δεν προστέθηκε στο σώμα του ανθρώπου. Η «ψυχή» είναι εκείνο που έγινε ο άνθρωπος όταν το σώμα του δραστηριοποιήθηκε με την πνοή της ζωής, Όχι, ο άνθρωπος δεν έχει ψυχή. Είναι ψυχή. Και τα ζώα, επίσης, είναι ψυχές.

Όπως συμβαίνει με τα ζώα, το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από δισεκατομμύρια ζώντα κύτταρα. Όλα ζωογονούνται από το «πνεύμα της ζωής.» Σχετικά μ’ αυτό το «πνεύμα,» ή «δύναμι της ζωής,» η Αγία Γραφή λέει ότι το ανθρώπινο γένος και το γένος των ζώων «έχουν την αυτή πνοή [πνεύμα, ΜΝΚ].» (Εκκλ. 3:19-21) Αυτό το πνεύμα της ζωής διατηρείται στο σώμα μέσω της αναπνοής, και αυτή η αναπνοή δραστηριοποιεί ολόκληρο τον οργανισμό.

Αν η αναπνοή παύση, ή η ανανέωσις και η συντήρησις των στοιχείων διακοπούν από τα κύτταρα του σώματος, αυτά τα κύτταρα πεθαίνουν. Αυτό φαίνεται στην ουρά μιας σαύρας, ή στο χέρι ενός ανθρώπου, αν αποκοπή από το σώμα.

Έτσι, πράγματι, οι ανθρώπινες ψυχές και οι ψυχές των ζώων έχουν την ίδια δύναμι ζωής από τον Θεό. Αλλά αυτή η δύναμις της ζωής δεν έχει ούτε προσωπικότητα ούτε επιζή μετά τον θάνατο.

Ο Σκοπός για τους Ανθρώπους Είναι Διαφορετικός

Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμμιά διαφορά στο σκοπό του Θεού για τον άνθρωπο σε σύγκρισι με τα ζώα; Καθόλου, διότι υπάρχουν πάρα πολλές ζωτικές διαφορές.

Πρώτα-πρώτα, ο άνθρωπος έχει έναν εγκέφαλο σε λειτουργίες σκέψεως πολύ ανώτερες από κείνες των ζώων, δίνοντας στους ανθρώπους τη δύναμι του συλλογισμού με ανώτερη μνήμη και αντίληψι του χρόνου. Ο άνθρωπος δεν κατευθύνεται κυρίως από ένστικτο όπως τα ζώα, αλλά είναι προικισμένος με ελευθερία εκλογής και αποφάσεως. Επίσης, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού, κι’ έτσι έχει σ’ ένα βαθμό τις ιδιότητες του Θεού, τη σοφία, τη δικαιοσύνη, την αγάπη και τη δύναμι, που δεν έχουν τα ζώα.

Υπάρχει και μια άλλη τεράστια διαφορά: Ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να πεθαίνη! Αντιθέτως, ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με την ικανότητα να ζη για πάντα! Η αφήγησις των δύο πρώτων κεφαλαίων της Γενέσεως δείχνει ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα τέλειους. Επρόκειτο, επίσης, ν’ αποκτήσουν τέλεια παιδιά. Έπειτα, θα εξέτειναν τον Εδεμικό τους παράδεισο μέχρι τα πέρατα της γης, και θα ζούσαν σ’ αυτόν για πάντα.—Γέν. 2:8-25.

Τα ζώα, όμως, δεν δημιουργήθηκαν με καμμιά προοπτική αιώνιας ζωής. Ζούσαν και πέθαιναν προτού δημιουργηθή ο άνθρωπος· εξακολουθεί να συμβαίνη το ίδιο. Πριν από τον Κατακλυσμό της εποχής του Νώε, τα ζώα φονεύοντο για την παροχή ενδυμασίας για τους ανθρώπους και για θυσίες. (Γέν. 3:21· 4:4) Μετά τον Κατακλυσμό, ο Θεός έδωσε την εξουσία στον άνθρωπο να τα σκοτώνη και για τροφή επίσης. (Γέν. 9:3) Έτσι, η διάρκεια της ζωής τους ήταν πάντοτε περιωρισμένη, με τελικό και αναπόφευκτο τέρμα το θάνατο.—2 Πέτρου 2:12.

Είναι αλήθεια ότι, ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους από χώμα όπως έκανε και τα ζώα. Αλλά ο σκοπός του ήταν οι άνθρωποι να ζουν επ’ άπειρον—για πάντα—κάτω από δίκαιες συνθήκες.

Γιατί ο Άνθρωπος Πεθαίνει

Αν αληθεύη αυτό, τότε γιατί πεθαίνει ο άνθρωπος; Επειδή η αιώνια ζωή εξαρτάται από την υπακοή στους νόμους του Δημιουργού. Η υπακοή σ’ αυτούς τους νόμους από μέρους των πρώτων μας γονέων, του Αδάμ και της Εύας, θα σήμαινε συνεχή ζωή. Η παρακοή θα σήμαινε θάνατο: «Θέλεις εξάπαντος αποθάνει,» ήσαν τα λόγια του Θεού. (Γέν. 2:17) Η παρακοή έκοψε το νήμα της ζωής με τον Συντηρητή της ζωής, διότι μετά του Θεού είναι «η πηγή της ζωής.» (Ψαλμ. 36:9) Αν ο Αδάμ και η Εύα δεν παρήκουαν στον Θεό, δεν θα είχαν πεθάνει.

