Ζυγίζοντας και την Άλλη Άποψι

ΟΙ ΠΙΟ πολλοί συμφωνούν ότι εμπειρίες σαν την παραπάνω υπάρχουν πράγματι. Αλλά επισημαίνουν επίσης ότι και πολλοί γάμοι είναι γεμάτοι προβλήματα και αγωνίες.

Αυτό βέβαια είναι αλήθεια. Απόδειξι τούτου αποτελεί ο αυξανόμενος αριθμός των διαζυγίων σε κάθε χώρα.

Ωστόσο, μήπως, αυτό σημαίνει ότι η συμβίωσι χωρίς γάμο είναι πιο ανθεκτική, ένας καλύτερος δρόμος προς την ευτυχία;

Ποιο Είναι Ισχυρότερο;

Μερικοί ισχυρίζονται ότι ένας δεσμός που διαλέγεις μόνος σου είναι καλύτερος από ένα δεσμό που βασίζεται στην υποχρέωσι. Αλλά ποιο είναι πράγματι ισχυρότερο; Ένας δεσμός που έχει την προοπτική να διαρκέση μόνο μια μέρα κάθε φορά μέχρι να παρουσιασθή μια κατάστασι που δεν θέλει να την αντιμετωπίση το άτομο ή ένας δεσμός που έχει τη δυνατότητα να προσαρμόζεται στις απρόβλεπτες περιστάσεις και διαρκεί όσο το δυνατόν περισσότερο;

Πολλά προβλήματα είναι όμοια. Επί παραδείγματι, οι αποφάσεις για θέματα όπως το πού να ζήσουν τα άτομα, πόση ανεξαρτησία να έχη ο καθένας, ποια πράγματα να είναι αποδεκτά στο σεξ, και το αν θα κάνουν ή όχι παιδιά, είναι προβλήματα και για τους έγγαμους και για όσους συζούν χωρίς γάμο.

Αλλά χωρίς γαμήλια δέσμευσι παρουσιάζονται κι άλλα προβλήματα. Επί παραδείγματι, τι ακριβά πράγματα πρέπει να αγοράσουν και με τίνος τα χρήματα; Ποιοι πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι παντρεμένοι και ποιοι δεν πρέπει να γνωρίζουν; Ποιους προσωπικούς φίλους μπορούν να προσκαλούν στο σπίτι και πώς πρέπει να συστήνωνται στους άλλους; Πώς πρέπει να αντιμετωπίζωνται τα άτομα της οικογένειας του καθενός και οι συγγενείς; Αυτά δεν είναι παρά ελάχιστα απ’ τα προβλήματα που δυσκολεύουν περισσότερο χωρίς το γαμήλιο συμβόλαιο.

Η Αξία του Συμβολαίου

Ένας δάσκαλος 28 χρόνων, που αργότερα παντρεύτηκε την κοπέλλα με την οποία συζούσε, είπε: «Μετά από δύο χρόνια, άρχισα να νοιώθω σαν χαμένος. Αυτή η συμβίωσι δεν μας έδινε προσανατολισμό για το μέλλον. . . . Δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε αν έπρεπε να αγοράσουμε ή όχι ένα σπίτι, να δαπανήσουμε τα χρήματά μας σε πολυτελείς διακοπές ή να κάνουμε οικονομία για να δημιουργήσουμε οικογένεια. Τώρα, κανείς μας δεν είναι ελεύθερος να τα μαζέψη και να φύγη, αλλά υπάρχει το κέρδος ότι μπορούμε να κάνουμε σχέδια για το μέλλον.»

Μία συγγραφέας 34 ετών παρατήρησε: «Ίσως είμαι ντεμοντέ, αλλά το συμβόλαιο του γάμου μου δίνει περισσότερη ασφάλεια. Τόσο πολλοί δεσμοί μου με τους άνδρες είχαν διαλυθή έτσι απότομα, ώστε η ανησυχία μήπως ο Τζ—εξαφανισθή κι αυτός, μου αφαιρούσε τις δυνάμεις που χρειαζόμουν για τη δουλειά μου. Αγαπώ την ανακούφισι που προέρχεται απ’ το γεγονός ότι ομολογήσαμε και μεταξύ μας και στον κόσμο ότι θέλουμε να μείνουμε ενωμένοι.»

