Υποσχέσεις και Πλασμίδια
ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ είναι πολύ μικρά. Γύρω στα 500 κύτταρα μεσαίου μεγέθους θα μπορούσαν να χωρέσουν στην τελεία που υπάρχει στο τέλος αυτής της φράσεως. Κι όμως, καθένα απ’ αυτά τα κύτταρα περιέχει γενικά όλο το DNA που χρειάζεται για να κατασκευασθεί ένα ζωντανό πλάσμα, όπως είσθε σεις.
Είναι λοιπόν φανερό ότι, αν τα κύτταρα είναι μικρά, τα μόρια του DNA πρέπει να είναι πολύ μικροσκοπικά πράγματι. Έχουν το σχήμα μακρών, στριμμένων κλωστών, τόσο μακρών που αν όλο το DNA που βρίσκεται στο σώμα σας έμπαινε άκρη με άκρη θα ξεπερνούσε πολλές φορές την απόσταση από τη γη στον ήλιο! Αλλά αυτές οι κλωστές είναι πάρα πολύ λεπτές, έχουν διάμετρο μόνο το ένα τετρακοσιοστό χιλιοστό του χιλιοστομέτρου (1/10.000.000 της ίντσας).
Και για να γίνουν πιο δύσκολα τα πράγματα, αυτές οι μακρές, λεπτές κλωστές DNA πρέπει κάπως να συμπιεσθούν μέσα στα κύτταρα, και ο μόνος τρόπος για να χωρέσουν εκεί μέσα είναι να στριφτούν σε πολύ σφιχτές δέσμες. Αυτό καθιστά δύσκολο για τους επιστήμονες να εντοπίσουν την ακριβή περιοχή των ειδικών μορίων DNA για τα οποία ενδιαφέρονται, δηλαδή τα γονίδια. Οι επιστήμονες δεν μπορούν απλώς να βάλουν ένα κύτταρο κάτω από το μικροσκόπιο, να βρουν το γονίδιο που θέλουν και κατόπιν να το αφαιρέσουν με μια τσιμπίδα και να βάλουν στη θέση του κάποιο άλλο γονίδιο.
Τα Πλασμίδια Δίνουν τη Λύση
Συμβαίνει όμως τα βακτηρίδια να περιέχουν συχνά λίγα μόρια DNA που είναι πιο εύκολα να τα χρησιμοποιήσει κανείς. Αυτά τα νήματα του DNA είναι λίγο πολύ ανεξάρτητα από το υπόλοιπο DNA που υπάρχει μέσα στα βακτηρίδια, και σχηματίζουν μόνα τους δακτυλίους που μπορούν εύκολα να μεταφερθούν από το ένα βακτηρίδιο στο άλλο. Αυτά ονομάζονται πλασμίδια. Προς το παρόν τα πλασμίδια είναι το κλειδί για τη συναρμογή των γονιδίων.
Η συναρμογή των γονιδίων στα φυτά και στα ζώα δεν είναι τόσο εύκολη γιατί αυτά τα κύτταρα δεν έχουν πλασμίδια, και τα γενετικά ρυθμιστικά συστήματά τους είναι πολύ πολύπλοκα. Αλλά οι επιστήμονες ελπίζουν ότι κι αυτές οι συναρμογές σύντομα θα γίνουν εφικτές. Αν το πετύχουν, τότε θα μπορούν να βάλουν μέσα στα φυτά γονίδια από βακτηρίδια που να προσθέτουν άζωτο στο έδαφος ώστε να μη χρειάζεται να προσθέτουν αζωτούχα λιπάσματα στο χώμα. Ελπίζουν επίσης, ότι κάποια μέρα θα μπορούν να θεραπεύσουν τις κληρονομικές αρρώστιες, όπως είναι η δρεπανοκυτταρική αναιμία, αντικαθιστώντας τα ελαττωματικά γονίδια του ανθρώπου.
«Τελειοποιείται ένα έντομο, που θα μπορεί να εξάγει το πετρέλαιο μέσα από τη γη, ενώ προγραμματίζονται άλλα που θα εξάγουν μέταλλα που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της γης,» γράφει ο Ντράμμοντ Κ. Μπελ, πρόεδρος του Νάσιοναλ Ντιστίλλερς εντ Κέμικαλ Κορπορέισον, στο περιοδικό Λήντερς. «Η νέα έρευνα έχει ήδη παράγει, ή βρίσκεται στα πρόθυρα να παραγάγει, ανθρώπινη ινσουλίνη που θα καταπολεμά τον διαβήτη· ιντερφερόνη που θα γίνεται από ανθρώπινα κύτταρα και θα καταπολεμά τον καρκίνο και εμβόλια που θα προστατεύουν από αρρώστιες όπως είναι η ηπατίτιδα και η ελονοσία· καθώς και ορμόνες για τη θεραπεία του νανισμού και της αιμοφιλίας, και άλλες που θα επιταχύνουν την ανάπτυξη των βοοειδών και των γουρουνιών. Ανακαλύψεις που βρίσκονται σε πρόοδο περιλαμβάνουν επίσης μια ζάχαρη με λίγες θερμίδες και με υψηλή περιεκτικότητα φρουκτόζης (οπωροσακχάρου), φυτά που θα μπορούν να δημιουργούν τα δικά τους λιπάσματα από τον αέρα, μια ποικιλία σταριού με διπλή περιεκτικότητα πρωτεΐνης απ’ όση έχουν οι σημερινές ποικιλίες και μια άλλη ποικιλία σταριού που θα χρειάζεται μόνο το ένα δέκατο του νερού απ’ όσο χρειάζονται οι ποικιλίες που καλλιεργούνται σήμερα.»
Επίσης, ισχυρίζονται τώρα ότι μέσω της συναρμογής των γονιδίων έχει παραχθεί ένα ασφαλές, αποτελεσματικό εμβόλιο κατά του αφθώδους πυρετού στα ζώα.—Τάιμς, 29 Ιουνίου 1981.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που η κοπή και συγκόλληση (συναρμογή) γονιδίων έγινε αιφνίδια μεγάλη επιχείρηση. Αλλά, αυτή η μετάβαση από το εργαστήριο στη μαζική παραγωγή έχει ανησυχήσει μερικούς ανθρώπους. Γιατί;