Το Υπόδειγμα της Αδελφοσύνης

ΗΤΑΝ μια κρύα βραδιά την άνοιξη του 33 μ.Χ. Ένας μικρός όμιλος ανδρών συγκεντρώθηκε στην Ιερουσαλήμ γύρω από ένα τραπέζι έτοιμοι για να δειπνήσουν. Αρχηγός τους ήταν ο Ιησούς Χριστός, ένας άνδρας 33 χρόνων, καλός και αξιοπρεπής, που ήξερε τι ήθελε. Έδωσε ζωτικές οδηγίες στους ακολούθους του, γιατί αυτός ο όμιλος αποτέλεσε τον πρώτο πυρήνα της πραγματικής αδελφοσύνης του ανθρώπινου γένους.

Το πνεύμα του ομίλου ήταν ζεστό και στοργικό. Αν και ο Ιησούς γνώριζε ότι πλησίαζε ο θάνατος του, δεν ενδιαφερόταν για τον εαυτό του. Απεναντίας, Ήρεμα και στοργικά επωφελήθηκε απ’ αυτό το τελευταίο δείπνο για να ενθαρρύνει και να διδάξει τους μαθητές του.—Ιωάν. κεφ. 13 ως 17.

Ταπεινότητα και ‘Υπηρεσία

Ο Ιησούς συχνά δίδασκε με έργα καθώς και με λόγια. Σ’ αυτή την περίπτωση κατέπληξε τους μαθητές του παίρνοντας ξαφνικά μια λεκάνη νερό και μια πετσέτα και πλένοντας τα πόδια του καθενός!

Όμως, ο Πέτρος αρνήθικε, λέγοντας: «Δεν θέλεις νίψει τους πόδας μου εις τον αιώνα.» Αλλά ο Ιησούς τον διόρθωσε, έπλυνε τα πόδια των πιστών αποστόλων, και μετά εξήγησε: «Παράδειγμα έδωκα εις εσάς.»—Ιωάν. 13:8, 15.

Ναι, ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα της αληθινής αδελφοσύνης: ένα ταπεινό, στοργικό πνεύμα, και μια προθυμία για υπηρεσία χωρίς διάκριση, άσχετα με το πόσο ταπεινή η δυσάρεστη μπορεί να είναι η εργασία.—Ιωάν. 13:1-17.

Αγάπη και Ενότητα

Ποιο ήταν το κύριο θέμα του Ιησού στη συζήτηση του με τους μαθητές του εκείνο το βράδυ; Ήταν η αγάπη, η γνήσια αδελφική αγάπη, που είναι το σημάδι της αληθινής αδελφοσύνης των ανθρώπων. Όπως είπε ο Ιησούς: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Αυτές είναι οι τελικές εξετάσεις της αληθινής θρησκείας.

Περνούν οι Εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου αυτές τις εξετάσεις; Οι άλλες θρησκείες αυτού του κόσμου; Όχι, καθόλου. Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό όταν ενθαρρύνουν τα μέλη τους να σκοτώνουν το ένα το άλλο στους εθνικιστικούς πολέμους του «Καίσαρα»;

Η αληθινή αγάπη δημιουργεί ενότητα, και στις οικογένειες και στις κοινότητες. Έτσι, λογικά, η ενότητα ήταν άλλο ένα θέμα που χρησιμοποίησε ο Ιησούς εκείνο το αξέχαστο βράδυ. Προσευχήθηκε για τους μαθητές του να «ήναι έν.» (Ιωάν. 17:11, 20, 21) Αργότερα, ο απόστολος Παύλος έγραψε κάτι παρόμοιο: «Ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι ο τέλειος δεσμός της ενότητος.» (Κολ. 3:14, ΜΝΚ) Ναι, η αληθινή αδελφοσύνη πρέπει να είναι ενωμένη.

Σ’ αυτό το σημείο, πόσο άθλια είναι η κατάσταση του Χριστιανικού κόσμου! Σκεφθείτε, υπάρχουν τουλάχιστον 4.000 Εκκλησίες και αιρέσεις στη Νότια Αφρική και μόνο, που ισχυρίζονται ότι είναι πολύ θρησκευτικές! Το απλό γεγονός ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν είναι μια αδελφότητα, αλλά, απεναντίας, είναι συγκλονιστικά διχασμένος, είναι απόδειξη ότι δεν είναι Χριστιανικός. Γι’ αυτό όλες οι θρησκείες που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές πρέπει να εξετάσουν πολύ σοβαρά την προειδοποίηση του Ιησού: «Οίκος διαιρεθείς καθ’ εαυτού πίπτει.»—Λουκ. 11:17.