Δυστυχώς, οι πρώτοι μας γονείς έκαναν κακή χρήσι της ελεύθερης θελήσεώς τους και αποφάσισαν ν’ ακολουθήσουν μια πορεία ζωής ανεξάρτητη από τον Θεό. Το γεγονός αυτό έθεσε τη διάνοια και τη ζωή του ανθρώπου σε μια οδό που ήταν αντίθετη με το θέλημα του Θεού. Τώρα, ο άνθρωπος δεν ήταν πια τέλειος, επειδή η ανταρσία τον ωδήγησε να χάση το στόχο της τελειότητας. Όταν εξήντλησε την τρομερή ζωτικότητα που έδωσε ο Θεός, και τελικά πέθανε, ‘επέστρεψεν εις την γην.’ (Γέν. 3:1, 19) Επειδή ο άνθρωπος τώρα ήταν ο ίδιος ένα ελαττωματικό ‘πρότυπο,’ μετέδωσε την κληρονομικότητα της ατέλειας και του θανάτου σ’ όλους τους απογόνους του.—Ρωμ. 5:12.

Πώς Πεθαίνει ο Άνθρωπος

Στο θάνατο συμβαίνει το αντίθετο εκείνου που έλαβε χώρα στη δημιουργία του ανθρώπου. Η αναπνοή σταματά. Το πνεύμα, η δύναμις της ζωής που βρίσκεται σ’ όλα τα κύτταρα, εκμηδενίζεται. Ο εγκέφαλος παύει να λειτουργή και οι σκέψεις σταματούν. «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.»—Ψαλμ. 146:4· Ιεζ. 18:4.

Αυτό συμφωνεί με ό,τι είναι γνωστό επιστημονικά για το φαινόμενο του θανάτου. Όταν η καρδιά σταματά να κτυπά, το αίμα σταματά να κυκλοφορή και να δίνη τροφή και οξυγόνο (από την αναπνοή) στα κύτταρα του σώματος. Ωστόσο, τα κύτταρα δεν πεθαίνουν αμέσως. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον αναβιώνουν μερικά άτομα των οποίων η αναπνοή και ο κτύπος της καρδιάς έχουν παύσει. Ο απόλυτος θάνατος έρχεται με την εξαφάνισι της δυνάμεως της ζωής, ή του πνεύματος της ζωής, από τα κύτταρα του σώματος.—Ψαλμ. 104:29.

Ο θάνατος υποδηλοί μια κατάστασι ολικής αδράνειας. Οι νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν . . . διότι δεν είναι δράσις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη [τω τάφω] όπου υπάγεις.» Αυτό σημαίνει ότι οι νεκροί δεν μπορούν να βοηθηθούν από θρησκευτικές ή πνευματιστικές προσπάθειες ή από ανθρώπινα επιστημονικά μέσα.—Εκκλ. 9:5, 6, 10.

Εκδηλώσεις Πνευμάτων

Αλλά τι θα λεχθή για τις εκδηλώσεις πνευμάτων που συνδέονται με τους νεκρούς; Η Αγία Γραφή εξηγεί ότι τα πνευματικά όντα δημιουργήθηκαν πριν δημιουργηθή το υλικό σύμπαν. Μερικοί απ’ αυτούς τους αγγέλους, περιλαμβανομένου και του Σατανά, στασίασαν κατά του Θεού. Αυτοί είναι εκείνοι που υποδύονται τους νεκρούς, και αυτό γίνεται για να υποστηρίξουν το πρώτο ψέμα του Σατανά, ότι ο άνθρωπος ‘δεν θα πέθαινε εξάπαντος’ αν στασίαζε κατά του Θεού.—Γέν. 3:4· Ιωάν. 8:44· Ιούδας 6.

Επομένως, το να ζητά κανείς συμβουλή από τους νεκρούς, οι επικήδειες λειτουργίες για κατευνασμό ή απόδοσι σεβασμού σ’ αυτούς, οι προσευχές γι’ αυτούς, και όλες οι πνευματιστικές πράξεις βασίζονται σε μια απάτη, ένα ψέμα. Τα χρήματα που πληρώνονται γι’ αυτές τις πράξεις δεν επιφέρουν την εύνοια του Θεού, ούτε επηρεάζουν τους νεκρούς. Αντιθέτως, το άτομο εισέρχεται στα χέρια των δαιμόνων. Γι’ αυτό το λόγο, ο Θεός απαγορεύει κάθε συμμετοχή σ’ αυτές τις πράξεις.—Δευτ. 18:10-12· Ησαΐας 8:19.

Όταν κανείς κατανοήση και ενεργήση σε αρμονία με την αλήθεια σχετικά με τον θάνατο, ελευθερώνεται από το φόβο και τις μάταιες πράξεις. Επίσης, φθάνει στο σημείο να εκτιμήση και να ωφεληθή από το σκοπό του Θεού να κατανικήση πραγματικά τον θάνατο.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Η ψυχή σας είσαστε σεις