Τα Νησιά του “Παραδείσου” στον Ειρηνικό

ΦΟΙΝΙΚΙΕΣ που ταλαντεύονται στο φύσημα του αέρα, αμμουδερές ακρογιαλιές, γαλαζοπράσινα νερά, εύφορα λιβάδια, γαλήνιες φεγγαρόλουστες βραδιές—μοιάζει αυτό με παράδεισο; Εδώ στη Μικρονησία, στο δυτικό άκρο του Ειρηνικού ωκεανού, έχουμε όλα αυτά και πολλά άλλα. Πολλοί άνθρωποι, σ’ αυτόν τον ταραγμένο εικοστό αιώνα, θα επιθυμούσαν να «ξεφύγουν σε μέρη μακρινά» και να ζήσουν κάπου που είναι όμορφα και ειρηνικά. Θα μπορούσε ένα νησί στον Ειρηνικό να είναι το ιδανικό καταφύγιο;

Η Μικρονησία περιλαμβάνει 2.000 νησιά διασκορπισμένα σε μια έκταση πάνω από τρία εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (7.770.000 τετρ. χιλ.) ωκεανού από τα οποία κατοικούνται μόνο τα 97. Από ψηλά, μοιάζουν με σκορπισμένες χάντρες από ένα πολύτιμο σμαραγδένιο περιδέραιο, πάνω στο γαλάζιο βελούδο του Ειρηνικού ωκεανού. Από τα μεγαλοπρεπή ηλιοβασιλέματα της Γκουάμ και της Μπελάου μέχρι τις φυτείες από κοκοφοίνικες και τις ηλιόλουστες πεντακάθαρες παραλίες της Κιριμπάτι· από τα καταπράσινα βουνά κι αμέτρητους καταρράχτες της Πονάπε μέχρι τα πλουσιοπάροχα νερά της λιμνοθάλασσας της Τρουκ, η κάθε περιοχή έχει τις δικές της απαράμιλλες ομορφιές.

Είναι τ’ όνειρό σας να ζήσετε σ’ έναν παράδεισο; Ελάτε τότε να επισκεφθούμε μερικές από τις όμορφες αυτές περιοχές. Ίσως ν’ ανακαλύψετε έναν παράδεισο που σας ταιριάζει.

Μπελάου και Γιαπ

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, από την περιοχή της Μπελάου (πρώην Παλάου) που θεωρείται ότι είναι η πιο όμορφη, στο δυτικό άκρο των Καρολίνων Νήσων.

Καθώς το αεροπλάνο προσγειώνεται, η πρώτη εντύπωση από ψηλά είναι απίστευτα γοητευτική. Τα κύματα μοιάζουν με γιγάντια πρασινόχρωμα μανιτάρια που ξεπηδούν από τα γαλαζόχρωμα ζαφειρένια νερά—νερά που είναι τόσο καθαρά ώστε μπορείς να διακρίνεις τον βυθό σε βάθος μέχρι 9 ή 12 μέτρα (30 ή 40 πόδια). Μόλις προσγειωθείτε, θα ζήσετε από κοντά την πρώτη εντύπωση που αποκτήσατε από ψηλά. Η βλάστηση οργιάζει. Οι λόφοι είναι κατάφυτοι με δέντρα. Το έδαφος είναι εύφορο, δίνοντας πλούσιες σοδιές από αρτόφρουτα, πορτοκάλια, ζαχαροκάλαμο και άλλα τροπικά λαχανικά. Τα δέντρα μάνγκροβ φυτρώνουν στα ρηχά νερά της παραλίας, παρέχοντας καταφύγιο σ’ άφθονη θαλάσσια ζωή. Εδώ όπως και στα περισσότερα νησιά της Μικρονησίας, η ΗΣΥΧΙΑ δεν περνάει απαρατήρητη.