Ποιος Διευθύνει την Αδελφότητα;

Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να πείτε: ‘Όλα αυτά για την ταπεινότητα, την αγάπη και την ενότητα είναι ωραία. Αλλά ποιος διευθύνει αυτή την αδελφότητα;’ Αυτό είναι ένα σπουδαίο ερώτημα.

Επειδή η αδελφότητα, στην οποία περιλαμβάνονται φυσικά και αδελφές, είναι μια «οικογένεια,» πρέπει να υπάρχει ένας «πατέρας» που να μπορεί ν’ ασκεί πλήρη έλεγχο και να κερδίζει το σεβασμό των «παιδιών» του. Αλλά ποιος θα είναι; Ένας Καίσαρας; Ένας Χίτλερ; Ένας Στάλιν; Ένας πάπας; Τ’ αποτελέσματα της εξουσίας που άσκησαν αυτοί οι ανθρώπινοι «πατέρες» μιλάνε μόνα τους. Όπως δείχνει η Βίβλος: «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.»—Ιερ. 10:23.

Επομένως, ο «Πατέρας» μιας αληθινής αδελφοσύνης πρέπει να είναι ουράνιος—ο Παντοδύναμος Θεός. Η αναγνώριση και η υποταγή σ’ αυτόν τον Πατέρα είναι απόλυτα ουσιώδης για να γίνει κανείς αληθινός αδελφός ή αδελφή.

Δεν υπάρχει τίποτα το παράλογο σ’ αυτό. Μολονότι ο Θεός είναι αόρατος, το ίδιο είναι και πολλές ισχυρές δυνάμεις όπως η βαρύτητα ή ο ηλεκτρισμός που παράγουν ορατά αποτελέσματα. Όλα τα όμορφα και καταπληκτικά πολύπλοκα πράγματα που μας περιβάλλουν, από τους γαλαξίες ως τα άτομα, όλα τα λεπτεπίλεπτα και περίπλοκα μέρη του σώματος μας, όπως είναι τα μάτια με τα οποία διαβάζετε αυτές τις λέξεις, γνωστοποιούν την ύπαρξη ενός Πλάστη με απεριόριστη δύναμη και σοφία.—Ψαλμ. 19:1, 2· 139:14.

Η φωνή της Βίβλου είναι χιλιαπλάσια ισχυρότερη από τη φωνή της δημιουργίας. Οι θεόπνευστες προφητείες της έχουν βγει αληθινές, ή εκπληρώνονται τώρα. Περιέχει ένα σημαντικό άγγελμα πραγματικής ελπίδας για σήμερα, καθώς αποκαλύπτει το σκοπό και την καλοσύνη του ουράνιου Πατέρα.

Αφού ο άνθρωπος μπορεί να οδηγήσει ένα διαστημόπλοιο 1.610.000.000a χιλιόμετρα έξω στο διάστημα, ασφαλώς είναι απλό για τον Παντοδύναμο Θεό να οδηγεί τους δούλους του στη γη. Και έχει μεγάλες αόρατες δυνάμεις στις προσταγές του—όπως την ενεργό δύναμη του, ή άγιο πνεύμα—που συγκριτικά η μικρή δύναμη του ανθρώπου δεν είναι τίποτα.

Ο κύριος λόγος που έχουν αποτύχει τόσες πολλές προσπάθειες για το σχηματισμό μιας αληθινής αδελφοσύνης είναι η αποτυχία ν’ αναγνωρίσουμε και να υποταχθούμε ταπεινά στον Πατέρα, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Σε μεγάλο μέρος του Χριστιανικού κόσμου όπως και σ’ άλλες θρησκείες, αντί να αποδίδουν πατρική τιμή, με μια πνευματική έννοια, στον Θεό, την δίνουν στους ανθρώπους.

Για να γίνει κανείς «αδελφός» και «αδελφή» και ν’ αποκτήσει τόσο τον Πατέρα, όσο και την αιώνια ζωή πρέπει να γνωρίσει και ν’ αγαπήσει πραγματικά τον Πατέρα και τον Γιο και ν’ αγαπηθεί απ’ αυτούς. Όπως είπε ο Ιησούς στους αδελφούς του εκείνη την ιστορική νύχτα: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.

Ο Νέος Κυβερνήτης της Γης

Μερικοί μπορεί να ρωτήσουν: ‘Θεωρούσε ο Ιησούς στην πραγματικότητα τους ταπεινούς μαθητές του σαν «αδελφούς»;’ Ναι. Μια μέρα, όταν ο Ιησούς μιλούσε σε μια ομάδα, κάποιος του είπε ότι η μητέρα του και οι σαρκικοί αδελφοί του ήθελαν να τον δουν. Εκείνος απάντησε: «Τις είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου;» Δείχνοντας με το χέρι του τους μαθητές του, είπε: «Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου. Διότι όστις κάμη το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ.»—Ματθ. 12:46-50.

