Εξέλιξη, Δημιουργία, ή Θεμελιωτιστική Δημιουργία—Ποιο Πιστεύετε;

Η ΔΙΕΝΕΞΗ ανάμεσα στην επιστήμη και στη θρησκεία είναι παλιά ιστορία. Μέχρι τον 16ο αιώνα το αποδεκτό θρησκευτικό δόγμα ήταν ότι ο ήλιος και οι πλανήτες περιστρέφονταν όλα γύρω από τη γη. Το 1543 ο Κοπέρνικος εισηγήθηκε ένα νέο σύστημα που έλεγε ότι η γη και οι πλανήτες κινούνται γύρω από τον ήλιο. Αυτό στην αρχή ήγειρε έντονο θρησκευτικό ανταγωνισμό. Χρειάστηκε να περάσουν περίπου εκατό χρόνια καθώς και να γίνουν οι τηλεσκοπικές παρατηρήσεις του Γαλιλαίου και οι μαθηματικές αναλύσεις του Κέπλερ για να κερδίσει γενική αναγνώριση.

Μέχρι τον 18ο αιώνα, οι Δυτικές θρησκείες υποστήριζαν ότι η γη δημιουργήθηκε πριν από 6.000 χρόνια. Ο Χάττον το 1785 πρότεινε τη θεωρία τον ομοιομορφισμού, η οποία απαιτούσε μακρύτερες χρονικές περιόδους για γεωλογικές αλλαγές. Και πάλι αναπτύχθηκαν θρησκευτικές αντιλογίες για 50 περίπου χρόνια, αλλά οι επιστημονικές παρατηρήσεις του Λυλ και η κατάταξη των γεωλογικών στρωμάτων κέρδισε τελικά τη γενική παραδοχή της ιδέας για μια γη πολύ μεγαλύτερη σε ηλικία.

Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα πιστευόταν πλατιά η Βιβλική αφήγηση για τη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό. Η θεωρία του Δαρβίνου για την προέλευση των ειδών μέσω εξέλιξης δημοσιεύτηκε το 1859, και γρήγορα ξεσήκωσε έντονες θρησκευτικές αντιρρήσεις. Οι εξελικτές, μετά από έναν και πλέον αιώνα, ήθελαν να πιστεύουν ότι το δόγμα τους είχε κερδίσει τώρα τη διεθνή αποδοχή. Είναι αλήθεια πως πολλοί αρχηγοί εκκλησιών συνθηκολόγησαν, αλλά ωστόσο υπάρχει ζωηρή και σταθερή εναντίωση στη θεωρία της εξέλιξης. Οι υποστηρικτές του Δαρβίνου περιμένουν ακόμη τον Γαλιλαίο τους και τον Λυλ τους. Εν το μεταξύ, πολλοί καλοπληροφορημένοι άνθρωποι αρχίζουν να πιστεύουν ότι η εξέλιξη δεν είναι αναπόφευκτα προορισμένη να επαναλάβει τους θριάμβους των προηγούμενων επαναστάσεων στην επιστημονική σκέψη.

Μια οργανωμένη σταυροφορία παρατηρείται πρόσφατα στις προσπάθειες που γίνονται για να υποβιβάσουν τη διδασκαλία της εξέλιξης στα δημόσια σχολεία μέσω νόμων που απαιτούν να αφιερώνεται ο ίδιος χρόνος για να διδάσκεται η δημιουργία. Στην πιο πρόσφατη νομική αψιμαχία, ένας ομοσπονδιακός δικαστής αποφάσισε ότι η «επιστήμη της δημιουργίας» όπως ορίζεται σ’ ένα νόμο του Αρκάνσας δεν είχε τα κατάλληλα προσόντα για να έχει ισάξια βάση με την εξέλιξη. Αυτή η αποτυχία απογοήτευσε πολλούς που υποστήριζαν ότι η εξέλιξη δεν εξηγεί ικανοποιητικά την προέλευση της ζωής. Τι πήγε στραβά;