Δεν θα καθυστερήσουμε άλλο όμως εδώ. Ας προχωρήσουμε στη Γιάπ—ένα άλλο ασυνήθιστο είδος «παράδεισου», τη χώρα με τις φυτείες από κοκοφοινικιές και τη σαγηνευτική ομορφιά. Εδώ δεν υπάρχουν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι. Ο ρυθμός της ζωής είναι αργός και το έδαφος παραγωγικό.

Αυτό που κάνει τη Γιάπ να ξεχωρίζει, είναι οι περίφημοι μεγάλοι πέτρινοι δίσκοι—τα χρήματα των ιθαγενών. Σε μερικά μέρη, οι δρόμοι είναι κυριολεκτικά σπαρμένοι με χρήματα. Τα πέτρινα χρήματα δεν χρησιμοποιούνται σήμερα για εμπόριο, θεωρείται όμως ότι έχουν πολιτιστική αξία ακόμη. Η αξία αυτή δεν καθορίζεται τόσο από το μέγεθος, όσο από την ηλικία και την ιστορία του δίσκου. Υπάρχουν ορισμένες «τράπεζες» που ανήκουν στα χωριά και περιέχουν πελώριους πέτρινους δίσκους τρυπημένους στο κέντρο, αραδιασμένους κατά μήκος του δρόμου μέχρι την «τράπεζα» και άλλους δίσκους ακουμπισμένους γύρω-γύρω στους τοίχους των κτηρίων.

Τα παιδιά, της Γιάπ και ολόκληρης της Μικρονησίας, με τα συμπαθητικά μάτια, έχουν παράξενα ονόματα όπως: Ραδιόφωνο, Αγάπησε εμένα, Τίποτα, Απρόσεκτος, Λαμπύρισμα ακόμη και Αδόλφος Χίτλερ. Μερικά παιδιά έχουν ονόματα διάσημων προσωπικοτήτων που επισκέφτηκαν το νησί, παρατσούκλια και οποιοδήποτε άλλο όνομα υπάρχει.

Επιθυμείτε να μείνετε εδώ; Ας ολοκληρώσουμε την περιοδεία μας, όμως, πριν αποφασίσετε.

Τρουκ, Πονάπε, και Κιριμπάτι

Για να κερδίσουμε χρόνο θα μείνουμε για λίγο μόνο πάνω απ’ τη μεγαλοπρεπή λιμνοθάλασσα της Τρουκ. Η λιμνοθάλασσα αυτή που έχει διάμετρο πάνω από 47 χιλιόμετρα (30 μίλια) είναι αρκετά ευρύχωρη, ώστε χωράει όλα τα νησιά της Μικρονησίας. Τα καταγάλαζα νερά της προσφέρουν στους λάτρεις των υποβρύχιων καταδύσεων έναν ιδανικό παράδεισο. Εδώ υπάρχει ένα ιστορικό υπόγειο νεκροταφείο, κι ανάμεσα στα βυθισμένα πολεμικά πλοία του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου έχουν βρει καταφύγω οι πιο φανταστικές μορφές του κόσμου της θάλασσας.

Και τώρα, εμπρός για την Πονάπε, στις ανατολικές Καρολίνες Νήσους. Η Πονάπε είναι γεμάτη από διαδοχικούς καταρράχτες και φημίζεται για την ψηλότερη βουνοκορφή σ’ όλες τις Καρολίνες—πάνω από 760 μέτρα (2.500 πόδια). Είναι η χώρα με τις δυνατές βροχές και τα πυκνά ορεινά δάση. Πολύ σπάνια, όμως, τα επισκέπτονται οι κάτοικοι της Πονάπε, γιατί προτιμούν να ζουν κοντά στα λιμανάκια και στους κολπίσκους της παραλίας.

Οι άνθρωποι είναι μάλλον ντροπαλοί και μιλάνε μια απαλή γλώσσα. Η «Κασαλέλια», (το «Καλώς ορίσατε») των ιθαγενών είναι ένας απ’ τους πιο όμορφους χαιρετισμούς στη Μικρονησία. Κι ακόμη, οι κάτοικοι της Πονάπε θαυμάζουν ιδιαίτερα τις γυναίκες με τους φαρδιούς γοφούς—έτσι αν νομίζετε ότι είστε λίγο «γεμάτη», το νησί αυτό θα μπορούσε να είναι ο «παράδεισός» σας.

