Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Ποιο Είναι το Μέλλον Μας;

ΗΤΑΝ δεκαεφτά χρόνων, και μιλούσε στον ηγέτη της χώρας του στην εθνική τηλεόραση. Έλεγε τα εξής στον έμπειρο πολιτικό που είχε μπροστά του: «Φοβάμαι το μέλλον, ένα μέλλον σ’ έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από πυρηνικές απειλές . . . Ακόμη φοβάμαι και την πολιτική σας.»

Πολλοί νεαροί έχουν παρόμοιο φόβο για το μέλλον. Μήπως κι εσείς; Αν ναι, αυτό είναι ευνόητο αν λάβουμε υπόψη τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι νέοι σήμερα.

Για παράδειγμα, ο παραδοσιακός τρόπος προετοιμασίας ενός ασφαλούς μέλλοντος είναι η απόκτηση μιας καλής μορφώσεως. Κι όμως σήμερα δύσκολα μπορεί ν’ αποκτήσει κανείς ακόμη και τη βασική μόρφωση. Ένας σχολιαστής είπε: «Για να πούμε την αλήθεια, κανένας δεν είναι πια ικανοποιημένος με τα σχολεία, ούτε οι δάσκαλοι, ούτε οι μαθητές, και πάνω απ’ όλα οι γονείς.» Η αποτυχία πολλών σχολείων φαίνεται από τα πλήθη των μαθητών που το τελειώνουν χωρίς καν να ξέρουν τα βασικά πράγματα. Μήπως υπάρχει το πρόβλημα αυτό και στο δικό σας σχολείο;

Και τι θα πούμε αν θέλετε να πάρετε ανώτερη μόρφωση; Σε μερικές χώρες αυτό είναι ανέφικτο. Στη Γερμανία, υπολογίζεται ότι μέχρι το 1985, οι αιτήσεις που θα κάνουν κάθε χρόνο 260.000 νέοι για να παρακολουθήσουν κάποιο πανεπιστήμιο θα απορρίπτονται. Αυτό είναι απογοητευτικό και για τους απελπισμένους αιτούντες και για τους άλλους.

Ένας αρμόδιος σε θέματα μορφώσεως εξηγεί ότι οι νέοι αυτοί που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν κάποιο πανεπιστήμιο «πηγαίνουν σε εργασίες που επιδιώκουν άνθρωποι χαμηλότερου επιπέδου, και αυτοί με τη σειρά τους αναγκάζονται να πάνε σε εργασίες ακόμη χαμηλότερου επιπέδου. Τελικά, τα άτομα που ψάχνουν να βρουν δουλειές με μικρή ειδίκευση αποκλείονται εντελώς από την αγορά.» Ποιο είναι το μέλλον τους;

Ακόμη και εκείνοι που έχουν πετύχει εξακολουθούν να φοβούνται το μέλλον. Μια ασφαλής εργασία ή ένα πανεπιστημιακό πτυχίο λίγη αξία θα είχε σ’ ένα πυρηνικό πόλεμο—κάτι που ολοένα και περισσότεροι νέοι φοβούνται ότι θα συμβεί. Και αν δεν γίνει ένας τέτοιος πόλεμος, ή επεκτεινόμενη μόλυνση, οι οικονομίες που καταρρέουν, ο πληθωρισμός και οι άλλες σκληρές πραγματικότητες του σημερινού κόσμου δείχνουν πόσο αβέβαιο είναι ένα ασφαλές μέλλον. Αυτά και άλλα προβλήματα έχουν προξενήσει απογοήτευση στους νέους, και οι αντιδράσεις τους μερικές φορές είναι υπερβολικές.

