Γύρισε Άλλος Άνθρωπος
«Ο ΔΑΒΙΔ γύρισε από το Βιετνάμ άλλος άνθρωπος,» εξήγησε η σύζυγός του, Ελεάνα. «Προτού πάει, ελκυόμουν από τη ζεστασιά του, τη φροντίδα του και το μεγάλο ενθουσιασμό του. Με εμπιστευόταν πάρα πολύ και είχαμε μια όμορφη σχέση. Αλλά όταν επέστρεψε, καθετί που αγαπούσα είχε φύγει από πάνω του. Εξωτερικά ήταν ο ίδιος άνθρωπος—το ίδιο χαμόγελο και τα μεγάλα καστανά μάτια—αλλά δεν υπήρχε η ζεστασιά ή η εμπιστοσύνη. Ήταν σαν ένας ξένος. Ήμουν τρομοκρατημένη.» Μετά η Ελεάνα πρόσθεσε: «Ήταν σαν μια κούφια αχιβάδα. Μέσα του δεν είχε τίποτα άλλο εκτός από θυμό.»
Εξηγώντας πώς αισθανόταν όταν επέστρεψε, ο Δαβίδ είπε: «Αγανακτούσα με τους ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν, ούτε μπορούσαν να εννοήσουν απόλυτα πώς ήταν να βρίσκεται κανείς εκεί. Είδα μερικούς από τους συναδέλφους μου να πεθαίνουν με τον πιο φρικιαστικό θάνατο. Ήθελα η Ελεάνα να καταλάβει τα συναισθήματά μου. Αυτά που είχα δει. Αλλά κανείς δεν φαινόταν να θέλει πραγματικά να καταλάβει. Γι’ αυτό είχα όλη αυτή την εχθρότητα συσσωρευμένη μέσα μου.»
Ελάχιστα άτομα μπορούν αληθινά να καταλάβουν την τραυματική αντιστροφή των ατομικών αξιών που δημιουργεί ο πόλεμος. Ούτε μπορούν να αισθανθούν την ερημωτική επίδραση που έχει αυτό στη διάνοια. Ο Δαβίδ εξηγεί: «Στη μάχη ήσουν υποχρεωμένος να προσέχεις τον εαυτό σου συνέχεια. Μάθαινες ότι οι ατομικές σχέσεις σήμαιναν πάρα πολύ λίγα πράγματα—μπορούσαν να σκοτωθούν το επόμενο λεπτό. Μέσα στο μυαλό σου δικαιολογούσες κάθε συμπεριφορά που μπορούσες να έχεις στο βαθμό που θα ήσουν ζωντανός την επόμενη μέρα.» Η Ελεάνα πρόσθεσε: «Όταν γυρίζεις σπίτι, σύντομα συνειδητοποιείς ότι όλα όσα νόμιζες ότι είχαν αξία όταν υπηρετούσες, δεν ήταν παρά ένα μεγάλο μηδενικό. Και όλα όσα δεν είχαν καμία αξία για σένα, όλο εκείνο τον καιρό, όπως οι σχέσεις με τους άλλους, έχουν ανεκτίμητη αξία στη ζωή σου σαν πολίτης.»
Σαν αποτέλεσμα, ο Δαβίδ, όπως πολλοί στρατιώτες που επέστρεψαν, δίσταζε να δημιουργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης με τους άλλους στο βαθμό που χρειαζόταν συναισθηματική συμμετοχή. Φυσικά αυτό φέρνει τον όλεθρο σε ένα γάμο.
Η Αξία της Βιβλικής Εκπαιδεύσεως
Όταν οι σχέσεις τους είχαν τεντωθεί τόσο πολύ που ήταν έτοιμες να σπάσουν, ο Δαβίδ και η Ελεάνα άρχισαν μια Γραφική μελέτη με τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά. «Μας βοήθησε πάρα πολύ!» είπε ο Δαβίδ. «Τελικά, για πρώτη φορά στη ζωή μου, αισθανόμουν ότι είχα μια στενή σχέση με τον Θεό και ότι μπορούσα να του εκφράσω όλα μου τα συναισθήματα. Μπορούσα αληθινά να του λέω πόσο λυπόμουν για όλα τα πράγματα που είχα κάνει και πίστευα ότι ήταν πρόθυμος να με συγχωρήσει.»
