Από Πού Προέρχονται Όλες οι Γλώσσες Μας;

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς γλώσσα—καμιά φιλική συνομιλία, καμιά ανταλλαγή χρήσιμης γνώσεως ή εμπειριών, χωρίς να μπορείτε να διαβάσετε αυτό το περιοδικό. Και το πιο σπουδαίο απ’ όλα, χωρίς το γραπτό Λόγο του Θεού που είναι για την καθοδηγία, την παρηγοριά και την ελπίδα του ανθρώπινου γένους.

Χωρίς γλώσσα, πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτός ο κόσμος; Σήμερα πάνω στη γη μιλιούνται μέχρι τρεις χιλιάδες γλώσσες, και περισσότερες από χίλιες μιλιούνται στην Αφρική. Πώς δημιουργήθηκαν όλες αυτές; Ήταν οι παλαιότερες γλώσσες ακαλλιέργητες, και είναι οι σύγχρονες πιο εξευγενισμένες; Σχετικά με την πολυπλοκότητα, πώς κατατάσσετε γλώσσες όπως η Σανσκριτική και η Ζούλου;

Ένα μικρό παιδί μαθαίνει να μιλάει μια ή περισσότερες γλώσσες όταν είναι τριών χρόνων. Αυτό θεωρείται από μερικούς σαν το πιο δύσκολο διανοητικό επίτευγμα που καλείται ποτέ να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος. «Ο ανθρώπινος λόγος είναι ένα μυστικό· είναι ένα θείο δώρο, ένα θαύμα», έγραψε ο φημισμένος λεξικογράφος Λούντβιχ Κέλερ. Το βιβλίο Εξέλιξη, σχολιάζοντας τους προγόνους του ανθρώπου, λέει: «Μπόρεσαν μόνο να επιζήσουν . . . αναπτύσσοντας ένα σύστημα επικοινωνίας ανάμεσά τους . . . Ένας πιθηκάνθρωπος ηλικίας περίπου ενός εκατομμυρίου χρόνων . . . πιθανόν επινόησε μερικούς φθογγικούς ήχους.» Γι’ αυτό δημιουργείται το ερώτημα: Είναι η γλώσσα επινόηση του ανθρώπου ή δώρο από τον Θεό;

Αναπτύχθηκε πράγματι η γλώσσα από τα γρυλίσματα και τα μουγκρητά κάποιου πιθηκάνθρωπου; Αν ναι, οι αρχαίες γλώσσες πρέπει να είναι χοντροκομμένες και πρωτόγονες, και οι σύγχρονες γλώσσες να είναι πιο περίπλοκες και επαρκείς. Οι γλωσσολόγοι λένε ότι το 50 τα εκατό περίπου των κατοίκων της γης μιλούν γλώσσες που ανήκουν στην Ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια. Οι πιο παλιές γνωστές γλώσσες αυτής της οικογένειας περιλαμβάνουν τη Σανσκριτική και την Ελληνική. Πώς μπορούν να συγκριθούν αυτές οι αρχαίες γλώσσες με τις σύγχρονες;

Πάρτε τα Ελληνικά, στα οποία είναι γραμμένη άφθονη αρχαία φιλολογία. «Τα γραπτά μνημεία μας δεν μας δείχνουν ότι πρόκειται για μια ακαλλιέργητη γλώσσα που εξελίχτηκε σιγά σιγά από χοντροκομμένα πρωταρχικά στοιχεία σε φιλολογία», έγραψε ο Ελληνιστής λόγιος Δρ Μπ. Φ. Σ. Άτκινσον. Σχετικά με τα έργα του ποιητή Όμηρου, ο οποίος έζησε τον όγδοο ή ένατο περίπου αιώνα π.Χ., είπε ότι αυτά «στέκονται στην πρώτη σειρά όχι μόνο στην Ελληνική λογοτεχνία κάθε περιόδου, αλλά επίσης και στη γνωστή παγκόσμια λογοτεχνία.»

Η Σανσκριτική, η οποία δεν μιλιέται πια, ήταν μια γλώσσα των Ινδιών. Η πιο αρχαία λογοτεχνία που γράφτηκε σ’ αυτή τη γλώσσα χρονολογείται περίπου το 1100 π.Χ., αλλά οι Ευρωπαίοι γλωσσολόγοι την πρωτοανακάλυψαν περίπου πριν από διακόσια χρόνια. Ένας απ’ αυτούς, ο Σερ Ουίλλιαμ Τζόουνς, ανέφερε: «Η Σανσκριτική, όποια κι αν είναι η προέλευσή της, έχει θαυμάσια δομή· είναι πιο τέλεια από την Ελληνική, πιο πλούσια από τη Λατινική, πιο εξαίσια δουλεμένη από οποιαδήποτε άλλη· όμως υπάρχει και στις δύο αυτές μια ομοιότητα στις ρίζες των ρημάτων και στους τύπους της γραμματικής, που δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργήθηκαν τυχαία.»