Οι Κίνδυνοι της Απογοητεύσεως

Μερικοί έχουν στραφεί στα ποτά και στα ναρκωτικά. Αλλά πώς μπορεί αυτό να τους βοηθήσει να λύσουν τα προβλήματά τους; Ένας νεαρός που παίρνει ναρκωτικά ή πίνει ποτά είναι περισσότερο πιθανό ή λιγότερο να βρει εργασία σε μια κοινωνία που μαστίζεται από μεγάλη ανεργία; Είναι περισσότερο πιθανό, ή λιγότερο, ν’ αποκτήσει μια απ’ αυτές τις ποθούμενες πανεπιστημιακές θέσεις;

Άλλοι αφήνουν τις απογοητεύσεις τους να ξεσπάσουν με βιαιότητα. Αλλά όπως ασφαλώς μπορείτε να διακρίνετε κι εσείς δεν βρίσκεται ούτε εδώ η απάντηση. Οι οχλαγωγίες, η καταστροφή των περιουσιών και με άλλα λόγια η ερήμωση που δημιουργείται αυξάνει μόνο την ανασφάλεια των άλλων, και αναγκάζει τις αρχές να δαπανούν πολύτιμους πόρους για τη τήρηση του νόμου και της τάξεως και την αποκατάσταση των κατεστραμμένων περιοχών.

Άλλοι πάλι εγκαταλείπουν τον αγώνα. Πολλοί έχουν χάσει κάθε ελπίδα—τόσο πολλοί, στην πραγματικότητα, που στη Δυτική Γερμανία η αυτοκτονία θεωρείται η δεύτερη πιο συχνή αιτία θανάτου στους εφήβους. Μερικοί νεαροί, όμως, έχουν στραφεί στη θρησκεία. Έχετε ποτέ σκεφθεί μήπως η απάντηση βρίσκεται εκεί;

Πώς Μπορεί να Βοηθήσει η Θρησκεία;

Πέρυσι, τον Ιούνιο, στο Αμβούργο της Γερμανίας έγινε το δέκατο ένατο Κονγκρέσσο της Ευαγγελικής Εκκλησίας. Το θέμα ήταν «Μην Έχετε Κανένα Φόβο!» Οι μισοί και πλέον από τους παρόντες, που ξεπερνούσαν τους 100.000, ήταν έφηβοι. Προφανώς αυτή ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για να ακούσουν οι νεαροί απαντήσεις, αν η θρησκεία είχε κάτι να τους προσφέρει. Συνέβη αυτό;

Μια ειδησεογραφική πληροφορία για τη συνδιάσκεψη έλεγε: «Παντού πλανιόταν ο φόβος, στο πρόγραμμα, στις διάνοιες—σπάνια η απελπισία τόσο πολλών ανθρώπων ήταν τόσο φανερή . . . Απ’ όλες τις πλευρές, φόβος, απελπισία, έλλειψη εμπιστοσύνης—κι αυτά ανάμεσα σε Χριστιανούς.» Προφανώς, αυτές οι δεκάδες χιλιάδες έφηβοι δεν άκουσαν το άγγελμα της ελπίδας που γύρευαν.

Γιατί; Προσέξτε την εξής πληροφορία που είχε η εφημερίδα Ντη Βελτ: «Το θέμα αυτού του Εκκλησιαστικού Κονγκρέσσου ήταν . . . η πολιτική. Δεν ήταν η ευσέβεια, αλλά η ανάμιξη στην πολιτική. Δεν εκφράστηκε ανησυχία για την πάρα πέρα σωτηρία, αλλά για το φόβο της τωρινής συμφοράς.» Το κύριο ενδιαφέρον για την πολιτική φάνηκε από ένα παθητικό σημείωμα που κόλλησε μια νεαρή σ’ ένα πίνακα ανακοινώσεων. Έλεγε : «Γιατί δεν άκουσα τίποτα για τον Ιησού;»

Πολλές θρησκείες μοιάζουν μ’ αυτή. Το άγγελμά τους είναι πολιτικό μάλλον παρά Γραφικό. Έχετε ποτέ διερωτηθεί γιατί οι θρησκευόμενοι πιστεύουν ότι μπορούν να παρεμβαίνουν στην πολιτική και να λύνουν τα παγκόσμια προβλήματα, όταν επαγγελματίες πολιτικοί έχουν δοκιμάσει αυτή τη μέθοδο για πολύ καιρό με λίγη επιτυχία;

Αν πολιτικοί, θρησκευόμενοι και άλλοι παγκόσμιοι ηγέτες δεν μπορούν να μας καθησυχάσουν για το μέλλον, μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα; Όχι βέβαια. Αν οι χιλιάδες έφηβοι που παρακολούθησαν το Εκκλησιαστικό Κονγκρέσσο στο Αμβούργο επέστρεφαν μετά από λίγες εβδομάδες, θα μπορούσαν να άκουγαν για μια άλλη λύση στο πρόβλημα.

