Τι Δεν Μπόρεσε να Σαρώσει μια Τραγική Πλημμύρα

ΟΙ ευπρόσδεκτες βροχές άρχισαν να πέφτουν στη νοτιοανατολική Ισπανία, στις πλούσιες περιοχές της Βαλένθια, της Αλμπαθέτε και της Μούρθια. Ανάμεσα σ’ αυτές ήταν και η Αλικάντια που είναι μια περιοχή συχνά άνυδρη. Αλλά η βροχή κράτησε παρά πάνω από ό,τι έπρεπε. Μέσα σε λίγες ώρες έβρεξε περισσότερο απ’ όσο έβρεξε μέσα σε τρία χρόνια! Η δροσιστική αλλαγή ξαφνικά μετατράπηκε σε εφιάλτη. Τα ποτάμια άρχισαν να πλημμυρίζουν καθώς το νερό της βροχής ορμούσε από τα βουνά προς τα κάτω.

Σε απόσταση 50 περίπου χιλιομέτρων (31 μιλίων) από την ακτή, δημιουργήθηκε ξαφνικά ένας καινούργιος κίνδυνος. Το φράγμα στην τεχνητή λίμνη Τούς άρχισε να ραΐζει. Δόθηκε προειδοποίηση αλλά ήταν πολύ αργά για μερικούς. Το φράγμα υποχώρησε κι ένας όγκος νερού που σε μερικά μέρη έφτανε σε ύψος 9 μέτρα (30 πόδια), όρμησε στην κοιλάδα του ποταμού Χούκαρ, καταπίνοντας ό,τι έβρισκε στην πορεία του.

Η πλημμύρα άφησε πίσω της μια ολόκληρη ερήμωση: 60 πόλεις ρημάχτηκαν, 3.000 σπίτια εξαφανίστηκαν, άλλα 8.000 σπίτια έπαθαν σοβαρές ζημιές και 5.000 οχήματα χάθηκαν μέσα στη θάλασσα της λάσπης. Κάπου 140.000 άνθρωποι έχασαν κάτι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο· σε μερικές περιπτώσεις έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα. Στην επαρχία της Βαλένθια 42 πέθαναν και 19 χάθηκαν σύμφωνα με τον απολογισμό που έγινε. Μόνο στη μικρή πόλη Καρθαγένη χάθηκαν 11 άνθρωποι. Περισσότεροι χάθηκαν στις επαρχίες Αλμπαθέτε και Αλικάντε.

Εκθέσεις από Αυτόπτες Μάρτυρες

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά της περιοχής επλήγησαν κι αυτοί πάρα πολύ. Μολονότι δεν πέθανε κανένας τους, αρκετοί τραυματίστηκαν, 25 έχασαν τα σπίτια τους και πολλοί περισσότεροι έχασαν την επίπλωση κι άλλα πράγματα τους. Τρεις Αίθουσες Βασιλείας έπαθαν σοβαρές ζημιές. Όλοι κατάλαβαν ασφαλώς πόσο αλήθεια είναι αυτό που λέει η Βίβλος: «Καιρός και απρόβλεπτη περίσταση τούς συναντά όλους».—Εκκλησιαστής 9:11, ΜΝΚ.

Μια νεαρή Μάρτυς, περνώντας με τα πόδια μέσα από λάσπη και νερό, δεν είδε έναν ανοιχτό υπόνομο κι έπεσε μέσα. Όταν η λάσπη έφτασε μέχρι τους ώμους της, τα ουρλιαχτά της έκαναν ένα γείτονα να τη βοηθήσει και να της σώσει τη ζωή.

Ένας άλλος Μάρτυς που ήταν στην περιοχή της πλημμύρας, αφηγείται τα εξής: «Ήταν δύο η ώρα περίπου το απόγευμα και μόλις είχαμε τελειώσει το φαγητό, όταν ξαφνικά ένας γείτονας παρουσιάστηκε στην πόρτα για να μας προειδοποιήσει ότι πλησίαζε στην πόλη μας ένας μεγάλος κατακλυσμός νερού. Τρομαγμένοι, βγήκαμε έξω στο δρόμο. Είδαμε να έρχεται κατά πάνω μας ένα πελώριο ποτάμι νερού. Ορμήσαμε πίσω μέσα στο σπίτι, κλείσαμε την πόρτα και προσπαθήσαμε με σακιά και άλλα αντικείμενα να εμποδίσουμε το νερό να μπει μέσα . . . αλλά το νερό, με ασυγκράτητη δύναμη, παρέκαμψε τα εμπόδια.