Η Ελεάνα πρόσθεσε: «Φυσικά ο Δαβίδ εξακολουθεί να έχει μέχρι τώρα διακυμάνσεις, αλλά είναι λιγότερο έντονες. Κατά καιρούς ακόμη και τώρα υποφέρει από κατάθλιψη, αλλά η Βιβλική εκπαίδευση μούφερε πίσω τον Δαβίδ που παντρεύτηκα και ακόμη περισσότερο! Του έφερε στην επιφάνεια το καλό, γιατί η Βίβλος ενθαρρύνει την ανιδιοτελή αγάπη, τη συμπόνια και τη γενναιοδωρία. Ήταν σαν να ξανάβρισκα τον άνδρα μου!»
Ναι, η Γραφή βοήθησε τον Δαβίδ και άλλους να δημιουργήσουν στοργικές σχέσεις εμπιστοσύνης. Με ποιο τρόπο; Να με ποιον: Η Αγία Γραφή δηλώνει ότι η γνήσια αγάπη «δεν ζητεί τα εαυτής» και «δεν διαλογίζεται το κακόν.» Η Γραφή παροτρύνει να έχουμε ευσπλαχνία. Δίνει πρακτικές υποδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί ένα άτομο να αναπτύξει γνήσια αγάπη για τους συνανθρώπους του. «Ακόμη δεν ήταν εύκολο,» ομολόγησε ο Δαβίδ. «Ακόμη και σήμερα, αν κάποιος προδίδει την εμπιστοσύνη μου και μου φέρεται άδικα, ο θυμός φουντώνει μέσα μου. Αλλά τότε προσεύχομαι σιωπηλά στον Ιεχωβά για να μου δώσει δύναμη και απλώς φεύγω.»—1 Κορινθίους 13:4, 5· 1 Πέτρου 3:8, 9.
Ο Ρόλος της Οικογένειας
«Η εφαρμογή της Γραφικής γνώσεως δεν βοήθησε μονάχα τον Δαβίδ,» εξήγησε η Ελεάνα, «αλλά βοήθησε κι εμένα να τον αντιμετωπίζω μ’ επιτυχία. Βλέπετε, όταν ο Δαβίδ άρχιζε έναν καβγά δεν έλεγε, ‘Ελεάνα τώρα πρόκειται να θυμώσω εξαιτίας της εχθρότητας που έχω μέσα μου για το Βιετνάμ’, όχι, έλεγε, ‘Τι είναι αυτό το απαίσιο φαΐ; Δεν καθαρίζεις το σπίτι και είσαι κακή μητέρα!’ Κατά καιρούς δεν μου μιλούσε καθόλου για εβδομάδες ολόκληρες. Στο μεταξύ αναρωτιόμουν, Τι κακό έκανα;
«Αλλά έμαθα από τη Βίβλο να είμαι υποτακτική και να δείχνω σεβασμό και συμπάθεια και να ‘υποφέρω τους άλλους και να τους συγχωρώ ακόμη και αν θα είχα κάποια αιτία για παράπονο.’ Η γνώση αυτών των Βιβλικών αληθειών με βοήθησε. Βέβαια υπήρχαν φορές που δεν μπορούσα να αντέξω το θυμό του Δαβίδ. Κατά καιρούς δεν εφάρμοζα απόλυτα αυτά που λέει η Αγία Γραφή, αλλά όταν τα εφαρμόζαμε και οι δύο, η Βιβλική συμβουλή έφερνε αποτελέσματα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά δεν έβαλα τέλος στο γάμο μας, παρά το γεγονός ότι σκέφτηκα πολλές φορές να το κάνω εξαιτίας της συμπεριφοράς του. Τώρα τα πράγματα έχουν βελτιωθεί πολύ.»—Κολοσσαείς 3:13, 18.