Είναι αλήθεια, ότι η ολοκληρωτική δέσμευσις στο γάμο δεν προστατεύει τους ανθρώπους απ’ τα προβλήματα. Αλλά τους βοηθεί πράγματι να αισθάνωνται πιο πολύ την υποχρέωσι να προσπαθήσουν να τα λύσουν και να μην παραδέχωνται την αποτυχία τόσο γρήγορα. Ένας σύζυγος, που προ του γάμου συνεχώς φιλονικούσε με την κοπέλλα που συζούσε, είπε: «Από τότε που παντρευτήκαμε προσπαθούμε περισσότερο να μην μαλώνουμε. Και οι δυο μας προσπαθούμε. Νοιώθουμε ότι ο ένας ανήκει στον άλλο και έτσι δεν έχει νόημα το να μαλώνουμε. Προηγουμένως, πάντοτε απειλούσε ο ένας τον άλλο ότι θα διαλύση το δεσμό, αλλά αυτό δεν το κάνουμε τώρα.»

Η Δρ. Νάνσυ Κλάτγουόρθυ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο (Η.Π.Α.) διαπίστωσε ότι τα ζευγάρια που δεν συζούσαν πριν απ’ το γάμο τους ήσαν «λιγάκι πιο ευτυχισμένα και πιο επιτυχημένα. Είχαν και λιγότερα διαζύγια.» Μια μελέτη πάνω σε 211 ζευγάρια στην Αυστραλία αποκάλυψε ότι «όσοι συζούν χωρίς γάμο, συζητούν το χωρισμό . . . πολύ συχνότερα απ’ τους παντρεμένους.» Η έκθεσι παρατήρησε ότι, όπου ήταν μικρότερη η συναίσθησι ευθύνης για τη διατήρησι του δεσμού, εκεί τα ζευγάρια είχαν μεταξύ τους αισθήματα λιγότερης αγάπης και λιγότερη σεξουαλική πιστότητα από τους παντρεμένους.»

Όταν Περιλαμβάνονται Και Παιδιά

Ποιο είδος δεσμού διαπιστώθηκε σαν πιο κατάλληλο για τη διανοητική και σωματική υγεία των παιδιών; Χωρίς αμφιβολία, ο δεσμός ενός σταθερού γάμου όπου και οι δύο είναι γονείς του και του παρέχουν στοργή, υποστήριξι και καθοδηγία.

Πολλοί που συζούν χωρίς γάμο υπόσχονται ότι θα παντρευτούν μόλις προκύψη εγκυμοσύνη. Αλλά μήπως μια ακούσια εγκυμοσύνη αποτελεί καλό θεμέλιο για να οικοδομηθή ένας γάμος; Στις περισσότερες περιπτώσεις, μόλις η γυναίκα μείνη έγκυος ο σύντροφος αρνείται να την παντρευτή. Είναι ένδειξι ωριμότητας να στιγματίζη κανείς το παιδί του σαν νόθο;

Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι, γενικά, τα παιδιά που γνωρίζουν ότι οι γονείς τους δεν ήσαν παντρεμένοι ή που προέρχονται από διαλυμένα σπίτια, μεγαλώνουν με έλλειψι εμπιστοσύνης για τους ανθρώπους. Έχουν κι αυτά τα ίδια, μειωμένη ικανότητα δημιουργίας μόνιμων δεσμών και μπορεί να είναι πολύ κυνικά ως προς την αξία της αγάπης.

Ένας στοργικός πατέρας και μια στοργική μητέρα, αντίθετα, δημιουργούν μια τεράστια επιρροή στην ανάπτυξι και σταθερότητα του παιδιού. Ο Βρεταννός παιδοψυχίατρος Άρθουρ Γκράχαμ είπε: «Δεν έχουμε βρη κανένα καλύτερο τρόπο να μεγαλώνουν τα παιδιά παρά μόνο μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον και όλες μας οι προσπάθειες πρέπει να αποβλέπουν στο να ενισχύουμε τους γονείς να παίζουν το ρόλο τους.»

Όλα τα στοιχεία οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα: όσο πιο μεγάλη είναι η δέσμευσι, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν ότι ο δεσμός θα είναι επιτυχής για όλα τα άτομα που περιλαμβάνονται. Αλλά γιατί έχουν έτσι τα πράγματα;

Ένας Βαθύτερος Λόγος

Υπάρχει ένας πολύ βαθύτερος λόγος που ο γάμος είναι η καλύτερη διευθέτησι για όλα τα άτομα που περιλαμβάνονται και που, όπως είπε ο Δρ. Γκράχαμ, «δεν έχουμε βρη κανένα καλύτερο τρόπο να μεγαλώνουν τα παιδιά παρά μόνο μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.» Ο λόγος αυτός πρέπει να σχετίζεται με τον τρόπο που είμαστε φτιαγμένοι.

