“Θα Γίνει ένα Αγοράκι”
Τι κάνουν οι γονείς όταν αντιμετωπίζουν την τραγωδία ενός νεογέννητου παιδιού που ξέρουν ότι σύντομα θα πεθάνει; Μπορεί να απαλύνει τίποτα τον πόνο τους όταν αντιμετωπίζουν το αναπόφευκτο;
Να η αντίδραση μιας οικογένειας στην κατάσταση αυτή, όπως την αφηγείται η μητέρα:
«Όταν ο γιος μας πέθανε, ένας γνωστός μάς είπε: ‘Ήταν θέλημα Θεού.’ Πόσο πολύ ευχαριστηθήκαμε που μπορούσαμε να του απαντήσουμε ότι ο Θεός της Βίβλου ποτέ δεν θέλησε να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Ο θάνατος και τα παθήματα ποτέ δεν αποτέλεσαν μέρος του αρχικού του σκοπού για το ανθρώπινο γένος, αλλά ήρθαν μονάχα αφού οι πρώτοι γονείς της ανθρώπινης οικογένειας διάλεξαν να αγνοήσουν τις σοφές κατευθύνσεις του Δημιουργού τους.
«Όπως οι φυσικοί νόμοι, έτσι και οι ηθικοί νόμοι δεν μπορούν να παραβιαστούν χωρίς τιμωρία. Και γι’ αυτό όπως γράφει η Βίβλος στο Ρωμαίους 5:12, μέσω ‘ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και, δια της αμαρτίας, ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.’ Ο Αδάμ και η Εύα δεν μπορούσαν να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους την τελειότητα που είχαν χάσει με την ανυπακοή τους. Γι’ αυτό όλοι μας έχουμε κληρονομήσει την ατέλεια, η οποία κατέληξε σε πολύ πόνο, λύπη, παθήματα και θάνατο. Η γνώση του λόγου για όλα αυτά συνέβαλε πολύ στο να κρατηθούμε ο άνδρας μου κι εγώ στα λογικά μας στα δύσκολα αυτά τέσσερα χρόνια.
«Ας σας πω μερικά πράγματα για το αγοράκι μας. Ο Σάσα γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1975 και παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε πέντε εβδομάδες πρόωρος, φαινόταν αρκετά δυνατό παιδί. Αμέσως τον αγαπήσαμε. Οι γιατροί λίγο φάνηκε να ανησυχούν για τον Σάσα, αλλά ήταν δεν ήταν τριών μηνών όταν ο παιδίατρος μας πληροφόρησε ότι ήταν σπαστικός, πράγμα που σήμαινε ότι είχε κάποια μορφή εγκεφαλικής παραλύσεως που έκανε τους μυς του δυσκίνητους.
«Όταν ο Σάσα έγινε έξι μηνών γνωρίζαμε ότι το πρόβλημά του ήταν πολύ σοβαρό. Ουσιαστικά δεν είχε έλεγχο σε κανένα μέρος του σώματός του εκτός από το στόμα του και δεν μπορούσε να κρατήσει το κεφάλι του ψηλά ή να καθίσει ή να αρπάξει κάτι με τα χέρια του. Του ήταν πολύ δύσκολο να χαμογελάσει ή να κάνει τους μικρούς παιδικούς θορύβους που κάνουν συνήθως τα μωρά όταν πειραματίζονται με τη γλώσσα τους. Επίσης δύσκολα έλεγχε τους μυς που χρησιμοποιούσε για να καταπιεί και γι’ αυτό πολύ εύκολα πνιγόταν ή έβγαζε όλες τις τροφές του. Αλλά με μεγάλη φροντίδα και υπομονή συνήθως καταφέρναμε να κρατήσουμε κάτι μέσα στο στομάχι του. Και, το χειρότερο απ’ όλα, μάθαμε ότι πιθανόν ήταν και τυφλός.
«Περιττό να σας πω ότι η ζωή ήταν πολύ δύσκολη για μας. Πιο δύσκολη όμως ήταν για το μικρό μας γιο. Είμαι σίγουρη ότι αισθανόταν το ίδιο άσχημα για τους περιορισμούς του όπως κι εμείς. Τους πρώτους μήνες έκλαιγε συνεχώς ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Αλλά νομίζαμε ότι τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα αν τον κρατούσαμε σπίτι παρά αν τον βάζαμε σε κάποιο άσυλο και τώρα είμαστε πεισμένοι ότι αυτό ήταν σωστό. Η Βίβλος λέει, ‘Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει’ (1 Κορινθίους 13:8) Ασφαλώς βρήκαμε ότι αυτό είναι αληθινό. Η αγάπη του Ιεχωβά και των Χριστιανών αδελφών μας στήριξε μέσα από πολλές δοκιμασίες και η αγάπη που είχαμε για το μικρό μας γιο του έδωσε μια αιτία για να ζει και τον βοήθησε να συνεχίσει να ζει, ενώ ήταν φανερό ότι δεν είχε τίποτα που να τον κρατάει στη ζωή.