Ψεγάδια στην «Θεμελιωτιστική Επιστημονική Δημιουργία»a

Από τις μαρτυρίες που δόθηκαν στη δίκη, είναι φανερό ότι οι επιστημονικές αποδείξεις δεν ήρθαν πραγματικά σε αντιμετώπιση με την εξέλιξη. Αντίθετα, το ζήτημα κατέληξε σε δευτερεύουσες συζητήσεις, και συζητήθηκαν ιδιαίτερα δύο αρχές της θεμελιωτιστικής δημιουργίας που είχαν γραφτεί στο νόμο:

1. Ότι η δημιουργία αυτή έλαβε χώρα λίγες μόνο χιλιάδες χρόνια πριν.

2. Ότι όλα τα γεωλογικά στρώματα σχηματίστηκαν από τον Βιβλικό Κατακλυσμό.

Κανένα απ’ αυτά τα δόγματα δεν δίνει απάντηση στο κεντρικό ερώτημα αν τα ζώντα πράγματα δημιουργήθηκαν ή όχι. Είναι απλώς δοξασίες που υποστηρίζουν τα μέλη λίγων εκκλησιών, ιδιαίτερα οι Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας, οι οποίοι σχηματίζουν τον πυρήνα της ομάδας που υποστήριξε αυτό το νόμο. Όταν αυτές οι αιρετικές πεποιθήσεις γράφτηκαν στο νόμο σαν κάτι που πρέπει να διδάσκεται στα δημόσια σχολεία, ο νόμος αυτός καταδικάστηκε εκ των προτέρων σαν μη συνταγματικός.

Οι Δοξασίες για την Θεμελιωτιστική Δημιουργία δεν είναι Βιβλικές

Μήπως η νομική ήττα της επιστημονικής θεμελιωτιστικής δημιουργίας, όπως είναι γνωστή αυτή η κίνηση, μειώνει τη Βίβλο; Βρίσκονται στον Λόγο του Θεού οι δοξασίες της πρόσφατης δημιουργίας και η κατακλυσμιαία προέλευση των γεωλογικών στρωμάτων;

Ένας κατατοπισμένος σπουδαστής της Αγίας Γραφής θα απαντούσε, Όχι. Ενώ η Αγία Γραφή δηλώνει καθαρά ότι οι ουρανοί και η γη και καθετί που βρίσκεται σ’ αυτά δημιουργήθηκαν από τον Θεό, δεν λέει πότε δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα. Οι περισσότεροι από τους μάρτυρες υπερασπίσεως δεσμεύτηκαν από το θρησκευτικό δόγμα ότι οι έξι δημιουργικές μέρες που αναφέρονται στη Γένεση, συμπεριλήφθηκαν όλες σε μια περίοδο 144 ωρών. Αυτό ξαναθυμίζει μια εσφαλμένη θεμελιωτιστική διδασκαλία που δεν αμφισβητήθηκε από την επιστήμη του 17ου αιώνα, αλλά που δεν είναι πια λογική με βάση τη γνώση που υπάρχει σήμερα. Η ίδια η Βίβλος δεν προσδιορίζει το χρονικό όριο των ημερών της δημιουργίας.

Το πρώτο εδάφιο της Γενέσεως απλώς λέει, «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» Αν δεχτούμε πως αυτό εννοεί τη δημιουργία των έναστρων ουρανών, των γαλαξιών, και του ηλιακού συστήματος στο οποίο ανήκει η γη, μιλάμε για γεγονότα που προηγήθηκαν από την πρώτη δημιουργική μέρα. Η περιγραφή του εδαφίου 2 για τις συνθήκες της γης προηγείται επίσης από την πρώτη μέρα. Μόνο στα εδάφια 3 έως 5 μπαίνουμε πραγματικά στις ενέργειες που έγιναν την πρώτη δημιουργική μέρα.