«Εκείνη τη στιγμή, είδαμε και αισθανθήκαμε το νερό να γλύφει τα πόδια μας. Προσπαθήσαμε να σώσουμε τα βιβλία μας και άλλα πράγματα, αλλά το νερό μπήκε τόσο γρήγορα, ώστε μάς εμπόδιζε. Πριν το καταλάβουμε, το νερό στροβιλιζόταν γύρω από τη μέση μας. Τρέξαμε να σώσουμε τη ζωή μας και με μεγάλη προσπάθεια ανεβήκαμε στον πάνω όροφο του σπιτιού μας. Από εκεί παρατηρούσαμε καθώς το νερό αυξανόταν καλύπτοντας σχεδόν και αυτό το πάτωμα. Περάσαμε τη νύχτα προσευχόμενοι στον Ιεχωβά κι επιθυμώντας πάρα πολύ να έρθει γρήγορα το φως της μέρας. Οι ώρες εκείνες ήταν γεμάτες ανησυχία!»

Ήρθε Αμέσως Βοήθεια

Οι τοπικοί οργανισμοί, όπως η πυροσβεστική και ο Ερυθρός Σταυρός καθώς και άλλοι εθελοντές, έτρεξαν γρήγορα για να βοηθήσουν την πληγείσα περιοχή. Την άλλη μέρα μετά την καταστροφική πλημμύρα, μια επιτροπή βοήθειας, η οποία διορίστηκε από το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ισπανία, κατάφερε να έρθει σε επαφή με μερικούς από τους Μάρτυρες των περιοχών που πλήγησαν. Μετά δυο μέρες, με μεγάλη δυσκολία έφτασε στην Αλθίρα ένα φορτηγό γεμάτο με τρόφιμα, ρούχα και άλλες προμήθειες που είχαν συγκεντρώσει οι εκκλησίες της Βαλένθια για να βοηθήσουν τους πνευματικούς αδελφούς τους που βρίσκονταν σε ανάγκη.

Η Αλθίρα, με πληθυσμό 37.000 κατοίκους, ήταν μια από τις πόλεις που χτυπήθηκαν άσχημα επειδή βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Χούκαρ και είναι χτισμένη 14 μέτρα (46 πόδια) μόνο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Σε μερικές πόλεις το νερό έφτασε σε ύψος κάπου 8 μέτρα (26 πόδια) πάνω από τη στάθμη του δρόμου! Όταν τα νερά υποχώρησαν, το καθετί μετατράπηκε σε βάλτος, και η λάσπη που είχε άσχημη μυρωδιά ξεπερνούσε το μισό μέτρο (1¹/₂ πόδι).

Επειδή υπήρχαν δυσκολίες στην κυκλοφορία και ο κίνδυνος για επιδημίες από τα αποσυντεθειμένα πτώματα των ζώων, οι αρχές έλεγχαν το ποιοι πήγαιναν στις πόλεις που επλήγησαν άσχημα. Ωστόσο, η επιτροπή βοήθειας πήρε άδεια να μπει στις αποκλεισμένες περιοχές για να φροντίσει για τις πιο άμεσες ανάγκες που είχαν οι εκκλησίες των Μαρτύρων στην περιοχή. Εκτός από τρόφιμα και ρούχα, χρειαζόταν να καθαριστούν τα σπίτια από τη λάσπη που είχε μπει μέσα. Το πρώτο Σαββατοκύριακο μετά την καταστροφή, κάπου 200 μέλη από τις εκκλησίες στην πόλη και στις επαρχίες της Βαλένθια, βοήθησαν σ’ αυτό το έργο. Και άλλοι που δεν ήταν Μάρτυρες βοηθήθηκαν επίσης, όπως γείτονες κι εκείνοι που ζούσαν κοντά σε Αίθουσες Βασιλείας. Βοήθεια ήρθε απ’ όλη την Ισπανία καθώς οι αδελφοί ανταποκρίθηκαν στην ανάγκη που υπήρχε με διαφορετικούς τρόπους. Πολλοί Μάρτυρες με ειδικότητες προσφέρθηκαν εθελοντικά για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των σπιτιών και των Αιθουσών Βασιλείας.