Κοντά στην παραλία της Πονάπε βρίσκεται ένας συναρπαστικός αρχαιολογικός θησαυρός: η ερημωμένη πολιτεία Ναν Ματόλ. Η «Βενετία του Ειρηνικού» όπως την αποκαλούν. Η πολιτεία αυτή είναι χτισμένη με πελώρια λιθάρια από σκληρή μαυρόπετρα πάνω σε περισσότερα από εκατό νησάκια σε μια βαλτώδη λιμνοθάλασσα. Κανένας σήμερα δεν γνωρίζει πώς και πότε χτίσθηκε η πολιτεία.

Απομακρυσμένα στο νοτιοανατολικό άκρο της αλυσίδας των νησιών της Μικρονησίας, βρίσκονται τα γραφικά νησιά Τζίλμπερτ (Κιριμπάτι), με το κοραλιογενές νησί Τάραβα. Εδώ παρατηρούμε σπίτια που πολλοί θα τα θεωρούσαν ως γνήσια σπίτια των νησιών του Ειρηνικού, χτισμένα από κορμούς και φύλλα φοινικόδεντρων, πιασμένα μαζί με σχοινιά, που είναι φτιαγμένα από τη φλούδα της φοινικιάς και με ιδιόμορφες πλεγμένες σκεπές.

Οι άνθρωποι είναι ασυνήθιστα θερμοί και φιλόξενοι. Άφθονες καρύδες και ο καρπός από τ’ αρτόδεντρα είναι η κύρια σοδιά που συμπληρώνεται με μεγάλη ποσότητα ψαριών. Μόλις φθάσετε στην Τάραβα, σας πλημμυρίζει ένα αίσθημα εσωτερικής γαλήνης. Ο αργός ρυθμός που έχει η ζωή των ιθαγενών, είναι μεταδοτικός κι ο επισκέπτης ίσως αρχίσει να αισθάνεται ότι κατάφερε «να ξεφύγει κάπου μακριά».

Εδώ υπάρχει δημόσια συγκοινωνία με λεωφορείο, πράγμα που λείπει απ’ όλα τ’ άλλα σχεδόν νησιά της Μικρονησίας. Αυτό είναι δώρο από τον ουρανό, γιατί οι αποστάσεις είναι μεγάλες σ’ αυτό το στενόμακρο κοραλιογενές νησί. Μην τρέξετε, όμως, να προλάβετε το λεωφορείο στην ώρα του. Δεν υπάρχει δρομολόγιο για τα λεωφορεία. Μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε τροπικές χώρες.

Τη μέρα η λιμνοθάλασσα με τους φοίνικες αντανακλάει τα γνήσια γαλαζόχρωμα και πρασινωπά χρώματα της Μικρονησίας, ενώ τη νύχτα το φεγγάρι και τ’ αστέρια φαίνονται τόσο κοντά, που θέλετε ν’ απλώσετε το χέρι σας να τα πιάσετε. Το απαλό σπάσιμο των κυμάτων πάνω στα κοράλλια κι από τις δυο πλευρές του νησιού, και ο γλυκός αέρας, που φυσάει γρήγορα, σας αποκοιμίζουν. Παρόλο που η Τάραβα βρίσκεται στον Ισημερινό, οι άνεμοι είναι ευχάριστα δροσεροί για μερικούς τουλάχιστον μήνες κάθε χρόνο.

Έχετε αποφασίσει ακόμη σε ποια απ’ αυτές τις εξωτικές περιοχές θέλετε να βρήτε καταφύγιο; Πριν πάρετε την τελική απόφαση, υπάρχει και κάτι άλλο που θα πρέπει να γνωρίζετε.