Άσχετα, λοιπόν, με το πόσο θα μπορούσαν να διαρκούν οι μέρες αυτές, τα εδάφια 1 και 2 περιγράφουν πράγματα τα οποία ήδη είχαν επιτελεστεί, και δεν έχουν καμιά σχέση με το χρόνο που περικλείουν οι δημιουργικές μέρες. Αν οι γεωλόγοι θέλουν να λένε ότι η γη έχει ηλικία 4 δισεκατομμυρίων χρόνων, ή οι αστρονόμοι θέλουν να κάνουν το σύμπαν να έχει ηλικία 20 δισεκατομμύρια χρόνια, ο σπουδαστής της Αγίας Γραφής δεν καυγαδίζει μαζί τους. Η Αγία Γραφή απλώς δεν δείχνει το χρόνο γι’ αυτά τα γεγονότα.

Το επόμενο σημείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι ότι η λέξη «ημέρα» χρησιμοποιείται με πολλές και διάφορες έννοιες στην Αγία Γραφή. Δεν σημαίνει πάντα μια 24-ωρη περίοδο. Μερικές φορές σημαίνει μόνο τις ώρες του ηλιακού φωτός, δηλαδή, 12 περίπου ώρες. Μερικές φορές αντιπροσωπεύει ένα χρόνο. Άλλες φορές σημαίνει τα χρόνια μιας ορισμένης γενιάς. Σε πολλές παραπομπές μια μέρα είναι 1.000 χρόνια, και σε άλλες ακόμη περισσότερα. Χωρίς αμφιβολία οι μέρες στη Γένεση κεφάλαιο 1 είχαν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια. Αλλά η Αγία Γραφή δεν λέει εκεί πόση διάρκεια είχαν.

Έτσι όλα τα επιχειρήματα που ειπώθηκαν στη δίκη Λιττλ Ροκ για το πόσο πρόσφατη είναι η δημιουργία και η προσοχή που δόθηκε στα μέσα ενημερώσεως ήταν τελείως άσχετα με το ερώτημα αν ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ή εξελίχθηκε. Ο χρόνος της δημιουργίας δεν είναι το ίδιο με το γεγονός της δημιουργίας. Τα δύο αυτά πράγματα δεν πρέπει να συγχέονται.

Με βάση το γεγονός ότι το Βιβλικό κείμενο δεν συγκρούεται με τις επιστημονικές θεωρίες για την ηλικία του σύμπαντος, μπορούμε ν’ αφήσουμε ανοιχτό το ζήτημα της ηλικίας και της προέλευσης των γεωλογικών στρωμάτων. Η Αγία Γραφή δεν λέει τίποτα για το σχηματισμό ιζηματωδών στρωμάτων, ούτε για τον καιρό του Κατακλυσμού, ούτε για πιο πριν. Όλα τα πολύτομα συγγράμματα των οπαδών της θεμελιωτιστικής δημιουργίας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, τα οποία δέχτηκαν κριτική εξέταση στη διάρκεια της δίκης, υποδαυλίστηκαν από την επιθυμία να γίνει κάποιος συμβιβασμός ανάμεσα στην ύπαρξη των γεωλογικών στρωμάτων και των απολιθωμάτων τους, δηλαδή δεινοσαύρων και όλων των άλλων με τον ισχυρισμό τους ότι η γη έχει ηλικία 6 ως 10 χιλιάδες χρόνια. Αν ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι έγκυρος, τότε όλα τα άλλα επιχειρήματα είναι άτοπα.

Η Επιστήμη Υποστηρίζει τη Δημιουργία

Όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες του Ξύπνα!, υπάρχει πλούτος επιστημονικών αποδείξεων για τη δημιουργία.b Η ισχύς αυτών των αποδείξεων έχει υποκινήσει πολλούς κορυφαίους επιστήμονες του 20ου αιώνα να μιλήσουν δημόσια για τη δημιουργία και για κάποιο Δημιουργό. Ανάμεσα σ’ αυτούς υπήρξαν ο Γουίλιαμ Τ. Κέλβιν, ο Ντμίτρη Μεντελέεφ, ο Ρόμπερτ Α. Μίλλικαν, ο Άρθουρ Χ. Κόμπτον, ο Πωλ Ντιράκ, ο Τζωρτζ Γκάμοβ, ο Γουώρρεν Γουήβερ και Βέρνερ φον Μπράουν.