Ένας Άλλος Τρόπος Προσεγγίσεως του Προβλήματος

Εκείνο τον καιρό στο Αμβούργο γινόταν και άλλη μια συνέλευση, αλλά από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κι εδώ, ένας ρεπόρτερ ανέφερε θα ήταν παρών «εκπληκτικός αριθμός» νεαρών. Αλλά αυτοί δεν άκουσαν συζητήσεις πάνω στην πολιτική. Αντίθετα, ο ρεπόρτερ είπε: «Οι ‘Μάρτυρες’ . . . δεν παίρνουν ενεργό μέρος στην πολιτική. Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο η κυβέρνηση του Θεού.» Γιατί;

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διδαχθεί ρεαλιστικά το μάθημα απ’ όλη την παγκόσμια ιστορία—ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να φέρει ειρήνη και ασφάλεια στη γη. Αυτό είναι εκείνο για το οποίο η Βίβλος προειδοποιεί: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας [ανθρώπινους ηγέτες], . . . εκ των οποίων δεν είναι σωτηρία.» Ωστόσο, συνεχίζει και λέει: «Μακάριος εκείνος . . . τον οποίον η ελπίς είναι επί Κύριον τον Θεόν αυτού.»—Ψαλμός 146:3, 5.

Γιατί πρέπει να ελπίζουμε στον Ιεχωβά; Επειδή σκοπεύει να λύσει τα προβλήματα του ανθρώπινου γένους με το δικό του τρόπο. Ο Ιησούς μάς δίδαξε να προσευχόμαστε: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου . . . επί της γης.» (Ματθαίος 6:9, 10) Αυτή η βασιλεία είναι μια ουράνια κυβέρνηση, εγκατεστημένη από τον Θεό, που θα κυβερνάει τη γη με δικαιοσύνη και θα εξαλείψει την πονηρία. Ο Ιησούς τη διακήρυξε σαν τον μόνο τρόπο για ένα ασφαλές μέλλον. Με τις φανερές αποτυχίες των ανθρώπινων προσπαθειών, μπορείτε να σκεφθείτε κάποια άλλη λύση;

Κάνοντας το Μέρος Σας

Ίσως, όμως, σκεφθείτε ότι αυτό είναι αφελές. Μπορεί να νομίζετε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παίρνουν την εύκολη λύση. Απλώς κάθονται και περιμένουν να λύσει ο Θεός όλα τα προβλήματά τους. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Δεν πιστεύουν ότι πρέπει να μένουν αδρανείς.

Πιστεύουν ότι εκείνοι που θέλουν ειλικρινά να δουν ένα καλύτερο κόσμο πρέπει να φτιάξουν τον εαυτό τους για να είναι άξιος για έναν τέτοιο κόσμο. Επομένως προσπαθούν να αναπτύξουν στον εαυτό τους ειλικρίνεια, οσιότητα, ανιδιοτέλεια και πιστότητα. Ναι, αντί να προσπαθούν ν’ αλλάξουν το σύστημα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εργάζονται σκληρά για ν’ αλλάξουν τον εαυτό τους· Επίσης, μοιράζονται μαζί με άλλους την ελπίδα να δουν ένα καλύτερο κόσμο κάτω από τη βασιλεία του Θεού.

Αυτή η τάση μπορεί να έχει πραγματική επίδραση στους νέους. Για παράδειγμα, ο Τζιοβάνι άρχισε να μπλέκει σε κακές συντροφιές τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του. Όπως λέει: «Σύντομα έμαθα πώς να κλέβω ποδήλατα και μοτοποδήλατα και πώς να παραβιάζω κλειδωμένες πόρτες. . . . Πριν φτάσω στα δεκαέξι μου, έπαιρνα τακτικά ναρκωτικά . . . οι κακές επιδράσεις τους συχνά με έκαναν να σκέφτομαι την αυτοκτονία.»