Η κατανόηση και η ευσπλαχνία της οικογένειας είναι «πολύ σημαντικοί παράγοντες,» σύμφωνα με τον Δρ Κολμπ. «Για να βοηθήσουν έναν άνθρωπο να γίνει κοινωνικά ώριμος.» Αποκάλυψε ότι «οι άνδρες που διατήρησαν το γάμο τους περνούν καλύτερα από τους άλλους. Εξάλλου, αν η γυναίκα ‘εκτοπιστεί από τη ζωή του άνδρα,’ πράγμα που κάνουν πολλοί, οι γάμοι δεν διαρκούν.»
Αλλά πολύ περισσότερο από του να διδάσκει κατανόηση και συμπάθεια, η Βίβλος προσφέρει μια γνήσια ελπίδα για το μέλλον.
Ανεκτίμητες Υποσχέσεις
«Έλθετε, ιδέτε τα έργα του Κυρίου. . . Καταπαύει τους πολέμους έως των περάτων της γης» (Ψαλμός 46:8, 9) Όταν αναλογισθείτε την τεράστια δυστυχία και τα παθήματα που προξενούνται από τον πόλεμο, πόσο μεγαλειώδης γίνεται η υπόσχεση αυτή! Μέσω της ουράνιας κυβερνήσεώς του, της βασιλείας του, ο Θεός θα «συντελέση» όλα τα έθνη που υποκινούν τον πόλεμο και θα φέρει διαρκή ειρήνη στη γη μας.—Δανιήλ 2:44.
Οι πράοι που θα επιζήσουν θα θεραπευτούν πλήρως—διανοητικά, συναισθηματικά και σωματικά—καθώς ο Θεός κατευθύνει την πλήρη προσοχή του πάνω στη γη μας. (Αποκάλυψις 21:3, 4· Ψαλμός 37:10, 11) Η γνώση αυτής της ελπίδας έχει παρακινήσει πολλούς βετεράνους. «Αυτή έδωσε στον Δαβίδ έναν αληθινό λόγο για να ζει,» είπε η Ελεάνα. «Επίσης διευκόλυνε και εμένα να τον ενθαρρύνω. Για παράδειγμα, όταν ερεθίζεται από κάποια απερίσκεπτη παρατήρηση κάποιου ανάγωγου, συχνά του λέω, ‘Θυμήσου, «εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος.»’ Όταν αποθαρρύνεται από την κατάθλιψη που τον πιάνει, του δείχνω πόση πρόοδο έχει ήδη κάνει και του στρέφω την προσοχή στο μέλλον, όταν ο Θεός θα θεραπεύσει τελείως τις διανοητικές πληγές.»—Ρωμαίους 12:19· παράβαλε Ησαΐας 65:17.
Ο Ιησούς υποσχέθηκε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού [του Ιησού], και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάννης 5:28, 29) Τι συναρπαστική προσδοκία—να δεις εκατομμύρια ανθρώπους που σκοτώθηκαν στους πολέμους να επιστρέφουν στη ζωή και να τους δίνεται η ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια για τον Θεό!
Ο Χάρλεϋ είναι ένας από τους βετεράνους που βρήκαν ότι η Βιβλική εκπαίδευση τον βοήθησε πολύ. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τριανταεπτά χρόνια από τότε που τέλειωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ανάμνηση του θανάτου μερικών από τους συντρόφους του στη μάχη του φέρνει μια έντονη συναισθηματική αντίδραση. Κρατώντας με κόπο τα δάκρυά του, είπε: «Θα ήταν υπέροχο να δει κανείς όλα αυτά τα αγόρια να ξαναεπιστρέφουν στην ανάσταση. Η ελπίδα αυτή αληθινά σου μαλακώνει τον πόνο.»
Αληθινά, η Βιβλική εκπαίδευση παρέχει γνήσια ελπίδα για τη διάνοια και προσφέρει πραγματική ελπίδα για το μέλλον.
[Εικόνα στη σελίδα 21]
Η Γραφική μελέτη παρέχει βοήθεια στη διάνοια και προσφέρει πραγματική ελπίδα