Ο Ρόμπερτ Τζάστροου στο βιβλίο του ο Θεός και οι Αστρονόμοι έχει συγκεντρώσει κοσμολογικά επιχειρήματα για τη δημιουργία. Πολλοί επιστήμονες, μιλώντας για τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης σχετικά με την προέλευση του σύμπαντος, έχουν χρησιμοποιήσει ελεύθερα τη λέξη «δημιουργία». Ακόμη και οι επιστήμονες οι οποίοι προσωπικά προτιμούν να είναι ενάντια στην ιδέα της δημιουργίας ομολογούν απρόθυμα ότι η πειστική φύση των αποδείξεων τους δημιουργεί απορίες.

Η Βίβλος Ενάντια στην Εξέλιξη

Για να ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα ανάμεσα στη δημιουργία και την εξέλιξη, πρέπει να πετάξουμε το θαμπό σάβανο του δόγματος που μεταφέρει η θρησκεία από τον 17ο αιώνα. Ας συγκρίνουμε,, λοιπόν, σημείο προς σημείο, τι λέει η Βίβλος μ’ αυτά που διδάσκουν οι εξελικτές και ας δούμε ποια πράγματα συμφωνούν με τα αποδειγμένα γεγονότα.

Πρώτα πρώτα, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός είναι η πηγή της ζωής. (Ψαλμός 36:9) Η ζωή δεν προήλθε και δεν μπορεί να δημιουργηθεί αυτόματα από τη νεκρή ύλη. Αυτό συμφωνεί απόλυτα με τους επιστημονικούς νόμους και τα πειραματικά τεστ. Οι νόμοι της στατιστικής, ο νόμος της εντροπίας, οι υπολογισμοί που έχουν γίνει από τη θερμοδυναμική και την κινητική, όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να συμβεί αυτόματη γέννηση ζωής. Παλιότερες ειδήσεις για αυτόματη γέννηση δεν εμπνέουν πια καμιά πίστη μετά τα πειράματα του Παστέρ. Σε ελεγχόμενα πειράματα, αυτό δεν συμβαίνει. Η εξέταση χώματος από το φεγγάρι και οι χημικές δοκιμές που έγιναν στην επιφάνεια του Άρη πιστοποιούν ότι δεν έχει παρουσιαστεί ζωή σ’ αυτούς τους πλανήτες.

Δεύτερον, η Βίβλος λέει ότι κάθε ζωντανό πλάσμα αναπαράγεται κατά το δικό του είδος. (Γένεσις 1:11, 21, 24) Ούτε οι αποδείξεις της παλαιοντολογίας ούτε τα πειράματα στην αναπαραγωγή ή τη μετάλλαξη κατάφεραν να διαψεύσουν αυτή την αρχή. Βρέθηκαν σε αρχαία γεωλογικά στρώματα απολιθώματα ειδών τα οποία ζουν σήμερα, και είναι ακριβώς τα ίδια μεταξύ τους. Μεγάλη ποικιλία μπορεί να παρουσιαστεί τόσο στη φύση όσο και σε πειράματα αναπαραγωγής, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ξεπεράστηκαν τα όρια και να γίνει αναπαραγωγή σ’ ένα καινούργιο είδος.

Τρίτον, η Αγία Γραφή σχετικά με τον άνθρωπο φανερώνει τον καιρό που άρχισε να υπάρχει, περίπου 6.000 χρόνια πριν.c (Τα φυτά και τα ζώα υπάρχουν στη γη πολύ περισσότερο διάστημα.) Μ’ αυτή την χρονολογία και η ιστορία και η αρχαιολογία συμφωνούν πάρα πολύ. Οι ισχυρισμοί για παλαιότερα ανθρώπινα απολιθώματα των εξελικτών αμφισβητούνται και δεν αναιρούν το Βιβλικό υπόμνημα.