Προφανώς, η ανθρώπινη διάνοια και τα αισθήματα είναι πολύ περίπλοκα πράγματα. Ποιος, λοιπόν, πρέπει να καθορίση τον τρόπο που λειτουργούν καλύτερα οι σχέσεις μεταξύ άνδρα και γυναίκας και όταν περιλαμβάνονται παιδιά;

Ε! λοιπόν, ο Δημιουργός του άνδρα και της γυναίκας, εκείνος που σχεδίασε τις δυνάμεις αναπαραγωγής, δεν θα ήταν αυτός που θα ήξερε καλύτερα; Σίγουρα, ο Κατασκευαστής των δύο φύλων μπορεί να μας πη γιατί τα δημιούργησε και με ποιο τρόπο η σχέσι μεταξύ τους θα λειτουργήση καλύτερα.

Έτσι, όταν, στη Βίβλο μάς λέγεται ότι ο Θεός «έπλασε αυτούς άρσεν και θήλυ,» μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι κάποιος σκοπός βρισκόταν πίσω απ’ αυτό. (Γέν. 1:27) Ένας σκοπός ήταν να είναι σύντροφοι και ένας άλλος περιελάμβανε τη δημιουργία απογόνων, δεδομένου ότι η γυναίκα αναφέρεται σαν «συμπλήρωμα» του άνδρα. (Γέν. 2:18, ΜΝΚ) Μήπως ο δεσμός τους θάπρεπε να περάση μια δοκιμαστική περίοδο; Όχι, απαντά ο Λόγος του Δημιουργού. «Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.» (Γέν. 2:24) Επί πλέον, μια τέτοια σταθερή γαμήλια διάταξι θα προμήθευε την καλύτερη ατμόσφαιρα για την ανατροφή των παιδιών.—Γέν. 1:28· Εφεσ. 6:4.

Ναι, ο Θεός δημιούργησε τα δύο φύλα με σκοπό να ζουν μαζί σ’ ένα έντιμο γάμο και να προσκολληθή ο ένας στον άλλο για να σχηματίσουν οικογένεια. Πράγματι, ο Ιησούς Χριστός αργότερα είπε: «Όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός διά πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός.» (Ματθ. 19:9) Η Βίβλος προσθέτει: «Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού . . . να απέχησθε από της πορνείας.»—1 Θεσ. 4:3.

Συνεπώς, όταν ένα ζευγάρι συζή χωρίς επίσημη δέσμευσι ενώπιον μαρτύρων και χωρίς κατάλληλη καταχώρησι στα ληξιαρχεία, αυτό απλούστατα σημαίνει ότι ζουν μέσα σε πορνεία. Ένας τέτοιος παράνομος δεσμός δεν μπορεί να ευλογηθή από τον Θεό και δεν μπορεί να καταλήξη σε μια καθαρή συνείδησι γι’ αυτούς που θέλουν να κάνουν το σωστό.—1 Κορ. 6:9, 10· Αποκ. 21:8· 22:15.

Μερικοί ίσως νομίζουν ότι οι ηθικοί νόμοι του Θεού τους αποστερούν πολλές απολαύσεις της ζωής. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου αληθινό. Οι νόμοι του έγιναν για το καλό των ανθρώπων, όχι για να τους αποστερούν μέρος της ευτυχίας. Η τεράστια αύξησι σε αφροδίσια νοσήματα, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, εκτρώσεις και πίκρες της καρδιάς που προέρχονται από την αλόγιστη περιφρόνησι των ηθικών νόμων του Θεού δεν φέρνει μόνιμο καλό στους ανθρώπους.

Ωστόσο όμως, αν ο γάμος είναι διευθέτησι του Θεού, τότε γιατί πολλοί έγγαμοι περνούν τόσες πίκρες, ιδιαίτερα στη γενιά μας; Τι χρειάζεται για να πετύχη ένας γάμος;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι, τα παιδιά που γνωρίζουν ότι οι γονείς τους δεν ήσαν παντρεμένοι, μεγαλώνουν με έλλειψι εμπιστοσύνης για τους ανθρώπους

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Όλα τα στοιχεία οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα: όσο πιο μεγάλη είναι η δέσμευσις, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να είναι ο δεσμός επιτυχής για όλα τα άτομα που περιλαμβάνονται

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός διά πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός.»