Κατάρρευση της Οικογένειας—“Μια Παγκόσμια Τραγωδία”
«ΑΝ δεν μπορέσουμε να σταματήσουμε την κατάρρευση της οικογένειας και να την ξαναβάλουμε να λειτουργήσει με το σωστό τρόπο, ο πολιτισμός μας κατευθύνεται σε ολοσχερή καταστροφή.»
Η δήλωση αυτή έγινε από τον Δρ Λη Σαλκ του Ιατρικού Κέντρου του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης Κόρνελ σ’ ένα άρθρο πού είχε τον τίτλο «Μια Παγκόσμια Τραγωδία,» που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Λήντερς. Ο Δρ Σάλκ παρατήρησε επίσης: «Οι κυβερνητικοί και βιομηχανικοί ηγέτες δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να επανορθώσουν τη βλάβη που έχει υποστεί η ενότητα της οικογένειας» για την οποία βλάβη, αυτά τα συστήματα έχουν τόση ευθύνη.
Η οικογένεια είναι η βασική μονάδα της κοινωνίας. Εκεί τα άτομα, ιδιαίτερα τα ευαίσθητα παιδιά, μαθαίνουν κοινωνικές και άλλες επιδεξιότητες που μπορούν να τους δώσουν τη δυνατότητα να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας. Όσο μεγαλύτερη βλάβη γίνεται στην οικογενειακή μονάδα, τόσο καταστροφικότερες είναι οι συνέπειες στα άτομα και στην κοινωνία σαν σύνολο. Η ιστορία δείχνει ότι η κατάρρευση της οικογενειακής ζωής έχει συμβάλει ακόμη πάρα πολύ στην κατάρρευση μεγάλων αυτοκρατοριών.
Σχετικά μ’ αυτό, ο Καθηγητής Ιστορίας Άλμπερτ Χύμα έγραψε σε Μια Περίληψη της Αρχαίας Ιστορίας: «Η σχέση μεταξύ πατέρα και παιδιών και μεταξύ των συζύγων, όταν αυτή λειτουργεί κατάλληλα, σχηματίζει το μεγαλύτερο στήριγμα ευημερίας και καλής κυβερνήσεως. Όταν η ζωή στο σπίτι είναι καλή, το έθνος χαρακτηρίζεται από ευημερία και ασφάλεια. Όταν η ζωή στο σπίτι υπονομεύεται από ανήθικες διδασκαλίες, συνεχείς καυγάδες και ιδιοτέλεια, οι ανωμαλίες στο σπίτι γίνονται μεγαλύτερες στην κοινωνία σαν σύνολο.»
Στους σύγχρονους καιρούς, ιδιαίτερα στις τελευταίες λίγες δεκαετίες, η οικογενειακή ζωή έχει υποστεί σοβαρές ζημιές με πολλούς τρόπους, και πάρα πολλοί γάμοι έχουν διαλυθεί. Διάφορες φιλοσοφίες έχουν αναπτυχθεί που υπονομεύουν την οικογενειακή ακεραιότητα. Το διαζύγιο βγαίνει εύκολα. Η συμβίωση χωρίς γάμο είναι κάτι που συνηθίζεται όλο και περισσότερο. Η εύκολη αγορά των ναρκωτικών έχει στρέψει πολλά παιδιά (και γονείς) σε αντικοινωνική συμπεριφορά. Η σεξουαλική ανεκτικότητα είναι πλατιά διαδεδομένη: τηλεοπτικά προγράμματα, κινηματογραφικές ταινίες, περιοδικά και άλλα έντυπα προβάλλουν τη σεξουαλική ανηθικότητα, καθώς και τις μοιχευτικές σχέσεις, σαν αποδεκτές, και μάλιστα επιθυμητές. Και εκτός απ’ όλα αυτά, υπάρχουν και οι πιέσεις της ζωής σ’ αυτούς τους πολύ ασταθείς οικονομικούς καιρούς.
Αυτά τα πράγματα, και άλλα ακόμη, έχουν δημιουργήσει μεγάλη υπερένταση στις οικογένειες. Αυτό δυσκολεύει ιδιαίτερα τους νεαρούς και τις νεαρές που παντρεύονται και αρχίζουν την οικογενειακή τους ζωή. Με τους ανέμους αλλαγής που τσακίζουν το γάμο, με τόσες πολλές και διάφορες απόψεις της ζωής, πολλά ζευγάρια ξεκινάνε ακυβέρνητα τη ζωή τους. Δεν ξέρουν γιατί ο γάμος τους δεν φέρνει την ευτυχία που θα ήθελαν· ούτε ξέρουν τι να κάνουν γι’ αυτό.
Σ’ όλους τους γάμους, ακόμη και σ’ αυτούς που διαρκούν πολύ, χρειάζεται πραγματική προσπάθεια για να έρθει η ευτυχία που μπορεί να έρθει απ’ αυτή την ένωση. Αλλά, σε πολλούς γάμους, ο πρώτος χρόνος είναι εκείνος που φέρνει τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Είναι ένας καιρός προσαρμογής και για τις δυο διαφορετικές στα γούστα προσωπικότητες.
Πώς, λοιπόν, μπορούν τα ζευγάρια όχι μόνο να «επιβιώσουν» από τον πρώτο χρόνο του γάμου αλλά να βρουν και πραγματική ευτυχία σ’ αυτόν; Πώς μπορούν να βάλουν το γάμο τους σ’ ένα δρόμο που θα φέρει ευχαρίστηση όχι μόνο τώρα αλλά και αργότερα επίσης;