Σήμερα, στα είκοσι έξι του, ο Τζιοβάνι δεν είναι πια απειλή για την κοινωνία ή για τον εαυτό του. Τι τον έκανε ν’ αλλάξει; Όπως ο ίδιος απαντά: «Εκείνο που συγκίνησε την καρδιά μου περισσότερο ήταν το άγγελμα της Βίβλου ότι στο μέλλον η γη θα καθαριστεί από κάθε είδος μολυσμού και κακίας και θα μεταμορφωθεί σε παγκόσμιο παράδεισο.»

Κάθε χρόνο, χιλιάδες νέοι κάνουν παρόμοιες αλλαγές στη ζωή τους επειδή μαθαίνουν γι’ αυτή την ελπίδα. Η παγκόσμια κοινωνία θα ήταν καλύτερη αν όλοι το έκαναν αυτό.

Φυσικά, η πίστη αυτή δεν εξαλείφει τελείως τα τωρινά προβλήματα. Αλλά κάνει πιο εύκολο το χειρισμό τους. Η βέβαιη γνώση των σκοπών του Θεού απομακρύνει το φόβο για το μέλλον. Επίσης, οι άνθρωποι που είναι ειλικρινείς, ευχάριστοι στις συναλλαγές τους και αισιόδοξοι επωφελούνται απ’ όλες τις ευκαιρίες για εκπαίδευση που ανοίγονται μπροστά τους. Και μετά διαπιστώνουν ότι πολύ πιο εύκολα μπορούν να βρουν εργασία από κείνους που είναι απότομοι στρέφονται στα ναρκωτικά και στα οινοπνευματώδη ποτά λόγω απογοητεύσεως.

Πόσο Καιρό Ακόμη;

Αν τα πράγματα συνέχιζαν τη σημερινή πορεία τους, το ανθρώπινο γένος τελικά είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταστρεφόταν. Επομένως, πόσος καιρός ακόμη θα περάσει για να επέμβει η βασιλεία του Θεού; Προφανώς, όχι πολύς.

Ο Απόστολος Παύλος έγραφε σ’ ένα νεαρό φίλο και συζήτησε μαζί του το τέλος αυτού του συστήματος. Διαβάστε τα λόγια του μόνος σας. Έγραψε: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.»—2 Τιμόθεον 3:1-5.

Βλέπετε να εκπληρώνονται τα λόγια αυτά; Επειδή οι άνθρωποι σήμερα έχουν αυτές τις τάσεις γι’ αυτό δικαιολογημένα οι νέοι φοβούνται το μέλλον. Παρατηρήσατε, όμως, πώς ο Παύλος είπε ότι αυτές οι τάσεις θα υπήρχαν στις έσχατες ημέρες, την εποχή ακριβώς προτού επέμβει ο Θεός στις ανθρώπινες υποθέσεις; Αυτά είναι μερικά από τα πολλά Γραφικά εδάφια που αποδεικνύουν ότι ο Θεός θα επέμβει σύντομα. Γιατί να μην συζητήσετε το θέμα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και να δείτε κι άλλα Γραφικά εδάφια πάνω σ’ αυτό το ζήτημα;

Ο φόβος που εξέφρασε ο έφηβος, όπως αναφέραμε στην αρχή στην τηλεοπτική συνέντευξη, ήταν πραγματικός και ευνόητος. Αλλά οι νέοι δεν πρέπει να φοβούνται το μέλλον. Μπορούν να μάθουν από τη Βίβλο τι σκοπεύει ο Θεός να κάνει. Έπειτα, αν θέλουν, μπορούν να εργαστούν για ένα μέλλον που θα είναι βέβαιο, ικανοποιητικό και γεμάτο ελπίδα.

Μπορούν να συμμερισθούν την πεποίθηση του Βιβλικού συγγραφέα που είπε : «Διότι έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει . . . Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμός 37:10, 11.

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ένα πανεπιστημιακό πτυχίο λίγη αξία θα είχε σ’ έναν πυρηνικό πόλεμο

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Είναι πιο εύκολα να βρει κανείς εργασία όταν είναι τοξικομανής;

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Οι άνθρωποι μπορούν κάτι να κάνουν για να βελτιώσουν τη δική τους ζωή

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Οι Μάρτυρες μοιράζονται μαζί με άλλους την ελπίδα να δουν ένα καλύτερο κόσμο κάτω από τη βασιλεία του Θεού