Κληρονομιά των Ταραγμένων Καιρών Μας

ΤΟ πρόβλημα του πρόσφυγα δεν είναι καινούργιο. Οι ιστορικές αναταραχές συχνά έδιωχναν μεγάλες μάζες πληθυσμού μακριά από το σπίτι τους. Η διαμόρφωση της Ευρώπης, για παράδειγμα, είναι κατά μεγάλο μέρος αποτέλεσμα της μετανάστευσης που ξέσπασε μετά την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Θα νόμιζε κανείς, ωστόσο, ότι οι τραγικές αυτές μετακινήσεις των ανθρώπων θα ανήκαν στο παρελθόν. Ωστόσο, ένας πρώην ανώτερος αξιωματούχος του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες έδειξε πρόσφατα ότι «η μαζική έξοδος γίνεται ένα τραγικά μόνιμο χαρακτηριστικό των καιρών μας.» Γιατί;

Η Εποχή του Πρόσφυγα

Όπως προείπε η Αγία Γραφή, η ειρήνη θα αφαιρούνταν από τη γη από το 1914. (Αποκάλυψις 6:4) Οι πρώτες ντουφεκιές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου πυροδότησαν κατακλυσμιαίες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αλλαγές. Το ξέσπασμα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου επέτεινε το γεγονός αυτό, αφήνοντας στο πέρασμά του κάπου 11 εκατομμύρια Ευρωπαίους πρόσφυγες.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι προσπάθειες βοήθειας συγκεντρώθηκαν πάνω στην επανεγκατάσταση των ξεριζωμένων αυτών. Αλλά ο πόλεμος είχε σημάνει επίσης το θάνατο της αποικιοκρατίας. Σ’ όλη την Ασία και την Αφρική άρχισαν να εμφανίζονται νέα έθνη, πληρώνοντας με πολύ αίμα και κοινωνικοοικονομικό χάος την «ανεξαρτησία» τους. Χιλιάδες Ευρωπαίοι βρέθηκαν διωγμένοι από τα έθνη που είχαν εποικίσει. Εσωτερικές πολιτικές αναστατώσεις επίσης κατέληξαν στην προσφυγιά χιλιάδων ντόπιων κατοίκων. Και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι στα τελευταία έξι χρόνια έφυγαν από την Αιθιοπία ενόψει του πολέμου και της ξηρασίας. Περισσότεροι από 250.000 έφυγαν από τη Ζιμπάμπουε στη διάρκεια των εσωτερικών συγκρούσεων 1972-1979.

Η Ασία και η Κεντρική και η Νότια Αμερική παρόμοια υπέφεραν από μαζικές μεταναστεύσεις σαν αποτέλεσμα των πολιτικών αλλαγών. Το έτος 1947, για παράδειγμα, η Ινδία απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Μεγάλη Βρετανία. Το επακόλουθο χώρισμα της μεγάλης αυτής υποηπείρου στις θρησκευτικά διαχωρισμένες χώρες Ινδία και Πακιστάν, όμως, έβαλε αρχή σ’ ένα πανεθνικό λουτρό αίματος. Οι Ινδουιστές και οι Μουσουλμάνοι και στις δυο χώρες κατέφυγαν στους αντίστοιχους τομείς τους για να βρουν καταφύγιο. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες «ανταλλαγές» πληθυσμού στην ιστορία—18.000.000 άτομα. Μέχρι το 10 τα εκατό των προσφύγων αυτών σκοτώθηκαν ή πέθαναν από την πείνα και από τις κακουχίες προτού φτάσουν στο καινούργιο σπίτι τους. Ο διαχωρισμός της Βόρειας από τη Νότια Κορέα παρόμοια δημιούργησε πρόσφυγες—1.800.000 άτομα. Και σήμερα η Ταϋλάνδη πρέπει να φιλοξενήσει σχεδόν 200.000 άτομα που έχουν φύγει από τον πόλεμο που γίνεται στην Καμπότζη, στο Βιετνάμ και στο Λάος.

Οι μαζικές αυτές πληθυσμιακές αναστατώσεις δεν είναι παρά μια ένδειξη ότι τα προβλήματα που μαστίζουν τον άνθρωπο από το 1914 και μετά βρίσκονται εκτός ελέγχου! Σαν παραπέρα απόδειξη γι’ αυτό, ας εξετάσουμε τον σημερινό οικονομικό πρόσφυγα.