Ο Ζωτικός ρόλος των Πρεσβυτέρων

Τα ενημερωμένα αρχεία εκκλησίας, που δείχνουν την πλήρη διεύθυνση διαμονής του καθενός, βοήθησαν πάρα πολύ για να βρεθούν αυτοί που είχαν ανάγκη. Σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης, οι πληροφορίες αυτές είναι σημαντικές. Ένας επίσκοπος περιοχής ο οποίος βοήθησε στην περιοχή που έγινε η πλημμύρα πρόσθεσε: «Η παρουσία ενός πρεσβυτέρου στην εκκλησία, ο οποίος πηγαίνει να βρει τους αδελφούς, είναι ένα ασύγκριτο μέσο ενθάρρυνσης και παρηγοριάς. Σε δύσκολους καιρούς, όπως αυτοί, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αντικαταστήσει τους καλούς, πιστούς πρεσβυτέρους σαν μια πηγή παρηγοριάς και ενίσχυσης».

Έπειτα αυτός έστρεψε την προσοχή σε κάποια άλλη ζωτική ανάγκη σε καιρό θλίψης. «Την Τετάρτη στις 27 Οκτωβρίου, μια εβδομάδα μετά την καταστροφή, μπορέσαμε να κάνουμε την πρώτη μας συνάθροιση στην εκκλησία της Καρθαγένης. Επειδή η Αίθουσα Βασιλείας είχε καταστραφεί, χρησιμοποιήσαμε ένα ιδιωτικό σπίτι. Ήταν μια πολύ συγκινητική εμπειρία. Οι αδελφοί μπήκαν στο διαμέρισμα και είδαν ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά μετά την πλημμύρα. Τα μάτια τους βούρκωσαν και αγκαλιάστηκαν τρυφερά μεταξύ τους.

«Οι συναθροίσεις έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην ενίσχυση των αδελφών. Πιστεύω ότι η συνέχιση των τακτικών θεοκρατικών δράσεων ήταν μια ενίσχυση που δόθηκε στους αδελφούς από τον Ιεχωβά. Ούτε μια πλημμύρα που έφτασε μέχρι το ταβάνι δεν ήταν αρκετή για να εξαλείψει τις θεοκρατικές μας συνήθειες. Οι συναθροίσεις ήταν το πρώτο βήμα προς τη φυσιολογική ζωή, υψώνοντας το ηθικό των αδελφών.

«Στις συναθροίσεις έγιναν διευθετήσεις για έργο κηρύγματος. Μολονότι αυτό περιορίστηκε λόγω των περιστάσεων, βοήθησε τους αδελφούς να νιώσουν ότι συνέχιζαν να είναι διάκονοι. Αυτοί οι τρεις παράγοντες—η βοήθεια που πρόσφεραν οι ντόπιοι πρεσβύτεροι, οι συναθροίσεις και το κήρυγμα—μπορούν να θεωρηθούν σαν προμήθειες από τον ίδιο τον Ιεχωβά, ‘το Θεό πάσης παρηγοριάς’».—2 Κορινθίους 1:3, 4.

Η Σωστή Στάση Είναι Απαραίτητη

Αυτές οι πλημμύρες που συνέβησαν τον Οκτώβριο του 1982 βοήθησαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να δουν πόσο σπουδαία είναι η στάση που πρέπει να έχει κάποιος για τα υλικά πράγματα. Αν ένα άτομο βάζει όλη του την εμπιστοσύνη στα υπάρχοντά του, τότε σε μια καταστροφή όπως αυτή, χάνονται τα πάντα. Όπως σχολίασε ένας Μάρτυρας: «Η λέξη που χρησιμοποίησε ο απόστολος Παύλος ‘σκύβαλα’ είναι πραγματικά κατάλληλη. Γιατί στην πραγματικότητα σκύβαλα είναι τα υπάρχοντά μας—εργάζεσαι όλη σου τη ζωή για να τα αποκτήσεις και σε μισή ώρα λίγο νερό τα κάνει σκουπίδια. Μετά στοιβάζονται στο δρόμο και σαπίζουν».—Φιλιππησίους 3:8.

Ωστόσο οι Μάρτυρες, παρά τις υλικές τους απώλειες, αναγνωρίζουν ότι έχουν κάτι που και η πιο δυνατή πλημμύρα δεν μπορεί να το σαρώσει—την αγάπη και την αλληλεγγύη των αδελφών τους που ήρθαν σε βοήθειά τους. Έχουν ακόμη το προνόμιο να μοιράζονται μαζί με άλλους την ενθαρρυντική ελπίδα για τη Βασιλεία του Θεού που θα κυβερνήσει στην ανθρωπότητα, καθώς επίσης και την ευλογία να συναθροίζονται μαζί, με σκοπό την εποικοδόμηση της πίστης τους και την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά.

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Οι δρόμοι έγιναν ποτάμια