Μια άλλη σπουδαία γλωσσική οικογένεια είναι η Σημιτική. Η γλώσσα που έχει γίνει γνωστή σαν Εβραϊκή, ένα μέλος αυτής της οικογένειας, φαίνεται ότι είναι η πιο αρχαία απ’ όλες τις γλώσσες. Η Βίβλος άρχισε να γράφεται στην Εβραϊκή το 1513 π.Χ. Πώς συγκρίνεται με τις σύγχρονες γλώσσες;

Η Εβραϊκή είναι πολύ εκφραστική και λακωνική, και μπορεί να περιγράψει ζωντανά γεγονότα με πολύ λίγες λέξεις. Το Εβραϊκό λεξιλόγιο έχει κατασκευαστεί επιδέξια με λέξεις που περιλαμβάνουν τις αισθήσεις της οράσεως, της ακοής, της αφής, της γεύσεως και της οσφρήσεως. Έτσι, ζωγραφίζουν διανοητικές εικόνες για τον ακροατή ή τον αναγνώστη. Λόγω της συντομίας της γλώσσας, στη μετάφραση χρειάζεται συχνά να χρησιμοποιηθούν βοηθητικές λέξεις για να αποδοθεί το πλήρες νόημα του Εβραϊκού ρήματος. Πάρτε, για παράδειγμα, το πρώτο εδάφιο του πολύ γνωστού Ψαλμού 23: «Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμήν μου, δεν θέλω στερηθή ουδενός». Είναι μια πρόταση με δέκα λέξεις οι οποίες περιέχουν σαράντα τρία γράμματα, ενώ στην Εβραϊκή η ίδια πρόταση αποτελείται από τέσσερις λέξεις που έχουν μόνο δεκατρία γράμματα. Τι θαυμάσια περιεκτικότητα!

Από τις 1.000 περίεργες γλώσσες που χρησιμοποιούνται στην Αφρική, κάπου τριακόσιες έχουν αξιοσημείωτες ομοιότητες στην ασυνήθιστη γραμματική τους σύνθεση. Στις περισσότερες περιοχές νότια του Ισημερινού μιλούν τη γνωστή γλωσσική οικογένεια Μπαντού. «Μπαντού» σημαίνει «λαός», και είναι μια λέξη κοινή σ’ αυτές τις γλώσσες, απ’ όπου βγήκε και το όνομα «οικογένεια Μπαντού». Οι γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι η οικογένεια Μπαντού προήλθε από μια μητρική γλώσσα που μιλούσαν στο κέντρο της Δυτικής Αφρικής πριν από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια.

Μία από τις γλώσσες Μπαντού είναι η Ζούλου, η γλώσσα που χρησιμοποιείται πιο πλατιά στη νότια Αφρική. Πώς συγκρίνεται με τα σύγχρονα Αφρικανικολλανδικά, που προέρχονται από τα παλιά Ολλανδικά και έχουν γίνει μια από τις κύριες γλώσσες της Νότιας Αφρικής; Η Ζούλου έχει πολύ περίπλοκη γραμματική και είναι δύσκολο να τη μάθει ένας μεγάλος άνθρωπος· λίγοι Εγγλέζοι ή λευκοί Νοτιοαφρικάνοι την έχουν μάθει. Το 1927 ο Κλήμεντ Ντοκ δημοσίευσε ένα Εγχειρίδιο Γραμματικής της Ζούλου, το οποίο, μετά από είκοσι επτά χρόνια, στην πέμπτη του έκδοση, περιλάμβανε τα εξής λόγια του συγγραφέα: «Σχετικά με τη γλώσσα ενός λαού, όσο περισσότερο τη μελετάει κάποιος, τόσο περισσότερα θαύματα ανακαλύπτει σ’ αυτήν . . . Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να ξύσω μόνο την επιφάνεια σχετικά με τα πολλά φαινόμενα που υπάρχουν άφθονα σ’ αυτή την πλούσια γλώσσα Μπαντού.»

Τι δείχνουν τα παραπάνω γεγονότα; Όπως παραδέχτηκε ο εξελικτής Άσλεϋ Μόνταγκιου: «Πολλές ‘πρωτόγονες’ γλώσσες . . . είναι συχνά πιο περίπλοκες και πιο αποδοτικές από τις γλώσσες των λεγόμενων ανώτερων πολιτισμών.» Σαφώς, η γλώσσα δεν είχε χοντροκομμένα πρωταρχικά στοιχεία.