Ένα Καλωσόρισμα που Τώρα πια Έχει Πάψει να Υπάρχει;

«ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ,» έγραφε ένα χειρόγραφο πανό. Εκπροσωπούσε την ολοένα και μεγαλύτερη εχθρότητα των Γερμανών απέναντι στους πάνω από 1,4 εκατομμύρια μετανάστες από την Τουρκία. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι είχαν πάει στη χώρα με πρόσκληση της Γερμανίας! Το πρόβλημα των Τούρκων μας εξηγεί ένα άλλο είδος προσφύγων—των οικονομικών προσφύγων. Αυτοί δεν φεύγουν κατ’ ανάγκη επειδή η κυβέρνηση είναι καταπιεστική ή επειδή υφίστανται θρησκευτικό διωγμό κι έτσι δεν θεωρούνται γνήσιοι πρόσφυγες. Όμως ξεφεύγουν από την οικονομία που καταρρέει, από την ανεργία, από τον αβάστακτο πληθωρισμό—ακόμη και από τη λιμοκτονία. Σαν τους γνήσιους πρόσφυγες, συχνά αντιμετωπίζουν την εχθρότητα από τα έθνη που εξέλεξαν σαν τόπο καταφυγίου τους.

Αυτό μας υπενθυμίζει μια κατάσταση που δημιουργήθηκε στο μακρινό παρελθόν στην Αίγυπτο. Θυμηθείτε ότι το έθνος Ισραήλ στην αρχή πήγε εκεί σαν ‘ξένοι κάτοικοι’ όταν η πείνα τους ανάγκασε να μεταναστεύσουν στην Αίγυπτο για να βρουν προμήθειες. Ο Φαραώ, επειδή χρωστούσε χάρη στον Ισραηλίτη Ιωσήφ που είχε προφητεύσει την πείνα και είχε κάνει σχεδιασμούς για να αντιμετωπιστούν τα αποτελέσματα της, προσκάλεσε τους Ισραηλίτες να κατοικήσουν στη Γεσέν. (Γένεσις, κεφάλαια 41, 42 και 47) Αλλά το καλωσόρισμα δεν διάρκεσε πολύ.

«Αυξανόμενα Αντιπροσφυγικά Αισθήματα»

Εντάσεις δημιουργούνταν ανάμεσα στους Ισραηλίτες και στους Αιγυπτίους καθώς οι γλώσσες, οι πολιτιστικές παραδόσεις και οι θρησκείες έρχονταν σε σύγκρουση. Οι Αιγύπτιοι αγρότες ιδιαίτερα μνησικακούσαν για τα κοπάδια των Ισραηλιτών που κατέστρεφαν το χορτάρι. Κατόπιν ήρθε κάποια αλλαγή στην πολιτική ηγεσία των Αιγυπτίων. Οι Ισραηλίτες βρέθηκαν ξαφνικά σκλαβωμένοι απ’ αυτούς τους ίδιους που τους είχαν καλωσορίσει.—Έξοδος 1:8-11.

Παρόμοια σήμερα, σε περιόδους αφθονίας, οι ξένοι συχνά προσκαλούνται, καθώς συχνά είναι πρόθυμοι να εργαστούν σε εργασίες που περιφρονούν οι ντόπιοι. Η Ευρώπη, για παράδειγμα, έχει περίπου 12,5 εκατομμύρια μετανάστες εργάτες. Όπως έγραφε το Μπίζνες Γουήκ: «Δυόμισι χρόνια αργής οικονομικής ανάπτυξης, η οικονομική πτώση των μεγάλων βαριών βιομηχανιών, και τώρα ο αυτοματισμός των εργοστασίων καθιστούν τις εργασίες σπάνιες και οι ξένοι που τις κατέχουν είναι αυξανόμενος στόχος φυλετικών πιέσεων.»

Την ένταση αυτή επιτείνει το γεγονός ότι πολλοί οικονομικοί πρόσφυγες έχουν μπει στις Ηνωμένες Πολιτείες παράνομα. Υπολογίζεται ότι από 40.000-50.000 Αϊτινοί έχουν μεταναστεύσει παράνομα από το 1972. Και από το οικονομικά εξαθλιωμένο Μεξικό ξεχύνεται επίσης μια καθημερινή πλημμυρίδα από χιλιάδες περισσότερους που απελπισμένα ψάχνουν για εργασία.

Αλλά οι μαζικές αφίξεις προσφύγων τόσο νόμιμων όσο και οικονομικών—αποστραγγίζουν τους εθνικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους και φτάνουν την ανεκτικότητα στα άκρα. Το περιοδικό Τάιμ, για παράδειγμα, ανέφερε «το ανερχόμενο αντιπροσφυγικό συναίσθημα στο Κογκρέσσο . . . ενόψει της ύφεσης στην οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών και των κοινωνικών προγραμμάτων που περιστέλλονται.» Και πολλά άλλα έθνη παρόμοια περιστέλλουν τα καλωσορίσματα των ξένων.

Ένα πρόσφατο περιστατικό στη Νιγηρία δείχνει πόσο ανεπιθύμητοι μπορούν να γίνουν ξαφνικά οι οικονομικοί πρόσφυγες.

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Πολλοί οικονομικοί πρόσφυγες μπαίνουν σε μια χώρα παράνομα ψάχνοντας για εργασία