Ο Χριστός, λοιπόν, είναι ο «πρώτος αδελφός,» σαν να λέγαμε, στη διεθνή αδελφοσύνη, εκείνος μέσω του οποίου ο Θεός απολυτρώνει το ανθρώπινο γένος από τη δουλεία στην αμαρτία και το θάνατο.—Ματθ. 20:28.

Παρ’ όλα αυτά, ο ζωτικός ρόλος του Ιησού τώρα είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνον που είχε όταν ήταν στη γη. Τώρα είναι ο νέος κυβερνήτης της γης! Όχι, δεν είναι ο κυβερνήτης αυτού του παλιού κόσμου που καταρρέει, ο οποίος στην πραγματικότητα κυβερνιέται από τον Σατανά το Διάβολο, γιατί ο Ιησούς έκανε γνωστό ότι: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»—Ιωάν. 18:36· Λουκ. 4:5-8.

Η Κυβέρνηση του Θεού

Η Βασιλεία είναι η κυβέρνηση του Θεού για την οποία ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται όταν είπε: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Αυτό είναι το κύριο θέμα ολόκληρης της Αγίας Γραφής, και η κύρια διδασκαλία του Χριστού.

Παρ’ όλα αυτά τα γεγονότα, η κυβέρνηση της Βασιλείας σπάνια αναφέρεται από τους αρχηγούς των εκκλησιών. Ο ιστορικός Χ. Τζ. Γουέλλς έστρεψε την προσοχή σ’ αυτό το γεγονός γράφοντας: «Αξιοσημείωτη είναι η μεγάλη εξοχότητα που έδωσε ο Ιησούς στη διδασκαλία της Βασιλείας των Ουρανών, και η σχετική μηδαμινότητα που δίνουν σ’ αυτή οι τελετές και οι διδασκαλίες πολλών Χριστιανικών εκκλησιών.»

Η ουράνια κυβέρνηση του Θεού, με τον Χριστό σαν κυβερνήτη, σύντομα θα καθαρίσει τη γη απ’ όλη τη διαφθορά και την κακία, βάζοντας τέρμα σ’ όλες τις σημερινές ανθρώπινες κυβερνήσεις. Ο προφήτης Δανιήλ το προείπε αυτό λέγοντας: «Θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή. . . . Θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας [αυτού του κόσμου], αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.

Αυτό γίνεται στο «τέλος του κόσμου,» όταν διεξάγεται ‘ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος’—ο Αρμαγεδδών. (Ησ. 34:2· Αποκ. 16:14-16) Αλλά θα καταστραφεί όλο το ανθρώπινο γένος; Όχι, γιατί ο θεόπνευστος ψαλμωδός απαντά: «Οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Κύριον, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην. . . . οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:9-11.

Ποιοι είναι αυτοί οι «πραείς» που ‘προσμένουν τον Ιεχωβά’; Αυτοί αποτελούν την αληθινή αδελφότητα του ανθρώπινου γένους που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα και θ’ απολαύσουν τον παράδεισο όταν θα επανεγκατασταθεί σ’ αυτή τη γη κάτω από την κυβέρνηση του Θεού, όταν το θέλημα Του θα γίνεται στη γη όπως στον ουρανό.—Αποκ. 7:9-17.

Δεν είναι αυτή μια ένδοξη προσδοκία; Τι προνόμιο θα είναι να ζούμε κάτω από έναν παγκόσμιο κυβερνήτη σαν τον Χριστό—τόσο καλό και ταπεινό, τόσο δίκαιο και ελεήμονα, που καταλαβαίνει τόσο πολύ το ανθρώπινο γένος, επειδή μας γνωρίζει τόσο καλά! Και πόσο διαφορετικός θα είναι από τους πολιτικούς της Μακιαβελικής σχολής που κυβερνούν σήμερα! Πόσο ευχάριστο θα είναι να ζούμε και να υπηρετούμε μαζί σε μια παγκόσμια οικογένεια αδελφών, ανδρών και γυναικών και να απολαμβάνουμε ‘πολλή ειρήνη’!

Παρ’ όλα αυτά, ίσως να σκέφτεστε: ‘Αλλά υπάρχει πραγματικά σήμερα μια τέτοια αληθινή αδελφότητα; Λειτουργεί πράγματι; Αν ναι, Ποιοι την αποτελούν; Πού μπορώ να τους βρω;’

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο πρώτος πυρήνας της αληθινής αδελφοσύνης