Η Αλήθεια περί Δημιουργίας Δικαιώνεται

Ποια, λοιπόν, θέση παίρνει η Βίβλος σ’ αυτήν την αντιλογία;

Το γεγονός της δημιουργίας δηλώνεται καθαρά στην Αγία Γραφή. Εναρμονίζεται με τις επιστημονικές αποδείξεις που βρίσκονται στην αστρονομία, στη φυσική, στη χημεία, στη γεωλογία και στη βιολογία.

Η θεωρία της εξέλιξης αντιτίθεται άμεσα στη Γραφή. Δεν έχει δώσει καμία ικανοποιητική εξήγηση των γεγονότων της παλαιοντολογίας και της βιολογίας.

Η Αγία Γραφή δεν καθορίζει το χρόνο που δημιουργήθηκαν «οι ουρανοί και η γη.» Η θέση των οπαδών της θεμελιωτιστικής δημιουργίας πάνω στο ζήτημα αυτό δεν υποστηρίζεται από την Αγία Γραφή, και οι θεωρίες τους συγκρούονται με τα γεγονότα της αστρονομίας, της φυσικής και της γεωλογίας.

Η πίστη του Χριστιανού στην αφήγηση της Γενέσεως για τη δημιουργία είναι σταθερή, και δεν αναστατώνεται από τις λογομαχίες που υπάρχουν σήμερα ανάμεσα στη θρησκεία και την επιστήμη. Η πίστη αυτή βασίζεται σε ‘αποδείξεις πραγματικοτήτων που δεν βλέπονται.’ (Εβραίους 11:1) Και πάνω απ’ όλα υποστηρίζεται από τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού: «Δεν ανεγνώσατε ότι ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς;» Επίσης, στην Αποκάλυψη, την οποία ο Θεός του έδωσε, διαβάζουμε : «Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Ματθαίος 19:4, 5· Αποκάλυψις 4:11· 1: 1.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 15]

ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ—ΠΟΣΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ;

Το Εβραϊκό γιόμ: ‘Μια μέρα· μια μακρά περίοδος· μια περίοδος που καλύπτει ένα εξαιρετικό γεγονός.’—Μελέτες Λέξεων της Παλαιάς Διαθήκης, σελίδα 109.

Φως της μέρας: «Το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γίνη τελεία ημέρα.»—Παροιμίαι 4:18.

24-ωρη μέρα: «Έγινεν ο κατακλυσμός τεσσαράκοντα ημέρας.»—Γένεσις 7:17.

Η μέρα μπορεί να περιλαμβάνει εποχές: «Και εν τη ημέρα εκείνη . . . θέλουσιν εξέλθει . . . εν θέρει και εν χειμώνι θέλει είσθαι ούτω.»—Ζαχαρίας 14:8.

Η μέρα μπορεί να σημαίνει πολλές μέρες: «Εν καιρώ [ημέρα, ΜΝΚ] του θερισμού.» «Εν ταις ημέραις του θερισμού του σίτου.»—Παροιμίαι 25:13 και Γένεσις 30:14.

Η μέρα σαν χίλια χρόνια και μια φυλακή της νύχτας: «Χίλια έτη ενώπιόν σου είναι ως ημέρα η χθες . . . και ως φυλακή νυχτός.»—Ψαλμός 90:4· επίσης 2 Πέτρου 3:8-10.

«Ημέρα σωτηρίας», πολλά χρόνια.—Ησαΐας 49:8.

«Ημέρα Κρίσεως», πολλά χρόνια.—Ματθαίος 10:15· 11:22-24.

Η διάρκεια ζωής του ανθρώπου μια μέρα: «Ημέρα του Νώε», «Ημέρα του Λωτ».—Λουκάς 17:26, 28, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ.

Οι δημιουργικές μέρες της Γένεσης κεφάλαιο 1: «ημέρα πρώτη», «ημέρα δευτέρα», και τα λοιπά, 7.000 χρόνια η καθεμιά.

Και οι έξι δημιουργικές μέρες αναφέρονται σαν μια μέρα: «Καθ’ ην ημέραν εποίησε Κύριος ο Θεός γην και ουρανόν.»—Γένεσις 2:4.