Για να καταλάβουμε το ζήτημα σχετικά με την προέλευση της γλώσσας, ας εξετάσουμε την ακόλουθη συνομιλία όπως αναγράφτηκε στην Εβραϊκή γλώσσα πριν από τρεισήμισι χιλιάδες περίπου χρόνια:

«Είπεν ο Μωυσής . . . , ΚΥΡΙΕ, εγώ δεν είμαι εύλαλος . . . είμαι βραδύστομος και βραδύγλωσσος. Και είπε προς αυτόν ο ΚΥΡΙΟΣ, Τις έδωκε στόμα εις τον άνθρωπον; . . . ουχί εγώ ο ΚΥΡΙΟΣ; ύπαγε λοιπόν τώρα και εγώ . . . θέλω σε διδάξει ό,τι μέλλεις να λαλήσης.»—Έξοδος 4:10-12.

Το ερώτημα που εγείρεται τώρα είναι: Αν η δύναμη του λόγου είναι δώρο από τον Θεό, πώς δημιουργήθηκαν διαφορές;

Η απομόνωση των ανθρωπίνων ομάδων είναι ένας από τους λόγους. Οι νέες καταστάσεις δημιουργούν το σχηματισμό νέων λέξεων. Αρχίζουν να σχηματίζονται νέες διάλεκτοι. Και δεν είναι δύσκολο για τους γλωσσολόγους να διακρίνουν ότι όλες οι γλώσσες μέσα σε μια γλωσσική οικογένεια προέρχονται από μια κοινή πηγή. Αλλά πώς δημιουργήθηκαν οι σαφείς διαφορές των γλωσσικών οικογενειών;

Αξιοσημείωτα είναι τα λόγια του γλωσσολόγου Σερ Χένρυ Ρόουλινσον: «Αν παίρναμε σαν οδηγό την απλή διασταύρωση των γλωσσολογικών οδών, και ανεξάρτητα από κάθε παραπομπή στο Γραφικό υπόμνημα, θα οδηγούμαστε να προσδιορίσουμε τις πεδιάδες Σενναάρ σαν το κέντρο από το οποίο ακτινοβόλησαν οι διάφορες γλωσσικές οικογένειες.»

Αυτή η παρατήρηση συμφωνεί με τη Βίβλο, η οποία δείχνει ότι ο Θεός δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο με γλώσσα και με την ικανότητα να τη χρησιμοποιεί καλά. Μετά τον κατακλυσμό του Νώε, μας λέει ότι ‘όλοι είχαν μια γλώσσα και μια φωνή.’ Όμως, με τον καιρό, οι απειθείς άνθρωποι, που μιλούσαν μια γλώσσα, ενώθηκαν σ^’ ένα βλαβερό σχέδιο. Αντί να διασκορπιστούν σ’ όλη τη γη, όπως πρόσταξε ο Θεός, μαζεύτηκαν στις πεδιάδες Σενναάρ και άρχισαν ν’ ανοικοδομούν μια πόλη, τη Βαβέλ, κι ένα πύργο για να ασκήσουν ψεύτικη λατρεία.

Ο Δημιουργός για να πραγματοποιήσει το θέλημά του, ανέλαβε δράση ενάντια στους στασιαστικούς οικοδόμους της πόλεως, Το Γένεσις 11:9 μας πληροφορεί: «Δια τούτο ωνομάσθη το όνομα αυτής Βαβέλ· διότι εκεί συνέχεεν ο Κύριος, την γλώσσαν πάσης της γης· και εκείθεν διεσκόρπισεν αυτούς ο Κύριος επί το πρόσωπον πάσης της γης.»

Σήμερα η σοφία του Δημιουργού είναι διαθέσιμη σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης γιατί ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, έχει τώρα μεταφραστεί σε χίλιες επτακόσιες και πλέον γλώσσες, που τις μιλάει περίπου το 97 τα εκατό των κατοίκων της γης.

Η εξήγηση που δίνει η Αγία Γραφή για την προέλευση των γλωσσών είναι λογική και συμφωνεί με τα γεγονότα. Οι θεωρίες των εξελικτών ότι οι γλώσσες προήλθαν από τα ‘μουγκρητά και τα γρυλλίσματα πιθηκανθρώπων’ είναι αντίθετη με τα γεγονότα.

Το ότι ένα μικρό παιδί έχει την ικανότητα να μάθει τη γλώσσα των γονιών του είναι ένα θαυμαστό δώρο από τον Θεό.—Ιάκωβος 1:16, 17.

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Ένα μικρό παιδί μαθαίνει να μιλάει μία ή περισσότερες γλώσσες όταν είναι τριών χρόνων

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Στη Βαβέλ γεννήθηκαν νέες γλώσσες από τις οποίες προήλθαν οι σημερινές γλώσσες