«Όταν έγινε ενός έτους μάς χαμογέλασε. Πόσο γοητευτήκαμε! Το χαμόγελο αυτό σήμαινε πάρα πολλά για μας, αφού ουσιαστικά δεν είχε κανένα άλλο τρόπο επικοινωνίας μαζί μας εκτός από το κλάμα.
«Δεν είχαμε τρόπο για να ξέρουμε πώς θα καταλάβαινε, αλλά προσπαθούσαμε να του εξηγούμε τα πράγματα με απλό τρόπο με την ελπίδα ότι κάποια από τις πληροφορίες θα μπορούσε να είχε νόημα γι’ αυτόν—πράγματα όπως ο κεραυνός, τα λουλούδια, το κελάδημα των πουλιών, αυτά που κάναμε και γιατί τα κάναμε. Προσπαθούσαμε ν’ απαντούμε στις ερωτήσεις που νομίζαμε ότι θα μπορούσε να έχει αν θα ήταν σε θέση να κάνει ερωτήσεις.
«Αλλά ιδιαίτερα προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τον Σάσα να εκτιμήσει τα πνευματικά πράγματα. ‘Ο Ιεχωβά είναι ο πατέρας όλων μας,’ του έλεγα, ‘και μας αγαπάει όλους ακριβώς όπως ο μπαμπάς κι εγώ αγαπάμε εσένα. Εκείνος δεν θέλει να αρρωσταίνουμε ή να πονάμε και κάποια μέρα πολύ σύντομα θα τα κάνει όλα πολύ, πολύ καλύτερα απ’ ότι είναι τώρα. Τότε δεν θα αρρωσταίνεις πια και θα μπορείς να κάθεσαι τελείως μόνος σου και να παίζεις με τα παιχνίδια σου· και θα μπορείς να βλέπεις και να περπατάς και να μιλάς και να κάνεις όλα τα πράγματα που κάνουν τα άλλα παιδάκια. Και θα μπορείς να παίζεις μαζί τους και να μαθαίνεις πολλά υπέροχα πράγματα.’
«Μπορούσαμε να του λέμε αυτά τα πράγματα, γιατί γνωρίζαμε ότι ασφαλώς θα γίνονταν αληθινά κάτω από την κυβέρνηση της βασιλείας, που ο Ιησούς Χριστός μάς δίδαξε να προσευχόμαστε να έρθει. (Ματθαίος 6:10) Γνωρίζαμε ότι στο Αποκάλυψις 21:4 η Βίβλος περιέχει την υπέροχη αυτή ελπίδα: ‘Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.’ Γνωρίσαμε, επίσης, ότι ακόμη κι αν θα μας χώριζε ο θάνατος, ‘μέλλει να γίνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων’.—Πράξεις 24:15.
«Παρόλες τις προσπάθειές μας για να τον προστατεύσουμε από μεταδοτικές ασθένειες, ο Σάσα έπαθε πνευμονία και την πνευμονία την ακολούθησαν άλλες επιπλοκές. Προοδευτικά έγινε πιο αδύνατος και ασθενέστερος μέχρι που, όταν έφτασε τριών ετών, δεν ζύγιζε περισσότερο από εφτάμισι κιλά (δεκαπέντε πάουντς). Τι γενναίο μικρό παιδάκι—πολεμούσε τόσο σκληρά για να μείνει ζωντανός και πάντοτε εκτιμούσε αυτά που κάναμε γι’ αυτόν. Ακόμη και λίγες ώρες προτού πεθάνει κατάφερε να μαζέψει αρκετή δύναμη για ένα μεγάλο χαμόγελο και να αφήσει ένα μικρό στεναγμό που μας έλεγε ‘Σας αγαπώ’ πιο εκφραστικά απ’ όσο κάθε ποιητής θα μπορούσε να το εκφράσει.
«Όταν ο Σάσα βρισκόταν στο νοσοκομείο για λίγες εβδομάδες προτού πεθάνει, μια από τις νοσοκόμες που ήταν ιδιαίτερα ευγενική μαζί του σε προηγούμενες περιπτώσεις, μου είπε και το εννοούσε: ‘Θα γίνει αγγελουδάκι.’ ‘Όχι’, είπα, ‘θα γίνει ένα μικρό παιδάκι, θα μπορέσει να σκαρφαλώνει στα δέντρα και να κυνηγάει πεταλούδες και να κόβει λουλούδια και να κάνει όλα τα πράγματα που κάνουν τα μικρά αγόρια. Αυτός είναι ο λόγος που όταν προσευχόμαστε ζητάμε: «Ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης.»‘ (Ματθαίος 6:10).»—Από Συνεργάτη Μας.